Το λήμμα μας αναφέρεται στα αδέσποτα κουπόνια φαρμάκων, τα οποία είναι μια παλιά, αμαρτωλή ιστορία στη χώρα μας.
Με το ΦΕΚ 740/28-05-2010 καθορίζονται τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜηΣυΦα), τα φάρμακα δηλαδή που ο φαρμακοποιός μπορεί να δώσει χωρίς ιατρική συνταγή, σε κάθε πελάτη που θα του τα ζητήσει. Στην αλλοδαπή ονομάζονται και over-the-counter (OTC) φάρμακα και σ΄αυτά περιλαμβάνονται αντιπυρετικά, αναλγητικά, αλοιφές, αποχρεμπτικά σιρόπια, αποσυμφορητικά ρινός και άλλα παρόμοια φάρμακα ανακουφιστικά συμπτωμάτων.
Ωστόσο, στην Ελλάδα (αποκλειστικά), παρατηρείται το φαινόμενο οι φαρμακοποιοί να χορηγούν χωρίς συνταγή και άλλα φάρμακα, εκτός των ΜηΣυΦα όπως π.χ. αντιβιοτικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο φαρμακοποιός παρέχει το ζητηθέν φάρμακο και εισπράττει τοις μετρητοίς το αντίτιμο του φαρμάκου από τον πελάτη που βαριέται ή δεν ξέρει πού να απευθυνθεί ή δεν γουστάρει να μπλέκει με ιατρούς. Ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σ΄αυτό: Ο φαρμακοποιός αποκολλά την ταινία γνησιότητας του φαρμάκου (γνωστή ως κουπόνι), το οποίο πλέον ως αδέσποτο κουπόνι, μπορεί τώρα να συνταγογραφηθεί από μιλημένο ιατρό που ο φαρμακοποιός έχει στο τσεπάκι του σε συνταγή κάποιου ασφαλισμένου (είτε εν γνώση είτε εν αγνοία του) και να επωμιστεί έτσι το ασφαλιστικό ταμείο το κόστος για την αποζημίωση ενός φαρμάκου που ο ασφαλισμένος δεν χρησιμοποίησε ποτέ, ενώ ο φαρμακοποιός μας θα το πληρωθεί για δεύτερη φορά. Απλό και αποτελεσματικό, ε;
Ηθικό δίδαγμα: Δεν αγοράζουμε ποτέ φάρμακα από τον φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή (άλλωστε είναι παράνομο) ή, αν κάποτε βρεθούμε στην ανάγκη να το κάνουμε, απαιτούμε να πάρουμε μαζί και το κουπόνι (ή, τουλάστιχον, να μοιραστούμε με τον φαρμακοποιό την κονόμα του αδέσποτου κουπονιού).
