Tagged definitions (157)
Showing 91-100 from 157

Στην ιατρονοσηλευτική αργκό, σκουλήκι είναι η σκωληκοειδής απόφυση και, κατ' επέκταση, η σχετική εγχείριση αφαίρεσής της.

Να σημειωθεί πως για τους «απέξω», η χρήση τέτοιων αργκοτικών εκφράσεων από γιατρούς και νοσηλευτές συχνά εκπλήσσει δυσάρεστα, καθώς προδίνει την αναισθητοποίηση των ανθρώπων αυτών που έχουν τον ανθρώπινο πόνο για επάγγελμα.

Φήμες λένε επίσης πως ορισμένοι γιατροί, για να κονομάνε, σου βγάζουν δήθεν ότι χρειάζεται αφαίρεση σκωληκοειδούς, όταν πας στο νοσοκομείο για κάποιο άλλο άσχετο λόγο.

Πρόκειται για χαρακτηρισμό είδους βρόμας η οποία μοιάζει με πουρί πράσινο σαν λειχήνα. Ακούγεται σε τηλεφωνική συνδιάλεξη φάρσας με τους θρυλικούς «Πατρινούς» όπου ο μινάρας φαρσέρ αποκρίνεται στην δύστυχη ακροάτρια της απέναντι γραμμής λέγοντας «έχει πιάσει το μουνί σου σκουλαμέντρα!»

Παράφραση για κάλυψη-απόκρυψη του χέσιμο, διότι τα ποδανά έχουν γίνει ευρέως γνωστά.

Διαδοχικά: Χέσιμο => σιμόχε(ν) => σιμάο.

1. Το αποκρουστικό τσαπόνυχο ή άλλως ταξιτζίδικο νύχι που χρησιμοποιείται για να ξύνεις ή να ξύνεσαι. Αρχικά απετέλεσε βλαχοκυριλέ status symbol όσων ήθελαν να διατυμπανίσουν ότι δεν ασχολούνται με χειρωνακτικές δουλειές. Σήμερα φοριέται κυρίως από απομεινάρια των ογδόνταζ, καδενάκηδες και παλαιάς κοπής πασοκανθρώπες.

2. Πρόσθετο προστατευτικό και καλά σποίλερ του προφυλακτήρα, γνωστό και ως ξύστρα. Εκ των ων ουκ άνευ για κάθε υπερήφανο ιδιοκτήτη κάγκουαρ.

Πάσα: Vikar.

Χαρακτηρισμός χρησιμοποιημένης κάλτσας (4ο Στάδιο), κατά το οποίο ενδέχεται να τραπεί σε φυγή (προς αποφυγήν επαναχρησιμοποίησής της) δια της πτητικής οδού. Πληθυντικός «οι μπεκάλτσες» ή ένα «μπεκάλτσικο σμήνος». Ιδιαίτερα επικίνδυνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

1ο Στάδιο - Σκοτώνει κουνούπια από απόσταση

2ο Στάδιο - Την πετάς και κολλάει στο ταβάνι

3ο Στάδιο - Την πετάς στο ταβάνι και σπάει

4ο Στάδιο - Πετάει μόνη της (μπεκάλτσα)

Το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό. Κατ' αναλογία του μπουγάτσα με πουλί, λέγεται υπό τύπο αινίγματος.

Προσποιητός βήχας που γίνεται εν ήδη ηχητικού εφέ με σκοπό την κάλυψη ήχου κλανιάς. Η επιτυχία του εφέ εξαρτάται από τα παρακάτω:

α. την απόσταση του κλανοβήχτη (θύτη) από τον-ους κοντινότερο-ους παρατηρητή-ες (θύμα-τα),
β. την γωνία πρόπτωσης του ηχητικού κύματος στο αυτί του θύματος,
γ. την μυρωδιά της κλανιάς,
δ. την ένταση του ήχου της κλανιάς,
ε. την χροιά και ένταση του βήχα,
στ. την χροιά και ένταση του υπολοίπου ηχητικού περιβάλλοντος.

Και εξηγώ.

α. Σε περίπτωση που το θύμα βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 42 εκ. από το θύτη το ηχητικό εφέ έχει πολλές πιθανότητες αποτυχίας εκτός και αν τα β-στ βρίσκονται στο βέλτιστο για τον θύτη.
β. Η γωνία πρόπτωσης είναι σημαντική μεταβλητή καθώς επηρεάζει την ένταση του ηχητικού κύματος. Γενικά η ορθή γωνία είναι μη επιθυμητή.
γ. Σε περίπτωση που η κλανιά ανήκει στις κατηγορίες Θου-Βου ή τζούφιας (βλέπε σχετικό λήμμα) ακόμα και ένα επιτυχημένο ηχητικό εφέ ακυρώνεται.
δ. Προφανής σχέση. Λεβεντόπορδοι, κρότου-λάμψης και σωβρακοξεσκίστρες καλύπτονται πολύ δύσκολα και μόνο ίσως με την προσομοίωση βήχα κοκκύτη ή άλλης βαριάς πνευμονοπάθειας. ε. Ίσως η σημαντικότερη μεταβλητή. Σκοπός του θύτη είναι με τον βήχα να δημιουργήσει συχνότητες ηχητικών κυμάτων τα οποία είναι συμπληρωματικά του ήχου της κλανιάς αλλά μεγαλύτερης έντασης και ως εκ τούτου το παραγόμενο ηχητικό αποτέλεσμα να φέρει περισσότερο προς βήχα.
στ. Και εδώ η σχέση είναι προφανής. Ο κλανόβηχας έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας σε περιβάλλοντα με πολύ κόσμο και αρκετό θόρυβο (αν το γ δεν είναι θανατηφόρο φυσικά).

Ο κλανόβηχας εξασκείται κυρίως σε περιπτώσεις τρυφερού τετ-α-τετ, επαγγελματικής συνάντησης, και συναφών κοινωνικών εκδηλώσεων και όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχουν πολλοί συνδυασμοί αποτυχίας και ανάλογοι επιτυχίας του ηχητικού αυτού εφέ.

Ο όρος πορδόβηχας πρέπει να θεωρείται συνώνυμο (και αυτή τη φορά δεν βάζω άλλο λήμμα γιατί θα με μαυρίσετε, όπως βλέπετε μαθαίνω).

Το κλανόγελο είναι συναφής όρος αλλά όχι συνώνυμο.

Το υπερβολικά στολισμένο (τετράχορδο συνήθως) μπουζούκι. Αυτό που διαθέτει στολίδια με κλάρες, σταφύλια, Παρθενώνες, Αγιασοφιές, Ελληνικές σημαίες... τα πάντα όλα!

Συνήθως τέτοιες lat;ernew διαθέτουν οι Ελληνοαμερικάνοι και οι Ελληνοαυστραλοί μπουζουξήδες.

Όπως όλα τα πράγματα στο στρατό, απο το λιγότερο σημαντικό που μπορούνε όλοι να φανταστούνε έως το περισσότερο σημαντικό, έτσι και τα φαγητά υπόκεινται σε κάποιο κωδικοποιημένο σύστημα. Τα παραδείγματα πολλά: πούστης με κινέζο, πούστης με γύφτο κτλ. Σε αυτήν την περίπτωση ο γνωστός μέχρι και στις πέτρες Σάκης, και συγκεκριμένα μέσα από το άσμα του «Έλα Μου», ονοματίζει το πλούσιο και συνήθως φρέσκο πιάτο των ζυμαρικών με κιμά.

Ο κιμάς μπορεί να έχει χρώμα μπλε, λες και έχει 4 χρόνια στο ψυγείο ενώ έχει μόνο δύο εβδομάδες, αλλά τρώγεται ευχάριστα. Τα ζυμαρικά είναι τυχαία και ίσως τύχει να πέσει ραβιόλι αλλά οι πιθανότητες συγκλίνουν προς το κοφτό. Συνήθως είναι κολλημένα μεταξύ τους, αν και ο μάγειρας δικαιολογείται λέγοντας:
- «Τα κάλυψα ρίχνοντας λάδι μέχρι πάνω!»

Κανονικά θα έπρεπε να συμπεριληφθεί και στην κατηγορία σιχαμερά αλλά κάποιος πρέπει να γευτεί την μαγειρική του μάγειρα στην μονάδα που κάποτε υπηρετούσα για να το καταλάβει.

1. Κυριολεκτικά, τα σκατά.

2. Αλλά και μεταφορικά τα σκατά, όταν θέλουμε να μιλήσουμε λιγότερο αθυρόστομα, τόσο για καταστάσεις όσο και για ανθρώπους.

3. Το αντικείμενο αδιευκρίνιστης ταυτότητας, προέλευσης, σχήματος, σε φάση μαραφέτι, παπαράκι, μαρκούτσι, γαμίδι.

4. Φιλική προσφώνηση σε οικείο πρόσωπο (!).