Tagged definitions (152)
Showing 101-110 from 152

Ο φάλτσος (είτε λόγω απειρίας είτε λόγω γηρατειών) ιεροψάλτης.

Ο βυζαντινοφωνίξ είναι ο ιεροψάλτης που σε ξυπνάει βάναυσα τις (πολύ) πρωινές ώρες της Κυριακής αν τύχει και μένεις κοντά σε εκκλησία, ή αν η τοπική εκκλησία διαθέτει και ευλογημένα εξωτερικά μεγάφωνα. Οι ήχοι του βυζαντινοφωνίξ είναι τόσο πλάγιοι που κοντεύουν να πέσουν κάτω, και στο άκουσμα τους ο μαρμαρωμένος βασιλιάς ξυπνάει όχι για να πάρει την Πόλη, αλλά για να πάρει τον πούλο και να ζητήσει πολιτικό άσυλο ως έκπτωτος μονάρχης.

Η ονομασία βυζαντινοφωνίξ προέρχεται από τον Κακοφωνίξ, βασικό χαρακτήρα / σύμβολο της απανταχού φαλτσαδούρας και - σύμφωνα με κάποιος κύκλους - πρώτο αυθεντικό χεβιμεταλλά στην ιστορία της ένατης τέχνης. Οι ιστορικοί της τέχνης δεν έχουν ακόμη αποφανθεί για το ορθόν της άποψης.

Ουκ εν το πολλώ το ευ, που θα έλεγαν και οι αρχαίοι. Αναφέρεται σε περιεκτικούς ζουμερούς και τουδεπόϊντ ορισμούς. Βέβαια προϋπόθεση είναι αφενός η ύπαρξη μιας σλανγκιάς ολκής, και αφεδύο ενός πηγαίου σλανγκοταλέντου. Η λακωνική καταγωγή δεν είναι απαραίτητη, αλλά γονιδιακά βοηθάει, και μπορεί να εκληφθεί ως προσόν.

Το σλανγκολακωνίζειν εστί φιλοσοφείν (όχι πάντα βέβαια). Χωρίς καμία αιχμή για τους Σλάνγκους Δράκους. Απλά είναι θέμα γούστου, και ιστορικής συγκυρίας.

Το ρήμα τζαμάρω αποτελεί εξελληνισμένο δάνειο του αγγλικού jam και δηλώνει την ενεργή και ενεργητική συμμετοχή σε μουσικό τζαμάρισμα.

Ο εκ του ζύθου εξαρτημένος.

Η χαρά του ψιλικατζή. Ελάχιστη ημερήσια κατανάλωση μπύρας: δέκα φιάλες. Ο υπολογισμός της μέγιστης δεν είναι δυνατός (διαίρεση με το μηδέν). Μην σας παρασύρει λέγοντας σας «πάμε για καμία μπυρίτσα», θα ξυπνήσετε με πονοκέφαλο ή/και σε άλλο σπίτι.

Προς τους ψιλικατζήδες: μην του πουλάτε περιπτερόμπυρα σε σακούλα, δεν τη χρειάζεται και βλάπτει το περιβάλλον.

Αυτή που κάνει κάτι επώδυνο, αλλά και εύκολο συγχρόνως, και αφού τελειώσει γκρινιάζει. Επίσης λέμε και την γκόμενα που αρνείται επίμονα αλλά στο τέλος κάθεται.

Μία από τις φράσεις-ορόσημο του κυρίου Βασίλη από την Πάτρα (γνωστός περισσότερο με το προσωνύμιο Φιδέμπορας), η οποία έγινε γνωστή από τους μυθικούς διαλόγους που είχε με τον Αποστόλη στην ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια.

Όπως λέμε της πούτσας, παλικάρι της φακής κλπ.

Ειρωνική έκφραση, που περικλείει όλα τα εκατέρωθεν ad hominem ψευδο-επιχειρήματα μεταξύ των υπερμάχων Αθήνας – Θεσσαλονίκης, λόγω της γνωστής χαζο-διαμάχης περί του φύλλου/ζύμης κλπ του εν λόγω εδέσματος.

Δηλαδή μεταφορικώς σημαίνει: Μάταιος αγών του οποίου το πεδίον δόξης ενν είν’ λαμμπρόν...

Σχετικά: Διένεξη περί όνου σκιάς, καβγάς για το πάπλωμα, η μάχη για το κουραδόκαστρο, της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίνε, δυο κίναιδοι μαλώνανε σε ξένο γαμιστρώνα κλπ.

Το εργάκι έχει ως εξής: Οι φερόμενοι Αθηναίοι περιπαίζουν πειραχτηριακά τους φερομένους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι τσιμπάνε και τους «αντιμάχονται» (κολακευμένοι ωστόσο που τους επέλεξαν για τετ-α-τετ σύγκρουση οι πρωτευουσιάνοι).

Όμως, και στις δυο περιπτώσεις η ύπαρξη knot-dictionary υποβάθρου δεν λείπει, αφού ούτε οι πλείστοι από τους μεν κρατάνε από τον Κόδρο, ούτε κι οι πρόγονοι των δε έκαναν ποτέ Ανάσταση στη Ροτόντα.

Τα παιχνιδάκια αυτά θα ήσαν επικίνδυνα αν δεν ήσαν γελοία κι έτσι, ακόμα και ο συμπαθής γιαουρτοφάγος Νομάρχης, δεν αποτελεί απειλή για την εδαφική αρτιμέλεια της χώρας...

Είναι αυτοαναφορικό του σάιτοστ και σημαίνει την μεταγενέστερη της ανάρτησης πρόσθεση-αφαίρεση-τροποποίηση των ορισμών, σχολίων, λημμάτων και μηδίων του μόντουλα από τον ίδιο.

Δεν προέρχεται ετυμολογικά απο την κατίνα και τα παράγωγά της (καθ' όσον οι αλλαγές γίνονται in bonam fidem), αλλά απο τις γνωστές παραποιήσεις φωτογραφιών από την NKVD στην υπόθεση του Κατύν (Katyń) το 1943.

Σύνθετη λέξη από τις «πούτσα» (το ανδρικό μόριο) και «χαμπέρι» (στα τούρκικα τα νέα). Χρησιμοποιείται ως όρος για τις συζητήσεις μεταξύ ανδρών σε ανδροπαρέες, ή για τα νέα που αφορούν μια ανδροπαρέα.

Σύνθετη λέξη που αποτελείται από τις λέξεις σκεμπές και κοιλιακοί. Παρότι ο σκεμπές είναι ένας, δεν συνηθίζεται να λέμε σκεμπεδιακός, γιατί μάλλον δεν είναι και τόσο εύηχο.

Υπάρχουν βεβαίως βεβαίως και οι μπυροκοιλιακοί ή αλλιώς μπυριακοί, αλλά αυτές οι λέξεις περιορίζονται στον χαρακτηρισμό εμπυρογνωμόνων Μπυρακλίδων μπυροκοιλιάδων.

Αντιθέτως, σκεμπεδιακούς έχουν πολλών λογιών άνθρωποι: βοθροκοίλιδες, σαπιοκοιλιάδες, αρκούδες, liposan, αβοκάντα, μπλαμούτσες, φώκιες, μπουρέκλες, ιπποπόταμοι και λοιπά κινητά χασάπικα που βαριέμαι να κάτσω να κάνω γου ταγκ (γιατί είναι και πολλά, μιας και εδώ έχουμε τιμήσει υπέρ του δέοντος όλους τους συμπαθείς εύχοντρους.

Βέβαια δεν χρειάζεται να είσαι και κρεοπωλείο η αφθονία για να έχεις σκεμπεδιακούς. Μπορεί να έχεις φυσιολογική σωματοδομή, απλά με πιο ενισχυμένη την σκεμπεδιακή χώρα. Κοινώς, αν δεν χτίζεις κοιλιακούς (με την καλή έννοια όμως) ή δεν είσαι καμιά κοκκαλοσακούλα, τότε σίγουρα είσαι ένας από εμάς (;).

Μην ξεχνάμε πως δεν είναι και λίγες οι γυναίκες που υποστηρίζουν πως αν ο άντρας δεν έχει και λίγη κοιλιά δεν λέει… (εκτός και αν αυτό είναι αστικός μύθος που έβγαλαν στην φόρα «χαρούμενα διαμορφωμένοι» άνδρες).

Αντιθέτως με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς χρησιμοποιείται πολύ και αυτοσαρκαστικά.