Tagged definitions (949)
Showing 601-610 from 949

Πρόκειται για το πρώτο (γνωστότερο, δημοφιλέστερο και περισσότερο χρησιμοποιούμενο) μέρος της παροιμίας: Του κώλου τα εννιάμερα - του πούτσου τα σαράντα.

Background / παρασκήνιο: Τα «εννιάμερα» και τα «σαράντα» είναι μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι τελετές που γίνονται στην μνήμη νεκρών και αφορούν σε τρισάγια και επιμνημόσυνες δεήσεις. Τρισάγιο γίνεται στο τριήμερο («τριήμερα») και στις εννιά ημέρες («εννιάμερα») από τον θάνατο του νεκρού, ενώ επιμνημόσυνη δέηση ψάλλεται στο «σαρανταήμερο» ή «στα σαράντα» (δηλαδή στις σαράντα ημέρες), στους τρεις μήνες («τρίμηνα»), στους έξι μήνες («εξάμηνα») και στο χρόνο (ετήσιο) από τον θάνατο καθώς και στα τρία χρόνια από την κηδεία.

Στο θέμα μας: Τα «εννιάμερα» γίνονται πριν τα «σαράντα». So, όταν τρώμε κόλλυβα για τα «εννιάμερα» του κώλου, ήδη τρώμε τα κόλλυβα για τα «σαράντα» του πούτσου. Τουτέστιν, πρώτα πεθαίνει ο πούτσος και μετά ο κώλος κι αυτό το ξέρει ο κόσμος όλος.

Επικρατεί, ο πιο θλιβερός θάνατος να είναι ο πρώτος, δηλαδή αυτός του πούτσου. Η θλίψη μας για τα «σαράντα» του πούτσου είναι μεγαλύτερη, κατά πολύ, από αυτή για τα «εννιάμερα» του κώλου.

Συνεπώς, η έκφραση «του κώλου τα εννιάμερα» αναφέρεται σε γεγονότα των οποίων η σημασία κρίνεται ως μικρή σχετικά, δεδομένου ότι υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για να κλάψει κανείς...

Και εδώ έρχεται και δένει ο παρών ορισμός με τον προηγούμενο (σπεκ στους προλαλήσαντες), όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Χρησιμοποιείται ... για να δηλώσει κάτι ... ανάξιο λόγου, με μια δόση αγανάκτησης ή επιδεικτικής αδιαφορίας.»

Σοφή παροιμία των αρχαίων Σουμερίων, επίσης συναντάται και στην μορφή τρεις τον πούτσο κλαίγανε με πολλαπλές χρήσεις στην καθομιλουμένη. Για έμφαση μπορεί πριν την έκφραση να χρησιμοποιηθεί και το άιντεεεεεεε και για ακόμα μεγαλύτερη έμφαση να συνοδεύεται από χαρακτηριστική κίνηση παλινδρόμησης της χούφτας.

Με την έκφανση αυτή, συχνά χρησιμοποιείται ανάλογα με την περίσταση, ως συνώνυμη με άλλες εκφράσεις (χαμηλότερου και λαϊκότερου επιπέδου ασφαλώς) όπως άρες μάρες κουκουνάρες, άρτσι μπούρτζι και λουλάς, ό,τι να 'ναι να ‘χαμε να λέγαμε, καλά κρασιά, εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται ή σε διάφορους συνδυασμούς αυτών.

Σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιείται ως σχόλιο σε κάποιο γεγονός ή κάποια δήλωση άλλου, σε έκφραση διαφωνίας, απαξίωσης, αποδοκιμασίας, περιφρόνησης, βδελυγμίας κ.λπ. ή και ως διαπίστωση πλήρους ασυνεννοησίας μεταξύ δύο ομιλητών.

Για κάποιο λόγο το «ξέσκισμα» μερικές φορές κωλώνουμε να το προφέρουμε ολόκληρο και το λέμε «ξεσκί». Επίσης είναι ρήμα, πάντοτε σε χρόνο Παρακείμενο ή Υπερσυντέλικο: Σ' έχω ξεσκί, σ' είχα ξεσκί.

Η πτώση επιπέδων ζαχάρου στον οργανισμό μας, μπορεί να οδηγήσει στην έλλειψη ενέργειας, στην υποτονικότητα και στην εξάντληση.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η φράση υποδηλώνει με κωδικοποιημένο τρόπο την ανάγκη κάποιου για συνεύρεση με κάποια ζαχαρομούνα ή κάποιο παστάκι, ώστε αυτός να ενδυναμωθεί ψυχικά.

Η φράση θα μπορούσε να ειπωθεί και μπρος σε παιδιά. Ακόμα θα μπορούσε να ειπωθεί από κάποιον ακόμα και μπρος στη γυναίκα του, αρκεί να μην προδοθεί κατά την εκφορά της ατάκας, αρκεί αυτός που θα ακούσει το υπονοούμενο να είναι μυημένος στον κώδικα και βεβαίως, προκειμένου αυτός να περνά απαρατήρητος, θα πρέπει να διαθέτει ευστροφία καραβιδομάνας.

Μια τέτοια περιστασιακή συνεύρεση θα μπορούσε να ανανεώσει έναν παντρεμένο. Απ' την άλλη πλευρά, ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν πειρασμό είναι να ενδώσεις σ' αυτόν.

Ένα κοινό στοιχείο που προβάλλει μεταξύ κλασσικής και σλανγκικής έννοιας είναι πως η θεραπεία θα μπορούσε να επιφέρει θεραπευτική δράση. Ωστόσο όμως και στις δυο ξεχωριστές καταστάσεις μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για παρενέργειες δράσης του φαρμάκου, στην άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος πιασίματος στα πράσα (αν και πολλές φορές ο κίνδυνος έχει τη γοητεία του), κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε διάλυση της οικογένειας. Αυτό βεβαίως θα μπορούσε να γίνει και κατ' απαίτηση του ενός η/και των δύο εραστών, γίνει δε γίνει γνωστό το σκηνικό.

Η «ωραία του Πέραν» είναι ένα κλασικό ρομαντικό μυθιστόρημα του Δημήτριου Παπαδόπουλου-Τυμφρηστού, που είχε γίνει μπεστ-σέλερ στην δεκαετία του 1920.

Το Πέραν είναι προάστιο της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ζούσε η «ωραία του Πέραν», που έβρεχε με τα δάκρυά της τις επιστολές του εραστή της κι εκείνος μάζευε τα ματωμένα ροδοπέταλα που αυτή σκορπούσε στα νερά του Βοσπόρου. Η ωραία του Πέραν ήταν πλούσια με παραμυθένια ομορφιά κι εκείνος ένας φτωχός νέος. Η αγάπη τους συνάντησε πολλά εμπόδια και το τέλος της ήταν δραματικό. Ήταν ένα ερωτικό μυθιστόρημα πυκνό σε δραματικά γεγονότα με ίντριγκες και θανάσιμη ζήλεια, που οι ήρωες αυτοκτονούν ή χάνουν τα λογικά τους. Ερωτικές συναντήσεις μέσα στη νύχτα σε ανθισμένους κήπους και μπουκαλάκια με δηλητήριο συνέθεσαν το μελό που έκανε χιλιάδες ζευγάρια μάτια να δακρύσουν.

Έγινε ταινία απ' τον Ορέστη Λάσκο και παρωδία ως «η Ωραία των Αθηνών» με την αείμνηστη Γεωργία Βασιλειάδου.

Ύστερα από την ανακάλυψη του συντρόφου Βράσταμαν ότι υπάρχει προάστιο της Άγκυρας με ονομασία «Τσιμπούκ», φαντάζομαι ότι μπορεί να γίνει ένα σλανγκικό update της φράσης με ηρωίδα μια καλίστομο μοιραία κάτοικο του Τσιμπούκ, που θα αριστεύει στο φεστιβάλ Τσιμπούκ (βλ. μύδια λήμματος τσιμπούκι). Η «ωραία του Τσιμπούκ», μούσα εκατοντάδων Σλάνγκων Δράκων θα γίνει το μπεστ-σέλλερ των 00ς, που θα κάνει χιλιάδες σλανγκιστές να χύσουν... δάκρυα για την μοίρα της άτυχης κορασίδος.

Λαϊκή θυμοσοφία που δείχνει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, ακατόρθωτο αλλά όλα γίνονται με την υπομονή. Όμως τονίζεται και η σημασία του σάλιου, για να δειχθεί ότι «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δεν αρκεί η υπομονή ως παθητική μοιρολατρία, πρέπει να κάνεις και την προσπάθειά σου.

Το γνωμικό αποτελεί παραλλαγή του με σάλιο και υπομονή γαμεί ο ελέφαντας το μυρμήγκι. Έναντι αυτού έχει ως πλεονέκτημα την καλή ρίμα, που είναι απαραίτητη για γνωμικά. Και το ελαφρώς πιο ρεαλιστικό του πράγματος. Το οποίο μπορεί να είναι και μειονέκτημα, αν περιμένουμε από ένα γνωμικό το απόλυτο. Επίσης, προϋποτίθεται όλη η φιλολογία περί του «με υπομονή κι επιμονή, ο κώλος γίνεται μουνί».

Όταν έξω είναι χειμώνας και κάνει κρύο, μας προδιαθέτει να μείνουμε μες στο σπίτι για σεξ, γουτσισμούς και χουχουλιάρικες καταστάσεις. Όταν όμως κάνει τόσο κρύο που το κλασικό «κάνει κρύο, καιρός για δύο» δεν αρκεί, τότε πρέπει να επιστρατεύσουμε το «κάνει κρύο, καιρός για τρίο», μπας και ζεσταθούμε.

Η «Εύθυμη Χήρα» είναι η χήρα που δεν βάζει μαράζι για τον θάνατο του άντρα της και νταραβερίζεται μ' όλον τον κόσμο. Η «εύθυμη χείρα» είναι το χέρι αυτού που δεν βάζει μαράζι, που έχει μείνει μπουκάλα και το ρίχνει στο χειρογλύκανο, με ευθυμία και διάθεση «έξω καρδιά».

Φράση παρμένη από διαφημίσεις νεοσύστατων εταιρειών ή νεοσύστατων υποκαταστημάτων τους. Αναφέροντας τη φράση αναφερόμαστε σε γυναίκες που είναι προκλητικά ντυμένες. Τα 'χουν πετάξει όλα έξω. (Δες φωτογραφίες)

Πώς λέμε φάτε μάτια ψάρια. Με αυτόν τον τρόπο οι τύπισσες μαγνητίζουν τα βλέμματα προσπαθώντας να διαφημίσουν τα προσόντα τους και να κλέψουν την παράσταση. Αυτοδιαφημίζονται μάλιστα.

Η καλύτερη βεβαίως προώθηση του «εμπορεύματος», απαιτεί κατάλληλη κίνηση, κατάλληλο βλέμμα και προκλητική φωνή (π.χ.: φωνή α λα Μάγκι Χαραλαμπίδου) που παραπέμπει σε βαθύ λαρύγγι.

Αν είναι καλλίγραμμη πάντως, η τύπισσα αξίζει το πράγμα. Παρελαύνει κι όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω της. (Ας θυμηθούμε τη Ρίκα Διαλυνά στο «Λαός και Κολωνάκι». Άλλες εποχές βέβαια τότε. Πιο σεμνοντυμένες οι εκφυλογκόμενες). Σταματάει η κυκλοφορία. Κυκλοφορεί κίνδυνος, όπως έλεγε η Τζίνα Σπηλιωτοπούλου κάποτε.

Αν όμως είναι μπάζο, κατεβάζει το επίπεδο αισθητικής. Μπορεί να ακούσει και γιουχαΐσματα, και να της πετάξουν και κέρματα κ.λπ.

Αυτές οι εκφυλογκόμενες, δεν είναι σίγουρο πως πάντα προσδοκούν Μπαίνυ βγαίνει χίλ σόου. Μπορεί να λειτουργούν ως ανάφτρες που φτιάχνονται από τον πανικό που δημιουργούν και να μη γυρεύουν τίποτα άλλο.

Προκαλούν τα βλέμματα, δημιουργούν πρόσθετη κατ' οίκον εργασία, φαντασιώσεις, χειρωνακτική εργασία, γυρεύουν να πάνε Καβάλα, ή επιδιώκουν να πετύχουν κάποιο στόχο, π.χ. να κατορθώσουν να γίνουν με τον προϊστάμενο τους το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής.

Στην περίπτωση όμως που αυτές θέλουν να πάνε Καβάλα, δίνουν το πράσινο φως στον θεωρούμενο κάτοχο βουκεφάλα, ενώ τους άλλους τους κερνάνε handmade χυλόπιτα ή ό,τι άλλο αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο.

Αν βεβαίως επιλέγουν αδιάφορα ό,τι κάτσει τότε ή πέσαμε σε οτινανιστριες, ή σε κάποιες που χουν τρελαθεί στις νηστείες, ή σε περιπτώσεις που χρήζουν γιαλομιά, ή σε εταίρες που απλά γυρεύουν πελάτες.

Η φράση μπορεί να λεχθεί από κάποιους/ες που θεωρούν πως πιάνουν το υπονοούμενο κατά την κρίση τους, κάτι που σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν είναι απαραίτητο να ισχύει, αφού υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις.

Σημείωση:Φυσικά ο όρος θα μπορούσε να αναφερθεί από κάποιους/ες και στην περίπτωση ανδρών που είναι προκλητικά ντυμένοι. Οι προβληματισμοί εδώ αφορούν κάποιους ψωλοπερήφανους, ορισμένους Σάββες, κάποιους που επιδιώκουν κάποιο σκοπό, π.χ.: να πάνε με κάνα πουρό πού ‘χει αρκετό ψιλικό οξύ, κάποιον επαγγελματία ζιγκολό, κ.λπ.

Κατά το «η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα». Οι πρωταγωνιστές εδώ είναι:

- η ψωλάρα, υποκοριστικό: Λάρα (όπως Λάρα Κροφτ), - η μουνάρα, υποκοριστικό: Νάρα, - και το καυτό συναπάντημα, δηλαδή το γαμήσι.

Λέμε την έκφραση όταν γίνεται της Πόπης, όταν γαμιέται ο Δίας, και γενικά όταν πέφτει πολύ γαμήσι, με τάση για πάρτυ με ούζα και φάσεις πολυφασικές!