Tagged definitions (4137)
Showing 211-220 from 4137

1. Οι οδηγίες στο γλειφομούνι είναι απόλυτα ευπρόσδεκτες.
   Κοίτα. Το ξέρουμε ότι η πίπα είναι δύσκολη σαν πράξη για σένα. Αλλά με το που μάθεις να πιπώνεις σωστά ΕΝΑΝ άντρα, τέλειωσε! Πήρες πτυχίο. Εγώ μπορώ να σε κλωνοποιήσω, να μάθω να γλείφω τέλεια τον κλώνο σου μέχρι να χύνει νταμιτζάνες και μετά να έρθω με την ίδια τεχνική σε σένα και να φάω ξύλο! Μην κάθεσαι λοιπόν με τα κανιά σου ανοιχτά και με το αινιγματικό ύφος που λέει: «Να το μουνί. Βρες άκρη». Άνοιξε το ξερό σου και πες καμιά κουβέντα. (21 & 1 Συμβουλές που δεν θα βρείτε στο Cosmopolitan).

2. Το κέντημα στο μαύρο σου πουκάμισο με κάνει να χύνω νταμιτζάνες.... p.s από μια ξετρελαμένη ψυχολόγα... (Από το Φέισμπουκ).

3. Εμένα μπορεί να με καυλώνει το Hayabusa και να χύνω νταμιτζάνες για πάρτι του και το ZZR να μου προκαλεί ανακατωσούρα στο στομάχι.

4. Μακριά από άκρα όπως «είναι μεγάλος μαλάκας και καθίκι αλλά με καυλώνει και χύνω νταμιτζάνες» και «είναι βαρετός ξενέρωτος και μούχλας, αλλά με σέβεται και είναι καλό παιδί οπότε τι να κάνω». Το ιδανικό είναι ο συνδυασμός.

Ρε Γιώργο, γιατί επιμένεις με την Μαρία; Δεν βλέπεις ότι δεν πρόκειται να σου κάτσει ποτέ. Προσανατολίσου κάπου αλλού αγόρι μου για να μην γνωρίσει η χούφτα σου στιγμές δόξας.

1. α. Ἀπὸ τὸ ἀρχικὸν μυστήριον, μόνο τὸ άγνωστον τῆς ταυτότητος τῆς προσωπιδοφόρου παρέμενε, διὰ τὸν ὀξυδερκῆ ἄνδρα ἀνεξιχνίαστον. Ὅλα τὰ ἄλλα ἐξηγοῦντο. Ἡ κρυπτομένη ὑπὸ τὸ παράδοξον ἔνδυμα καὶ τὴν μάσκαν γυνὴ ἦτο μιὰ Μεσσαλίνα... Μια Μεσσαλίνα κοσμική. Μιὰ πολὺ γαμομανής κυρία ποὺ ἤθελε κάθε βράδυ νὰ γαμιέται, νὰ γαμιέται πολλὰς φορὰς καὶ τις οἶδε ἀπὸ πόσους ἐραστάς, χωρὶς ποτὲ νὰ ἀποκαλύπτηι εἰς κανένα ποια εἶναι, ὥστε νὰ μὴ κατασπιλώσηι τὸ ὄνομά της καὶ τὴν κοινωνικὴν ὑπόληψίν της. Τὸ δὲ ἀσύνηθες ἔνδυμα ποὺ ἔφερε, τὸ ἔφερε προδήλως, ὄχι μὀνον διὰ νὰ κρύπτεται, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ ἅπτονται τῶν θελγήτρων της εὐκόλως, καὶ διὰ νὰ τὴν γαμοῦν ἀνέτως οἱ ἐρασταί της, ἀφοῦ ἦτο ἡλίου φαεινότερον, ὅτι δὲν ἔφερε τίποτε, μὰ απολύτως τίποτε ἀπὸ κάτω... (Μέγας Ἀνατολικός, Τόμος 7, σ. 14-15).

β. Ενός λεπτού σιγή για τα αδέλφια που θα έχουν the talk όλο το βράδυ γιατί έπαιξε το Σούλα η γαμομανής στην τηλεόραση (Από το Τουίτερ).

γ. Και αυτος νυμφομανης ειναι.. Εχμμ.. Οχι ακριβως βεβαια αλλα Γαμομανης σιγουρα.

2.α.Γαμομανής, ο/η: Άντρας ή γυναίκα που οραματίζεται γαμήλια εμβατήρια κάθε φορά που οσφραίνεται οιστρογόνα ή τεστοστερόνη, αντίστοιχα. Αν τα ΗΕΓ ήταν αρκούντως εξελιγμένα, θα μας έδειχναν ότι στον εγκέφαλο του/της γαμομανούς εμφανίζονται εικόνες νυφικών, εκκλησιών και παρανυφακίων κάθε φορά που άτομο του αντίθετου φύλου μπαίνει σε ακτίνα βολής. Η μανία αυτού του είδους θεραπεύεται μόνο με κρεμάλα (κυριολεκτικά ή μεταφορικά).

β. - Το θέμα είναι ότι εγώ δεν έχω παντρευτεί ακόμη και είμαι 39 χρονών και νομίζω ότι έχω τελειώσει ως άτομο δεν θα κάνω τίποτα στην ζωή μου .....ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ. -μην εισαι γαμομανης.. ολα θα ερθουν σου ειπα.. ξεκολλα και συνεχισε τη ζωη σου..και οπωσδηποτε ψυχοθεραπειες..εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου...

- Ω ρε φίλε τι φωτό προφίλ έβαλε η καριολίτσα στο Φέισμπουκ με τις βυζάρες έξω και νιπ-σλιπ, την ιδιωτικοποιούσα χαλαρά...

1. Απαπα τη ζαλίστρα την αφήνω για τη κατέ. Αυτό μου έλειπε να καταντήσω σαν κι αυτή. Όλες ίσα κι όμοια; Θα 'ρχόμανε μαρή να αβέλουμε κουσούμια αλλά μου 'χει σωθεί ο μπερντές και λέω να βγω λίγο στο καλντερίμι της χαράς μπας και βγάλω τίποτα σήμερα που είναι Σαββατόβραδο..... (Μαρίνα Ζέας αποκατέ).

2. «Που να κατέβει στο καλντερίμι της χαράς αξύριστη!» (Καλιαρντή κατάρα).

3. Στον τρόπο που διαλέγεις να πεις όχι και σε εκείνον που δέχεσαι τον πόνο
   στη μόνη φίλη σου, τη λήθη, και στον μοναδικό εχθρό σου, τη λήθη
   Στο καλντερίμι της χαράς που πάντα το αναζητάς και στη λεωφόρο της λύπης που ψάχνει να σε βρει. (Ποίηση εδώ).

1. Ευτυχώς που δεν πατάω Μυτιλήνη ή Λευκάδα, γιατί θα με περάσεις από πάνω και θα ξεφτιλιστώ...Αν η μαλακία ήταν κέντημα αγόρι μου, θα είχες κάνει προίκα... Εύχομαι μόνο, να πήξει το μυαλό σου, για να μην μαυροφορέσεις κάποιους, από την ανωριμότητά σου...

1. Γράφει ο άλλος, ''τιμωρήστε τον Τσίπρα δίνοντάς του αυτοδυναμία''. Και κάπου εκεί είναι που θυμάμαι το παλιό γνωμικό ''αν η μαλακία ήταν κέντημα θα είχες κάνει την προίκα σου''. (Από το Φέισμπουκ).

3. Ο νέος υπουργός παρουσίασε άμεσα τα νέα σχολικά βιβλία που θα αντικαταστήσουν τα παλιά! ... Αν η μ@λ@κί@ ήταν κέντημα, θα είχες κάνει την προίκα σου!

1) Συζήτηση μεταξύ φίλων. Ερώτηση: είναι καλό το τελευταίο π.χ. (ταινία, δίσκος, παιχνίδι, βιβλίο);
Απάντηση: Καλά μιλάμε, κουβάδες!

2) Πήγαινε να φας στο τάδε εστιατόριο, το φαγητό είναι κουβάδες.

...Τι γλύκα!... Τι γλύκα!... Φλώσσυ μου είναι Πα... Παράδεισος αυτό που κάνεις!... είσαι, λοιπόν, και πούτα... πουτίτσα... Άγγελος μαζύ και πούτα!... Αγγελοπούτα!... Στοματομούνα!..... Ψωλογλείφα!.... Ώωωωωχ!.... Ώωωωωχ!.... Μουμούναμου!.... Άααααχ!... Ωωωωωχ!...
(Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος «Ὁ Μέγας Ἀνατολικός», Κεφ. 13, σελ. 25)

1. Ο γερομπήχτης είμαι εγώ
   και πήδαγα αβέρτα
   είχα κεφάλι σαν αυγό
   κι ήμουν σκληρός σαν πέτρα. [...]

Το πέος με ανατροφή
-άκου το γερομπήχτη-
αν δε φορέσει το σκουφί
δε βγαίνει για ξενύχτι.
(Ο γερο-μπήχτης στιχώνει εδώ για καλό σκοπό).

1. Δίπλα μας καθόταν ο παππούς ο Παναγιώτης, ο επιλεγόμενος και Γερομπήχτης, που παρακoλοθούσε με μεγάλη προσοχή, αυτά που λέγαμε. - « Παιδιά μπορώ να καθίσω στο τραπέζι σας; Μ'ενδιαφέρουν πολύ αυτά που λέτε.» - « Ευχαρίστως. Σε κερνάμε κι'ένα τσιπουράκι.» [...]
   - « Στην αρχή καταράστηκα την τύχη μου, αλλά μετά το είδα αλλιώς. Πέταξα από την κεφάλα μου, ούλες τις κακές ιδέες, και λευτερώθηκα. Τόριξα στο σορολόπ, άρχισα να πίνω το τσιπουράκι μου, να τραγουδάω, να χορεύω, να τραβάω και καμιά μαλακία το βράδυ, και γίνομαι περδίκι! Είπα μέσα μου: Ρε Γερομπήχτη, πάτησες τα 85. Πόσο μωρέ θα ζήσεις; Κάποτε θα πεθάνεις. Ε! καλλίτερα να ποθάνεις σπίτι σου κι'ευτυχισμένος, παρά στο νοσοκομείο και δυστυχισμένος.» (εδώ)

3. αυτη την στιγμη ο γερομπηχτης ειναι εν διασταση επουδενι χωρισμενος..

Στο θέμα της ηλικίας δεν έχω ξεπεράσει κάποια ταμπού. Θέλω δηλαδή η γυναίκα μου να είναι τουλάχιστον δέκα- δεκαπέντε χρόνια μιικρότερή μου. Και μεγαλύτερη διαφορά δεν θα με πείραζε, κι ας έλεγαν όλοι «ο παππούς με το μανούλι». Πάντως το Μαρινάκι ήταν όντως μανούλι- σκέτο μοντἐλο. Ενώ η Ρωρώ δεν ήταν τόσο ωραία, αλλά ήταν καυλοπρεπής. Από μακριά φαινόταν η γυναίκα, έστελνε σινιάλα. Αυτό δε σημαίνει ότι όσες ντύνονται κάπως, είναι πουτάνες και οι άλλες είναι οι καλές. Για να εξηγούμεθα: Και η Μέγαιρα, παρ' όλο που φορούσε συντηρητικά ταγεράκια ήταν στην ψυχή πουτάνα. Και η γυναίκα του Οξαποδώ ντυνόταν σεμνά, αλλά στην καρδιά είχε φίδια. Οπότε εδώ δεν κρίνουμε το ντύσιμο, αλλά το μέσα. (Μάκης Τσίτας, Μάρτυς μου ο Θεός, Αθήνα: εκδ. Κίχλη, 2014, σ. 91-92).