Tagged definitions (1379)
Showing 601-610 from 1379

«Ο μηδέν βαθμοί»: Εντελώς απαξιωτικός χαρακτηρισμός προσώπου, εκφράζει κατά κύριο λόγο τον τελευταίο, τον ζίρο, τον μπιλοζίρο, τον απόλυτο λούζερ, τον μυθικό παθέτικ.

Ιστορική φράση, που είπε ο Άκης στον Τάκη (αναλυτικά στο παράδειγμα και ακουστικά στο μήδι). Ευρύτερα και εναλλακτικά, ο μηδέν βαθμοί αναφέρεται δυνητικά στα εξής:

1. Ο μηδέν βαθμοί στην θερμοκρασία: θερμοκρασία που παγώνει το νερό. Είναι η θερμοκρασία που ρίχνει κανείς έναν κρύο, που την τρώει κανείς και είναι κρύα. Επειδή το κρύο δεν το θέλει κανείς και επιβάλλονται τα προκαταρκτικά, πρόκειται για χάλια σεξουαλικό υπονοούμενο (το αντικείμενο πρέπει να εξετάσει το θέμα της αυτοκτονίας). Το ίδιο χάλια υπονοούμενο είναι, όταν αναφέρεται και σε κάποιον που μόλις είπε ανέκδοτο.

2. Ο μηδέν βαθμοί στο ποδόσφαιρο: ο τελευταίος στην κατηγορία του, εννοείται ότι είναι για υποβιβασμό, αλλά όχι μόνο αυτό, το άτομο δεν έχει ούτε μια νίκη, ούτε καν μια ισοπαλία, ο εντελώς αξιοθρήνητος που δεν την παλεύει μία λέμετε.

Λίγο ευνοϊκότερος χαρακτηρισμός είναι ο «μηδέν βαθμοί εκτός έδρας», οπότε αφήνει και μια ελπίδα για τους αγώνες εντός έδρας, κάτι είναι κι αυτό για να πιαστεί ο πνιγμένος από τα μαλλιά του, τουλάχιστον το ξεφτιλίκι δεν είναι απόλυτο.

1. Ο μηδέν βαθμοί στην Eurovision: Η Eurovision είναι η περίπτωση όπου ο βαθμός είναι συνώνυμος του πόντου (δεν ισχύει πάντα, δεν μπορείς να πεις π.χ. μου ‘φυγε ένας βαθμός από το καλσόν) και η επιδίωξη των συμμετεχόντων είναι να βουτήξουν τους douze points!!!. Ο μηδέν βαθμοί, που θα πει ο «nul points», αναφέρεται μόνο όταν συνοψίζονται τα αποτελέσματα μιας χώρας. Πίκρα.

Κατ’ εξαίρεση, ο χαρακτηρισμός μηδέν βαθμοί μπορεί να θεωρείται πλεονεκτικός σε μερικές περιπτώσεις όπως:
1. στην μυωπία (όπου όσο πιο πολλοί βαθμοί τόσο πιο μεγάλη η στραβομάρα), ή 2. στην ιππασία (όπου οι βαθμοί αφορούν ποινή, σο, όσο πιο πολλοί βαθμοί τόσο πιο πολλή η ποινή, δεν το θέλουμε αυτό, δεν το θέλουμε α-α, θέλουμε να είμαστε ο μηδέν βαθμοί).

Μυθολογικό-υπερφυσικό ον που υπάρχει ανέκαθεν. Κατέχει την απόλυτη γνώση σε οποιονδήποτε τομέα και δίνει απλόχερα τα φώτα του σε όποιον τα χρειαστεί και τον επικαλεστεί. Κάνει όλες τις δουλειές που υπάρχουν, έχει πάει παντού, έχει άκρες επίσης παντού, έχει ζήσει τα πάντα (και τα κοάλα) και γνωρίζει προσωπικά όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Κανείς δεν τον έχει δει, παρόλα αυτά δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει γιατί πάνω σε αυτόν στηρίζονται τα θεμέλια του κόσμου όλου. Μαλάκες που το παίζουν κοινωνικοί ότι και καλά έχουν πολλούς γνωστούς, τύποι που ξεμένουν από επιχειρήματα και τύποι που δεν έχουν επιχειρήματα, που στην Ελλάδα είναι το 98,3% του πληθυσμού, του έχουν τυφλή εμπιστοσύνη και, αφού πιστεύουν ότι υπάρχει, υπάρχει.

Είναι χαζό φυσικά να σκεφτεί κανείς ότι έχει ρίζες από την Μεγαλόνησο όπως είναι εξίσου χαζό να σκεφτεί ότι είναι διαφορετικά άτομα. Η αλήθεια είναι ότι στατιστικά αποδεικνύεται πως τον έχουμε επικαλεστεί όλοι (ναι, ναι κι εσύ!), αλλά οι σοφοί πάντα αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Τέλος να πούμε ότι αντικαθιστά το πέρα για πέρα ποζεράτο «ένας φίλος, ενός φίλου, ενός φίλου μου».

Η ηχομιμητική προσέγγιση της λέξης «ιός», στη λέξη «υιός» (γιος), είναι υπεύθυνη για αυτόν τον σλανγκισμό.

Η γρίπη πάλι, είναι μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται με ιό. Είναι κατά κανόνα επιδημική και χαρακτηρίζεται συνήθως από πυρετό, καταρροή, νευραλγίες. Μακρυά από μας! Ο όρος έχει προφανώς αρνητικές συνδηλώσεις, που θα δούμε πιο κάτω.

Αν χορέψουν τώρα τον χορό του Ησαΐα η λέξη «γιος» κι η λέξη «γρίπη», τότε προκύπτει μετά βαΐων και κλάδων «ο γιος της γρίπης». Τι θέλει να πει ο ποιητής;

1) Ο όρος εκφέρεται απαξιωτικά, στα πλαίσια κουτσομπολιού ή/και αγανάκτησης για κάποιον, που κάποιοι θεωρούν πως μπορεί να κάνει ή να πει τις... μαλακίες, να είναι γκαντέμης, να είναι μούχλας, να είναι ανεπρόκοπος, να κάνει τις... καταχρήσεις και γενικότερα ό,τι κακό μπορεί να σκεφτεί και να φανταστεί κάποιος, λες κι αποτελεί μετάλλαξη του υιού της γρίπης σε ανθρώπινη έκδοση (βλ. παρ. 1).

Πολλές φορές, ο όρος μπορεί να λεχθεί κι από έναν πατέρα στα πλαίσια αγανάκτησης για το γιο του (βλ. παρ. 2).

2) Φυσικά ό όρος θα μπορούσε να αναφερθεί για κάποιον, στα πλαίσια πειράγματος (βλ. παρ. 3).

Η καπότα, ή κράνος, φτιάχτηκε για να κάνει παρέα στον πέοντα προστατεύοντάς τον από κεφαλικούς φόρους και παράσημα που παρέχονται απλόχερα, ειδικά κατά τη διέλευσή του από αδιερεύνητα βαθύσκιωτα φαράγγια. Εκεί η ρώσικη ρουλέταθερίζει.

Τι υποδηλώνει ο όρος «τρύπια καπότα»;

1) Όταν μιλάμε για τρύπια καπότα, αναφερόμαστε σε άχρηστο κράνος. Άρα αναφερόμαστε σε άχρηστο άνθρωπο (ανεξαρτήτως φύλου).

2) Το κράνος αυτό, δεν φτάνει ότι δεν προστατεύει, επιβαρύνει κιόλας με την παρουσία του αυτόν που τον φοράει. Άρα όταν αναφέρουμε τον όρο, μπορεί να αναφερόμαστε και σε κάποιον, που ζει παρασιτικά εις βάρος άλλων.

3) Το άχρηστο αυτό κράνος, είναι ftpπροδιαγραφών και με την κλασσική (για χρήση πέοντα) αλλά και με τη σλανγκική έννοια (gtp). Άρα η εκφορά του όρου, παραπέμπει σε άτομα, που προσεγγίζουν το μηδενικό επίπεδο, το επίπεδο του τίποτα.

4) Το κράνος αυτό έρχεται σε επαφή με σιχαμερές ουσίες, άρα παραπέμπει σε σιχαμερά άτομα.

Σημείωση: Ο όρος βγάζει πολύ τσαντίλα και συσσωρευμένη οργή όταν εκφέρεται.

Δες και λήμμα: καπότα.

Υπερθετικός του γατόνι, του πολύ έξυπνου ανθρώπου που είναι ξεφτέρι. Μόνο φανταστείτε μια γάτα να έχει πέταλα.

Αναφέρεται στους αργόσχολους ανθρώπους, τους αργοκίνητους, που δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους.

Το «γκέο βαγκέο» ήταν παιδικό παιχνιδιάρικο επιφώνημα όπως το «Αμπεμπαμπλόμ τουκιθεμπλόμ», ή το «πού θα πας εκεί στην Βόρειο Αμερική, να δεις και τον Ερμή, που παίζει μουσική» κ.ο.κ. Λεγόταν συνήθως όταν ένα παιδί «την έφερνε» σε ένα άλλο, είχε κάτι που το πρώτο παιδί ζήλευε κ.ο.κ. Λόγω της ομοιότητας με την λέξη« γκέι», σλανγκίζεται για να δηλώσει τον ομοφυλόφιλο. Ιδίως, τον πούστη που λέγεται και Βάγγος, Βαγγέλης, Βάγγελας ή Βάγγουρας, όπως ο γνωστός γκέι ήρωας του the Slang & the Restless. (Παρεμπίπταμπλυ, ένα σύνηθες όνομα για γκέουλες).

Ασίστ: Πανούλης.

Ο μαλάκας. Αυτός που αυνανίζεται.

Υποκατηγορία του τσιμπούκια ο τίγρης. Δίνεται εδώ έμφαση στις ευκολίες πληρωμής που παρέχει ο Θεοδόσης ως φτηνή πουτάνα και κοπέλα τελειωμένη που είναι.

Το αναφορικό μέρος συνήθους παρομοίωσης, με δεικτικό μέρος κάποιον που πετάγεται εκεί όπου δεν θεωρείται ότι έχει δουλειά να μιλάει, φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν.

Το πέος του κόκορα είναι μικρό μεν (δηλαδή, δεν το 'χω μετρήσει κιόλας, αλλά φαντάζομαι ότι πόσο πια να 'ναι;), αλλά λίαν δραστήριο. Έτσι κι αυτός που πετάγεται όλη την ώρα χωρίς να έχει ζητηθεί η γνώμη του, χαρακτηρίζεται μ' αυτή την παρομοίωση ως μικρός, «λίγος», ασήμαντος, αλλά και που δεν εννοεί να κάτσει στ' αβγά του.

Για μια περαιτέρω ερμηνεία της έκφρασης ισχύουν όσα εύστοχα γράφτηκαν στο συνώνυμο λήμμα πορδή του κάβουρα.