Tagged definitions (1379)
Showing 541-550 from 1379

Ο πάρα πολύ χοντρός άνθρωπος με τα κρέατα να ξεχειλίζουν.

Πηγή: GATZMAN.

Διττή προσωπικότητα. Προσπαθεί με καλή πρόθεση και προσπαθεί και δώσου και άντε και αχ και βαχ.

Αλλά και μαλάκας, διότι δεν καταλαβαίνει την μεγάλη εικόνα, βλέπει μόνο όσα του αφήνουν να δει ή όσα μπορεί να δει, και προσπαθεί ξανά μανά από την αρχή, αλλά μέχρι εκεί... δεν πας παραπέρα, λέει το σύστημα.

Η κούνια στα ποντιακά.

Επίσης (και για ευνοήτους λόγους) και η γυναίκα που κουνιέται πολύ όταν περπατάει, η κουνιότα (ανεξαρτήτως πάχους).

Κατ' επέκταση και κατά Χάρρυ Κλυν, η κουνίστρα, η κουδουνίστρα και για να μην το κουράζουμε, ο πούστης σε οποιαδήποτε από τις 268 καταγεγραμμένες από τον συνάδελφο Χανκ βερσιόν.

Πάει εξαιρετικά με το «μωρή», περίπου όσο το κατούρημα με το κλάσιμο.

Ασσίστ: ..., άντε καλά και λίγο ο ΡΤΠ;)

Ιδιαίτερα άκομψος χαρακτηρισμός για γυναίκα, που υποδηλώνει:

• Παρηκμασμένη πόρνη του ξεσχίστου είδους, ή/και
• Κακάσχημη, μπάζο, ή/και

• Στριμμένη, μέγαιρα.

  Η εν λόγω φιλοφρόνηση συνήθως αποδίδεται ως «άντε μωρή ψαροκασέλα».

Πώς είναι δυνατόν να πουλήσει κάποιος άμμο σε Άραβα, ή χιόνι σε Εσκιμώο; Μ' άλλα λόγια: πώς κάποιος να πουλήσει σε κάποιον, κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί, γιατί πολύ απλά, αν θέλει να το χρησιμοποιήσει το έχει σε υπερεπάρκεια.

Όπως κάτι τέτοιο φαντάζει στους πολλούς ανέφικτο, για κάποιους άλλους δεν είναι. Σε αυτούς τους κάποιους αναφέρεται ο όρος.

Όταν εκφέρουμε τον όρο αναφερόμαστε σε κάποιους biri biri makers που σα διαόλου κάλτσες κάνουν τα... τερτίπια, βάζουν τις... επικοινωνιακές τρικλοποδιές, μπουρδουκλώνουν τα πράγματα, δημιουργούν... τις ανασφάλειες για το πλέον ξεκάθαρο θέμα, ενώ υπόσχονται τον ουρανό με τ' άστρα προκειμένου να τουμπάρουν τους Αφελίμ και να πετύχουν τον Χ σκοπό τους.

Αυτοί αντιμετωπίζουν τον άλλο σαν το μέσο που θα τους οδηγήσει στο στόχο τους. Μοντελοποιούν τις αντιδράσεις των Αφελίμ, ώστε με ευέλικτες και ευφυείς πρακτικές να μπορούν να τους χειριστούν καταλλήλως, ώστε το θεωρούμενο πρότζεκτ τους να στεφθεί με επιτυχία.

Έτσι οι τύποι, ως γριές πουτάνες και μεγάλοι μαγίστροι στο είδος τους, μη έχοντας ηθικούς ενδοιασμούς, δεν κωλώνουν σε τίποτα και στο κατάλληλο timing κάνουν την ενδεδειγμένη κίνηση.

Σημείωση:

1) Αντί να ειπωθεί η όλη φράση, θα μπορούσε να αναφερθεί μια μόνο από τις φράσεις: «πουλάει χιόνι στους Εσκιμώους», «πουλάει άμμο στους Άραβες», αφού έχουν την ίδια σημασία.

2) Στην πρώτη συνιστώσα φράση, αντί για τη λέξη χιόνι, θα μπορούσε να αναφερθεί είτε ή λέξη πάγος είτε η λέξη ψυγεία, και στη δεύτερη, αντί της λέξης Άραβες, η λέξη Βεδουίνους. Το νόημα δεν αλλάζει.

1. Κλητική προσφώνηση που χρησιμοποιείται όταν έχουμε οικειότητα με κάποιον, αλλά όχι τόσο πολύ, ώστε να τον προσφωνήσουμε μαλάκα με την καλή έννοια.

2. Ανάλογα με τον επιτονισμό μπορεί να πάρει διαφορετικές σημασίες, όπως και εμφατικό θαυμασμό.

Είναι η original generic προσφώνηση που άνοιξε τον δρόμο για τόσες και τόσες άλλες. Λ.χ.:

Τεχνολογικές: Τρισδιάστατε, τριφασικέ, υπερηχητικέ, ανοξείδωτε, αλκαλικέ, ευρυζωνικέ, ασύρματε, υψηλής ευκρίνειας.

Μεταφυσικές: Ανυπέρβλητε, ακατάβλητε, ανύπαρκτε, απόλυτε, υπερβατικέ, απροσδιόριστε, μέγιστε, τρισμέγιστε, κολοσσιαίε, άσπιλε, άμωμε, άψογε.

Συνήθεις: Άρχοντα, τεράστιε.

Χωροχρονικές: Διηπειρωτικέ, διαπλανητικέ, διαγαλαξιακέ, υπερατλαντικέ, υπερπόντιε.

Και πολλές άλλες. Ασίστ: Άψογος acg.

Ο πάρα πολύ χοντρός άνθρωπος, το κρεοπωλείο η αφθονία.

Πηγή: GATZMAN.

Επειδή η έκφραση πάρε τα αρχίδια μου είναι αμφίσημη και μπορεί να παρεξηγηθεί ως επιτακτικό κάλεσμα για ευνουχισμό, πολλοί προκρίνουν το σερβίρισμα γλαρόσουπας.

Το μυστικό της γλαρόσουπας έγκειται στην παρουσίαση: «θα σερβίρουμε γλαρόσουπα εντός ολίγου» ή «μη φας έχουμε γλάρο» ή και ακόμα το τιραμισουρεαλιστικό «μη φας και έχουμε γλαρόσουπα και μπούτι από ελικόπτερο».

Τα συμφραζόμενα της γλαρόσουπας έχουν επαρκώς αναλυθεί, συνεπώς θα επικεντρωθούμε σε ιστορική αναδρομή του γλάρου ως έδεσμα και θα προτείνουμε νέο σλανγκολειτουργικό τρόπο σερβιρίσματος.

Ιστορική αναδρομή

Η σχέση κυνηγού - θηράματος μεταξύ ανθρώπου και γλάρου χάνεται στην προϊστορία (Fisher and Lockley, 1989). Πολλά ευρήματα τεκμηριώνουν την κατανάλωση γλάρων από την εποχή των παγετώνων. Κατά τον μεσαίωνα, ο γλάρος αναδείχτηκε σε είδος πρώτης ανάγκης για τους παράκτιους πληθυσμούς της Βρετανίας, όπου θεωρείται νοστιμότατο έδεσμα μέχρι και σήμερα. Στις δε Εβρίδες της Σκωτίας, ο γλάρος είναι το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο έδεσμα, ενώ οι απηυδισμένοι από το πολύ αρνί Νεοζηλανδοί το θεωρούν πρώτης τάξεως μεζεκλίκι. Περισσότερες πληροφοριές εδώ.

Οι κλασσικές συνταγές περιλαμβάνουν γλαρόπιτα, γλάρο μαριναρισμένο με μέντα, καπνιστό γλάρο σουφλέ. Οι σεφ της nouvelle cuisine μπόλιασαν την παράδοση με καινοτόμες ιδέες παράγοντας πιάτα όπως γλάρο με πιπερόριζα, γλάρο Veronique και mille-feuilles από mousse γλάρου. Περί ορέξεως... τζιτζίκια γιαχνί!

Νέος τρόπος σερβιρίσματος

Τα αρχίδια των παροικούντων σε διαδικτυακές κοινότητες έχουν πλειστάκις ζαλιστεί από εκνευριστικά και επίμονα τρολ. Πολλοί χάνουν το παιχνίδι απευθύνοντάς τους τον λόγο, με αποτέλεσμα οι τρολεατζήδες να θεριεύουν. Πρώτη γραμμή αμύνης μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο το «don’t feed the trolls» (το καθ’ ημάς «να ταΐζετε τους καβουροσλανγκόσαυρους, όχι τα τρολ»). Η αιχμή του δόρατος στην αντιμετώπιση των τρολ πλέον έχει στραφεί αλλού: ταΐστε τα τρολ, αλλά με συνταγές μαγειρικής! Κάθε φορά που κάποιο τρολ γράφει μαλακίες, η γιαλομικά ενδεδειγμένη γιατρειά είναι η ανάρτηση συνταγών, πράγμα που αφενός μεν προάγει την γευσιγνωσία αφεδύο δε ξενερώνει τα τρολ σε σημείο που αναζητούν θύματα αλλού. Και ποια καλύτερη προσέγγιση, σημειολογικά, από την ανάρτηση συνταγών γλαρούσουπας!

Ή «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω».

Συχνότατα χρησιμοποιείται και σε παρελθόντα χρόνο, σαν «πήρα αμπάριζα», «πήρε αμπάριζα».

Η λέξη αμπάριζα είναι Αλβανικής προελεύσεως και σημαίνει ή «ορμητήριο» ή «φωτιά», δεν γνωρίζω ακριβώς.

Η δε φράση προέρχεται από την «αμπάριζα», ένα παλιό αγορίστικο παιδικό παιχνίδι ανοιχτού χώρου, που παιζόταν από δύο ομάδες:

Ένας παίκτης της μιας ομάδας έβγαινε από την αμπάριζά του και πλησίαζε την αντίπαλη αμπάριζα προκαλώντας και κοροϊδεύοντας τους παίκτες της. Τότε κάποιος αναλάμβανε να τον κυνηγήσει και ο πρώτος παίκτης υποχωρούσε προς το στρατόπεδό του, ώστε να ακουμπήσει την αμπάριζά του για να ανανεώσει την «φωτιά» και να είναι δυνατότερος από τον καταδιώκοντα. Ή, μπορούσε ένας άλλος παίκτης να «βγει» από την αμπάριζα για να καταδιώξει τον επελαύνοντα αντίπαλο. Όποιος δηλαδή «έβγαινε» τελευταίος από την αμπάριζα, ήταν πιο δυνατός. Και γι' αυτό το φώναζαν: «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω». Δηλαδή; δεν υπολογίζω κανέναν και ορμάω μέσα σ' όλα.

Μέχρι φυσικά ν' ακουγόταν ένα νεότερο «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω».

Ο Φούφουτος είναι η εμφατικά προσωποποιημένη μορφή ενός ανύπαρκτου ή άγνωστου χαρακτήρα (= ο κανένας, κάποιος).

Χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον: «Ο κανένας ή ο τάδε, ο δείνα, ο άγνωστος, ο οποιοσδήποτε», ο «δεν ξέρω 'γω». Συνήθως ειρωνικά ή περιπαιχτικά.