Tagged definitions (19)
Showing 1-10 from 19

Ασταμάτητος, ορμητικός, ασυγκράτητος.

Το αμυντικό σύστημα στο ποδόσφαιρο, κατά το οποίο οι 10 παίκτες (πλην του τερματοφύλακα) έχουν παραταχθεί στην περιοχή τους αμυνόμενοι μαζικά. Ο σχηματισμός αυτός αν αναλογιστούμε ότι οι παίκτες στέκονται στη σειρά για να καλύψουν το τέρμα, θεωρητικά μοιάζει με μεγάλο σε μήκος όχημα, εξ ου και ο σχετικός χαρακτηρισμός.

Το λήμμα γίνεται περισσότερο κατανοητό όταν έχουμε φάουλ στα όρια της περιοχής κι εκεί οι αμυντικοί σχηματίζουν ένα πολύ μεγάλο τείχος για να προστατέψουν το τέρμα τους, ενώ και οι 11 βρίσκονται αναγκαστικά πίσω από την μπάλα.

1. Στην αρχαία ταξιτζήδικη σλανγκ, το αγώι.

2. (παίρνω) κούρσα (+ πληθυντικός), παίρνω παραμάζωμα, συλλήβδην αλλά και διαδοχικά, αναλόγως το αντικείμενο στον πληθυντικό.

Ώρα αιχμής, στάση Πολυτεχνείο, έχει να περάσει τρόλεϊ στην άνοδο πάνω από τέταρτο... Ο κόσμος στην στάση αυξάνεται εκθετικά, οι διάφορες εθνικότητες ανταλλάσσουν πολιτισμό με την άκρη του ματιού να είναι καρφωμένη πάντα στο βάθος του δρόμου... Η αναμονή τσακίζει κόκαλα, οι ταρίφες με σαρδόνιο χαμόγελο κάνουν πασαρέλα μπροστά μας παίζοντας τα φώτα, τελικά τσιμπάνε 2 απελπισμένα θύματα... μείον 2 σκεφτόμαστε με ικανοποίηση οι υπόλοιποι...

Εκεί που όλα έδειχναν χαμένα, ξάφνου αχνοφαίνεται η κίτρινη ελπίδα, το μεταφορικό μέσο της καρδιάς μας... Επικρατεί στιγμιαία αναστάτωση στους εν δυνάμει επιβάτες, ο ανταγωνισμός μεγάλος, καθένας πρέπει να κινηθεί γρήγορα αγνοώντας τον διπλανό του, εδώ πια δεν χωράνε συναισθηματισμοί...

Το τρόλεϊ σταματάει στο φανάρι μόλις λίγα μέτρα πριν από την στάση, φαίνεται ότι κουβαλάει πολύ κόσμο μέσα, οπλιζόμαστε με αποφασιστικότητα...

Πράσινο, εκκίνηση, στάση, οι πόρτες ανοίγουν, κατεβαίνει ένας, δεν χωράνε άλλοι, οι νόμοι της φυσικής κάμπτονται, η έννοια του όγκου επαναπροσδιορίζεται, με λίγη καλή θέληση ανεβαίνουν τελικά καμιά 20αριά άτομα... είναι πραγματικά απίστευτο πόσα μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος...

Σκέφτομαι. (Άρα υπάρχω!!). Δεν μπαίνω.

Μετά από 4 προσπάθειες οι πόρτες καταφέρνουν να κλείσουν και το τρόλεϊ ξεκινάει... παραμορφωμένες μούρες κολλημένες στα τζάμια με ένα αίσθημα ικανοποίησης τύπου«τα καταφέραμε διάολε!».

Το «παιδομάζωμα» έχει συντελεστεί και στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.

Μόλις λίγα δευτερόλεπτα αργότερα σκάει καινούριο τρόλεϊ όπου επιβιβάζομαι με ανθρώπινες συνθήκες.

Τι κρίμα που δεν περίμεναν λίγο ακόμα και οι άλλοι...

Τα συρμπούκια είναι το γέμισμα, το τιγκάρισμα θα λέγαμε στην αργκό, η υπερπλήρωση π.χ. σε ένα μεταφορικό μέσο (λεωφορείο κλπ), καμιά σχέση με τα σιμπούκια. Από το surbooking.

Η στοά, εκ του gallery που λένε και οι Αγγλοσαξόνοι.

Ο όρος χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική του έννοια για τις στοές των ορυχείων.

Σλανγκιστί όμως, λέγεται μόνο για τα τελευταία εννέα καθίσματα των λεωφορείων των κτελ, και γενικότερα για τις τελευταίες θέσεις παντός είδους λεωφορείων και τρόλεϋ.

Το συγκεκριμένο τμήμα των οχημάτων αυτών είναι περιζήτητο σε νέους, ειδικά σε πενταήμερες (κι όχι πενθήμερες) λυκειακές εκδρομές καθώς εκεί γίνεται ο χαβαλές, πέφτει το φάσωμα και γενικά συμβαίνουν όλα τα καλά.

Τα παλιότερα χρόνια επίσης, που υπήρχαν τα λεωφορεία με τα ανοιγόμενα παράθυρα, στη γαλαρία επιζητούσαν να κάθονται οι «άρρωστοι»καπνιστές, επιβάτες των ΚΤΕΛ πανελλαδικά, έτσι ώστε να λάθουν της μύτης του οδηγού ή αυτής των ρουφ συνεπιβατών τους.

Σαν σαρδέλα.

Όταν είσαι κολλημένος με πολύ κόσμο και κάνει ζέστη. Ο ίδρωτας είναι απαραίτητο συστατικό που θα σε οδηγήσει να χρησιμοποιήσεις αυτήν την έκφραση, στην καλύτερη ο ατομικός σου ιδρώτας ή και αυτός που κάποιος ευγενικός συνάνθρωπος μοιράζεται μαζί σου.

Η έμπνευση είναι ασφαλώς από την κονσέρβα σαρδέλας.

Η κατάσταση αυτή δεν σου αρέσει...

Φράση που παρομοιάζει την επίδοση ενός αυτοκινήτου στο να διατηρεί την μη ευθεία τροχιά του παρά την επίδραση της φυγοκέντρου, με αυτήν ενός μέσου σταθερής τροχιάς και δη τρένου.

Το να μπεις / βγεις / στρίψεις τρένο, προϋποθέτει δύο βασικές παραμέτρους, την ελαχιστοποίηση της πλαγιολίσθησης και τη βελτιστοποίηση του χρόνου εισόδου-εξόδου. Για την ακρίβεια χρειάζεται η ανεπαίσθητη πλαγιολίσθηση κυρίως κατά την έξοδο, ούτως ώστε ο πίσω άξονας -εάν είναι (και αυτός) κινητήριος- να γλιστρήσει ακριβώς κάθετα πάνω στην εφαπτομένη του διαγραφόμενου τόξου και να σπρώξει το αυτοκίνητο χωρίς χαμένες μη εφαπτομενικές συνιστώσες. Αξιοσημείωτο είναι ότι το πραγματικό τρένο έχει 2 κατευθυντήριους άξονες ανά βαγόνι (bogies) και έτσι έχει όλους τους τροχούς πάνω στην εφαπτομένη του τόξου (δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς, θα εκτροχιαστεί) και από αυτήν την αρχή εμπνεύστηκαν οι κατασκευαστές να βελτιώσουν πολλά επίδοξα τρένα των δρόμων βάζοντας τετραδιεύθυνση (Peugeot 405 Mi16, Nissan Skyline R34, Renault Laguna III).

Αναγνωριστικά στοιχεία του τέλειας διαγραφής στροφής, στην οποία και το λήμμα αναφέρεται, είναι η μη αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού πλαγιολίσθηση και το χαρακτηριστικό σφύριγμα των ελαστικών, που οφείλεται στις μικροποσότητες συμπιεσμένου και θερμασμένου αέρα που πασχίζει να βγει από την διεπιφάνεια ελαστικού-οδοστρώματος, του οποίου η έναρξη σηματοδοτεί και την επίτευξη σωστής θερμοκρασίας των ελαστικών.

Απαραίτητο στοιχείο για να μπορεί ένα αυτοκίνητο να μπει τρένο, είναι να είναι στημένο.

Το στήσιμο, εκ του αγγλικού set-up, σημαίνει, την επίτευξη του μάξιμουμ της πρόσφυσης αφενός απευθείας από τα ελαστικά (πλάτος πέλματος, γόμμα) και αφεδύο, μέσω της ανάρτησης, από την σωστή φόρτισής των.

Στα αγωνιστικά μονοθέσια, αλλά και στα hypercar (McLaren F1, Ferrari F50, Enzo, Koenigsegg κ.α.), το κέντρο βάρους είναι κάτω από το επίπεδο που ορίζουν τα ανώτερα σημεία έδρασης των αναρτήσεων, οπότε η εφαρμοζόμενη σε αυτό συνισταμένη φυγόκεντρου και βάρους προκαλεί ελάχιστη ροπή κατά τον διαμήκη άξονα του πατώματος (το πλαίσιο δηλαδή δεν γέρνει προς το εξωτερικό της στροφής). Γι' αυτό και χρησιμοποιούνται οριζόντιες αναρτήσεις που επιτρέπουν μικρές κατακόρυφες διαδρομές, και σε αγωνιστικές συνθήκες και ελαστικά-μπαλόνια (όπως στην F1), των οποίων το πλευρικό μέρος παραμορφώνεται υπό την επίδραση της φυγόκεντρου, όμως διατηρεί την πρόσφυση.

Στα αυτοκίνητα παραγωγής, το κέντρο βάρους είναι ψηλά, και το αυτοκίνητο στη στροφή γονατίζει. Το στήσιμο του λοιπόν επικεντρώνεται στο πόσο θα μπορέσει να μην υπερφορτιστεί η εξωτερική δυάδα τροχών και ολισθήσει και πως δεν θα αποφορτιστεί η εσωτερική (σήκωμα τροχού). Για να επιτευχθούν όλα αυτά, το αμάξι πρέπει να ενισχυθεί σε θέματα ακαμψίας με θολόμπαρες, ψαλιδόμπαρες, κέητζ και ρέστα, να γίνει δηλαδή τραπέζι, να περιορίσει τις κλίσεις με σκληρότερη ανάρτηση, αντιστρεπτικές ράβδους κλπ., να γίνει δηλ. «ξύλο» ή «κούτσουρο», και να φορέσει ένα χαμηλοπρόφιλο λάστιχο, που θα έχει το ελάχιστο περιθώριο παραμόρφωσης.

Όλα αυτά βεβαίως θυσιάζουν την άνεση (το αυτοκίνητο «διαβάζει» τις ανωμαλίες του δρόμου), την ανάβαση κράσπεδου, διαλύουν τις πέτρες στα νεφρά, και στην περίπτωση βροχής επιφέρουν το φαινόμενο «κακλαμανάκης» (η σανίδα μου πλανάρει). Γι΄αυτό και τα ακραία στημένα ονομάζονται πολεμικά, ενώ οι πιο χρηστικές και καθημερινές περιπτώσεις βολτάδικα (όροι που αναφέρονται και σε μηχανικές μετατροπές).

Άσχημο ανώμαλο χούι ελαφρώς διεστραμμένων των πενήνταζ, εξήνταζ και εβδομήνταζ. Είναι η πρακτική κατά την οποία επωφελείται κάποιος από την πολυκοσμία και «κολλάει» σε πισινά γυναικεία, ανδρικά ή εφηβικά, με σκοπό τον επιτόπιο αυνανισμό, ή ακόμη και ετεροχρονισμένο, εφόσον οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Συνήθης τόπος άσκησης του «κολλητηρίου» ήταν τα λεωφορεία, αλλά οι μάστορες του είδους το εξασκούσαν στα πιο απίθανα μέρη (ουρά στο ΙΚΑ, αίθουσες δικαστηρίων κλπ). Απ' όσο ακούω, το φαινόμενο απαντάται, σπανιότερα πάντως, και στις μέρες μας.

Σίδερα λέγονται οι σιδηροδρομικές γραμμές και οι χειροπέδες.

Εάν τώρα γράψετε στο ψαχτήρι του σλανγκρρρ, θα βρείτε και τοις υπόλοιπες ερμηνείες.