Tagged definitions (885)
Showing 751-760 from 885

Η ακραία ξεφτίλα στο μπάσκετ στην αλάνα. Εκστομίζεται προσβλητικά όταν έχασε ο κολλητός μας στο μονό ή (σπανιότερα) η αντίπαλη ομάδα χωρίς να βάλει πόντο, χωρίς δηλαδή να σπάσει η παρθενιά.

Δεν γνωρίζω αν λεγόταν γενικά στην Ελλάδα ή αν εξακολουθεί να λέγεται, αλλά ήταν στάνταρ έκφραση στη Λευκάδα εδώ και καμιά δεκάρα χρόνια.

Το κόψιμο ενός σουτ. Μπασκετική αργκό που έχει καθιερωθεί και χρησιμοποιείται και σε πιό τυπικά συμφραζόμενα. Συνώνυμα: φιστίκι.

Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού Βίκτορ Μουνιόθ και ο παγκοσμίου φήμης Ιταλός προπονητής Φάμπιο Καπέλο. Αν κάποια μέρα αυτοί οι δύο συνεργαστούν θα κάνουν το πιο ενδιαφέρον προπονητικό δίδυμο της ιστορίας.

Ιστορική ατάκα του Γ. Χελάκη κατά τη διάρκεια του Euro 2004 στη φάση που η Εθνική κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, τους οιωνούς και τη λογική έβγαλε γκολ στο 129 και μισό αποκλείοντας την Τσεχία. Έχοντας μείνει άφωνος και άναυδος ο γνωστός σπήκερ, είπε τη συγκεκριμένη φράση, διότι και τι άλλο να πει στο φινάλε; (αργότερα ο ίδιος είπε σε άλλο ματς «μήπως ο Βάσκο ντα Γκάμα ήταν Έλληνας;»)

Η έκφραση πλέον χρησιμοποιείται όταν αυτό που συμβαίνει και του οποίου είμαστε αυτόπτες μάρτυρες είναι πέραν περιγραφής και σχολιασμού και όλα τα υπερθετικά απλά δεν αρκούν. Ποδοσφαιρικά έχει καεί πλέον αφού το έχει ήδη πει ο έτσι, αλλά αυτό που έκαναν οι Τούρκοι στους Κροάτες θα ταίριαζε γάντι για τον αντίστοιχο Χελάκη της Τουρκίας.

Ο άχρηστος αθλητής.

Ο μεταφορικά ανάπηρος. Συνήθως αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στα γήπεδα.

Ποδοσφαιρικός όρος. Προέρχεται από τον συνδυασμό του παλαιού Δανού ποδοσφαιριστή Άρνεσεν και του «σέρνομαι». Υποδηλώνει τον ποδοσφαιριστή που σέρνεται στο γήπεδο, δεν βρίσκεται σε καλή μέρα.

Προέρχεται από τον αθλητικό χώρο και σημαίνει απόσυρση, τελείωμα.

Όρος που χρονολογείται από τότε που τα παιδιά έπαιζαν μπάλα στις αλάνες με πέτρες για δοκάρια.

Εξωφυλαρούχας ήταν τότε ο καημένος που δεν το κατείχε το τόπι και καμιά ομάδα δεν τον ήθελε, με αποτέλεσμα να κάθεται απ' έξω και να προσέχει τα ρούχα των υπολοίπων. Έμπαινε δε να παίξει μόνον αν κάποιος από τους καλούς χτυπούσε, ή ερχόταν η μάνα του να τον μαζέψει πριν τη λήξη του αγώνα.

Ο όρος έχει επιβιώσει στην σύγχρονη αργκό των γηπέδων και περιγράφει το παλτό, τον μόνιμο παγκίτη - συνήθως πρόκειται για άλλη μια εμπνευσμένη προσωπική επιλογή της προεδράρας στις τελευταίες μεταγραφές.

Εκτός γηπέδων, χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τον αιώνιο κομπάρσο, το δια βίου κοντάρι, αυτόν που τον ρίχνουν και μένει πάντα στην απόξω.

Ευφημισμός. Το τιμημένο = το γαμημένο.

Καθιερώθηκε το καλοκαίρι του 2004 στον τελικό του Euro στη Λισαβόνα. Μετά τη λήξη του ματς και ενώ το στάδιο περίμενε την απονομή οι Έλληνες φίλαθλοι τραγουδούσαν:

«Σήκωσε το, το γαμημένο
Δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω».

Άλλα χρόνια. Επειδή η κατάκτηση της κούπας ήταν εθνική υπόθεση δεν ήταν δυνατόν, βεβαίως, να επιτραπούν αι βωμολοχίαι, κι έτσι από την άλλη μέρα κιόλας στις εφημερίδες και αλλού το γαμημένο είχε αντικατασταθεί από το τιμημένο - με τον καιρό προτάθηκαν και άλλες εναλλακτικές λύσεις π.χ. το ευλογημένο, το αγαπημένο, το ονειρεμένο και άλλες τέτοιες μαλακίες. Ίσως και να ήταν αναπόφευκτο κάτι τέτοιο - ώστε να έχει κάτι να απαντήσει ο ταλαίπωρος πατέρας στο τετράχρονο γιο του όταν ρωτούσε «μπαμπά, τι φωνάζουν αυτοί με τα άσπρα και τα μπλε;»

Την πατρότητα του ορίτζιναλ συνθήματος την διεκδικούν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ οι οποίοι υποστηρίζουν ότι αυτοί το φώναξαν πρώτοι μετά τον τελικό κυπέλλου με τον Άρη το 2003. Υπάρχουν ντοκουμέντα που υποστηρίζουν την άποψη αυτή (βλ. το κλιπ) αλλά είναι πιθανό ότι το σύνθημα είναι ακόμη προγενέστερο.

Στην τρέχουσα γλώσσα, το τιμημένο αντικαθιστά το γαμημένο όταν για κάποιο λόγο θέλουμε να είμαστε ηπιότεροι στις εκφράσεις μας αλλά συγχρόνως και να δείξουμε ότι εννοούμε απολύτως αυτό που λέμε. Είναι ενδιαφέρον ότι, σε μερικές περιπτώσεις τουλάχιστον, η ασθενέστερη γενικά έκφραση - το τιμημένο - καταλήγει να προσδίδει μεγαλύτερη έμφαση.