Tagged definitions (28)
Showing 1-10 from 28

Σκωπτικά ο κάτοικος της Έδεσσας. (Δες εδώ και εδώ).

Ψιλορατσιστικός πλην μάλλον δικαιολογημένος χαρακτηρισμός για τους Γάλλους (άκα κουτόφραγκοι, πουρκουάδες).

Mπάκακες (frogs) αποκαλούν τους Γαλλαίους και οι αγγλοσάξονες ενώ βατραχοφάγους τους αποκαλούν οι φρίτσηδες (froschfresser), οι Δανοί (frøæder), οι Eσθονοί (konnasööja), οι Ρώσοι (lyagushatnik), οι Πολωνοί (żabojad) και οι Ούγγροι (békazabáló) (περισσότερα ici).

Ασίστ από το δουπού: ο ύποπτος για cryptobatracophagie Khan

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες πουρκουάδων:

Α. Οι ενδοτικοί, οι ραγιάδες

Όταν εμείς οι Έλληνες γειώσαμε τον Γκράτσι με το άπταιστο γαλλικό «Alors, c'est la guerre!», οι Γάλλοι ξεχύθηκαν στα καφέ του Καρτιέ Λατέν προβάλλοντας το υπαρξιακό ερώτημα “Pour qui et pourquoi;” («Για ποιον και γιατί;»)

Στις παραμονές του Β’ Π.Π., γάλλοι πουρκουάδες απ όλο το πολιτικό φάσμα έτειναν αντιηρωικά τον πρωκτό τους: από την φασίζουσα λαϊκή δεξιά του (μετέπειτα κατοχικού υπουργού) Marcel Déat που έγραψε το διθυραμβικά «Mourir pour Dantzig;» («Να Πεθάνουμε για το Γκντανσκ;»), τους φιλειρηνιστές αφισοκολλητές του Λαϊκού Μετώπου που με «ριζοσπαστική ηττοπάθεια» γέμισαν το τόπο με το σύνθημα “Pourquoi;” («Γιατί να πολεμήσουμε;») μέχρι και το ΚΚΓ που το τερμάτισε, αποκαλώντας την εμπλοκή της Γαλλίας στο Β’ Π.Π. «ιμπεριαλιστική» και κάλεσε τους στρατιώτες να λιποτακτήσουν (κατά τςι επιταγές του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη Επίθεσης).

Στα πλαίσια αυτά, δεν είναι διόλου τυχαία η άκαπνη προσάρτηση μεγάλου τμήματος της Γαλλίας στο Τρίτο Ράιχ και η με συνοπτικές διαδικασίες μετατροπή του υπόλοιπου σε κράτος-δορυφόρο (Βισύ).

Πρόκειται λοιπόν για σλανγκιά του Β' Παγκόσμιου, που μεταπολεμικά χρησιμοποιείται ειρωνικά για κάθε λογής ραγιά και ενδοτικό. Τα τελευταία χρόνια, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης από τον αντιμνημονιακό τύπο εις βάρος των σφάξε-με-αγά-μου-να-αγιάσω τσολάκογλου.

Για περισσότερα, βλ. γαμάτη αναλυσούλα εδώ.

Β. Οι βατραχοφάγοι γαλλαίοι

Το λήμμαν αυτονομήθηκε από τα ιστορικά του πλαίσια, και πουρκουάδες αποκαλούνται, με ψιλορατσιστική διάθεση, οι Γάλλοι. Ειδικά στην μπάλα.

Δημοσιεύεται παραμονή της 28ης Οκτωβρίου. Πάσα από το δουπού: ΜΧΣ.

Γνωστό από τη συνοικία (Μαρκόνι) της μαντάμ Σουσού του Ψαθά.
Κατ' επέκταση, όλες οι φτωχογειτονιές και ο λαουτζίκος που ζει σ' αυτές.

Συνήθως λέγεται για την Αθήνα από φιλάθλους αντίπαλους αθηναϊκών ομάδων, και περισσότερο από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, που έχουν και το σύνθημα «βάλτε φωτιά, κάψτε καλά, Ομόνοια και Πειραιά, το Σύνταγμα και τη Βουλή, τη μπασταρδούπολη αυτή», αλλά και από άλλους Θεσσαλονικείς οπαδούς, λ.χ. του Άρη. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί γενικά για την Αθήνα και ανεξαρτήτως συμφραζομένων αθλητικών ανταγωνισμών, αλλά και ως βρισιά για άλλες πόλεις στο πλαίσιο αντεγκλήσεων οπαδών ομάδων.

1. Αυτός που έχει άσπρο κώλο. Για την ακρίβεια, όχι αυτός που έχει κάνει λεύκανση πρωκτού, αλλά αυτός που διαθέτει άσπρα γαλακτερά κωλομάγουλα. Έχει δύο χρήσεις περαιτέρω:

α) Σημαίνει τον φλώρο, που δεν εκτίθεται στον ήλιο και κατ' επέκταση στους κινδύνους, στην εργασία κτλ., ούτε και κάνει ένα ψωλάριουμ βρε αδερφέ! Από τους ομηρικούς χρόνους, η πολύ ασπρουδερή επιδερμίδα θεωρείτο κακή για τον άνδρα, αφού αυτός έπρεπε να είναι ψημένος στην ζωή.

β) Συναφώς, αποτελεί (αντίστροφη) ρατσιστική έκφραση για τον ανήκοντα στην λευκή φυλή, σαν το χλωμό πρόσωπο ένα πράμα. Δηλαδή ο λευκός και δη ο βόρειος (λ.χ. Γερμανός, Άγγλος, Σκανδιναβός, Αμερικανός, Καναδός, αλλά και Αυστραλός) δεν μπορεί παρά να είναι φλωρεντζέτουλας ή στην καλύτερη ξεπλένω. Ο ασπρόκωλος είναι συνήθως και κρυόκωλος, το ίδιο κάνει. Το αυτό και οι κυρίες τους.

1. Στην ζωολογία, ασπρόκωλος είναι είδος αετού με άσπρα νώτα, που έχει και ωραίο καθαρευουσιάνικο όνομα λεγόμενος πύγαργος (< πυγή + αργός = λαμπρός, όπως στο άργυρος κ.ο.κ.). Επίσης, και άλλα πτηνά, όπως το είδος Οenanthe & Oenanthe hispanica ονομάζονται έτσι ή και στο θηλυκό, ασπροκώλα, λόγω λευκών φτερών γύρω από την έδρα τους.

2. Ομοίως, στην βοτανική, είναι είδος άγριου φυτού με λευκή ρίζα.

3. Στα καλιαρντά, Ασπρόκωλη είναι η Ακρόπολη των Αθηνών. Όπως παρατηρεί ο Ηλίας Πετρόπουλος (Τα Καλιαρντά, 1971), πρόκειται για λέξη- παρωδία με ίσο αριθμό συλλαβών, ίδια φωνήεντα, και ολόιδια κατάληξη, η οποία δίνει και το υπόλευκο χρώμα των κιόνων. Συνώνυμο: Τουριστόφακα.

Ο κάτοικος του Ελλαδιστάν, δηλαδή ο Έλληνας όταν συμπεριφέρεται τριτοκοσμικά ή τεταρτοκοσμικά και απολίτιστα, σαν κάφρος. Άργκιουαμπλjυ ο όρος προσβάλλει περισσότερο τους κατοίκους κρατών σε -σταν, όπως τους συμπαθείς και ευγενικούς Πακιστανούς παρά τους Ελληνάρες, αλλά τέσπα. Εξάλλου όταν λέμε κάποιον Ελλαδιστανό σκεφτόμαστε περισσότερο τα χαρακτηριστικά ελαττώματα του Νεοέλληνα, που τον εμποδίζουν να εξευρωπαϊστεί, παρά υποτιθέμενα ελαττώματα ασιατικών λαών.

Ο όρος μπορεί να συγκριθεί και με το ελληνέζος: Ο ελληνέζος από την ιταλική κατάληξη -ese είναι περισσότερο ο Έλληνας που αλλοτριώνεται επειδή αλλοιθωρίζει προς την Δύση ή προς παντού αλλού εκτός από τον τόπο του, και δεν ριζώνει στην ιδιαιτερότητα του πολιτισμού του, ενώ ο Ελλαδιστανός από το -στάν είναι, αντιθέτως, αυτός που έχει υπερβολικά εντρυφήσει στην ανατολίτικη συνιστώσα του ρωμέικου.

Πάσα: Το άρθρο του Ν. Σαραντάκου για τους αυτοφαυλισμούς των Ελλήνων.

Με την ευκαιρία, να αναφέρω άλλον ένα:
Ως Ελλαδοπίθηκοι αναφέρονται πίθηκοι πιθανώς πρόγονοι του ανθρώπου που έζησαν στον ελλαδικό χώρο πριν από εκατομμύρια χρόνια, βλ. λ.χ. εδώ για το είδος Helladopithecus Semierectus, που έζησε πριν την ανακάλυψη του εγέρθουτου και παρέμενε γι' αυτό μόνο semierectus. Μεταφορικώς είναι ο Έλληνας που φέρεται σαν αγκαούγκας ή αούγκανος.

Λεξιπλασία εκ του κόμματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της χώρας του Πακιστάν, ή ευρύτερα του συνήθους γαμοσλανγκοτέτοιου β΄ συστατικού -στάν.

Δηλώνει την Ελλάδα των τελευταίων τριών δεκαετιών από το 1981 έως σήμερα ως μια χώρα, όπου πρωταγωνιστής στη διαμόρφωση κοινωνικοπολιτικών ψυχισμών, νοοτροπιών, έξεων και ταλιμπάν ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δευτεραγωνιστής η Νέα Δημοκρατία, που κατά πολλούς μιμείτο ή, έστω, ακολουθούσε εκούσα άκουσα το κυρίαρχο πασοκικό μοντέλο. Με την έκφραση Πασοκιστάν ασκείται κριτική στις αρνητικές πτυχές του άλα ΠΑ.ΣΟ.Κ. «ελληνικού ονείρου», που τελικά οδήγησαν την Ελλάδα να ομοιάζει με ημιυπανάπτυκτες ανατολίτικες χώρες τρεπόμενη σε Ελλαδιστάν. Θίγονται, δηλαδή, στοιχεία, όπως το μοντέλο κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, η μπαχαλώδης δημόσια διοίκηση, η ισοπέδωση της αξιοκρατίας, η μη παραγωγικότητα, το λαμογιστάν, και νοοτροπίες όπως ο νεοπλουτισμός, η βλαχογιαποσύνη, η βλαχοκυριλοσύνη και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Ειδικά από μια εθνικιστική σκοπιά, η έκφραση Πασοκιστάν κρίνει την θεωρούμενη χαλαρότητα και χλιαρότητα στο θέμα της προσέλευσης στην Ελλάδα παράτυπων μεταναστών, την οποία οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή και δεν ήθελαν να ανακόψουν, του Προκο-πάκη της νουδούλας συμπεριλαμβανομένου. Διαδίδονται μάλιστα και σχετικοί διχ-αστικοί μύθοι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μοίρασε με ευκολία ελληνικές υπηκοότητες για ψηφοθηρικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση, η έκφραση εντάσσεται σε ένα πρόσφατο ντίσκουρς να εντοπιστούν τα πρόβληματα της ελληνικής κρίσης ειδικά στους αλλοδαπούς κατοίκους της Ελλάδας με παράλληλο (αυτο)μαστίγωμα του πρόσφατου πασοκικού παρελθόντος.

Η έκφραση πάντως διαδόθηκε δραματικά όταν στην προεκλογική ομιλία του υποψηφίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, ένα πολύ μεγάλο μέρος του λιγοστού ακροατηρίου του αποτελείτο από μελαψούς Ασιάτες, δημιουργώντας υποψίες ότι επρόκειτο για σχεδιασμένη προσέλευσή τους ώστε να διασκεδαστεί η έλλειψη ακροατών οπαδών. Ήταν μοιραίο, φαίνεται, ο κύκλος της μεταπολίτευσης να αρχίσει με τους πάκηδες του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος και να τελειώσει με συλλήψεις πάκηδων, τόσο των εκ Πακιστάν ορμωμένων που μπουζουριάζονται μαζικώς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όσο και του παλαιού Πάκη- Άκη Τσοχατσόπουλου, που οδηγήθηκε οικογενειακώς στον Κορυδαλλό.

Τρε καυλωτίκ υποκείμενο ή αντικείμενο έμμονου και βασανιστικού πόθου.

Ενίοτε χρησιμοποιείται και ως ουσιαστικό.

Αντώνυμο: ντεκαυλέ.

1. Ως εμφάνιση: Ο πολύ χοντρός άνθρωπος. Δηλαδή αυτός που έχει κρέατα όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για να πουλήσει το απόθεμα σε άλλους. Το -πωλείο εδώ μπορεί να συσχετισθεί και με το -εμπορας, λ.χ. στα κακαδέμπορας, κουραδέμπορας, όπου κάποιος εμφανίζεται να προτείνει προς πώληση αηδιαστικά μέρη του κορμιού του (και μεταφορικώς βεβαίως) ή με το αγγλικό -monger. Στο κρεοπωλείο βέβαια η έμφαση είναι περισσότερο στην περίσσεια των κρεάτων που επαρκούν και για εξαγωγή. Κυρίως λέγεται ως κινητό κρεοπωλείο.

2. Στο μπουρδελοϊδίωμα είναι περίπου συνώνυμο του μπριζολάδικο, δηλαδή σημαίνει ευαγές ίδρυμα όπου προσφέρεται πλήρες σεχ. Βέβαια πρόκειται περισσότερο για ασθενή μεταφορά παρά για παγιωμένο τεχνικό όρο, όπως το μπριζολάδικο. Μια μεταφορά, η οποία έχει κάπως ηθικολογική χροιά και καυτηριάζει το γεγονός ότι πωλείται πλήρες σεξ, ως μή όφειλε. Λ.χ. θα χαρακτηριστεί λιγότερο ως κρεοπωλείο ένα μπουρδέλο, ενώ περισσότερο ένα στριπτιτζάδικο ή μασατζίδικο ή άλλα μέρη που δεν προσφέρουν επίσημα παρόμοιες υπηρεσίες. Η μεταφορά κρεοπωλείο θίγει εν προκειμένω α) το ότι δεν υποτίθεται ότι προσφέρεται η πλήρης αυτή υπηρεσία στο εν λόγω γαμαζί, β) ότι αυτό παρ΄ όλαφ τα γίνεται με την ενθάρρυνση της διεύθυνσης του γαμαζιού και όχι από πρωτοβουλία μιας επιμέρους κορασίδας. Εφόσον βέβαια πρόκειται για απλές μεταφορές, η χρήση ποικίλλει.

Εξάλλου, ο όρος κρεοπωλείο χρησιμοποιείται ευρύτερα ως ηθικολογική μεταφορά για να καυτηριαστεί η επίδειξη ή σεξουαλική εργαλειοποίηση ανθρώπινης σάρκας, λ.χ. και σε παραλίες, πλατείες, νυφοπάζαρα και όπου.