Tagged definitions (72)
Showing 1-10 from 72

Μια παροιμία του λαού μας, που ευνοεί τα τοπικιστικά αντανακλαστικά. Όπως λέμε «παπούτσι απ' τον τόπο σου κι ας είν' και μπαλωμένο», έτσι θεωρείται καλύτερο να πάρεις μια κοπέλα από τον τόπο σου, Ελλεεινίδα, με το όνομα και την χάρη, και μάλιστα απ' τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής σου. Και να είναι και παρθένα την πρώτη νύχτα του γάμου, σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα. Τώρα αν έχει κάνει παρθενορραφή, δεν γαμιέται, άλλωστε και το παπούτσι μπαλωμένο ήτανε...
Βλ. και από μπρος παρθένα κι από πίσω μπαίνουν τρένα.

Μια καθ' ημάς ερμηνεία περί του τι σημαίνει το περίφημο σημείο G, περί του οποίου τόσο μελάνι (και όχι μόνο) έχει χυθεί από αρμόδιους επιστήμονες και ασκητικούς τύπους.

Κάθε γυναίκα, λένε, έχει το δικό της σημείο G(αύλας), και άμα το βρεις την έχεις κάνει λόλα! Κάθε άνδρας επίσης! Πιστεύουμε. Διαφορετικό ο καθένας.

Γι' άλλον το σημείο της G(αύλας) του είναι οι πιπινέζες, γι' άλλον τα Μανάρα, μόνο για το Λίλιαν υπάρχει ομογνωμία ότι είναι το σημείο G των απανταχού Σλάνγκων Δράκων!

Η αγγλική φράση high fidelity (hi-fi), σημαίνει υψηλή πιστότητα και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε συστήματα ήχου υψηλών προδιαγραφών, όπου αναφέρεται σε αναπαραγωγή ήχου υψηλής ποιότητας δια μέσου αυτών, προσεγγίζοντας, όσον το δυνατόν πιστότερα, το σήμα μιας μουσικής πηγής (π.χ: ενός cd).

Με παράφραση δημιουργείται ό όρος, high pipidelity, hi-pi (Χάϊ πιπιντέλιτι), που αναφέρεται σε στοματικό σεξ υψηλών προδιαγραφών (iso και βάλε), από μια έμπειρη τσιμπουκολοαρυγγοπνίχτρα πιπατζού, με έμφυτο ταλέντο στο παίξιμο των πνευστών. Από κάποια δηλαδή που διαθέτει πιστοποιητικά άψογου χειρισμού των νευρώνων του μπαργαλάτσου και της ακολουθίας του (όρχεων), αποκτηθέντα από το... πανεπιστήμιο. Αυτή ξέρει τις νότες του οργάνου απ' έξω κι ανακατωτά κι είναι ικανή να οδηγεί τον άλλο σε υπερβατική χαλάρωση, σε νιρβάνα (βλ. σχετικά: πίπα της ειρήνης).

Το πόσο βαριά είναι η πούτσα (μόριο) του τσολιά.

Αστεϊσμός που δηλώνει το πόσο μεγάλο πέος έχει ένας αρειανός... Λογοπαίγνιο που πηγάζει από το «κίτρινη κάρτα».

Το εθνικοπατριωτικό «θα υπερασπιστούμε την πατρίδα μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας» σλανγκίζεται συχνά σε «μέχρι τελευταίας ρανίδος του σπέρματός μας», για να καταδειχθεί η θυσιαστική αυταπάρνηση καταπιόλας της πουτσοστραγγίχτρας. Δηλαδή κυρίως για τελείωμα με πουτσοστράγγιγμα, αλλά και σε άλλες σεξουλιάρικες αφηγήσεις και κριτικές, όπου ο εθελοντής πουτσοδότης καταλήγει άσφαιρος ένεκα των πολλών εκσπερματίσεων ακόμη και μετά το όποιο φιλί της ζωής.

Old -time classic ατάκα που δηλώνει την ενδοπαλάμια πεοπαλινδρόμηση (βλέπε και τη χήρα με τα πέντε ορφανά).

Νεοκοποτάτη έκφραση μαθητικής εσοδείας, υπονοούσα ότι το παλαιό ρητό εκφερόμενο σε στιγμές απελπισίας και αδιεξόδων επιβάλλεται ναρετουσαριστεί, ν’ αλλάξει ούτως ειπείν η απτική του μνήμη που παραπέμπει σε επώδυνα και τραυματικά ερεθίσματα, να αντιστοιχιστεί εννοιακά με φιλικότερο προς το υποκείμενο περιβάλλον.

Έτσι, προσεγγίζοντας τη γνώση που αποκωδικοποιεί έναν φαινομενικά αυθαίρετο και αναπάντεχο συσχετισμό, αποκαλύπτεται η σχέση ανάμεσα στην κυριολεξία και την ιδιωτισμικότητα, καθώς ο χρήστης συμφύρεται μ’ ένα σύμπαν όπου δεν υφίσταται η απειλή της βαρύτητας, όπου η αγνότητα, η καθαρότητα, η μυρωδιά της λεβάντας και της βανίλιας, η βελούδινη γεύση στη γλώσσα τον ωθούν απαλά προς την λησμονημένη παιδική ηλικία, πολύ πριν τους εξαναγκασμούς των κανονιστικών συμπεριφορών.

Οι λέξεις, κρατώντας μόνο την μουσική και το μέτρο τους σαν λεπτές σχεδόν αόρατες χορδές, συνδέουν ανεπαίσθητα τις αιχμές και την τραχύτητα του βουκολικού τοπίου με το θρόισμα των συμφώνων τους, το πλατάγισμα των κυμάτων, την εκούσια διολίσθηση σε αργιλώδη λυτρωτικά λουτρά.

Αυτά, για τα μούλικα!

Σε μια διαφορετική προσέγγιση τώρα, ψηλαφώντας τυφλά ανάμεσα από τη γλώσσα, οι πληροφορίες που υποσυνείδητα κατέχει ο διαστροφικός λεξιλάγνος χρήστης στο... πίσω μέρος του εγκεφάλου του, συντελούν ώστε να αποκαλυφθεί από ποια επιπλέον στοιχεία αποτελείται η ιδιωτισμική σημασία της έκφρασης.

Γνώστης της βοτανικής, ευλόγως συνδέει τον αφρό με την διασπερμάτευση σε πιο λάιτ εκδοχή, κάτι σαν με τρία τοις εκατό λιπαρά ένα πράμα.

Οι ανήσυχες αισθήσεις του από την άλλη πλευρά, τον κάνουν ν’ αναρωτιέται: τι χρώμα κρέμα; Σοκολατί; Κερασί; Κοκακολί;

Και φτάνοντας αναπότρεπτα στην ιδιάζουσα συνδυαστική του αντιληπτικότητα, συνθέτει το τρελό σκηνικό: Πάντελας και Βάγγελας κάπου στις Κυκλάδες, στη 99η στάση μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και ώτα, τρία δεύτερα πριν το τέλος του κόσμου:
- Ναι, ναι, ΝΑΙ,ΝΑΙ, ΝΑΑΑΙΙΙΙ!!!
Αποτέλεσμα: μπρος αφρός και πίσω κρέμα.

Είναι βεβαίως βεβαίως αδιευκρίνιστο αν τα μούλικα κατέληξαν σε αυτό το επίπεδο ερμηνείας -κι ούτε μπορεί να διαπιστωθεί γιατί δεν λένε.

Το μέλλον θα δείξει.

Απίστευτος τίτλος ελληνικής ερωτικής ταινίας. Η ευρηματικότητα του «τιτλάκια» (αυτός που ονοματίζει τις τσόντες), χτυπάει χαλαρά κόφτη σε Evo !!.... Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο του και το χρησιμοποιούμε και σαν mantra για να (χαμο)γελάμε στις δύσκολες στιγμές μας!!!

Προτροπή που χρησιμοποιείται επί της κλίνης από γυμνή, υγρή, πρόθυμη και υπομονετική γυναίκα προς εραστή που αντιμετωπίζει προβλήματα με τον υδραυλικό ανυψωτικό μηχανισμό. Πρόκειται για φιλότιμη, ερασιτεχνική προσπάθεια ανίχνευσης / θεραπείας της στυτικής δυσλειτουργίας μέσω συζήτησης, με την ελπίδα ότι «άμα με εμπιστευτεί, χαλαρώσει και βγάλει τα σώψυχά του μπορεί και να του κάνει κούκου». Πριν τη διαπίστωση του προβλήματος έχει συνήθως χρησιμοποιηθεί η αντιθέτου νοήματος φράση «σταμάτα να μιλάς και φίλα με».