Definitions by Mr. Cadmus (85)
Showing 21-30 from 85

Ο οργανοπαίκτης-μουσικός που δεν συμμετέχει σε μουσικό συγκρότημα (γκρουπ, μπάντα, σχήμα κλπ) είτε λόγω επιλογής, είτε λόγω συγκυριών.

Η επιλογή αφορά πολλούς παράγοντες: λόγω φόβου που προκύπτει από απειρία ως προς το παίξιμο του οργάνου, ή ακόμη και λόγω ιδιαιτερότητας μουσικών αναζητήσεων και προτιμήσεων που καθιστούν δύσκολη την εύρεση μουσικών συνοδοιπόρων. Συχνά, οι άμπαντοι προχωρούν στο σχηματισμό one-man project προκειμένου να κοινοποιήσουν το υλικό τους σε άτομα πέρα του κλειστού οικογενειακού, φιλικού και κατοικιδιακού κύκλου τους.

Φυσικά, υπάρχει και η περίπτωση κάποιος να είναι άμπαντος επειδή πολύ απλά είναι και άμπαλος. Όλα παίζουν.

Από το μπάντα (ιταλ. banda) και το α-στερητικό.

Εκ του [σπαμ] (αγγλ.>spam), το ρήμα σπαμάρω σημαίνει ότι επιδίδομαι στην πρακτική του σπαμαρίσματος, το οποίο στον διαδικτυακό λόγο έχεις τις εξής σημασίες:

1. Σπαμάρω ίσον κάνω μαζική αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας τύπου σπαμ / spam. Ήτοι, σπαμαρχιδιάζω.

2. Σε περιβάλλον τύπου φόρουμ, ιστολογίου, ιστοσελίδων που παρέχουν δυνατότητα σχολιασμού και ιστοτόπους ευρύτερης κοινωνικής δικτύωσης, το σπαμάρω έχει συν τοις άλλοις πάρει την έννοια του τρολάρω/ τρολιάζω, όπερ σημαίνει ότι αναρτώ οφ-τόπικ μηνύματα σπάζοντας τη συνοχή της ηλεκτρονικής συζήτησης και τα νεύρα των διαδικτυακών συνομιλητών μου ανοίγοντας συζήτηση μέσα στη συζήτηση. Η ειδοποιός διαφορά του σπαμαρίσματος από το τρολάρισμα έγκειται στ' ότι το σπαμάρισμα είναι και καλά πιο διακριτικό και δεν εκτελείται με άμεσα αντιληπτό (από τους άλλους) στόχο να προσβληθούν οι συνομιλητές (π.χ. το σπαμάρισμα μπορεί να αφορά κάτι άσχετο με την υπό εξέλιξη συζήτηση, παρατιθέμενο ως άχρηστη πληροφορία ή εσωτερικό αστείο, ερώτηση με άσχετο ως προς εκείνη τη στιγμή ζήτημα ή ό,τι). Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το σπαμάρισμα μπορεί όντως να μη γίνεται κακόβουλα, ασχέτως βέβαια με τ' ότι η πιο συχνή κατάληξη είναι οι εκατέρωθεν βρισιές, τα e-ξεκατινιάσματα και τα ηλεξεμαλλιάσματα. Είτε δημοσίως, είτε μέσω πιμί.

Με τη σημασία αυτή το σπαμάρω ενίοτε εμφανίζεται και στον καθημερινό, εκτός διαδικτύου λόγο, ιδιαίτερα σε περιστάσεις όπου η συζήτηση αρχίδει και κουράδει, ή όπου χρειάζεται οπωσδήποτε αλλαγή θέματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το σπαμάρισμα αποδεικνύεται πραγματικά σωτήριο.

Από το off-topic (εκτός θέματος) που, στη γλώσσα του διαδικτύου, και πιο συγκεκριμένα στη γλώσσα ιστοσελίδων τύπου φόρουμ και ιστολογίων, δηλώνει τα μηνύματα που δεν εντάσσονται στο αντικείμενο με το οποίο ασχολείται ένα νήμα (thread) ή που γενικά είναι άσχετα ή που δεν ταιριάζουν με τη θεματολογία και τον χαρακτήρα της εκάστοτε ιστοσελίδας συνολικά (π.χ. νήματα για αυτοκίνητα / ταβέρνες / ρούχα σε μουσικά φόρουμ ή νήματα για βιβλία και μουσική σε τσοντοφόρουμ).

Το οφτοπικίζω ως ρήμα σημαίνει ότι επιδίδομαι στην πρακτική του να αναρτώ οφ-τόπικ μηνύματα στα πλαίσια συγκεκριμένων θεματικών συζητήσεων, και με αυτό τον τρόπο να ανοίγω συζήτηση μέσα στη συζήτηση. Η διαφορά μεταξύ του οφτοπικίζω και του σπαμάρω είναι γενικά λεπτή, αλλά υφίσταται: το σπαμάρισμα δηλώνει παρεμβολή με βίαιο (διαδικτυακά) τρόπο με σκοπό την εκτροπή της συζήτησης και την προσέλκυση της προσοχής στην διαδικτυακή μου περσόνα. Το οφτοπίκισμα είναι πιο εξευγενισμένο: συμμετέχω μεν στη συζήτηση και την ξεστρατίζω πιανόμενος από μία λεπτομέρεια που ειπώθηκε (ή πιο σωστά, που γράφτηκε) στα πλαίσια της, την οποία και αναπτύσσω, έως ότου να την εγκαταλείψω και να επιστρέψω πάλι στο αρχικό ζήτημα υπό συζήτηση -είτε μόνος μου, είτε με το ζόρι.

Με άλλα λόγια, το οφτοπίκισμα είναι σε κάθε περίπτωση παρεμφερές με την πορεία της συζήτησης και τα όσα έχουν ειπωθεί στα πλαίσια της, αλλά όχι άμεσα σχετικό μαζί της, και δεν είναι παρά μία μικρής διάρκειας (υπό νορμάλ συνθήκες) παρεμβολή, η οποία ενδέχεται επίσης να είναι άκρως δημιουργική για τους συμμετέχοντες. Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί ότι η διαφορά είναι λεπτή και συχνά δυσδιάκριτη από κάποιους χρήστες, και ουκ ολίγοι καυγάδες έχουν ξεκινήσει από αντίστοιχες αναρτήσεις και πρακτικές.

Κάποιοι χρήστες σε φόρουμ και ιστολόγια συχνά προειδοποιούν πριν αρχίσουν τα οφ-τόπικ, πληκτρολογώντας τη σήμανση off-topic / οφ-τόπικ στην αρχή του μηνύματός τους. Άλλα φόρουμ, πιο οργανωμένα και που γενικά μαζεύουν πιο εκλεκτό κόσμο (λέμε τώρα) και λιγότερους κάφρους, ζητούν από τους χρήστες να χρωματίζουν διαφορετικά τα οφ-τόπικ μηνύματά τους. Σε γενικές γραμμές όμως, πολύ λίγοι χρήστες λαμβάνουν τέτοιες πρακτικές υπόψη και ακόμη λιγότεροι τις εφαρμόζουν.

Όπως και με την περίπτωση του σπαμάρω, το οφτοπικίζω χρησιμοποιείται πού και πού και στον καθημερινό, εκτός διαδικτύου λόγο, προκειμένου να δηλώσει την αλλαγή θεματολογίας σε μία συζήτηση. Κι όπως και στην περίπτωση του σπαμάρω, είναι κι αυτό συχνά ευπρόσδεκτο και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και λυτρωτικό.

1. Υβριστικός χαρακτηρισμός για άτομα ΑμεΑ με διανοητική αναπηρία, ιδιαίτερα όταν η αναπηρία αυτή αποτυπώνεται στη φυσιογνωμία των ατόμων αυτών. Η απίστευτη αυτή καφρίλα ακούγονταν στις δεκαετίες του '80 και του '90 και ήταν διπλά άνανδρη: αφενός απευθυνόταν στα ίδια τα άτομα, που εξ ορισμού δεν μπορούν να αντιδράσουν ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και την υπόληψή τους, αφετέρου στόχευε έμμεσα ή άμεσα στους ίδιους τους γονείς των ατόμων αυτών, καθότι στην συνειδητή ή ασυνείδητη χριστιανοταλιμπάν λογική (που δυστυχώς, όπως έχει δείξει η ιστορία και η πραγματικότητα, δεν αφορά μόνο θείτσες και θείτσους) η ανωμαλία, το «κουσούρι», είναι θεόσταλτο για να τιμωρήσει τωρινά ή παλιότερα σφάλματα και αμαρτίες, και ο γονέας, όντας φορέας της αμαρτίας, είναι άμεσα υπεύθυνος που έφερε στον κόσμο ένα τέτοιο πλάσμα.

2. Από το τέλος της δεκαετίας του '90 και μετά προέκυψε μεταφορά σημασίας, και το ανωμαλάκι δηλώνει πλέον τον ανωμαλιάρη ή την ανωμαλιάρα ως καθαρά σεξουαλικό υποκείμενο, ασχέτως προτίμησης ή βίτσιου, ή ακόμη και σεξουαλικής ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού. Πάντα, βέβαια, σύμφωνα με το τι ο ίδιος ο χρήστης της λέξης θεωρεί ότι πρόκειται για ανωμαλία. Ενίοτε δε, το ανωμαλάκι δεν αφορά καν σεξουαλικές προτιμήσεις, αλλά απλά συνήθειες, εμμονές ή γούστα που μπορεί να θεωρούνται ιδιάζοντα από την πλατιά μάζα -και ίσως και να είναι, ίσως και να μην είναι ιδιάζοντα, μπορεί να είναι στην πραγματικότητα αθώα, μολονότι ασυνήθιστα.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η παλιά σημασία έχει εκλείψει στον λόγο, γιατί στη σκέψη είναι σίγουρο ότι υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει, μιας και η καφρίλα δεν έχει ούτε τελειωμό ούτε πάτο σ' ότι αφορά την ανθρώπινη (λέμε τώρα) κατάσταση.

Υβριστικός, μειωτικός και απύθμενου ρατσισμού χαρακτηρισμός για άτομα ΑμεΑ με βαριά αναπηρία, τα οποία χρειάζονται αναπηρικό καροτσάκι προκειμένου να μπορούν να μετακινηθούν. Επισήμως, η καθήλωση σε καροτσάκι μεταφράζεται σε τουλάχιστον 80% σωματική αναπηρία.

Η λέξη είναι αρκετά παλιά, αλλά επανήλθε στο προσκήνιο αφού χρησιμοποιήθηκε από τον Γιώργο Αυτιά αναφορικά με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Την σκυτάλη από τον Αυτιά πήρανε έπειτα οι υπόλοιποι, επώνυμοι και ανώνυμοι αυτιάδες του διαδικτύου. Με τα γνωστά εμετικά αποτελέσματα.

Το κόμπλεξ, οι διακρίσεις κι ο κοινωνικός στιγματισμός απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία είναι γνωστή και πανάρχαιη ιστορία που υφίσταται και που θα συνεχίσει να υφίσταται στον αιώνα τον άπαντα, ή τουλάχιστον μέχρι η ιατρική και η βιοτεχνολογία να μπορέσει με κάποιο τρόπο να μετριάσει ή να εξαλείψει τις παθήσεις αυτές. Έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, το γεγονός ότι η λαϊκή παράδοση και η μυθολογία σε διάφορες χώρες, τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης, φροντίζει να εξισορροπεί την σωματική αναπηρία με άλλα ταλέντα, τόσο ανθρώπινα (π.χ. αυξημένη νοημοσύνη ή αντίληψη) όσο και υποχθόνια, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον έμμεσο φόβο της κοινωνίας απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, τους «λειψούς». Η εξισορροπητική αυτή τάση συνεχίζει να υφίσταται ακόμη και σήμερα σε διάφορες μορφές ψυχαγωγίας (π.χ. τηλεοπτικές σειρές, κινηματογράφος, λογοτεχνία, κόμικς), αφενός για λόγους πολιτικής ορθότητας, αφετέρου όμως καθοδηγούμενη εμμέσως από την αμηχανία και τον τρόμο που εξακολουθεί να υφίσταται όταν κάποιος καλείται να συνδιαλλαγεί μαζί τους.

Έκφραση οξύμωρη και σουρεαλιστική που δηλώνει ότι ο/η χαρακτηριζόμενος /-η ως παγκοσμίου φήμης άγνωστος (εφεξής π.φ.α.) είναι ολότελα άγνωστος πλην εκείνου που επικαλείται το όνομα ή τα επιτεύγματά του.

Η χρήση της έκφρασης αυτής αφορά ανθρώπους που προβάλλονται οι ίδιοι ή μέσω τρίτων ως άτομα κύρους, υψηλής εξειδίκευσης και δεξιοτεχνίας, που όμως ο ανταγωνισμός, η άγνοια του κόσμου, η προπαγάνδα, ή η άδικη μοίρα βρε αδερφέ τους καταδίκασε να μένουν στην αφάνεια και στα μετόπισθεν της ιστορίας. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλους τους τομείς και όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως π.χ. ποδοσφαιριστές από τον Κεραυνό Άνω Μουσουνίτσας (ή τον αντίστοιχο του σε άλλη χώρα) που παίρνουν μεταγραφή για να φέρουν την ομαδάρα στην κορυφή του τσάμπιονς λιγκ, καλλιτέχνες (συγγραφείς / ποιητές / ζωγράφοι / σχεδιαστές κλπ κλπ κλπ) που τους έφαγε το χαμηλό αισθητικό κριτήριο και η έλλειψη παιδείας του κόσμου (συν τα [συμπληρώστε] συμφέροντα), διδάκτορες και ακαδημαϊκοί απ' το πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ με πέιπερς που θα είχαν φέρει την επανάσταση στην οικονομική θεωρία αλλά τους φάγαν τα ακαδημαϊκά συμφέροντα, ή μουσικοί που άμα τους είχε υπογράψει η δισκογραφικάρα θα έπαιζαν τώρα headliners στο Wacken και τώρα παίζουν μια φορά τον χρόνο στο φεστιβάλ του Δήμου (αλλά έτσι και πιάσουνε χίλια λάικ στο φουμπού θα μας δείξουν τι εστί τρού μέταλ) κ.ο.κ.

Ενδέχεται βέβαια -αρκετές φορές για την ακρίβεια- οι π.φ.α. να είναι μια χαρά παιδιά και νορμάλ άνθρωποι που απλά έχουν πέσει θύματα κακού PR ενώ οι ίδιοι δεν έχουν καμία σχέση με το χαμό ή το παιχνίδι που γίνεται γύρω από το όνομα τους. Δεν αλλάζει βέβαια κάτι, αλλά αντιθέτως εμποδίζει ακόμη περισσότερο το να τους πάρει κανείς στα σοβαρά.

Χρησιμοποιείται ειρωνικά ως συνώνυμη με εκφράσεις τύπου δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του) ή δεν υπάρχει ούτε στο google και άλλες συναφείς εκφράσεις.

Ευρισκόμενος σε μουσικό κόντεξτ, ο θόρυβος μπορεί να λαμβάνει τις εξής διακριτές σημασίες:

• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα (εφεξής με την έννοια του ολοκληρωμένου αποτελέσματος μετά από διαδικασίες σύνθεσης, εκτέλεσης, παραγωγής και παρουσίασης) είναι απροσδιόριστο, όσο και καινοτόμο, εννοώντας πως δεν χωράει παρά μόνο σε γενικού τύπου ταμπέλες -ίσως ούτε καν και σ' αυτές. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως τα κομμάτια καλύπτουν ένα ευρύ και συχνά-πυκνά ετερόκλητο φάσμα μουσικών ιδιωμάτων με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία στην απόσταξη των επιρροών. Ο θόρυβος μπορεί να αφορά μουσικές που στηρίζονται σε κάποια αναγνωρίσιμη ακουστικά μουσική βάση (π.χ. ροκ, μέταλ, κ.α.) ή σπανιότερα, μπορεί να δηλώνει κάτι το ολότελα καινούργιο και ανήκουστο (με την καλή έννοια). Π.χ.: Ποστίλες.
• Σε συνδυασμό με το παραπάνω, αλλά όχι απαραίτητα, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι τιγκαρισμένο φουλ στα εφέ, έτσι ώστε η απροσδιοριστία να είναι τεχνητή ενώ η μουσική βάση να είναι στην πραγματικότητα πιο στάνταρ και βατή απ' ότι υποδηλώνεται με την πρώτη ακρόαση. Σαν μπόνους, η κατάχρηση των εφέ μπορεί να εντείνει την αίσθηση της χαοτίλας και του χασίματος κατά το άκουσμα, οδηγώντας τον ακροατή σε πιο ατμοσφαιρικά μουσικά μονοπάτια. Π.χ.: Πάλι ποστίλες, αλλά και ambient, industrial, new rock, διάφορα metal παρακλάδια κλπ.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα είναι κυριολεκτικά θορυβώδες και χαοτικό, αλλά και πάλι με την καλή έννοια: Συνθετικά και εκτελεστικά έχει κάτι να πει και το λέει, οπότε η παραγωγή μπορεί να είναι θόρυβος είτε ηθελημένα (πιο συχνό φαινόμενο) είτε λόγω απειρίας κατά την τελική μίξη/μάστερινγκ (ευτυχώς, πλέον όχι τόσο συχνό φαινόμενο). Το ίδιο ισχύει και σε συναυλιακό περιβάλλον (όπου ο θόρυβος, λιγότερο κολακευτικά όμως, δυστυχώς είναι περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση). Π.χ.: Ντεθιές.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από τη δημιουργική χρήση μη μουσικών ήχων του περιβάλλοντος, δηλαδή αξιοποιεί τους θορύβους που μπορούν να παράγονται με τεχνητό ή φυσικό τρόπο, π.χ. το κουδούνισμα των κλειδιών σ' ένα μπρελόκ, ο ήχος του ανέμου/ της βροχής/ της πόρτας που τρίζει/ των μηχανών και μηχανημάτων κ.α. Κάπως έτσι υποτίθεται ότι γεννήθηκε και το μουσικό ιδίωμα του industrial.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα είναι Γ.Τ.Π. και η συνθετάρα/γκρουπάρα/παραγωγάρα είτε μας δουλεύει ψιλό γαζί πουλώντας άποψη, είτε την έχει ακούσει τελείως με την πάρτη του και πολύ απλά δεν νιώθει. Επειδή, όμως, ο μέσος άνθρωπος δεν είναι τόσο κάφρος που να μην καταλαβαίνει ότι αυτό που του έχουν σερβίρει είναι μια παπαριά και μισή, αποκαλείται γενικά θόρυβος με σκοπό να ψαρώσει ο πιθανός ακροατής, μιας και η αφηρημένη αυτή έννοια ενδέχεται να υποδηλώνει κάποια από τις τέσσερις παραπάνω περιπτώσεις. Συναντάται συχνά σε πονήματα μουσικοκριτικών σε καθ' όλα έγκριτες και αξιόπιστες εκδόσεις του μουσικού τύπου.

Εννοείται φυσικά ότι η λίστα περιπτώσεων και υποπεριπτώσεων του θορύβου δεν εξαντλείται στο παρόν λήμμα. Αντιθέτως, οι ορισμοί μπορούν δυνητικά να είναι τόσοι όσοι και οι ακροατές που προσπαθούν να τον ορίσουν.

Αναρτηθέν εις Δ.Π. υπό Khan.

Ο λαμπάτος ενισχυτής στην πιο χάρντκορ στουντιακή ιδιόλεκτο, συνεκδοχικά με λάμπες που φέρει η κατηγορία των ενισχυτών αυτών και που αποτελούν τεχνικό και ηχητικό σήμα κατατεθέν τους.

Σε πιο γενικό ηλεκτρονικό-τεχνικό κόντεξτ, λάμπα αποκαλείται επίσης συνεκδοχικά ο ηλεκτρονικός ηχητικός εξοπλισμός που φέρει λυχνίες (λάμπες).

1. Αναλαμβάνω ολομόναχος να φέρω εις πέρας κάτι μετά κόπου και αυτοθυσίας, υπέρ πίστεως, πατρίδας και οικογένειας γιατί μπορώ, ή γιατί πολύ απλά κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει, ή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με δαύτο.

2. Μονοπωλώ κάτι και διεκδικώ με λύσσα την αποκλειστική νομή, χρήση και εκπροσώπηση αυτού, μη και τολμήσει κάποιος άλλος να μου το πάρει. Η χρήση της εργολαβίας σε αυτή την περίπτωση μπορεί να περικλείει πολλά και ετερόκλητα πράγματα, από ιδεολογίες και κοινωνικές τάσεις μέχρι τη συζήτηση (για οποιοδήποτε θέμα) σε κλειστό ή ανοικτό κύκλο, ιδιωτικά η δημοσίως. Ανάλογα με την περίσταση και την περίπτωση μπορεί κάποιος (ή κάποιοι) να παίρνουν εργολαβία τον πατριωτισμό, τη σωτηρία της πατρίδας, την αριστεροσύνη, τον φεμινισμό, το χιούμορ, την ενημέρωση, την ψυχαγωγία, το πισωγλεντοκόπημα, την αλληλεγγύη στης γης τους κολασμένους, την ελεύθερη σκέψη, την απάντηση απ' τον συνομιλητή του, τις σεξουαλικές επιδόσεις κλπ κλπ κλπ με όλα τα γνωστά από την ιστορία και την πραγματικότητα (πρόσφατη και παλιότερη) αποτελέσματα.

3. Η έκφραση παίρνω εργολαβία έχει και μία τρίτη σημασία, σχετική με την δεύτερη έννοια, που στην περίπτωση αυτή επεκτείνεται σε υλικά αγαθά. Π.χ., παίρνω εργολαβία το ίντερνετ = Μπαστακώνομαι μπροστά στον υπολογιστή και δεν σηκώνομαι ούτε με γερανό, ή παίρνω εργολαβία το φαί = Χλαπακιάζω και δεν αφήνω τον άλλο ούτε να σηκώσει πηρούνι. Μ' άλλα λόγια, με το να παίρνω κάτι εργολαβία δηλώνω σαφή και ξεκάθαρη αντιπαρτουζική στάση.

1. Περνάω το χρόνο μου αντιπαραγωγικά, με την έννοια ότι δεν κάνω απολύτως τίποτα. Ή, ακόμη καλύτερα, δεν κάνω τίποτα χρήσιμο σύμφωνα με τις διδαχές και τα κυρίαρχα δόγματα της προτεσταντοκρατούμενης Δυτικής κοινωνίας αλλά καταναλώνω τον χρόνο μου νωχελικά, αξιοποιώντας την ευκαιρία να μην κάνω τίποτα κουραστικό ή επίπονο, είτε πρόκειται για σωματική, είτε για πνευματική δραστηριότητα.

2. Αφήνομαι σε ξέφρενη διασκέδαση, ασωτίες, ξενύχτια, αλητείες κλπ συναφή, εξίσου αντιπαραγωγικά όπως στην αποπάνω περίπτωση (για οποιονδήποτε άλλο πλην εμού πάντα). Τα κάνω όλα πουτάνα, κάνω τα χειρότερα, όλα είναι εδώ κι όλα είναι τώρα. Υπό αυτή την έννοια, προσεγγίζω το ρεμάλι με την κλασική και καθιερωμένη έννοια της λέξης.

Άμεσο παράγωγο του ρήματος είναι το ρεμάλιασμα, το οποίο μπορεί να είναι ατομική ή συλλογική δραστηριότητα, ή, ανάλογα με τις δύο περιπτώσεις του ορισμού, μη-δραστηριότητα.

Η λέξη χρησιμοποιείται με σκωπτική -ως επί το πλείστον- διάθεση, μακριά από τις αρνητικές συνδηλώσεις που έχει το ρεμάλι ως τύπος ανθρώπινου χαρακτήρα.