Tagged definitions (2628)
Showing 2141-2150 from 2628

Ότι έχει υψηλές επιδόσεις. Αναφέρεται σε αμάξια, υπολογιστές κτλ.

Χρησιμοποιείται στις εξής περιπτώσεις:

1. Για όποια γκόμενα είναι σεξοβόμβα, θεόμουνο και τα συναφή.

2. Για οτιδήποτε έχει υψηλές επιδόσεις, όπως ένας αθλητής, ένα αντικείμενο που κάνει καλή δουλειά κτλ.

3. Το λέμε σε κάποιον για να τον πικάρουμε σε περίπτωση που δεν κατάλαβε ή κάνει πως δεν κατάλαβε αυτό που του λέμε (βλέπε την ομώνυμη διαφήμιση με την πιστωτική κάρτα).

Κουτί ονομάζουν οι εμπλεκόμενοι στις μεταφορές το εμπορευματοκιβώτιο ή κοντέινερ. Το κουτί των 20 ποδών αποκαλείται «εικοσάρι» και, χαϊδευτικά, «εικοσαράκι» (τώρα, τι βίτσιο είναι αυτό να χαϊδεύεις λαμαρίνες και να αφήνεις στην πείνα τα κουτιά του ορισμού υπ' αριθμόν 1, τι να σας πω...). Το μεγάλο κοντέινερ των 40 ποδών ουδεπώποτε αποκαλείται «σαρανταράκι», λίγο σεβασμό μάστορα, ας είμαστε σοβαροί...

Η καταχώριση γίνεται πρώτον επειδή διαπίστωσα ότι στα παραδείγματα αυτουνού εδώ του καταπληκτικού, θαυμάσιου, ανυπέρβλητου ορισμού Μου είχα αφήσει τη σχετική ορολογία χωρίς επεξηγήσεις, και δεύτερον επειδή εσχάτως εντόπισα μιά διμοιρία ψείρες να κόβει βόλτες στα γένια Μου. Μετά από αυτήν εδώ την ισχυρή δόση ευλογίας είμαι βέβαιος ότι το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο δεν θα επαναληφθεί.

1. To γνωστό κουρασάν, με λάθος προφορά. Αρτοσκεύασμα από μαλακή ζύμη, με ή χωρίς γέμιση.

2. Μεταφορικά, το έξω γεννητικό όργανο του άρρενος όταν αυτό παρουσιάζει μυϊκή ατονία ακόμα και μετά το σχετικό χρόνο προθέρμανσης. Υποκοριστικό: το κουρασανάκι.

Επίσης, βλ. μαλακοκαύλης.

Η μούφα, όταν αναφέρεται σε αντικείμενα.

Έτσι αποκαλείται εις την δημοσιοκαφρικήν ο τίτλος (συχνά ξύλινος) που τρέχει στο κάτω μέρος της οθόνης στα δελτία ειδήσεων, τα έκτακτα ανακοινωθέντα κ.ταλ. Βλ. και σουπερατζού.

Εκ του αγγλικανικού super (> super-imposed).

Το λήμμα μας αναφέρεται στα αδέσποτα κουπόνια φαρμάκων, τα οποία είναι μια παλιά, αμαρτωλή ιστορία στη χώρα μας.

Με το ΦΕΚ 740/28-05-2010 καθορίζονται τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜηΣυΦα), τα φάρμακα δηλαδή που ο φαρμακοποιός μπορεί να δώσει χωρίς ιατρική συνταγή, σε κάθε πελάτη που θα του τα ζητήσει. Στην αλλοδαπή ονομάζονται και over-the-counter (OTC) φάρμακα και σ΄αυτά περιλαμβάνονται αντιπυρετικά, αναλγητικά, αλοιφές, αποχρεμπτικά σιρόπια, αποσυμφορητικά ρινός και άλλα παρόμοια φάρμακα ανακουφιστικά συμπτωμάτων.

Ωστόσο, στην Ελλάδα (αποκλειστικά), παρατηρείται το φαινόμενο οι φαρμακοποιοί να χορηγούν χωρίς συνταγή και άλλα φάρμακα, εκτός των ΜηΣυΦα όπως π.χ. αντιβιοτικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο φαρμακοποιός παρέχει το ζητηθέν φάρμακο και εισπράττει τοις μετρητοίς το αντίτιμο του φαρμάκου από τον πελάτη που βαριέται ή δεν ξέρει πού να απευθυνθεί ή δεν γουστάρει να μπλέκει με ιατρούς. Ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σ΄αυτό: Ο φαρμακοποιός αποκολλά την ταινία γνησιότητας του φαρμάκου (γνωστή ως κουπόνι), το οποίο πλέον ως αδέσποτο κουπόνι, μπορεί τώρα να συνταγογραφηθεί από μιλημένο ιατρό που ο φαρμακοποιός έχει στο τσεπάκι του σε συνταγή κάποιου ασφαλισμένου (είτε εν γνώση είτε εν αγνοία του) και να επωμιστεί έτσι το ασφαλιστικό ταμείο το κόστος για την αποζημίωση ενός φαρμάκου που ο ασφαλισμένος δεν χρησιμοποίησε ποτέ, ενώ ο φαρμακοποιός μας θα το πληρωθεί για δεύτερη φορά. Απλό και αποτελεσματικό, ε;

Ηθικό δίδαγμα: Δεν αγοράζουμε ποτέ φάρμακα από τον φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή (άλλωστε είναι παράνομο) ή, αν κάποτε βρεθούμε στην ανάγκη να το κάνουμε, απαιτούμε να πάρουμε μαζί και το κουπόνι (ή, τουλάστιχον, να μοιραστούμε με τον φαρμακοποιό την κονόμα του αδέσποτου κουπονιού).

Λέγονται έτσι το παπατζίδικο δάνειο με παράνομους όρους, το οποίο δίνεται πάνω στη βάση της αλληλοϋποστήριξης της κρατικής εξουσίας και του κεφαλαίου, πάντα με θύμα το Δημόσιο Ταμείο. Αυτή η ειδική κατηγορία δανείων ονομάστηκε προφανώς θαλασσοδάνεια επειδή οι εφοπλιστές έφαγαν με δέκα μασέλες από αυτές τις κομπίνες.

Το βιολί ξεκίνησε την εποχή της χούντας και συνεχίστηκε και κατά τη μεταπολίτευση με επιχορηγήσεις σε επιχειρηματίες, οι οποίοι έπαιρναν τα λεφτά υποτίθεται για να στήσουν μία επιχείρηση (κεφάλαια για την ανάπτυξη δηλαδή), αλλά τελικά έστηναν το πολύ μια παράγκα για τα μάτια του κόσμου και τα λεφτά τα έστελναν σε προσωπικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό. Τελικά τα δώρα τους τα πλήρωνε ο λαός, καθιστώντας την τάξη των επιχειρηματιών μια τάξη παρασιτική και κρατικοδίαιτη, με τις γνωστές μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία μέχρι σήμερα που τη γαμήσαμε τη βάρκα και οι πολιτικοί που ήταν και είναι μπλεγμένοι σε θαλασσοδάνεια θέλουν να μας σώσουν - πάντα με «αίσθημα ευθύνης».

Νεολογισμός για το εφιαλτικό σενάριο της εξόδου μας από το Ευρώ (άκα γκρέξιτ) και τις ολέθριες συνέπειες αυτού: κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας, «μετάδοση» στα άλλα γουρουνάκια, θεομηνία στην Ευρωζώνη, τσουτσουνάμι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέλος εκθεμελίωση της παγκόσμιας οικονομίας.

Τα κώματα εκμεταλλεύονται κάργα το σκιάχτρο του δραχμαγεδδώνα ως μητέρα όλων των καταστροφώνε: αφενός τα μνjημονιακά (Νέα Δημοπρασία, ΘΑΣΟΚ, άντε κι ο Κυρ Φώτης) ισχυρίζονται ότι μόνον αυτά μπορούν να προτάξουν τα στήθη ως νέοι Μπρους Γουίλλις, επαναδιαπραγματευόμενα τα όσα έχουν ήδη συμφωνήσει. Αφεδύο, τα αντιμνjημονιακά (τΣΥΡΙΖΑ, Καμένοι Έλληνες, Χρυσά Αυγά) προτείνουν να το παίξουμε αλάνια, καθώς τα αχαρτογράφητα συνεπακόλουθα του δραχμαγεδδώνα στην παγκόσμια οικονομία αποτελούν ισχυρό αντικίνητρο για τον εκδιωγμό μας από το Ευρώ. Μόνο το Κουκουέ προτείνει ανοιχτά την Δραχμή ως λύση, τι είχε και τι έχασε.

Στην πραγματικότητα το αγγούρι μάλλον θα είναι όλο δικό μας, καθώς η διεθνής τοκογλυφία έχει ήδη αρκούδως θωρακιστεί, ενώ όλο και περισσότερες φωνές τ. «δεν πρέπει να δαιμονοποιείται η επιστροφή στην Δραχμή» εκπέμπονται εκ του πονηρού τόσο στο Βερολίνο όσο και στις Βρυξέλλες.

Προδοσία λεβέντες (από Vrastaman, 24/05/12)

Σλανγκιά εστιατόρων που αφορά το μέγεθος της (μικρότερης του κανονικού) μερίδας φαγητού που σερβίρεται στους κουτόφραγκους τουρίστες. Οι τελευταίοι εν τούτοις οφείλουν όχι μόνο να είναι ευχαριστημένοι, αλλά και να μας ξανάρθουν για να μαθαίνουν, εφόσον όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια. Γιατί δηλαδή, άσκημα τους πέφτει ολίγη από γκρηκ μουζάκα ;

Η συγκεκριμένη ορολογία ήταν σε κατά τα φαινόμενα ευρύτατη χρήση (μεταξύ σερβιτόρων, μαγείρων και υπευθύνων καταστήματος) στις τουριστικές περιοχές της χώρας τουλάχιστον κατά την δεκαετία του '90, και το «ξου» δεν προέρχεται από το «ξευτίλα» αλλά από το «ξένος», ήτοι αλλοδαπός.

Εννοείται ότι η αντίθετη της «ξου», «μερίδα -ε» οφείλει το όνομά της στους ιθαγενείς στους οποίους και σερβίρεται.

Σημειωθήτω ότι την ύπαρξη των μερίδων ξου και των ομογάλακτών τους μερίδων ε είχε προ ετών ανακαλύψει και αποκαλύψει στο πανελλήνιο με γνήσια αγανάκτηση αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος, από αυτά που είχαν ευνοήσει με ασυντόνιστες πράξεις και συντονισμένες παραλείψεις την καλλιέργεια αυτού του είδους ανθέων ανά την επικράτεια.

(Από μνήμης αυτό το τελευταίο, δεν μπορώ να βρω στοιχεία ρε γαμώ τα καλαμαράκια μου τα κατεψυγμένα).