Tagged definitions (1116)
Showing 871-880 from 1116

1. Προσδιορισμός ικανότητας στρατιώτη / οπλίτη πέραν του Ι-5, που αποτελεί ακατάλληλο για στράτευση. Λέγεται για άτομα που δεν την παλεύουν μία ή δεν προσπαθούν καν πλέον ή δεν ξεκίνησαν ποτέ (να την παλεύουν). Ισχύει τόσο για σωματική όσο και για ψυχολογική απαλεψία, ή, τέλος, για απαράδεκτη αντικοινωνική συμπεριφορά μέσα στο στρατόπεδο. Τον χρησιμοποιούν και οι στρατεύσιμοι για ανώτερους που δείχνουν ανησυχητικά σημάδια στο μυαλό τους ή στην αυστηρότητά τους προς τα κακόμοιρα φαντάρια.

2. Έχει περάσει και στην καθομιλουμένη για να δείξει την ανικανότητα και την βλακεία και να θίξει τα άτομα που την παρουσιάζουν. Επίσης θίγει τον ελληνικό εγωκεντρισμό και το σκεπτικό του ξερόλα -«Έλληνες είμαστε, ό,τι θέλουμε είμαστε»- σύμφωνα με τον οποίο παρατηρούμε και αντιλαμβανόμαστε, μυωπικά, μόνο ό,τι αφορά την μπάκα, την τσέπη, και την πάρτη μας, με γαϊδουρινή απάθεια για τα υπόλοιπα.

Στα φανταρώνυμα του στρατού η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού αναλύεται επίσης ως Σκατά Έρχονται Από Παντού.

Στα φανταρώνυμα του στρατού (συλλεγέντα υπό του σύσσλανγκου sarant) ο Τεχνίτης ΠυροΒόλου αναλύεται ως Το Παιδί Βολεύτηκε και ως Το Παιδί Βύσμα.

Στα φανταρώνυμα του στρατού (συλλεγέντα υπό του σύσσλανγκου sarant) το Τάγμα Εφοδιασμού αναλύεται ως Τάγμα Επιστημονικής Φαντασίας.

Ο ΤυφεκιοΦόρος αναλύεται και ως Τυχερός Φαντάρος αντίθετα από την ανάλυση που παραθέτει ο Λινκ (Τρέξε Φουκαρά). (Δες).

Στην αργκό των πιλότων είναι η φρεγάτα.

Επίσης, χρησιμοποιείται και ως μεταφορά για το μακρύ ευθυτενές πέος και τον φέροντα αυτό πουτσαρά, αν και μάλλον σπάνια.

Ο στρατιώτης πεζικού, ο τζιτζικάριος, επειδή εκεί κυρίως κάνουν μεγάλες πορείες και ασκήσεις.

Το απαθανάτισε και ο Νικόλας Άσιμος στο τραγούδι Τρομοκράτες με τους στίχους:

« Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη
Που δεν πήγε στο στρατό
Φοβότανε τον πόλεμο δεν ήθελε τα όπλα
Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;
Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δε δέχτηκε να γίνει Βρωμοποδαράς».

Μπορεί βέβαια γενικά να σημάνει τον στρατιώτη ή στρατιωτικό που φορά αρβύλες. Ή κυριολεκτικά αυτόν που έχει βρώμικα πόδια.

Τρίβιουμ: Ο Όμηρος χρησιμοποιεί τον όρο ἀνιπτόπους για τους Πελασγούς.

Αγγαρεία είναι γενικώς κάθε μη αμοιβόμενη υποχρεωτική εργασία και αποτελούσε θεσμό των αρχαίων διοικητικών οργανώσεων. Συνώνυμο: επίταξις (αν και αυτό σήμερα χρησιμοποιείται περισσότερο για αντικείμενα ή κτήρια). Αναφέρεται, εννοείται, σε ελευθέρους (δούλους δεν έχει νόημα).

Συνήθως αφορούσε μαζική συμμετοχή, όπως στο χτίσιμο φρουρίων, φραγμάτων, δρόμων, γεφυρών κ.ο.κ. και μπορούσε να είναι έκτακτη ή και τακτική, όπως π.χ. κατά τη συγκομιδή. [Διαφέρει από την κοινοτική εργασία όπου κάποιος συμμετέχει αυτόβουλα]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το χτίσιμο των πυραμίδων.

Σήμερα η μόνη μορφή αγγαρείας που υφίσταται (χωρίς να χαρακτηρίζεται έτσι) είναι, σε απόλυτους όρους, αυτή καθ' εαυτή η στρατιωτική υπηρεσία. Ο όρος 'στρατολογική υποχρέωση' υποκρύπτει αυτήν ακριβώς την έννοια, διότι είναι υποχρέωση που επιβάλλεται από το κράτος (νόμο) σε ελεύθερους πολίτες. Το ότι αυτό γίνεται για την άμυνα της χώρας δεν έχει σημασία. Όλες οι αγγαρείες έχουν προφανή σκοπιμότητα.

Η λέξη προέρχεται από το περσικό hangar που σήμαινε 'βασιλικός ταχυδρόμος' και πέρασε στην ελληνική ως άγγαρος και ως άγγελος, με όλα τα παράγωγά τους.

Εκτός από τον λεοντόκαρδο, τον μάγκα και νταή, το αντίθετο της κότας (βλ. άλλο ορισμό), έχει και πιο συγκεκριμένες σημασίες:

Ως σλανγκ εμφάνισης έχει σημασίες αναλυμένες στο λήμμα λάιον κινγκ. Συνδέεται είτε με την ένδοξη εϊτίλα, όπου μιλάμε για ξανθό μαλλί περμανάντ φουντωμένο τέζα. Βλ. και θάντερκατ. Είτε ευρύτερα από τα '80ς αυτό που αναφέρει ο Mr Cadmus: «Tο κλασικό λιονταρίσιο ήταν είτε το κούρεμα μακρύ πίσω και πλάγια και κοντό μπροστά, είτε το ενδιάμεσο στάδιο του μακρύματος των μαλλιών -από μπροστά κι απ' το πλάι πάντα μακραίνει πιο γρήγορα απ' ότι μπροστά αν δεν τα μακρύνεις με συχνά κοψίματα».

Στην στρατοσλάνγκ είναι «καψώνι, όπου οι παλιοί κλειδώνουν το νέοπα μέσα στον οπλοβαστό (εφ' όσον αυτός είναι από εκείνους που διαθέτουν ένα είδος πλέγματος - κιγκλιδώματος που ανοίγει) και τον αναγκάζουν να παριστάνει το λιοντάρι σε κλουβί» (πηγή: Jonas). Δηλαδή μια εναλλακτική του τζουκ μποξ.

Μια κάμψη η οποία δεν εκτελείται όπως πρέπει (δλδ με τον κορμό και τα κάτω άκρα ευθυσμένα) αλλά εκτελείται άλλα αντ' άλλων, με τη λεκάνη να προέχει άλλοτε ραχιαίως και άλλοτε κοιλιακώς, ως επί συνουσίας.