Κρητική λέξη, προερχόμενη -προφ- από το χαλικούτης, χαλικουτίζω, η οποία χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα μέρος που είναι τρομερά ακατάστατο ή/ και βρώμικο, και συνήθως κατοικείται από πολλούς. Προφέρεται με υποτιμητική διάθεση.
-Θα 'ρθείς στου Σήφη το βράδυ;
-Είντα λες μπρε, κουζουλός 'σαι; Εκειά μέσα είν' χαλικουταριό! Ούτε να μπεις δε χωρείς!
Έκφραση έντονα προσβλητική. Πρωτοεμφανίστηκε στα κατώτερα λαϊκά στρώματα και γρήγορα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό. Χρησιμοποιείται κυρίως από άντρες για να περιγράψουν την έντονη παρουσία γυναικείου, πολλά υποσχόμενου πληθυσμού.
- Μαλάκες, πήγατε στο πάρτυ της Φωφώς;;
- Ναι, ρε φίλε!! Τόσες γκόμενες μαζεμένες... του μουνιού το πανηγύρι!!!
Χώρος τιγκαρισμένος από εξαίσιες γυναικείες υπάρξεις.
Ο όρος προέρχεται από παραφθορά της φράσης Αιγαίον Πέλαγος για να προσδώσει τις τσουναμικές διαστάσεις μιας τέτοιας καταστάσεως και τα ειδικού τύπου μποφώρια που πνέουν εκεί.
- Τι έλεγε το μπαράκι που πήγατε χθες;
- Καλά δεν μπορείς να φανταστείς. Το μπαρ αυτό είναι Αιδοίον Πέλαγος. Είχε πάρει φωτιά από γυναίκες που ήταν έτοιμες να τα δώσουν όλα.