Tagged definitions (674)
Showing 281-290 from 674

Πέτσας ή φλούδας είναι ο άνθρωπος που συνεχώς επιδίδεται σε μαλακίες και σπάει τα νευρά της παρέας του. Επίσης, σε μερικές περιπτώσεις, ο πολύ φλώρος που κάνει τον έξυπνο.

Ο παππούς. Προέρχεται από το προσφιλές Jurassic Park και τους δεινοσαύρους για τους οποίους είναι γνωστό. Κατ' αναλογία, όπως οι δεινόσαυροι χρονολογούνται κάτι χρόνια πριν, αντίστοιχα και οι πρεσβύτεροι χιουμοριστικά ονομάζονται έτσι.

Συνώνυμα: ο με το ένα πόδι στον τάφο, ο ξεχασμένος από το Χάρο, κλπ

Αναφέρεται σε βραχύσωμο - συνήθως - θηλυκό με φλογερή ματιά και σπάνιο ταμπεραμέντο. Υποδηλώνει πόθο και/ή λαγνεία προς το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Πιθανολογείται πως προέρχεται από το καύλα και την κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών -όνι που προσδίδει τσαχπινιά αλλά και μεγαλείο (από το ιταλικό υπερθετικό πληθυντικού -oni).

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία πρόκειται για πάντρεμα του όρου καύλα με το αηδόνι.

Βλαξ ο κοινός.

Αυτός που έχει σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση (η οποία είναι από το 1992 και μετά η μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας η οποία με τη σειρά της είναι μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης – ΕΟΚ).

Ο όρος μπορεί να αναφέρεται σε πληθώρα πραγμάτων και καταστάσεων, συνήθως με αρνητικό προσδιορισμό, αλλά δεν λείπουν και οι θετικές αναφορές. Ο όρος γνώρισε πιένες την δεκαετία του 80 αλλά σήμερα η χρήση του είναι οριακή.

Συνδέθηκε κυρίως με το κομουνιστικό κίνημα και την αντίθεσή του στην ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Σήμερα αρκετά μέλη του ΚΚΕ χρησιμοποιούν το όρο περισσότερο για να αποδείξουν ότι δεν υπήρξε ουσιαστικά καμία μετεξέλιξη της Οικονομικής Κοινότητας σε Ένωση και ότι τα πάντα γίνονται για το συμφέρον του καπιταλισμού.

Καθώς η λέξη είναι επιθετικός προσδιορισμός έχει αξία να δούμε μερικούς “κλασσικούς” για την δεκαετία του 80 συνδυασμούς της με ουσιαστικά.

• Εοκικός κορβανάς. Αναφέρεται γενικά στα διάφορα ταμεία της ΕΟΚ και στις χρηματοδοτήσεις που άρχισαν στις αρχές του 80. Είναι ένας από τους λίγους συνδυασμούς που έχει γενικά θετική ή ουδέτερη έννοια (βλ. Παράδειγμα 1) .
• Εοκικός ιμπεριαλισμός. Πρόκειται ουσιαστικά για καλτ φράση η οποία απετέλεσε ψωμοτύρι των απανταχού μελών του ΚΚΕ. Αναφέρεται στην πολιτική επέκτασης της εξουσίας που ασκείται στα κράτη μέλη της ΕΟΚ από την Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή). Ο Εοκικός ιμπεριαλισμός έχει σαν στόχο, σύμφωνα με το ΚΚΕ, την αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος και ευθύνεται για όλα τα δεινά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μετά το 1981 (βλ. Παράδειγμα 2). Ο Εοκικός ιμπεριαλισμός πηγαίνει χέρι-χέρι φυσικά, κατά το ΚΚΕ, με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και είναι σχεδόν ταυτόσημη έννοια με τον “Εοκικό καπιταλισμό”.
• Εοκική ντιρεκτίβα. Είναι το νομικό μέσο με το οποίο ο Εοκικός ιμπεριαλισμός υλοποιεί τα σκοτεινά του σχέδια. Αναφέρεται στις περιβόητες οδηγίες της ΕΟΚ η οποίες έχουν νομική ισχύ και τις οποίες τα κράτη μέλη υποχρεούνται να εφαρμόζουν μέσω μεταφοράς τους στο εθνικό δίκαιο (βλ. Παράδειγμα 3). Εξ ορισμού η Εοκική ντιρεκτίβα είναι κάτι το διαβολικό και κάτι για την κατάργηση του οποίου οι εργαζόμενοι πρέπει να χύσουν αίμα! Στο άλλο άκρο οι υποστηριχτές της πολιτικής των ντιρεκτίβων αναφέρονται σε αυτές ως “Οδηγίες της ΕΟΚ” και ΠΟΤΕ ως “Εοκικές ντιρεκτίβες”
• Εοκικός προμηθευτής. Αναφέρεται είτε σε εταιρεία κράτους μέλους της ΕΟΚ η οποία μετά την είσοδο της Ελλάδας μπορεί να εξάγει τα προϊόντα της στην Ελλάδα χωρίς δασμούς είτε σε Ελληνική εταιρεία η οποία εφοδιάζει ή παρέχει υπηρεσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (βλ. Παράδειγμα 4).
• Εοκικός Παράδεισος. Ουτοπική έννοια η οποία χρησιμοποιήθηκε και από τους υποστηρικτές και από τους πολέμιους της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Οι υποστηρικτές της ένταξη αναφέρονται στον θετικό μετασχηματισμό της οικονομίας της Ελλάδας που θα συνέβαινε με την ένταξη. Οι πολέμιοι αναφέρονται στην έννοια ειρωνικά (βλ. Παράδειγμα 5).

Υπάρχουν βέβαια πολλά παρεμφερή λήμματα που, όμως, δε δίνουν όλες τις σωστές έννοιες.

Λαμόγια: Έκφραση της καθ' ημάς ελληνικής, πάλαι ποτέ, μαλλιαρής (slang), με συγκεκριμένες έννοιες, αν και αμφιλεγόμενη, διότι οι ορισμοί της είναι μάτσο και οι ετυμολογίες αρπαχτές, πώς λέμε, αρπακόλλα. Παίρνω αμ-παριζάκι και βγαίνω.

Κατά τον Τριανταφυλλίδη (ca. 1950): μόνο στη φράση την κάνω λαμόγια, φεύγω, ξεφεύγω, σκαπουλάρω, ή δεν παρουσιάζομαι κάπου, πχ: Tον περίμενα τόση ώρα κι αυτός την έκανε λαμόγια.

Κατά τον Τσιφόρο (ca. 1960) και άλλους συνομηλίκους του (πιο κοντά στην τωρινή αλήθεια): αβανταδόρος, κράχτης, παίχτης-μαϊμού που παρασύρει τα κορόιδα.

Κατά τον Ντινόσαυρο (ca. 2010): Η άποψη πολλών λεξικογράφων (;) ότι προέρχεται από το ισπανικό la moya (= η τάδε), δε στέκει. Είναι όντως ισπανόφερτος ο όρος, με τη διαφορά ότι προέρχεται από το πλουσιότατο «λουνφάρδο» (slang/argot) του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο. Η λέξη είναι σκέτο μόγια· το θηλυκό άρθρο λα είναι προφανώς μεταγενέστερη «ελληνική» προσθήκη για να μοιάζει πιο σπανιόλικο ή ξενόφερτο. Για το πώς ο όρος διέσχισε τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, δηλώνω άγνοια (pero puedo seguir buscando).

Διά του λόγου το αληθές, ιδού τα πολυάριθμα συνώνυμα και ο ορισμός που ψάρεψα στα διάφορα ισπανόφωνα λεξικά (Diccionario de Lunfardo, Diccionario del Tango, Diccionario de la Real Academia Española, etc.):

• Moya: estafa, fraude, trampa, ardid, engaño, triquiñuela, astucia, embrollo, manejo oculto con que se prepara algún fraude o engaño, superchería, picardía...Τα οποία δε μεταφράζω γιατί είναι απλώς συνώνυμα.
• Moya: Se denomina «moya» a aquellas personas que tienden a tirar «matufias» para escapar de una situación complicada. Por definición, al hablar de moya se habla de un acto generalmente ílicito o incorrecto para salir de una situación, se podría decir que es la salida fácil.Μόγια: Αποκαλούνται «μόγια» τα άτομα που βολεύονται κάνοντας «matufias» (λαδιές, κόλπα, απάτες, λοβιτούρες) για να γλιτώσουν από μπερδεμένες καταστάσεις. Εξ ορισμού, λοιπόν, «μόγια» χαρακτηρίζει μια πράξη γενικά παράνομη ή ανάρμοστη που κάνουν όσοι θέλουν να λακίσουν από κάποια δυσκολία. Θα το λέγαμε «πρόχειρη λύση».

Όποιος επιδίδεται σε «moya» λέγεται moyero (ή matufiero). Τα μεταγενέστερα ελληνικά παράγωγα (το λαμόγιο, τα λαμόγια, η λαμογιά, οι λαμόγιες, κλπ.) που ήδη υπάρχουν στο σλανγκ.γκρ ελάχιστα τροποποιούν το τρέχον νόημα.

Ο από πολλών ετών φανατικός και αποκλειστικός καταναλωτής μπύρας, ο οποίος φέρει με υπερηφάνεια το μπυροκοίλι του.

Το χρησιμοποιούμε σε εκφράσεις υπερβολής, όπως επίσης και σε σχόλια που θέλουμε να υπερτονίσουμε την «ανυπαρξία» και την τραγικότητα ενός άνθρωπου από άποψη ένδυσης, εξωτερικής εμφάνισης, αλλά και αντίδρασης σε κάποια κατάσταση!

Α ΠΡΟ.ΠΟ. που το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης μετονομάστηκε σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για να ακούγεται λιγότερο παρώ και λίγο περισσότερο προχώ, του βγήκε αμέσως το αρκτικόλεξο ΠΡΟ(στασία).ΠΟ(λίτη) (πώς λέμε ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ένα πράμα;) που θυμίζει το ομώνυμο τυχερό παίγνιο (και τα δύο σχετικά με ποδόσφαιρο εξάλλου). Ωσεκτουτού, ο Υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., εν προκειμένω ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ονομάζεται προπατζής. Το χρησιμοποιούν κυρίως δεξιοί για να σατιρίσουν τον κατά την γνώμη τους καικαλουισμό της μετονομασίας, αλλά και γενικότερα όσοι θα έβαζαν τον εν λόγω Υπουργό ως στόχο για βελάκια.

Μπιρμπίλας είναι επώνυμο το οποίο χρησιμοποιείται από την νεολαία τον τελευταίο καιρό. Συνώνυμο του μαλάκας και βλάκας.