Tagged definitions (4138)
Showing 1171-1180 from 4138

Είναι μια έκφραση η οποία στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ σε σχέση με την οικονομική και επιχειρηματική δυστοκία που είναι διάχυτη στην νεοελληνική πρωτίστως αλλά και στην παγκόσμια πραγματικότητα. Έχει ευθεία αναφορά στο σεξ για να γίνει πιο γλαφυρή. Η έκφραση αυτή θέλει να δώσει θάρρος σε αυτόν που προσπαθεί και έχει ως στόχο να τον κάνει να σταθεί στην δύσκολη και αδιέξοδη στιγμή πιο αισιόδοξα και θετικά.

Μην σκοτίζεσαι, σκέψου κάποιον που αγωνίζεται να καταφέρει κάτι, αλλά οι συνθήκες δεν του το επιτρέπουν, αντιμετωπίζει δυσκολίες, στεναχωριέται και στο τέλος όταν το καταφέρει, έχει φάει τόση πίκρα που δεν ευχαριστιέται την επιτυχία του. Μαλακία δεν είναι; Θα ήθελες και εσύ το ίδιο;

Ο πικάντικος πούστης. Από τα «πούστης» και «μουστάρδα». Ο πούστης, που παρόλο που κάνει μπαμ το πουστρηλίκι του, δεν μπορούμε παρά να του αναγνωρίζουμε ότι είναι hot, τρέντυ, σέξι. Ο πούστης που με την ομορφιά και χοτοσύνη του μας κάνει να νιώσουμε μια φευγαλέα απόρρητη αγωνία μήπως τον βάζουμε κι εμείς τον φορτιστή στην πρίζα.

Ο αείμνηστος Σωτήρης Μουστάκας έκανε ένα update της παραδοσιακής έκφρασης, λέγοντας σε μια συνέντευξη ότι η απόλυτη φαντασίωσή του θα ήταν να περάσει μια ειδυλλιακή βραδιά με την γνωστή ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα στην Κορώνη, ώστε να μπορεί να αναφωνήσει: «έχω Μπάρμπα στην Κορώνη»!

• Η νιρβάνα, η απόλυτη ευδαιμονία, η έκσταση, το bliss (προφέρεται «μπλjις» στα καθ' ημάς).

Στο ψυχαναλυτικό παράδειγμα του β-Lacan, τον φαλλό ως αντικείμενο της επιθυμίας και σημαίνον αυτού του απολύτου, τον κατέχει ο πατέρας. Όμως στην ελληνική ιδιοτυπία, δεν τον κατέχει ο πατέρας, μα ο μπάρμπας. Τουτέστιν, από τον μπάρμπα περιμένουμε να μας δοθεί ως διά μαγείας η ευτυχία, η επιτυχία, η ευδαιμονία, ή απλώς το χαρτζηλίκι. Ο μπάρμπας είναι ο κάτοχος της αλήθειας και του ψεύδους ως «ο μπάρμπας μου ο ψεύτης» , ή ο Μπαρμπαλήθειας, also known as μπαρμπα-truthman. Ο μπάρμπας είναι αυτός που κατέχει τα μυστικά του γυναικείου οργασμού, αφού αυτός ανοίγει και κλείνει τη βάνα (βρύση), και γενικότερα σ' αυτόν αποβλέπουμε για οποιαδήποτε οργασμική εμπειρία μας στην Κορώνη, στην Αμερική (έχω μπάρμπα στην Αμερική) ή αλλού.

Αφού ετυμολογικώς ο μπάρμπας συνδέεται με την βαρβατίλα (παράβαλε τις ετυμολογικές παρατηρήσεις στο αντίστοιχο λήμμα), ο μπάρμπας είναι ο νούμερο 1, ο κατ' εξοχήν βαρβάτος, κι ο πατέρας ακολουθεί καταϊδρωμένος. Ετυμολογική ρίζα είναι το λατινικό barba = γένεια (βλ. μπαρμπιέρης), απ' όπου το ιταλικό barba, δηλαδή ο σεβάσμιος γενειοφόρος, αλλά και το βαρβάτος, με την γνωστή έννοια (βλ. τα ρουμάνικα, που επικαλείται το Πονηρόσκυλο εδώ). Οπότε ο μπάρμπας κερδίζει τον θαυμασμό και την εμπιστοσύνη χάρη και μόνο στην εγνωσμένη βαρβατίλα που αποπνέει, πρώτος αυτός, και μετά τα λοιπά αρσενικά, πατεράδες, παππούδες, παππούστηδες ξάδερφοι, μπατζανάκηδες και λοιποί. Συχνότατα είναι ο αδερφός της μητέρας. Στην ιδιοτυπία της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας έχουμε ένα κράμα πατριαρχίας και μητριαρχίας, όπου υπάρχουν μεν οι παραδοσιακές πατριαρχικές δομές, πλην η γυναίκα είναι μητριάρχης στο νοικοκυριό (λέμε για παλιά χρόνια τώρα), κι εκεί η μεγάλη αυθεντία είναι ο μητραδελφός. Άλλωστε ποιος είναι ο πατέρας τους δεν το ήξεραν ούτε τα παιδιά του Ζεβεδαίου, αλλά όλοι ξέρουν ποιος είναι ο μπάρμπας τους. Αν προσθέσουμε και τον παραδοσιακό νεποτισμό του ελληνικού / ελληνορωμαϊκού / ρωμαίικου κόσμου, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα, όπου ο μπάρμπας είναι η αυθεντία στον οποίο προστρέχουμε σε κάθε δύσκολη στιγμή και δεόμαστε για τα πάντα. (Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο τα Ελληνάκια αποκαλούν όλους τους μεγάλους σε ηλικία φίλους της οικογένειας «θείο, θείο», το οποίο κάνει μπαμ στην Διασπορά, λ.χ. στην ελληνοαμερικάνικη κοινωνία του My Big Fat Greek Wedding).

Επειδή, όμως, ο μπάρμπας δεν έχει μόνο εμάς για ανήψια, είναι αναμενόμενο όπου περνάει ο μπάρμπας, να γίνεται το έλα να δεις, το λαϊκό προσκύνημα, το πατείς με πατώ σε, το αδιαχώρητο άμα και ανυποχώρητο. Και βέβαια, είναι μοιραίο ο μπάρμπας να έχει δύο πρόσωπα, ως άλλος Ιανός. Το ένα είναι το ευμενές, του πράου μπάρμπα, που ικανοποιεί σπλαχνικά την δέησή σου. Το άλλο είναι του αδυσώπητου αποτρόπαιου μπαρμπόιλ, που απαντά στο αίτημά σου μ' ένα παγερό «Μπαρμπαριά και Τούνεζι»! Ή «μπαρμπούτσαλα κι αντίδια καπαμά»! Συμπερασματικά, το δώσε και μένα μπάρμπα είναι ως αίτημα, καημός, όνειρο κ.τ.ό. η ευδαιμονία, το μπερεκέτι, η νιρβάνα, ο οργασμός, γενικά ότι περιμένουμε απ' την ζωή να μας το επιδαψιλεύσει χωρίς ανταλλάγματα ο μπάρμπας μας απ' την Κορώνη ή ο μπάρμπας απ' την Αμερική. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό πραγματικότητα, αν γίνει, είναι το τρομαχτικό κομφούζιο, και χάος που επικρατεί από την προσέλευση όλων των αιτούντων ανηψιών. Με λίγα λόγια το χάος στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα στις τελευταίες δύο χιλιετίες και βάλε.

• Όλα τα παραπάνω ισχύουν αν το «μπάρμπα» στην έκφραση είναι κλητική προσφώνηση και με μικρό το αρχικό «μ». Υπάρχει και η περίπτωση, όπου το «Μπάρμπα» είναι με μεγάλο «Μ», (το λεγόμενο «μι εις τη νιοστή», πού 'λεγε κι ο Ανδρουλάκης), και τότε μιλάμε για την γνωστή και μη εξαιρετέα ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα.

Οι δύο περιπτώσεις δεν διαφέρουν τόσο όσο μπορεί να νομίσει κανείς. Και στην δεύτερη περίπτωση έχουμε εναγώνιο αίτημα - δέηση, μόνο που τώρα αναφερόμαστε στο οργασμικό αντικείμενο των προσδοκιών μας, το οποίο είναι η μεγάλη νταρντανογυναίκα, ο μπάρμπας με Μ κεφαλαίο, που μπορεί να τα κατάφερει όλα με τοσπαθί της.
Επομένως, ουσιαστικά η ίδια και απαράλλακτη έκφραση λέγεται διττώς, αναφορικά α) προς τον πάροχο της αιτήματος, και β) το εκπληρωμένο αίτημα καθαυτό. Για να θυμηθούμε και τον β-Lacan, ο πατέρας (μπάρμπας στην Ελλάδα) έχει τον φαλλό, ενώ η μητέρα (Μπάρμπα εδώ, η απόλυτη μητρική φιγούρα - μανάρα) είναι ο φαλλός.

Μερικές περαιτέρω ομοιότητες μεταξύ μπάρμπα και Μπάρμπα: Και οι δύο μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, τίποτα δεν είναι αδύνατο γι' αυτούς. Ο μεν πρώτος ως Ρήγας - μπαστούνι, άλλως μπαστουνόβλαχος, με το μπαστούνι - γκλίτσα του, η δε δεύτερη, ως (Μα)ντάμα - σπαθί (κατά GATZMAN, βλέπε εδώ) τα καταφέρνει όλα με το σπαθί της. (Φαλλικά σύμβολα και τα δύο, για να θυμηθούμε τον β-Lacan). Και ο μεν μπάρμπας είναι αυτός πουανοίγει και κλείνει την βάνα, όμως η Βάνα Μπάρμπα είναι αυτή που, κατά την εναλλακτική ανάγνωση της ίδιας έκφρασης, χύνει. Ο μπάρμπας είναι ο δρόμος προς τον οργασμό, η Μπάρμπα είναι ο ίδιος ο οργασμός.

Δώσε και μένα Μπάρμπα, τελικά σημαίνει την ευχή, το αίτημα για το ανεκπλήρωτο, αυτό που ο β-Lacan αποκαλεί «το πραγματικό» (le reel), και όπου ενώνονται το αρσενικό και το θηλυκό, ο έρωτας και ο θάνατος. Να σας θυμίσω ότι η Μπάρμπα είναι το μεγάλο θηλυκό - νταρντάνα με την υψηλή τεστοστερόνη, η βαρβάτη γκόμενα, η Barbarella, η κατεξοχήν Ελλεεινίδα! Αλλά κι αυτή που ο οργασμός μαζί της είναι θανατηφόρος, ολετήριος (πολλά έχουν ακουστεί γι' αυτό!). Οπότε πρέπει να το αναρωτηθούμε καλά: Θέλουμε πράγματι να μας δώσουν την Μπάρμπα;

Θα έλεγα ναι, αφού ακόμη κι ο οργασμικός θάνατος στην αγκαλιά μιας Μπάρμπα είναι ένα «μακάριον τέλος» με την αρχαιοελληνική έννοια, ότι ευτυχισμένος θνητός είναι αυτός που πεθαίνει όμορφα στην κορύφωση της ζωής του (του οργασμού του θα προσέθετα εγώ). Απλώς θέλει αρετήν και τόλμην!

Αλγεβρικό σύμβολο, κατά το οποίο το μι τίθεται εις τη νιοστή δύναμη. Πρόκειται απλώς για το γνωστό μας «μουνί», που έτσι έχει άλλη μια ευκαιρία να δηλωθεί γραφικά και υπαινικτικά στον επίσημο λόγο, χωρίς να ξεσηκώσει αντιδράσεις.

Έλα όμως που ξεσήκωσε! Ναι μεν ο όρος υπήρχε ανέκαθεν (από τα χρόνια των πατεράδων / παππούδων μας, ή κι απ' όταν οι Άραβες ανακάλυψαν την Άλγεβρα), όμως έγινε της μόδας από το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη, που βιογράφησε τον βίο και πολιτεία πολλών διάσημων «μι εις τη νιοστή» της Ιστορίας και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.

Η φράση έχει λάβει μια νέα τροπή απ' όταν έγινε της μοδός ο Γιαλόμ και διαμορφώθηκε νέος τύπος γκόμενας, η Γιαλόμα, ή Γιαλόμουνο (δες οπωσδήποτε το αντίστοιχο λήμμα). Οι διαφορετικοί τρόποι που υπάρχουν να 'ξηγήσει τα όνειρα ένας ονειροκρίτης - καζαμίας αποτελούν την διελκυστίνδα στην σχέση της Γιαλόμας και του γκόμενού της Γιαλομοπαθούς.

Η Γιαλόμα ασχολείται υπερβολικά με τα όνειρά της και ψάχνει να βρει για το καθένα μια βαθύτερη ψυχαναλυτική εξήγηση. Πολλά από αυτά τα όνειρα είναι explicitly (προφέρεται εξπλίσιτλjυ, κατά το «μπρόμπαμπλjυ») ή sexplicitly σεξουαλικά. Αλλά η Γιαλόμα δεν επαναπαύεται στο προφανές, αλλά συνεχίζει να ψάχνει κάτι πίσω από το σεξ. Είδωλό της είναι η Nicole Kidman στο «Μπούτια ερμητικά κλειστά», η οποία ζητούσε απ' τον άντρα της Tom Cruise να της εξηγήσει γιατί στο όνειρό της έκανε παρτούζα με καμιά εκατοστή άνδρες. (Να σημειωθεί εδώ ότι απ' όταν η Νικόλ Κίντμαν έγινε Γιαλόμα, χώρισε με τον Τομ Κρουζ).

Ο Γιαλομοπαθής έχει έναν και μοναδικό τρόπο να ξηγάει τα όνειρα. Γι' αυτό και σ' όλους τους παρόμοιους προβληματισμούς της Γιαλόμας απαντά με το γνωστό «Έλα δω, μωρό μου, να σου ξηγήσω εγώ τα όνειρα», θεωρώντας ότι η σεξοθεραπεία είναι η μοναδική αποτελεσματική μορφή ψυχοθεραπείας.

Δεν είναι όμως αυτονόητο ότι θα πετύχει το γαμήσι ως κύρια μέθοδος του ονειροκρίτη - καζαμία γκόμενου. Δεν ανέφερα την ταινία «Μπούτια ερμητικά κλειστά» τυχαία. Η πιο χαρακτηριστική φάση Γιαλόμας και γκόμενου, είναι όταν ο γκόμενος θέλει να την πηδήξει κι αυτή απαντά με ατάκες του στυλ: «Έχεις σκεφτεί ποια είναι τα βαθύτερα κίνητρά σου γι' αυτήν την επιθυμία σου να με βάλεις στο κρεβάτι; Τι προσπαθείς να αποδείξεις στον εαυτό σου; Γιατί έχεις αυτόν τον ψυχαναγκασμό να θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις σεξ;». Η Γιαλόμα φαίνεται να θεωρεί ότι το γαμήσι δεν είναι καθαυτό αρκετό ως αυτοσκοπός, αλλά κρύβει κάτι βαθύτερο. Αν η Γιαλόμαείναι πιο ύπουλη, δεν θα κάνει σεξ μαζί σου, αν δεν κάνεις καμιά εκατοστή συνεδρίες με ψυχαναλυτή για να λύσεις το θέμα της «ψυχαναγκαστικής» εμμονής σου για σεξ. Αν είναι πιο αγαθομούνα, θα σε αφήσει τελικά να της ξηγήσεις εσύ το όνειρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σέξι Γιαλόμας στο καλυτερότερό της, αλλά στο εξίσου πρηκτικό, ήταν η Νόνη Δούνια, όταν ψυχανέλυε τον Γιώργο Παρτσαλάκη στο «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή» (aka «Και οι παντρεμένες έχουν μουνί»). Αλλά μην πλανάσθε! Δεν είναι όλες οι Γιαλόμες Νόνη Δούνια!

Τελικά, ή στραβός είν' ο Γιαλόμ, ή στραβά ψωλαρμενίζουμε! Βλέπε και τα παρακάτω trivia.

Trivia: 1. Το αγαπημένο βιβλίο της Γιαλόμας είναι το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», το οποίο ο Γιαλομοπαθής παραφράζει σε «Όταν έκλασε ο Νίτσε»!

Λ.χ.:
- Αχ, Βρασίδα μου, απ' όταν διάβασα το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», έχει αλλάξει η ζωή μου!
- Κι επειδή έκλασε ο Νίτσε, πρέπει να την πληρώνουμε τώρα εμείς;

1. Δεύτερο πιο αγαπημένο βιβλίο της είναι το «Στο Ντιβάνι». Εφόσον ο γιαλομοπαθής έχει χαρρυκλυννική παιδεία, θα απαντήσει στην Γιαλόμα:

- Στο ντιβάνι, και στο κομοδίνο, και στη ντιβανοκασέλα, δεν μας χέζεις ρε Γιαλόμ!!
(κατά το: δε(ν) μας χέζεις ρε Νταλάρα).

1. Έτερο είδωλο της Γιαλόμας είναι ο Lacan, ο οποίος αποκαλείται από τον Γιαλομοπαθή β-Λακάν. Η Γιαλόμα είτε δεν έχει διαβάσει ποτέ της β-Λακάν, είτε το προσπάθησε λίγο, αλλά δεν την πάλεψε, γιατί δεν κατάλαβε Χριστό, ή δεν κατάλαβε Μωυσή , που είναι η αντίστοιχη έκφραση προκειμένου περί ψυχανάλυσης. Οπότε στράφηκε στον Γιάλομ, που είναι πιο κατανοητός, κι εξίσου μουράτος. Παρόλα αυτά καρυκεύει που και που το λόγο της και με βΛακάν.

2. Τα αγαπημένα τραγούδια του Γιαλομοπαθούς είναι, όπως κατέδειξε ο jesus εδώ το «Γιαλόμ Γιαλόμ πηγαίναμε, κι όλο για σένα λέγαμε, Γιαλόμ να πας, Γιαλόμ να 'ρθεις, Γιαλόμ να πας να γαμηθείς!», και το «Ρίξε στο Γιαλόμ φαρμάκι!».

Λαϊκή παραδοξολογία που η σκοπιμότητά της παραμένει αβέβαιη.

Μερικές υποθέσεις:
1. Ίσως λέγεται από ανθρώπους πολύ απαιτητικούς που δεν καταδέχονται να σαβουρογαμήσουν και θεωρούν τίποτα λιγότερο απ' το Λίλιαν ως άξιο για την πούτσα τους. Οπότε ξέρουν ότι η επόμενη φορά που θα γαμήσουν θα είναι του Αγίου Πούτσου ανήμερα και μέχρι τότε η Λίλιαν θα αποτελεί ονείρωξη όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά και μάλιστα σε όνειρο που ονειρευόμαστε με τα μάτια ανοιχτά. Αυτό το πνεύμα εκφράζει κι ο Σταμάτης Κραουνάκης στο μνημειώδες αριστούργημά του (βλέπε παράδειγμα): Πρέπει να διαφυλαχτεί το γαμήσι, για κάτι που θα σε συγκλονίσει (τι ρίμες πετυχαίνω σήμερα ο πούστης!) και μέχρι τότε είναι προτιμότερος ο κόσμος της ντροπής. Με λίγα λόγια πρόκειται για τον τύπο: Κάλλιο Λίλιαν και καρτέρει, παρά Καυλάουρα και στο χέρι...

1. Η φράση είναι η παρηγοριά ή παραμυθία/παραμύθιασμα του μαλάκα, όπως η φράση παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι είναι η παρηγοριά αυτού που έχει μόλις φάει χυλόπιτα.

2. Για χάρη, πάντως, της αντικειμενικότητας και μόνο, δεν πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μια μαλακία να είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη, με καλό σενάριο, πρωταγωνίστριες για Όσκαρ Α' και Β' γυναικείου ρόλου (λ.χ. να φαντασιώνεσαι ένα ντούο Σαρλίζ Θερόν - Μόνικα Μπελούτσι), κατάλληλη μουσική υπόκρουση, εντυπωσιακά σπέσιαλ εφέκτς και τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα. Ενώ αντιστρόφως ένα γαμήσι να είναι τελείως ξενερουά...

Γενικά:
Τα πλεονεκτήματα του γαμησιού έναντι της μαλακίας είναι προφανή κι αστασίαστα. Σχεδόν κοινότοπα...

Οπότε θα επικεντρώσω στα πλεονεκτήματα της μαλακίας, για να προβώ σ' ένα «Μαλακίας εγκώμιον».

1. Η μαλακία είναι σεξ με κάποιον που αγαπάς, όπως είπε ο πολύς Woody Allen, (δηλονότι τον εαυτό σου), κάτι που για το γαμήσι δεν είναι αυτονόητο.

2. Η μαλακία είναι με διαφορά η καλύτερη αντισυλληπτική μέθοδος. (Κάτσε να σου τύχει καμιά ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και θα πεις: «Στερνή μου μαλακία να σε τράβαγα πρώτα!»).

3. Η μαλακία είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να αποφύγεις AIDS και αφροδίσια νοσήματα. Εδώ οι γνώμες διίστανται. Ο Γιάννης Ζουγανέλης έγειρε ως αντι-AIDS σύνθημα το τραγούδι «Για να μείνεις εκτός νόσου, μοναχός σου εκτονώσου, μπες στο μπάνιο και κλειδώσου κ.τ.λ.». Όμως ο Λάκης Λαζόπουλος εύλογα αντέτεινε πως «δεν μπορείς να κάνεις τον μαλάκα σημαία μιας καμπάνιας»!

Τελικά, πρέπει να το παραδεχτώ: Το εγκώμιον της μαλακίας είναι ένα αυτοηττώμενο εγχείρημα! Πράξτε κατά συνείδησιν!

Η πατρότητα του όρο ανήκει στον Χάρρυ Κλυνν. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κι απ' τον Γιάννη Ζουγανέλη.

1. Είναι κυρίως ο όμορφος ομοφυλόφιλος, ο σέξι, ο χοτ, η πουστάρδα.

2. Καταχρηστικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί όλως αντιθέτως, για να δηλώσει τον στρέιτ άντρα, που φιλεί το όμορφον φύλον, δηλαδή το θηλυκό (απλώς οι γκέι έχουν εναλλακτική άποψη για το ποιο φύλο είναι το ωραίο).

3. Κάπως πιο κυριολεκτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη λέσβω/λεσβόγκα που φιλεί το όμορφο γυναικείο, αντί για το άσχημο αντρικό φύλο.

Εναλλακτική ονομασία του παλατιού του Buckingham από τον γελοιογράφο ΚΥΡ, σε περίοδο που το ταλάνιζαν σκάνδαλα σεξουαλικής μορφής. Εκτός από το αγγλικό παλάτι, η έκφραση μπορεί και να σημάνει:

1. Το οποιοδήποτε putzinstitut ή ευαγές ίδρυμα.

2. Τον οποιοδήποτε οίκο, βασιλικό, πολιτικό, εμπορίου, μόδας, ευγηρίας, ανοχής και ενοχής, ταλανίζεται από παρόμοια ή και ευρύτερα σκάνδαλα. Που παραμένουν επίκαιρα τώρα, όπως και τότε.

Ο ταραμάς με γαλλική προφορά, που δεν προφέρεται το /ρ/.
Έχει μείνει απ' την φράση: «Να μιλήσουμε Γαλλικά. Μ' αγέσει ο ταγαμάς!» (ότα(ν) γαμάς).

Από εκεί και σε υπονοούμενα.