Tagged definitions (1379)
Showing 721-730 from 1379

Αποτελεί αναπόφευκτη μετα(π)αύτωση των εκφράσεων «τι πίνεις και δεν δίνεις;» και «θα μας τρελάνεις;».

Ειδοποιός διαφορά: Δεν συμβιβαζόμεθα με το να πίνει κάποιος και να μην μας δίνει και ωσεκτουτού διαπραγματευόμαστε στην ψύχρα το τίμημα της κυριολεκτικής τρέλας, αντιπαρερχόμενοι κάθε ρητορικό «θα μας τρελάνει;»

Η έκφραση αυτή αντικατοπτρίζει το angst των καμένων μας καιρών και φοριέται αρκετά.

Ασίστ: Πάτσης.

Ό,τι λέει η λεζάντα.

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι οδηγοί που, λόγω εργασιακών υποχρεώσεων, οδηγούν το όχημα τους μόνο κάθε σαββατοκύριακο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν αυτοί και όσοι άλλοι κυκλοφορούν με αυτούς.

Σε πολύ μεγάλη ποσότητα.

Από λαϊκή ρήση για το ύψος π.χ. του χιονιού («χιόνισε μέχρι το γόνατο») ή και από το βάθος του νερού («βραχήκαμε μέχρι το γόνατο»)

Εκ μεταφοράς, για το μέγεθος (βάθος ή διαμέτρημα) της μαλακίας του ανδρός ή της γυναικός.

Έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον που παινεύεται για τις μαντικές του ικανότητες, την ικανότητά του να διαισθάνεται το μέλλον και γενικά για τα μεταφυσικά κληρονομικά χαρίσματα που ισχυρίζεται ότι έχει. Η φράση έρχεται σαν απάντηση πολύ φυσικά όταν ένα τέτοιο άτομο χρησιμοποιεί κλισέ όπως «θα με θυμηθείς», «άκου με που σου λέω» κ.α. παρόμοια.

Ο αστικός μύθος θέλει τον γνωστό τηλεοπτικό μάγο-μέντιουμ-ταχυδακτυλουργό-αποκρυφιστή Uri Geller που ήταν γείτονας με τον Μιχάλη Ιακωβίδη (τουπίκλην Michael Jackson), να έχει καλέσει το ασθενοφόρο πριν ο R.I.P. Μιχάλης πάθει την ανακοπή...

Το λέμε για τον υπερβολικά τσιγκούνη άνθρωπο, τον σφιχτοχέρη, με τις τσέπες τίγκα στα καβούρια.

Έτσι περιγράφουμε άτομα με ιδιόρρυθμη, απρόβλεπτη συμπεριφορά και αντιδράσεις, που δεν μπορούμε να τα εντάξουμε σε κάποια από τα γνωστά πρότυπα χαρακτήρων.

Δεν είναι απαραίτητα κακό να είναι κανείς μια κατηγορία μόνος του, αν και συνήθως η φράση λέγεται με αρνητική χροιά. Γενικά, η φράση ταιριάζει σε κάποιον που είναι ανακόλουθος, παλίμβουλος, δεν κολλάει με κανένα από τους γύρω του, τρώγεται συχνά με τα ρούχα του, έχει ασταθές θυμικό κ.α. παρόμοια.

Από το ιγγιπόπειο άσμα ασμάτων.

Φυσικά χαρακτηρίζει γκόμενα σκυλί, μαύρο σκυλί.

Έτσι χαρακτηρίζεται ένας πολύ τριχωτός άνθρωπος, κάποιος που είναι καλυμμένος με τριχωτή φλοκάτη σε όλο το στήθος, κοιλιά, πλάτη, σβέρκο, πόδια, χέρια, αυτιά κ.λπ.

Υποτίθεται ότι αποτελεί τον χαμένο κρίκο στην εξέλιξη του πιθήκου ως τον άνθρωπο.

Η συγκεκριμένη τριπλέτα ιδιοτήτων είναι ο καταπιεσμένος πόθος πολλών ετεροφυλόφυλων, μη πρεζάκηδων αριστερών και αναρχικών, οι οποίοι, στα νεανικά και παραγωγικά τους χρόνια, χτίζουν την κοινωνική τους υπόσταση και υπόληψη (και αναπαραγωγή, βεβαίως) πατώντας, -όπως γενικά η αριστερά / αναρχία στην Ελλάδα- σε δυο βάρκες: από τη μια στην προοδευτική αριστεροσύνη και από την άλλη στις παραδοσιακές αξίες και τα συστήματα «τιμής και ντροπής» που λένε και οι ανθρωπολόγοι.

Έτσι, ο μέσος άρρην αριστερός και αναρχικός ήταν και εν πολλοίς παραμένει μάτσο -αν και δηλώνει μη ομοφοβικός, δεν γουστάρει την ξεφτίλα της πρέζας και για ιδεολογικούς λόγους (που πολλές φορές είναι κεκαλυμμένη ατολμία, βεβαίως) και όλ΄αυτά συνδέονται και με το ότι (θέλει να) θεωρεί εαυτόν και να τον θεωρούν αδιασάλευτα μάχιμο στα μετερίζια των κοινωνικών αγώνων και βαθιά καταρτισμένο θεωρητικά. Άλλωστε η επίσημη αριστερή ηθική ήθελε τους κομμουνιστές πιο «ηθικούς» και αξιακά πατροπαράδοτους κι απ΄τους δεξιούς ακόμα σε πολλά, και «ιδιωτικά», θα τα λέγαμε σήμερα, θέματα.

Το σχετικό, καταστατικό υπαρκτικά, ηθικό άγχος του Έλληνα αριστερού, σε πολλές περιπτώσεις ατονεί με την πάροδο των χρόνων, ακόμα και αν ή ειδικά αν έχει επέλθει η κινηματική καταξίωση. «Αριστερό παρελθόν = δεξιό παρόν» λένε πολλοί και, αν και η συνέπεια στις στάσεις και τις ιδέες μέχρι το γήρας αξιολογείται θετικά, ο ηλικιωμένος αριστερός που συντηρητικοποιείται, απολαμβάνει και ενός σχετικού ακαταλόγιστου.

Το ακαταλόγιστο αυτό σε υπερβολική μορφή δοκιμάζεται από την τριπλή jouissance του λήμματος: μετά από μια ηλικία ή μετά από ένα βαθμό εγνωσμένης προσφοράς δεν έχει σημασία τι λες και τι κάνεις, τα ψωμιά σου τα 'χεις φάει, κι ό,τι απαγορευμένο κι αν δοκιμάσεις ή πεις, λογικά θα αντιμετωπιστεί με αμηχανία, αλλά και επιείκεια και γενικά ζμπούτσας.

Παρατηρήσατε ότι γίνεται η παραδοχή ότι η δεξιά έχει κι αυτή τη γοητεία και ηδονή της (πρβλ: ΔΑΠΑΡΑ, ΔΑΠΑΡΑ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΤΣΕΓΚΕΒΑΡΑ).

Χάλια...

Κολλάει ακριβώς όπου κολλάει και η παραπάνω λέξη, ή και το συναίσθημα που απορρέει από μια χάλια κατάσταση!!!

Έχει προέλθει από χαρτοπαίγνιο.