Definitions by Hank (386)
Showing 41-50 from 386

Λαϊκή παραδοξολογία που η σκοπιμότητά της παραμένει αβέβαιη.

Μερικές υποθέσεις:
1. Ίσως λέγεται από ανθρώπους πολύ απαιτητικούς που δεν καταδέχονται να σαβουρογαμήσουν και θεωρούν τίποτα λιγότερο απ' το Λίλιαν ως άξιο για την πούτσα τους. Οπότε ξέρουν ότι η επόμενη φορά που θα γαμήσουν θα είναι του Αγίου Πούτσου ανήμερα και μέχρι τότε η Λίλιαν θα αποτελεί ονείρωξη όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά και μάλιστα σε όνειρο που ονειρευόμαστε με τα μάτια ανοιχτά. Αυτό το πνεύμα εκφράζει κι ο Σταμάτης Κραουνάκης στο μνημειώδες αριστούργημά του (βλέπε παράδειγμα): Πρέπει να διαφυλαχτεί το γαμήσι, για κάτι που θα σε συγκλονίσει (τι ρίμες πετυχαίνω σήμερα ο πούστης!) και μέχρι τότε είναι προτιμότερος ο κόσμος της ντροπής. Με λίγα λόγια πρόκειται για τον τύπο: Κάλλιο Λίλιαν και καρτέρει, παρά Καυλάουρα και στο χέρι...

1. Η φράση είναι η παρηγοριά ή παραμυθία/παραμύθιασμα του μαλάκα, όπως η φράση παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι είναι η παρηγοριά αυτού που έχει μόλις φάει χυλόπιτα.

2. Για χάρη, πάντως, της αντικειμενικότητας και μόνο, δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μια μαλακία να είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη, με καλό σενάριο, πρωταγωνίστριες για Όσκαρ Α' και Β' γυναικείου ρόλου (λ.χ. να φαντασιώνεσαι ένα ντούο Σαρλίζ Θερόν - Μόνικα Μπελούτσι), κατάλληλη μουσική υπόκρουση, εντυπωσιακά σπέσιαλ εφέκτς και τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα. Ενώ αντιστρόφως ένα γαμήσι να είναι τελείως ξενερουά...

Γενικά:
Τα πλεονεκτήματα του γαμησιού έναντι της μαλακίας είναι προφανή κι αστασίαστα. Σχεδόν κοινότοπα...

Οπότε θα επικεντρώσω στα πλεονεκτήματα της μαλακίας, για να προβώ σ' ένα «Μαλακίας εγκώμιον».

1. Η μαλακία είναι σεξ με κάποιον που αγαπάς, όπως είπε ο πολύς Woody Allen, (δηλονότι τον εαυτό σου), κάτι που για το γαμήσι δεν είναι αυτονόητο.

2. Η μαλακία είναι με διαφορά η καλύτερη αντισυλληπτική μέθοδος. (Κάτσε να σου τύχει καμιά ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και θα πεις: «Στερνή μου μαλακία να σε τράβαγα πρώτα!»).

3. Η μαλακία είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να αποφύγεις AIDS και αφροδίσια νοσήματα. Εδώ οι γνώμες διίστανται. Ο Γιάννης Ζουγανέλης έγειρε ως αντι-AIDS σύνθημα το τραγούδι «Για να μείνεις εκτός νόσου, μοναχός σου εκτονώσου, μπες στο μπάνιο και κλειδώσου κ.τ.λ.». Όμως ο Λάκης Λαζόπουλος εύλογα αντέτεινε πως «δεν μπορείς να κάνεις τον μαλάκα σημαία μιας καμπάνιας»!

Τελικά, πρέπει να το παραδεχτώ: Το εγκώμιον της μαλακίας είναι ένα αυτοηττώμενο εγχείρημα! Πράξτε κατά συνείδησιν!

Το δασύτριχο στέρνο του Γκρήκ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ. Οπωσδήποτε το πουκαμισάκι είναι ανοιχτό ώστε να δείχνει το ερωτικό χαλί σε όλη του την δόξα. Κι οπωσδήποτε κοσμείται απ' τον χρυσό βαπτιστικό σταυρό.

Η πατρότητα του όρο ανήκει στον Χάρρυ Κλυνν. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κι απ' τον Γιάννη Ζουγανέλη.

1. Είναι κυρίως ο όμορφος ομοφυλόφιλος, ο σέξι, ο χοτ, η πουστάρδα.

2. Καταχρηστικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί όλως αντιθέτως, για να δηλώσει τον στρέιτ άντρα, που φιλεί το όμορφον φύλον, δηλαδή το θηλυκό (απλώς οι γκέι έχουν εναλλακτική άποψη για το ποιο φύλο είναι το ωραίο).

3. Κάπως πιο κυριολεκτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη λέσβω/λεσβόγκα που φιλεί το όμορφο γυναικείο, αντί για το άσχημο αντρικό φύλο.

Η άποψη.

Προέρχεται απ' την ατάκα του Επιθεωρητή Κάλλαχαν, ότι «οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, ο καθένας έχει από μία».
Συνήθως λέγεται για τα δημοκρατικά πολιτεύματα, για την Ελλάδα, και για τα τηλεπαράθυρα.

Τη νομιμότητα της έκφρασης υποστήριξε στις μέρες μας σθεναρά ο γιατρός Ανευλαβής, ο οποίος χαρακτήριζε τις απόψεις των συνομιλητών του κατευθείαν «κωλοτρυπίδες», χωρίς να εξηγεί όλη τη συλλογιστική του.

Επειδή το θέμα μ' απασχολεί, ρώτησα έναν γιατρό κι έναν ψυχολόγο να μου δώσει ο καθένας από έναν ορισμό της «Ελλεεινίδας».

Ο γιατρός μου είπε ότι είναι η γυναίκα με υπερβολικά επίπεδα τεστοστερόνης.

Ο ψυχολόγος συμπλήρωσε ότι είναι η γυναίκα με υπερβολικά επίπεδα τεστοστερόνης, που κάνει υπεραναπλήρωση αυτού του γεγονότος με το να δείχνει μια δόση παραπάνω θηλυκή από όσο θα έπρεπε.

Με λίγα λόγια, κάθε άντρας θέλει έναν ορισμένο βαθμό θηλυκότητας απ' την γυναίκα του. Έστω ο βαθμός αυτός «θ». Η Ελλεεινίδα θα είναι πάντα θ + ν . Λίγο παραπάνω. Ως ένα πρόχειρο παράδειγμα θα αναφέρω την ονομασία όλων των αντικειμένων με τα υποκοριστικά τους.

Εννοείται ότι εξαιρούνται οι παρούσες, ήτοι οι γυναικείες παρουσίες- κόσμημα για το site μας. Κι επιπλέον, νομίζω ότι πρέπει να οριστεί και ο Έλλεεινας, (προσοχή: όχι απλώς ο Ελληνάρας), που ως πατέρας, γκόμενος και γιος έχει κάνει τις Ελληνίδες Ελλεεινίδες!

Τον όρο καθιέρωσε ο Γιάννης Μηλιώκας με το ομώνυμο τραγούδι, όπου το ρήμα κλινόταν σε όλα τα πρόσωπα.

Η επωδός ήταν ως εξής:

«Κι εν τω μετα-ξύνομαι, ξύνεσαι, ξύνεται,
ξυνόμαστε, ξυνόσαστε, ξύνονται,
και όλοι γενικά είναι στο ξύσιμο,
και σύννεφο πάει το βρίσιμο»!

Προφανώς, παράγεται απ' το αρχαίζον «εν τω μεταξύ» και το αγαπημένο ρήμα του Νεοέλληνα, το «ξύνομαι».

Λέγεται για μεταβατικές περιόδους, όπου έχουμε χάσει κάτι σημαντικό, ελπίζουμε σε κάτι σημαντικότερο, κι εν τω μεταξύ τα ξύνουμε. Εφαρμόζεται ιδιαίτερα στην επαγγελματική, ερωτική και πολιτική ζωή. Πιστεύω ότι για την κυριαρχία του ρήματος στην καθημερινή ζωή του Νεοέλληνα έχει παίξει ρόλο η θρησκευτικότητά του. Με τους απωλεσθέντες παραδείσους και τα μεγάλα εσχατολογικά οράματα, στο μεσοδιάστημα των οποίων εντωμεταξύνεται, περιμένοντας τον Γκοντό, τον Μπψηλό, τον Χοντρό ή όποιον άλλο. Έχει παίξει ρόλο και η γραφειοκρατία μας, με θεσμούς, όπως το αλήστου μνήμης ΔΙΚΑΤΣΑ (το ΔΟΑΤΑΠ έχει κάπως βελτιωθεί προς τιμήν του), την θητεία στο στρατό που πετσοκόβει κάθε επαγγελματική συνέχεια, και δημιουργεί κάπου μια τριετία ξυσαρχιδιού πριν, κατά την διάρκεια και μετά. Επίσης, οι κυβερνήσεις που ούτε κάνουν την δουλειά τους, ούτε πέφτουν (και δεν εννοώ μόνο το προφανές παράδειγμα, τό 'χουμε ξαναδεί το έργο). Αλλά και οι αναποφάσιστες γκόμενες που σε κρατάνε στο περίμενε, μια στο καρφί και μια στο πέταλο. (Υποθέτω ότι υπάρχουν κι αντίστοιχοι άντρες). Δηλαδή οι γκόμενες που θες να τις ματώσεις, αλλά εν τω μεταξύ τα ματώνεις...

Για όλους τους παραπάνω λόγους το κράτος και το σύστημα είχαν ενθαρρύνει το εθνικό μας παιχνίδι, το ΞΥΣΤΟ, ώστε να ποιούμε την ανάγκη φιλοτιμία. Αφού τα ξύνουμε, που τα ξύνουμε, να κερδίζουμε και τίποτα...

Από το «βάλτος» και την «Μονή Βατοπαιδίου». Με αφορμή το γνωστό σκάνδαλο. Χρησιμοποιείται και ευρύτερα για όλες τις δυνάμεις αδρανείας που βαλτώνουν την Ελλάδα και δεν την αφήνουν ν' αγιάσει, ή έστω να προοδεύσει.
Λέγεται και «βαλτοπαίδιο» ή και «βαλτοπέδιο» κατά το «ναρκοπέδιο».

Εναλλακτική ονομασία του παλατιού του Buckingham από τον γελοιογράφο ΚΥΡ, σε περίοδο που το ταλάνιζαν σκάνδαλα σεξουαλικής μορφής. Εκτός από το αγγλικό παλάτι, η έκφραση μπορεί και να σημάνει:

1. Το οποιοδήποτε putzinstitut ή ευαγές ίδρυμα.

2. Τον οποιοδήποτε οίκο, βασιλικό, πολιτικό, εμπορίου, μόδας, ευγηρίας, ανοχής και ενοχής, ταλανίζεται από παρόμοια ή και ευρύτερα σκάνδαλα. Που παραμένουν επίκαιρα τώρα, όπως και τότε.

Κανονικά σημαίνει: Ξεπερνώ την αρχική αμηχανία ή τυπικότητα μιας κοινωνικής συνάντησης μεταξύ ανθρώπων που δεν γνωρίζονται ή δεν έχουν αναπτύξει οικειότητα. Μερικοί άνθρωποι, όμως, το κάνουν με τέτοιο τρόπο, που όχι μόνο σπάνε τον πάγο, αλλά βυθίζουν και το παγοθραυστικό στα παγωμένα νερά. Κι όλοι μετά εύχονται να μην είχε καν ο πάγος ραγίσει.

Το αρχετυπικό παράδειγμα που ανακαλείται στην μνήμη για την συγκεκριμένη έκφραση είναι η ατάκα του Κώστα Γκουσγκούνη.

Μπαίνει ο Γκουσγκούνης και βρίσκει στο σαλόνι την έφηβη κόρη του και μια λολίτα φίλη της. Κάθεται μαζί τους, αλλά δεν έχουν και πολλά να συζητήσουν. Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα αμήχανοι με χαζά γελάκια, και χωρίς να μπορούν να βρουν ένα θέμα συζήτησης. Και ξαφνικά ο Γκουσγκούνης ρωτάει out of the blue την φίλη:

-Δεν μου λες. Απ' τον κώλο τον παίρνεις;
-Μπαμπά!!!!, αγανακτεί η κόρη του.
-Ε, έτσι μωρέ, για να σπάσουμε τον πάγο,

δικαιολογείται ο αμίμητος και άξιος.

Αυτή που δεν μπορεί να φτάσει σε οργασμό. Σχηματίζεται κατά τα θηλυκά ουσιαστικά νέας κοπής σε -κιά. Η ιδιότητα αυτή τεκμαίρεται απ' το γεγονός ότι δεν θέλει να κάνει σεξ μαζί μας, απολύτως, ή σχετικώς, δηλαδή όσο συχνά θα θέλαμε. Η υποκειμενική αυτή αίσθηση που μας αφήνει η εν λόγω γκόμενα συνήθως είναι ασφαλές κριτήριο για την ένταξή της στην αποτρόπαιη κατηγορία (ως λέξη σλανγκ εννοείται ότι μας απασχολεί μ' αυτήν την ευρεία έννοια κι όχι με την κυριολεκτική).

Αν δούμε στρουκτουραλιστικά την έννοια σε μια γκομενική συγχρονία, τότε έχουμε την πουτάνα που πάει με όλους, την καριόλα, που πάει με όλους εκτός από σένα, και την ανοργασμικιά, που είναι η τείνουσα προς την καριόλα, η would-be καριόλα, αυτή δηλαδή που υποψιαζόμαστε ότι είναι καριόλα, αλλά δεν την έχουμε ακόμη πιάσει επ' αυτοφώρω. Οπότε εν τω μεταξύ την τοποθετούμε στους αντίποδες της πουτάνας, ως αυτή που δεν πάει ούτε με άλλους, ούτε με εμένα, μέχρι να συμπέσει με την καριόλα.

Τον ορισμό και το φήλινγκ της ανοργασμικιάς τα έχει βγάλει με τρόπο κλασικό ο Μηλιώκας στο αρχετυπικό άσμα του, βλέπε παράδειγμα.