Ο ογκώδης και σφύζων ερωτικός σωλήν, η χονδροπούτσα.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
...η χαρίεσσα κορασίς, αγαλιώσσα, εξετόξευσε πάλιν την γλώσσαν της και ήρχισε να γλείφη γρήγορα, ως έγκαυλος σκυλίτσα, το προ αυτής λιμνάζον σπέρμα, φανταζόμενη ότι το έγλειφε και το κατέπινε από την εμέσσουσαν αυτό μεγαλοπούτσαν του Μακ Γκρέγορ...
(Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος «Ὁ Μέγας Ἀνατολικός», Κεφ. 17, σελ. 133)
Got a better definition? Add it!
Αι εκτοξευόμεναι κατά ριπάς ρουκέτται παχύρρευστου ψωλόχυματος.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
Η απαλή ως μαγνόλια παις, καίτοι επνίγετο σχεδόν από τας επα΄΄ηλους ορμητικάς σπερμαρορουκέττας, κατέοιε όλον τον γλοιώδη αρσενικόν οπόν, αγβνιζόμενη απεγνωσμένως να μη της διαφύγη ούτε μία σταγών...
(Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος «Ὁ Μέγας Ἀνατολικός», Κεφ. 17, σελ. 139)
Got a better definition? Add it!
Η ψωλογλειφίς, η τσιμπουκλού, η πιπού.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
...ο τυχηρός ανήρ εγέμισε το στόμα της νεαράς πεογλειφίδος με μιαν απίθανον ποσότητα ψωλοχύματος...
(Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος «Ὁ Μέγας Ἀνατολικός», Κεφ. 17, σελ. 139)
Got a better definition? Add it!
Όταν η Παρθένα σμίγει με τον Σατανά: το θεόμουνο, ο μουνάγγελος, ο καυλάγγελος, η αγγελομούνα.
Άλλη μια λατρευτική ανωμαλία του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
Βλ. επίσης: πούτα.
...Τι γλύκα!... Τι γλύκα!... Φλώσσυ μου είναι Πα... Παράδεισος αυτό που κάνεις!... είσαι, λοιπόν, και πούτα... πουτίτσα... Άγγελος μαζύ και πούτα!... Αγγελοπούτα!... Στοματομούνα!..... Ψωλογλείφα!.... Ώωωωωχ!.... Ώωωωωχ!.... Μουμούναμου!.... Άααααχ!... Ωωωωωχ!...
(Ἀνδρέας Ἐμπειρῖκος «Ὁ Μέγας Ἀνατολικός», Κεφ. 13, σελ. 25)
]
Got a better definition? Add it!
Η αγγελομούνα, ο μουνάγγελος, ο καυλάγγελος, ο ψωλάγγελος.
Άλλη μια λατρευτική σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
«'Ωωωωωχ! Άααααχ!... Άααααχ!... Τι γλύκα!... Τι καύλα!... Μουνάγγελε!... Ψωλάγγελε!... Ψωλέττα!... Μουνέττα!... Πούτα!... 'Ωωωωωχ!...»
(Μέγας Ανατολικός, Κεφ. 13 σ. 27)
Got a better definition? Add it!
Το θεόμουνο, ο μουνάγγελος, ο καυλάγγελος. Άλλη μια λατρευτική σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
Βλ. επίσης: -μούνα.
«Ωωωωωχ!... Άααααχ!...» έκαμνε συνεχώς και ο θαυμαστής της, τρίβων αδιακόπως την ψωλήν του επί του σφύζοντος προ αυτού ανοικτού μουνέττου, λέγων μεταξύ των στοναχών του γλυκασμού που εδοκίμαζε: «Μουνίτσα μου!... Μικρή μου Μίς:... Αγγελομούνα μου!... Φλώσσυ!... Φλώσσυ!... Μουνάγγελε!... Ψωλέττα μου! Ψωλήνα!...»
(Μέγας Ανατολικός, Κεφ. 13 σ. 38)
Got a better definition? Add it!
Ο λαγνοβοών ιαχάς ερωτικάς ή / και γουτσισμούς από την υπέρμετρον καύλαν του.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
Λυσσώντες και καυλοβοώντες κατά τον Εμπειρίκον, ηργάζοντο επί δεκατετραώρου βάσεως , ωστε η κρατική μηχανή να εργάζεται με ακρίβειαν του υπολογιστού των Αντικυθήρων!
(εδώ)
Got a better definition? Add it!
Καυλιάρικο ή καυλιδερό υποκείμενο ή αντικείμενο, προκαλεί άμα τη εμφανίσει στύσεις. Ευρύτατα διαδεδομένη σλανγκιά, προσφιλής και στον σλανγιωτάτο ποιητή Ανδρέα τον Εμπειρίκο.
Got a better definition? Add it!
Ρουκέτες ή ρουκέτται: Η εκτοξευόμενη κατά λαυκάς παχύρρευστας ριπάς ψωλόκρεμα.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
Τρία ή τέσσερα λεπτά αργότερον, η Φλώσσυ έχυνε εν νέου, εν μέσω ομοίας με την προηγουμένην τρικυμίας γλυκασμού, ενώ ο πιπιλίζων και καταπίνων τον μουνοχυμόν της άνδρας εξετόξευε πάλιν τας λιπαράς, λευκάς ρουκέττας του εις τον αέρα. (Μέγας Ανατολικός, Κεφ. 13 σ. 59)
Got a better definition? Add it!
Το ανδρικό σπέρμα, άκα το ψωλόχυμα, το ερωτικόν γλεύκος, το παχύρρευστον πίαρ.
Σλανγκιά του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.
- Αχ νάξερες -σ'τό ξαναλέω- νάξερες πόσο σου πάει το το ψωλόχυμα στο πρόσωπό σου... Σού το γέμισα παντού... Σού το έκανα μούσκεμα... θ'αθελα να είχα έναν καθρέφτη νε το έβλεπες και συ... Θαρρώ όμως πως θ'ελεις και άλλο σπέρμα.... Μπόλικη, παχειά ψωλόκρεμα... Δέν είναι έτσι, Φλώσσυ;
(Μέγας Ανατολικός, Κεφ. 13 σ.23).
Got a better definition? Add it!
