Tagged definitions (1379)
Showing 691-700 from 1379

Επιθετικός προσδιορισμός που χρησιμοποιείται για χαρακακτηρισμό γκόμενας.

Πρόκειται για αναγραμματισμό τη λέξεις πουτανίτσα και χρησιμοποιείται αντ' αυτής συνηθως σε καβγάδες.

Aν η γκόμενα ειναι ξανθιά και αναρωτηθεί τι εννοείτε, μπορείτε να την διαβεβαιώσετε ότι πρόκεται για γνωστή κινέζικη φράση με σημασία της επιλογής σας.

Η γκόμενα που έχει κορμάρα που φουσκώνει παντελόνια αλλά μούρη που εκτροχιάζει τρένα από την ασχήμια της .... και ωσεκτουτού η χρησιμότητά της είναι αυτή της γαρίδας: τρως το σώμα και φτύνεις το κεφάλι ...

Έκφραση απηχούσα ευφάνταστη αντίληψη, ότι το γυναικείο μαραφέτι είναι one size fits all.

Σύμφωνα λοιπόν με το αστικό μύθευμα, όσο πιο κοντή είναι μια γυναίκα, τόσο περισσότερο χώρο στο κορμί της, καταλαμβάνει το αιδοίον της, νες πά ;

Άλλωστε και μεταφορικώς, σημαίνει ότι οι κόντες είναι καβλιάρες.
Στην ιταλική υφίσταται ταυτόσημο : donna nana-tutta tana.

Μπαίνοντας εδώ όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει Σπυριδούλα εκτός από νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια...

Περίληψη για όσους αναίσθητους βαριούνται να κοιτάξουν: η Σπυριδούλα είναι μια κοπέλα που την είχαν κάψει με το σίδερο οι ψυχασθενείς κηδεμόνες της μέχρι να βρεθεί σε κατάσταση που την προλαβαίνανε δεν την προλαβαίνανε στα 12 της χρόνια... Τελικά την προλάβανε και ευτυχώς έζησε... Στην υπόλοιπη ζωή της ήταν μοιροκαμμένη κ.λπ. Οι ηλίθιοι ουγκ κηδεμόνες έφαγαν μόνο 5 χρόνια φυλακή...

Τώρα πια το χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε ότι ο άλλος μας τα έχει πρήξει και ότι, άμα συνεχίσει έτσι, θα φάει το σίδερο στη μούρη μέχρι να το βουλώσει... Πρέπει να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση και πολύ γαμώ-την-Πανάγια-μου για να το πούμε γιατί το ιστορικό μπάκραουντ είναι βαρυυυυυυυύ...

Ανήκει σε ευρεία συνομοταξία ηθικοπλαστικών σλανγκισμών που ανάγονται στην κλασσική έκφραση «το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς».

Η συγκεκριμένη εκδοχή αρχικά παρέπεμπε στο τάκα-τάκα, το εκνευριστικό παιγνίδι συνεχούς κρούσης σφαιριδίων που κρεμόντουσαν με σχοινάκι από ένα κρίκο. Τα τάκα-τάκα είχαν γίνει μανιώδης μόδα στα ύστερα χρόνια της χούντας και προκάλεσαν την οργή τόσο των νομοταγών πολιτών (πού δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι το μεσημέρι), όσο και τον πανικό γονέων που έβλεπαν τα δαιμονισμένα παιδιά τους να αποχαυνώνονται.

Τα τάκα-τάκα με τον καιρό ξεχάστηκαν, και η έκφραση πλέον χρησιμοποιείται αποκλειστικά σαν κήρυγμα μέτρου και εγκράτειας κατά της τοπικής αυτοδιαχείρισης.

Σλανγκασίστ: Cunning Linguist

Φράση που χρησιμοποιείται χάριν υπερβολής για να τονίσει το τεράστιο μέγεθος του περιγραφομένου αντικειμένου-έννοιας-χαρακτηρισμού.

(όπου Μασαχουσέτη, aka Massachusetts, aka Μασατσιούσετς, aka Μασαπούτσες, πολιτεία των ΗΠΑ).

Το είδος του ανθρώπου που στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός και αποδεκτός από το εκάστοτε κοινωνικό περιβάλλον του, προσαρμόζει, αναθεωρεί και -άμα λάχει- ανατρέπει εντελώς και -γιατί όχι- αντιμάχεται, τις μέχρι πρότινος ιδέες του.

Δημώδης έκφραση αναφορικά με την επαγρύπνηση, την οποία οφείλει να έχει ο συνομιλητής, παρά την φαινομενική απουσία κινδύνου. Δηλαδή, πρόσεχε, γιατί θα το βρεις από 'κει που δεν το περιμένεις!

Του στραβού η κλωτσιά παραπέμπει στο τυφλό χτύπημα, το οποίον είναι πλέον οδυνηρό διότι δεν έχει συγκεκριμένο στόχο και μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη ζημιά, ιδίως όταν δεν έχει προβλεφθεί - βαράω κι όποιον πάρει ο χάρος.

Όσον αφορά το γαμήσι του κουτσού τώρα, οι επιστημονικές απόψεις διίστανται: Θέλεις, γιατί αν σε γαμήσει κουτσός στα όρθια, θα σε ταλαιπωρήσει με το κούτσα-κούτσα, θέλεις γιατί, ένεκα της αναπηρίας του, δεν πολυέχει επιτυχίες στο θήλυ - έχει να γαμήσει καιρό και θα σου αλλάξει τον αδόξαστο, τέλος πάντων καλό είναι να το αποφύγεις. Μην ξεχνάμε το σχετικό : «Ελάτε κούτσα-κούτσα και πιάστε μας την πούτσα», δηλωτικό της σφύζουσας ερωτικής διάθεσης των χωλών!

Παρόμοιες εκφράσεις για το unexpected: «Φυλάξου απ' τα πισινά του γαϊδάρου κι απ' τα μπροστινά του καλογέρου», «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» κ.α..

Μετωνυμική αναφορά στο πρόσωπο του γνωστού λαϊκού βάρδου, υπό την ιδιότητά του, ως κλαψομούνη εις πλείστους όσους στίχους του ρεπερτορίου του.

Για το λόγο αυτό, οι ακροαταί του Στελάρα, φύσει ή θέσει ντετερμινισταί, αδυνατούσι να αποδώσωσιν εις την ζωήν των την αληθήν επαγωγικήν σχέσιν αιτίου-αιτιατού στις παραδόξως αυξανόμενες με γεωμετρικήν πρόοδον συφορές τους. Μόνος τους σύμμαχος, (η έρμη) η μανούλα τους.

Για όλα φταίνε (κατά σειράν ιεραρχίας):

• Η θέσις των ουρανίων σωμάτων (βλ. άκου θλιμμένε ουρανέ κτλ.)
• Η σκρόφα η μοίρα (ποίο απ' όλα να πρωτοπιάσεις;)
• Ο ψεύτικος ο ντουνιάς (βλ. μη ζητάς να δείς καλό, μπέσα μη ζητάς κτλ.)
• Ο άδικος ο ξεριζωμός (βλ. πήγα στον Ερυθρό Σταυρό και στις αναζητήσεις κτλ.)
• Η κακούργα η μετανάστευση (κακούργα ξενιτειά, που πήρες απ' τον τόπο μας τα πιο καλά παιδιά κτλ.)
• Η καταραμένη η φυματίωση (βλ. στα πεύκα και στα έλατα κτλ.)
• Το υπερβολικό το κιμπαριλίκι (βλ. απο την καλοσύνη του σ' ετούτο τον πλανήτη, τού πήραν όλα τα λεφτά του πήραν και το σπίτι κτλ.)
• Η πλανεύτρα η γυναίκα (βλ. τώρα ο σκύλος έφυγε, από ντροπή και πόνο, πού 'βλεπε εμένα-στα προδομένα, τα χάδια σου να λιώνω κτλ.)

• Το ξερό του το κεφάλι (βλ. Μα κανένας δε μου φταίει για το χάλι μου, σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου κτλ. - σ.ς. η μόνη ορθολογική εξήγησις).

  Ο Καρτέσιος ωχριά μπροστά στη δύναμη του στίχου και ο Τζων Λοκ αναγκάζεται ν' αναθεωρήσει τας απόψεις του, προϊούσης της φωνάρας του πολύπαθου Στέλιου.

Διότι, ο Στελάρας μας, αν και γκαντέμης, έκανε (εδώ που τα λέμε) θείες τσαλκάντζες με το λαρύγγι του, αλλά τί τα θες ; Τόνε πολεμάγανε οι Οβραίοι. Μπορείς να δεις προκοπή;

Βέβαια, ειρήσθω εν παρόδω, για τα ανωτέρω υπάρχει λογική εξήγηση: Ο Στελάρας τραγουδούσε όντως για πολύπαθους ανθρώπους με ελαχίστη εγκύκλιο παιδεία και ιδίως σε χρόνους ταραγμένους (50'ς, 60'ς κ.λπ.), που δε σηκώνανε ορθολογιστικές και άρα αναγκαστικώς πο-λι-τι-κές εξηγήσεις της ταλαιπώριας που τράβαγε ο κοσμάκης. Το 'ριξε λοιπόν κι αυτός σε, ερήμην, μουσικές μηνύσεις κατ' αγνώστων (π.χ. η μοίρα, η αδικία κ.λπ.) και μείνανε όλοι ευχαριστημένοι...

Ούτω πώς, ο τύπου «καζαντζίδη» (διότι Στέλιος είναι μόνον ένας!), παρά το γεγονός ότι παρήλθαν επιτέλους, τα δύσκολα και πονηρά εκείνα χρόνια κι ότι ο άνθρωπος έφτασε στο φεγγάρι, συνεχώς μεμψιμοιρεί, καταριέται τα στοιχεία της φύσεως και αποζητά τη μανούλα του, κάθε φορά που τυχαίνει σε αναποδιά.

Συνώνυμα: Στέλιος, Στελάρας, κλαψομούνης, ποιοτικός κτλ.

Χαρακτηρισμός παχουλού ή χοντροκέφαλου (εξωτερικώς ή εσωτερικώς) παιδιού από συμμαθητές του.

Εκ του γνωστού φρούτου: πεπόνι.

Συνώνυμα : Μπαφούσκας, μπουχέσας, κουφιοκεφαλάκης κτλ.