Tagged definitions (106)
Showing 31-40 from 106

Λέγεται κι έτσι ο σεπούλτουρος, ο φανατικός του συγκροτήματος Sepultura, για να ακούγεται ειρωνικά προς το «κουλτουριάρης».

Κλασικό υπονοούμενο για το σεξ. Προφανώς, επειδή η γυμναστική άσκηση push ups μοιάζει λίγο επικίνδυνα με την σεξουαλική πράξη.

Η έκφραση έγινε ακόμη δημοφιλέστερη με το τραγούδι Πωλίνας και Χρήστου Δάντη, που έμεινε ορόσημο για μια εποχή. Και «πούσταπς» στην εναλλακτική εκδοχή.

Κραυγή ενθουσιασμού του δημοσίου υπαλλήλου, που μπορεί να τα ξύνει με την ησυχία του στο Δημόσιο μονιμοποιημένος, αντί να τον τρέχει στον ιδιωτικό τομέα ο κάθε ρουμάνος.

«Φορέβα» από το «for ever», όπως καθιέρωσαν τα Ημισκούμπρια.

Το γνωστό ισπανικό τραγούδι Besame Mucho σημαίνει «φίλα με πολύ», αλλά ο Νεοέλληνας που δεν κατέχει την ισπανικήν παρά μόνο την αγγλικήν του Lower απ' το University of Pouchester και την σλανγκικήν, το έχει κατανοήσει ως «πέσαμε μούτσο». Δεδομένης όμως της σημασίας του μούτσου στην κυπριακήν τε και καλαμαρικήν, η έκφραση χρησιμοποιείται για καταστάσεις ακραίου γουτσισμού, όπου η γκόμενα χρησιμοποιεί λίγο παρά πάνω ρομαντισμό, λάτιν τραγούδια και γαμωτζάζ από την ορθή καυλωτική δοσολογία, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα αντίθετο αντικούκου αποτέλεσμα, και να αναφωνήσουμε «πέσαμε μούτσο» παρατηρώντας τον ημίσκληρο φευ μπαργαλάτσο μας!

Το γνωστό ισπανικό τραγούδι Besame Mucho σημαίνει «φίλα με πολύ», αλλά ο Νεοκύπριος που δεν κατέχει την ισπανικήν παρά μόνο την αγγλικήν του Lower απ' το University of Pouchester και την σλανγκικήν, το έχει κατανοήσει ως «παίξαμε μούτσο». Δεδομένης όμως της σημασίας του μούτσου στην κυπριακήν τε και καλαμαρικήν, η έκφραση χρησιμοποιείται για καταστάσεις ακραίας μαλακίας.

Πηγή: Λήμμα πέσαμε μούτσο και σχόλιο Vrastaman.

Μπιτάκια είναι τα beats (χτύποι), που ακούγονται σε τραγούδια.

Οι κοινοί άσχετοι με την μουσική χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για τα τραγούδια ηλεκτρονικής μουσικής. Οι «έμπειροι» στην ηλεκτρονική μουσική σιχαίνονται αυτόν τον όρο και προτιμούν να χρησιμοποιούν το ακριβές όνομα του είδους της ηλεκτρονικής μουσικής που ακούν. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν τόσα παρακλάδια ηλεκτρονικής μουσικής, όσα και τα περιστέρια στο Σύνταγμα. Minimal electro, tech house, psychedelic trance και άλλα τέτοια περίεργα ονόματα ειδών μουσικής υπάρχουν στην ηλεκτρονική σκηνή. Απο το 10ο ποτό, ή από το 3ο ecstasy και μετά, δεν έχει καμία σημασία το είδος, όλα γίνονται ένα και οι οπαδοί του εν λόγω μουσικού είδους, χτυπιούνται ασταμάτητα ακόμα και αν το «μπιτάκι» προέρχεται από το χτύπημα του κεφαλιού τους στον τοίχο.

Σημασία όμως θα δώσουμε στους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι αποκαλούν αυτά τα τραγούδια «μπιτάκια»:

Νεοέλληνες που προσπαθούν να διώξουν τη ρετσινιά του μπουζουκόβιου, ενώ ταυτόχρονα τον τοίχο πάνω από το κρεβάτι τους τον κοσμεί μια αφίσα του Τερλέγκα, έρχονται στα clubs να διασκεδάσουν να ούμε και αυτοί σαν ευρωπαίοι.

Στην αρχή είναι μαζεμένοι και ντροπαλοί, προσποιούμενοι ότι τους αρέσει αυτή η νέα μουσική και σιγολικνίζονται άχαρα, επειδή έτσι είπε ο Κωστόπουλος στο Nitro. Όταν κατεβάσουν όμως το 2ο μπουκάλι «Τζώνη Ρεντ» (έτσι θα το έγραφαν αυτοί), αρχίζουν και μπαίνουν στο κέφι, χορεύοντας πάνω στο τραπέζι (άντρες-γυναίκες), χαλαρώνοντας την φούξια-γραβάτα-σκέτη-παλαμίδα, κάνοντας σε, κλείνοντας τα αυτιά σου και βλέποντας τους, να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο skyladiko vip.

Ιδρωμένες καράφλες και μασχάλες, λικνίζονται με έναν ρυθμό μητσοτακίστικου τικ, που στη συνέχεια αγγίζει το τσιφτετέλι, ακόμα και αν εκείνη την ώρα παίζει house. Γκρινιάζουν για το «πότε θα βάλει ελληνικά επιτέλους» και φωνάζουν τον «μάστορα» να φέρει άλλο ένα «Τζώνη».

Ωραία τα μπιτάκια τελικά… Έλα ρε αρχηγέ David guetta!! Άλα!

Ωραίο κομμάτι μουσικής trance.

Παρακλάδι / μουσική σκηνή της εξ Αμερικής ανεξάρτητης μουσικής, το οποίο εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας των 80, αλλά μεσουράνησε κυρίως στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας των 90, σχεδόν ταυτόχρονα με την εμφάνιση του grunge (το οποίο όμως είχε μικρότερη διάρκεια ζωής) και όπως και εκείνο «λάνσαρε» ένα ιδιαίτερο τρόπο ζωής, παράλληλα με τους ξεχωριστούς ήχους που έφερε στο προσκήνιο.

Ετυμολογικά, προκύπτει από τις αγγλικές λέξεις «low fidelity» (χαμηλή πιστότητα, σε αντίθεση με το πολυφορεμένο «hi-fi» - high fidelity). Η μουσική (και οι μουσικοί) χαρακτηρίζονταν από ένα (ανεπιτήδευτο συνήθως) ατημέλητο στυλ, οι κιθάρες ήταν παράφωνες, ο ήχος ακατέργαστος (λιγότερο σκληρός και μελαγχολικός πάντως από το grunge), ενώ κοινός τόπος ήταν και οι κακής ποιότητας ηχογραφήσεις (εξ' ου και lo-fi).

Τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα πολλά: Pavement, Sebadoh, Dinosaur Jr., Yo La Tengo, Silver Jews, Guided by Voices, Grandaddy και Modest Mouse, μεταξύ άλλων.

Παρόλο που η σκηνή απέκτησε αρκετούς φανατικούς οπαδούς (ακόμα και στη χώρα μας), άρχισε να παρακμάζει μετά το 2000, κυρίως λόγω της διάλυσης πολλών εκ των αντιπροσωπευτικότερων συγκροτημάτων.

Η έννοια «lo-fi» μπορεί άνετα, πέρα από τη μουσική αναφορά της, να αποδώσει έναν χαρακτηρισμό σε ένα πρόσωπο ή κατάσταση, ότι δηλαδή είναι χαμηλής πιστότητας, είτε με τη καλή (εκκεντρικότητα, φρεσκάδα, πρωτοτυπία, κάτι πέρα από τα συνηθισμένα), είτε με την κακή έννοια (κυριολεκτικά). Επιβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση, όσο και στη κατανόηση, η οποία πάντα πρέπει να βασίζεται και στα συμφραζόμενα.

Είδος ταινίας Β-movie («δεύτερης κατηγορίας») που χαρακτηρίζεται από ακούσια ή (συνήθως) εκούσια κακογουστιά και ακραίο κιτς. Πολλές τρασιές είναι τόσο τραγικά άθλιες, που παραδόξως αποκτούν αίγλη καλτ αριστουργήματος.

Τα έργα Plan 9 from Outer Space του Ed Wood και Pink Flamingos του John Waters θεωρούνται οι κορυφαίες ίσως τρασιές όλων των εποχών.

Στην Ελλάδα, πολλές τρασιές του αισχίστου είδους μαγνητοσκοπήθηκαν την δεκαετία του '80. To 2002 o Πάνος Κούτρας αποπειράθηκε να σκηνοθετήσει την πρώτη Ελληνική τρασιά με αξιώσεις, την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά.

Εκ του αγγλικού trash culture.

Η σκούρα συνήθως περιοχή γύρω από την ρώγα και στα δύο φύλα. Ονομάστηκε έτσι επειδή περιβάλλει το κέντρο του βυζιού. Σε ξανθές γυναίκες είναι ροζουλί.