Tagged definitions (1647)
Showing 481-490 from 1647

Μπουκλόνι, το - (πληθ): μπουκλόνια.

Πεολειχία, στοματικός έρως προσδιδόμενος προς άρρεν (από άρρεν ή θήλυ ή trans ή by ή bye-bye... δεν έχει σημασία).

Συντομογραφία του «τσιμπουκλόνι».
Συγγενής ρίζα με το «μπουκώνω»...

Ο ανίδεος, ο γκέουλας, ο φολκσβάγκεν, ο φλώρος.

Νεολογισμός για το εφιαλτικό σενάριο της εξόδου μας από το Ευρώ (άκα γκρέξιτ) και τις ολέθριες συνέπειες αυτού: κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας, «μετάδοση» στα άλλα γουρουνάκια, θεομηνία στην Ευρωζώνη, τσουτσουνάμι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέλος εκθεμελίωση της παγκόσμιας οικονομίας.

Τα κώματα εκμεταλλεύονται κάργα το σκιάχτρο του δραχμαγεδδώνα ως μητέρα όλων των καταστροφώνε: αφενός τα μνjημονιακά (Νέα Δημοπρασία, ΘΑΣΟΚ, άντε κι ο Κυρ Φώτης) ισχυρίζονται ότι μόνον αυτά μπορούν να προτάξουν τα στήθη ως νέοι Μπρους Γουίλλις, επαναδιαπραγματευόμενα τα όσα έχουν ήδη συμφωνήσει. Αφεδύο, τα αντιμνjημονιακά (τΣΥΡΙΖΑ, Καμένοι Έλληνες, Χρυσά Αυγά) προτείνουν να το παίξουμε αλάνια, καθώς τα αχαρτογράφητα συνεπακόλουθα του δραχμαγεδδώνα στην παγκόσμια οικονομία αποτελούν ισχυρό αντικίνητρο για τον εκδιωγμό μας από το Ευρώ. Μόνο το Κουκουέ προτείνει ανοιχτά την Δραχμή ως λύση, τι είχε και τι έχασε.

Στην πραγματικότητα το αγγούρι μάλλον θα είναι όλο δικό μας, καθώς η διεθνής τοκογλυφία έχει ήδη αρκούδως θωρακιστεί, ενώ όλο και περισσότερες φωνές τ. «δεν πρέπει να δαιμονοποιείται η επιστροφή στην Δραχμή» εκπέμπονται εκ του πονηρού τόσο στο Βερολίνο όσο και στις Βρυξέλλες.

Προδοσία λεβέντες (από Vrastaman, 24/05/12)

Σλανγκοπρεπέστερη εκδοχή του καμουφλάζ, ή του καμουφλαρισμένου.

Εκ του γαλατικού camouflage.

Ασίστ: ironick.

Αρκτικόλεξο του σκύψε-βάλε-σκύψε-βγάλε (της πρίζας, του καλωδίου, του σίντι δωδ, κ.ταλ.).

Έτσι επιλύει κάθε φρόνιμος γκίκουλας τα τεχνικά προβλήματα που τον ταλανίζουν, ειδικά εάν αποτύχει ο παλαιός και δοκιμασμένος χαιρετισμός των τριών δακτύλων.

Πρόκειται για το ευγενές σπορ του να την πέφτεις σε γκόμενες, γκόμενους, σκυλιά, κατσίκες, κ.ταλ.

Εναλλακτικά, όταν ένας κακεντρεχής (ή προσβεβλημένος από ιό) γκίκουλας σπέρνει τον μπλε θάνατο, κρασάροντας πισιά εξ αποστάσεως (αγγλιστί, to nuke).

Ασίστ: acg.

Λεξιπλασία εκ του κόμματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της χώρας του Πακιστάν, ή ευρύτερα του συνήθους γαμοσλανγκοτέτοιου β΄ συστατικού -στάν.

Δηλώνει την Ελλάδα των τελευταίων τριών δεκαετιών από το 1981 έως σήμερα ως μια χώρα, όπου πρωταγωνιστής στη διαμόρφωση κοινωνικοπολιτικών ψυχισμών, νοοτροπιών, έξεων και ταλιμπάν ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δευτεραγωνιστής η Νέα Δημοκρατία, που κατά πολλούς μιμείτο ή, έστω, ακολουθούσε εκούσα άκουσα το κυρίαρχο πασοκικό μοντέλο. Με την έκφραση Πασοκιστάν ασκείται κριτική στις αρνητικές πτυχές του άλα ΠΑ.ΣΟ.Κ. «ελληνικού ονείρου», που τελικά οδήγησαν την Ελλάδα να ομοιάζει με ημιυπανάπτυκτες ανατολίτικες χώρες τρεπόμενη σε Ελλαδιστάν. Θίγονται, δηλαδή, στοιχεία, όπως το μοντέλο κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, η μπαχαλώδης δημόσια διοίκηση, η ισοπέδωση της αξιοκρατίας, η μη παραγωγικότητα, το λαμογιστάν, και νοοτροπίες όπως ο νεοπλουτισμός, η βλαχογιαποσύνη, η βλαχοκυριλοσύνη και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Ειδικά από μια εθνικιστική σκοπιά, η έκφραση Πασοκιστάν κρίνει την θεωρούμενη χαλαρότητα και χλιαρότητα στο θέμα της προσέλευσης στην Ελλάδα παράτυπων μεταναστών, την οποία οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή και δεν ήθελαν να ανακόψουν, του Προκο-πάκη της νουδούλας συμπεριλαμβανομένου. Διαδίδονται μάλιστα και σχετικοί διχ-αστικοί μύθοι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μοίρασε με ευκολία ελληνικές υπηκοότητες για ψηφοθηρικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση, η έκφραση εντάσσεται σε ένα πρόσφατο ντίσκουρς να εντοπιστούν τα πρόβληματα της ελληνικής κρίσης ειδικά στους αλλοδαπούς κατοίκους της Ελλάδας με παράλληλο (αυτο)μαστίγωμα του πρόσφατου πασοκικού παρελθόντος.

Η έκφραση πάντως διαδόθηκε δραματικά όταν στην προεκλογική ομιλία του υποψηφίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, ένα πολύ μεγάλο μέρος του λιγοστού ακροατηρίου του αποτελείτο από μελαψούς Ασιάτες, δημιουργώντας υποψίες ότι επρόκειτο για σχεδιασμένη προσέλευσή τους ώστε να διασκεδαστεί η έλλειψη ακροατών οπαδών. Ήταν μοιραίο, φαίνεται, ο κύκλος της μεταπολίτευσης να αρχίσει με τους πάκηδες του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος και να τελειώσει με συλλήψεις πάκηδων, τόσο των εκ Πακιστάν ορμωμένων που μπουζουριάζονται μαζικώς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όσο και του παλαιού Πάκη- Άκη Τσοχατσόπουλου, που οδηγήθηκε οικογενειακώς στον Κορυδαλλό.

Το λήμμα μας αναφέρεται στα αδέσποτα κουπόνια φαρμάκων, τα οποία είναι μια παλιά, αμαρτωλή ιστορία στη χώρα μας.

Με το ΦΕΚ 740/28-05-2010 καθορίζονται τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜηΣυΦα), τα φάρμακα δηλαδή που ο φαρμακοποιός μπορεί να δώσει χωρίς ιατρική συνταγή, σε κάθε πελάτη που θα του τα ζητήσει. Στην αλλοδαπή ονομάζονται και over-the-counter (OTC) φάρμακα και σ΄αυτά περιλαμβάνονται αντιπυρετικά, αναλγητικά, αλοιφές, αποχρεμπτικά σιρόπια, αποσυμφορητικά ρινός και άλλα παρόμοια φάρμακα ανακουφιστικά συμπτωμάτων.

Ωστόσο, στην Ελλάδα (αποκλειστικά), παρατηρείται το φαινόμενο οι φαρμακοποιοί να χορηγούν χωρίς συνταγή και άλλα φάρμακα, εκτός των ΜηΣυΦα όπως π.χ. αντιβιοτικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο φαρμακοποιός παρέχει το ζητηθέν φάρμακο και εισπράττει τοις μετρητοίς το αντίτιμο του φαρμάκου από τον πελάτη που βαριέται ή δεν ξέρει πού να απευθυνθεί ή δεν γουστάρει να μπλέκει με ιατρούς. Ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σ΄αυτό: Ο φαρμακοποιός αποκολλά την ταινία γνησιότητας του φαρμάκου (γνωστή ως κουπόνι), το οποίο πλέον ως αδέσποτο κουπόνι, μπορεί τώρα να συνταγογραφηθεί από μιλημένο ιατρό που ο φαρμακοποιός έχει στο τσεπάκι του σε συνταγή κάποιου ασφαλισμένου (είτε εν γνώση είτε εν αγνοία του) και να επωμιστεί έτσι το ασφαλιστικό ταμείο το κόστος για την αποζημίωση ενός φαρμάκου που ο ασφαλισμένος δεν χρησιμοποίησε ποτέ, ενώ ο φαρμακοποιός μας θα το πληρωθεί για δεύτερη φορά. Απλό και αποτελεσματικό, ε;

Ηθικό δίδαγμα: Δεν αγοράζουμε ποτέ φάρμακα από τον φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή (άλλωστε είναι παράνομο) ή, αν κάποτε βρεθούμε στην ανάγκη να το κάνουμε, απαιτούμε να πάρουμε μαζί και το κουπόνι (ή, τουλάστιχον, να μοιραστούμε με τον φαρμακοποιό την κονόμα του αδέσποτου κουπονιού).

Η μούφα, όταν αναφέρεται σε αντικείμενα.

Κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι κυρίως όταν δεν περνάς καλά σε ένα μπαρ (έφαγες μόντα ή αλλιώς ήττα). Το μαγαζί αυτό χαρακτηρίζεται ως μοντάδικο.

Ανάλογα με το πόσο άσχημα πέρασες υπάρχουν δύο διαβαθμίσεις μόντας, η απλή μόντα και η καθαρή μόντα. Επίσης στα πλαίσια του χιούμορ μπορείς να περιγράψεις την χειρότερη κατάσταση ως πεντακάθαρη μόντα (ή αλλιώς υπερμόντα) την οποία την έδωσαν στον Πάπα για να την Αγιάσει.