Definitions by Khan (2437)
Showing 2301-2310 from 2437

Αναφέρεται στο Παλλάς όταν ήταν κινηματογράφος και έκανε ατελείωτα φεστιβάλια. Τότε ο παλλαδόβιος ήταν ο πάσχων από οξεία υπερκουλτουρίαση, καθώς κυριολεκτικά ζούσε μέσα στο Παλλάς, βλέποντας πέντε ταινίες την ημέρα, κατά προτίμηση ιρανικού κινηματογράφου, τρώγοντας μέσα στο Παλλάς, ψάχνοντας για χεσοκαβάντζα κ.ο.κ.

Σήμερα το Παλλάς ως χώρος για θεατρικές/ χορευτικές παραστάσεις και συναυλίες έχει πάει κύριο κύμα, καθώς τα εισιτήρια φτάνουν μέχρι και τα 150 γιούρια την βραδιά, και όποτε πας σκοντάφτεις πάνω σε Προέδρους Δημοκρατίας, πολιτικούς, δημοσιοκάφρους και ταλιμπάν. Το παλλαδόβιος μάλλον θα χαρακτήριζε κάποιον που επιδεικνύεται σε κοσμικές συναθροίσεις. Χώρος υπερκουλτουρίασης είναι μάλλον ο Ιανός, που φιλοδοξεί να αναστήσει τα λογοτεχνικά καφενεία, καθώς και άλλοι πολυχώροι κατσιμηχέσω, αλλά δεν έχω ακούσει αντίστοιχη έκφραση. Αν είχαμε ακόμα τον athensasitreallyis...

Το μπουρδέλο με σλανγκική αποκοπή (σ.ς.: ένα φαινόμενο που αξίζει να απασχολήσει την γαμοσλανγκοτέτοια) και ηχηροποίηση.

Πολλοί το εκλαμβάνουν ως ένα χαριτωμένο έως γουτσιστικό επιφώνημα, όπως το τσα!, το γιούπι κι έτσι. Όμως οι παροικούντες την Σλανγκουσαλήμ γνωρίζουν ότι προέρχεται από την τσίκα (δες το λήμμα του Βίκαρ για ετυμολογίες), δηλαδή το «επεξεργασμένο, «ψημένο» μαύρο». Οπότε τσικαμπούμ < τσίκα + μπουμ, = το σκάσιμο του μπάφου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Έχει γίνει διάσημο από το άσμα του Γ. Κούτρα σε μουσική Γ. Γιοκαρίνη, στίχους Σ. Μπουλά με τον τιραμισουρεαλιστικότατο στίχο «στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο, χτες αγόραζες καρτούλες της Ουνέσκο».

Πηγή: Τζόνι Μπλακ.

Πανουσισμός, υπάρχει και ομώνυμη βιβλιοκασέτα του Τζίμη Πανούση. Αναφέρεται, υποθέτω, σε «γιάφκες» αριστεριστών που εξελίσσονται σε μπαφόσπιτα, καθώς ο ανθός της νεολαίας, το άλας της γης επιδίδεται στην ευγενή αθλοπαιδιά του μπάφκετ. Φαντάζομαι ότι ήταν ιδιαίτερα επίκαιρο στις αριστερές γενιές των σίξτηζ και σέβεντηζ. Επίσης, μπορεί να σημαίνει κάποιον που του ζαλίζεται ο έρωτας όταν ο καθοδηγητής του ξηγάει το διαλεκτικό προτσές.

Ασίστ: Χαλικούτης.

Το πούτσες μπλε επί το πιο εύσχημον. Λέγεται και πίτσες μπλε από τη Βιλγαρία, ώστε το υπονοούμενο να είναι ακόμη λιγότερο δύσληπτο. Όπως και οι μπλε πούτσες, οι μπλε πίτσες σημαίνουν κάτι ψευδές, ανυπόστατο, ανόητο, ουτοπικό ή αναξιόπιστο.

Αμφότερες και οι δύο εκφράσεις αποτελούν μνημεία σλανγκικού τιραμισουρεαλισμού, του οποίου άλλωστε το μπλε αποτελεί το εμβληματικό χρώμα. Για μεγαλύτερο τιραμισουρεαλιστικό αποτέλεσμα συνάπτονται παρατακτικώς διάφορες παρδαλές εκφράσεις, τις οποίες και παραθέτω αρρυόμενος από τον κόπο συσσλανγκιστών:

• πούτσες μπλε και εμπριμέ (Τζόνι Μπλακ)
• πούτσες μπλε κι αρχίδια κοτ(ι)λέ (Αίας)
• πούτσες μπλε και φούξια (Τζιμάκος)
• πούτσες μπλε φωσφοριζέ (Τας)
• πούτσες μπλε και νάιλον κάλτσες (Βιπ)
• πούτσες μπλε και πράσινα άλογα (ιουμπίου)
• πούτσες μπλε και πράσινα καρότα (μχαχα)
• πούτσες μπλε με ροζ ελεφαντάκια (Άλλος)
• πούτσες μπλε με πουά ελεφαντάκια (τουκανισμός: Το πουά δεν είναι χρώμα)

• πούτσες μπλε, μαλαπέρδες Εβραίων (Τζίμης Πανούσης, Βράσταμαν).

  Το δεύτερο ζήτημα είναι πού μπαίνουν οι μπλε πούτσες για το οποίο οι γνώμες διΐστανται:

• πούτσες μπλε σε ροζ βαζάκια (Τζιμάκος)

• πούτσες μπλε σε κιβώτια καφέ (Ρεντέβιλ)

• πούτσες μπλε σε κόκκινα παράθυρα (Κώστας, σ.ς.: με λίγο από Magritte)

  Για τις πίτσες μπλε, πάλι κυκλοφορούν οι εκφράσεις:

• πίτσες μπλε κι αρχίδια καπαμά

• τρεις πίτσες μπλε, η μία δώρο

• πίτσες μπλε και ροζ μινάκια

  Δικαίως λοιπόν οι μπλε πίτσες τε και πούτσες συναγωνίζονται τα τσιμπούκια ο τίγρης σε παραλλαγές.

Α πουστεριόρι θεωρήθηκε ότι η έκφραση πούτσες μπλε εννοεί τα στρουμφάκια, των οποίων το γεννητικό μόριο έχει χαρακτηριστικό κυανούν χρώμα. Ή τα στρουμφάκια, οι οποίοι τρώνε και μπλε πίτσες. Ή τους Νεοδημοκράτες, τις πούτσες από την πενταετή διακυβέρνηση των οποίων τρώμε τώρα. Ωστόσο, δύο ερμηνείες που μπορεί να διαθέτουν μεγαλύτερο πραγματολογικό έρεισμα είναι η του Τρίγωνος, κατά τον οποίο η αναφορά είναι σε πέος που βρίσκεται για πολλή ώρα σε στύση κι έχει αρχίσει να μπλεδίζει, και η του Γαϊδουραγγάθου, κατά τον οποίο οφείλεται σε ουσία, όπου βούταγαν τον πέοντα στους οίκους ανοχής, η οποία προσέδιδε μπλε χρώμα.

Trivium: Σύμφωνα με αυτοψία του Αλλλίβε, στην Ανάλλληψη Θεσσαλλλονίκης υπάρχει πιτσαρία με ονομασία «Πίτσες μπλε». Επίσης, υπάρχει ομώνυμο καρναβαλιστικό γκρουπ που συνδυάζει τις μπλε πίτσες με ροζ μινάκια, βλ. το ομώνυμο σάιτ.

Έκφραση από την σλανγκοηρωική δεκαετία των έιτιζ, μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως τα παρακάτω:

1. Πιο κυριολεκτικά το είδος Techno-country, όπως αναπτύχθηκε από συγκροτήματα, καθώς οι Rednex. (Σ.ς.: Αξιοσημείωτο ότι η βλαχοντίσκο ανθεί στην Βαλτική).

2. Κομμάτια-ποστίλες που συνδυάζουν ετεροκλήτως ρυθμούς της Εσπερίας, λ.χ. ραπ, με ρυθμούς της καθ' ημάς Εώας, λ.χ. μπουζουκάκι, τσιφτετελάκι κ.ο.κ.

3. Συναφώς, η συνήθεια κέντρων να εναλλάσσουν ξενόφερτο ντάμπα ντούμπα με ελληνάδικη μουσική, συνήθως από κάποια προκεχωρημένη ώρα και πέρα.

4. Η πλειοψηφία των τραγουδιών που παίζονται στην γιουροβύζιον συνδυάζοντας και καλούα παγκοσμιοποιημένη μονοτροπία με πολιτισμική ιδιαιτερότητα.

Εν κατακαυλείδι, τόσο ο όρος βλάχος όσο και ο όρος ντίσκο εννοούνται στην ευρύτατη δυνατή έννοια, σημαίνοντας ο μεν βλάχος τον τοπικισμό, η δε ντίσκο, κάποιο ξενόφερτο ή παγκοσμιοποιημένο άκουσμα. Συνεκδοχικά, η έκφραση περιγράφει και αντίστοιχη ετερόκλητη συμπεριφορά. Σύγκρινε με το βαλκανικό Turbofolk.

Ασίστ: Αυτό το βρήκα μόνος μου.

Εκφραστική ρίμα για νεαρούς κάγκουρες που φλερτάρουν πεζές εποχούμενοι σε παπάκι. Η έκφραση περιγράφει παντός είδους μικροεπαρχιωτικές καταστάσεις (των Αθηνέζων συμπεριλαμβανομένων) και βγάζει μια ασύστολη εϊτίλα, όταν ο Ψάλτης ήταν τσαντάκιας κι ο Γαρδέλης έκανε ρόδα, τσάντα και κοπάνα. Η έκφραση χρησιμοποιείται και θετικά γα τον άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω παρά την ευτέλεια των μέσων του.

Γιώργος Καρατζαφέρης διά χειρός Μητσικώστα. Το «μυρώνομαι απ' τη χάρη σου» θα δήλωνε την θέληση ταμένου χριστιανού πολιτικού να μυρωθεί από λαϊκό άγιο, για να κατέλθει επιτυχώς σε προσεχείς εκλογές. Με την αντιστροφή σε «μου» εννοείται η ναρκισσιστική αυταρέσκεια του λαοσπρόβλητου ηγέτη, καθώς κοιτά στα μάτια τον λαό του, επί εικοσιτετραώρου βάσεως, μέσω της κάμερας του ιδιωτικού του σταθμού. Δηλαδή κάτι σαν «τι είπα ρε ο πούστης» κ.ο.κ.

Δίκην μνημοσύνου στον σχωρεμένο Νίκο Κακαουνάκη, που μας πρόσφερε μερικά λήμματα κι ακόμη περισσότερα μήδια και σχόλια, θυμίζω μια πάγια φράση που καθιέρωσε ο Γιώργος Μητσικώστας στα έρλυ νότιζ. Ο εκδότης της εφημερίδας Non Paper συνήθιζε να μιλάει μετά τον Ν. Κακαουνάκη και, ανεξαρτήτως θέματος, να λέει πάντα με σοβαροφανή στόμφο: «την ίδια πληροφορία έχω κι εγώ Νίκο». Έκτοτε λέγεται για δορυφορικά, επικουρικά πρόσωπα που πιθηκίζουν ή κομίζουν μαλάκα εις σλανγκρ. (Σημείωση: Ο Νίκος είναι όχι κατ' ανάγκη ο Κακαουνάκης, αλλά και ο Ευαγγελάτος)

Η τελευταία τζούρα του γάρου, γνωστή και ως καυτή. Ονομάζεται έτσι, καθώς, κατά Χότζα, «επειδή το τσιγάρο έχει φτάσει στη τζιβάνα, μαζεύεται όλο το λάδι της καννάβεως στο τέλος και η ρουφηξιά είναι αναγκαστικά λαδερή, έχει δε οσμή και γεύση ψητού στα κάρβουνα (όταν είναι άλφα ποιότητα), γι' αυτό και η φούντα λέγεται και «ψητό» ή «ψητούρα».