Tagged definitions (2628)
Showing 881-890 from 2628

Πέτρα της θάλασσας η οποία έχει πιάσει φύκια (μαλλιά). Συνηθίζεται να την μαζεύει ο κόσμος την ημέρα της Αναλήψεως, κατά την οποία ημέρα προτιμούσαν παλιότερα οι Έλληνες να κάνουν το πρώτο μπάνιο στην θάλασσα.

Μεταφορικά βέβαια σημαίνει το αιδοίο της γυναίκας λόγω προφανούς ομοιότητας στο... τρίχωμα.

Οπότε έχουμε την πρωτομαγιά που πιάνουν οι γυναίκες το μαγιόξυλο και της Αναλήψεως που πιάνουν οι άντρες την μαλλιαρή. Ουδείς παραπονούμενος!

Αποστάτης στη γλώσσα του ποδηλάτου ονομάζεται ο μεταλλικός δακτύλιος που τοποθετείται μεταξύ συναρμολογημένων μερών του ποδηλάτου, ώστε να καλυφθεί τυχόν απόσταση μεταξύ τους και να επιτευχθεί σταθερότερη εφαρμογή (λ.χ. μεταξύ τιμονιού και σκελετού, πιρουνιού και σκελετού, ακόμα και στη σέλα ή στους άξονες των τροχών).

Εντάξει, δεν είναι πιουρ σλανγκ, αλλά δεν είναι ωραίο που αυτός ο αποστάτης προέρχεται από την απόσταση και όχι την αποστασία;

Να μη συγχέεται με τον Αποστάτη και τους πολιτικούς του επιγόνους: ο μεν ποδηλατικός αποστάτης αποτρέπει το τζόγο, ο δε πολιτικός αποστάτης συνέβαλε στο να ζήσει το Ελλαδιστάν μια περιπετειώδη και γεμάτη ζωή.

Φιδογλωσσών συνονθύλευμα διττής έννοιας. ...
Σιγά ρε γμτ μου, ζαλίστηκα με αυτά που έγραψα, ποιος είμαι τέλος πάντων;
gamata, όλο λαλακίες γράφω.
Αλλά ας γυρίσουμε στη ανωτέρω σύνθεση δυο λέξεων:
α) καινούργιο β) σένιο
Αναφέρεται κυρίως από λαμαρινάδες αυτοκίνητων που, αφού κάνουν την πατσαβούρα των λαμαρινών με ή χωρίς α ρέζους + χαρτί,
και είναι ευχαριστημένοι,
αναφωνούν (με τα χέρια στη μέση δίκην αιγινήτικου κανατιού, τσιτωμένοι και κορδωμένοι σαν γύφτικο σκεπάρνι ffa):
«καινουσένιο ρεεεε! μα ποιος είμαι ρε...» (βλέπε και μερικές σλανγκίστριες και σλάνγκους να το αναφέρουν εμμέσως πλην Σαπφώς στα λήμματά τους)
Δεν είναι καινούργιο φυσικά, αλλά ίδρωσαν να το κάνουν σαν καινούργιο...
βλ. και σένιος

Απόδοση στα Ελληνικά του αγγλικού νεολογισμού mooncup.

Όπου mooncup® είναι η οικολογική και οικονομική εναλλακτική λύση στα ταμπόν, τις σερβιέτες και τα πάσης φύσεως μουνόπανα. Είναι ακριβώς μια μικρή κούπα - γύρω στα 5 εκ. - η οποία μπαίνει στον κόλπο και συλλέγει το αίμα της περιόδου. Γεμίζει, - κάθε 4 με 8 ώρες - το βγάζεις, το αδειάζεις, το ξεπλένεις και το ξαναφοράς και ούτω καθεξής.

Κυκλοφορεί σε δύο μεγέθη.

Η μουνόκουπα δεν διατίθεται στα καταστήματα στην Ελλάδα, μόνο με ταχυδρομική παραγγελία - περισσότερες πληροφορίες και αναλυτικές οδηγίες χρήσης σε αυτή την ιστοσελίδα

Νταξ, το ξέρω ότι αυτός /-ή που εμπνεύσθηκε την ονομασία του προϊόντος, στο φεγγάρι ήθελε να την πάει τη δουλειά και ο όρος μουνόκουπα δεν παραπέμπει ακριβώς εκεί - αλλά, καλά, δεν ήξερε, δε ρώταγε;

Μικρές νοστιμιές, κυρίως τζανκ. Μπορεί όμως και να είναι γκουρμέ καναπεδάκια, λόγου χάρη.

Μπίτι: Στα Νοτιοελληνικά (περιοχή Δυτ. Πελλοπονήσου) τελείως, εντελώς, ώσπου δεν πάει άλλο, ντιπ.

Στην μορφή μπίτι για μπίτι έχει διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με την θέση στην φράση:

Σκέτο (-Μα είσαι «μπίτι για μπίτι»; ): το πρώτο μπίτι θα πει τελείως, το δεύτερο θα πει κάτι σαν κουτός. Όλη η φράση θα πει «Μα είσαι τελείως κουτός»;

Εμφατικό (-Μα είσαι «μπίτι για μπίτι» κουτός;): και τα δύο μπίτι έχουν την ίδια έννοια, το ένα δίνει έμφαση στο άλλο και τα δύο στο κουτός.

Φημολογείται ότι ο Γουόρεν Μπίτι, δεν έχει σχέση με την προέλευση του λήμματος το οποίο είναι προγενέστερο.

Ο έχων μέγεθος κουκουναριού. Κυρίως αναφέρεται για να δηλώσει το υπερμεγέθες ζωυφίων όπως ψειρών, μουνόψειρων, ακάρεων κ.τ.λ.

Αχαρακτήριστα μικρά και εκνευριστικά αντικείμενα, συνήθως πολλά σε αριθμό. Μπορεί να είναι όμως και μια κατηγορία αντικειμένων (βλ. παράδειγμα 2).

Τα διαόλια είναι διαβολικής φύσης, εννοείται. Αλλά δεν είναι μόνα τους. Συχνά συνοδεύονται από τα τριβόλια, που είναι α. από το τριβελίζω, ή/και β. λογοπαίγνιο, από το τρία (τρι-), κατά το δι- του διαόλια, που θα μπορούσε να αντιστοιχεί στον αριθμό 2 (ή, το ίδιο κάνει, από τον τρίβολο της έκφρασης «διάολος και τρίβολος»)...

Καμία σχέση με αυτά της έκφρασης με πιάνουν τα διαόλια μου, τα οποία εικάζεται πως είναι ζωντανά και όχι άψυχα.

Συνώνυμο: γαμίδια

Η πιστή αντιγραφή.

Το λέγαμε στο δημοτικό όταν βαριόμασταν να ζωγραφίσουμε κάτι και το «ξεπατικώναμε» βάζοντας ρυζόχαρτο (που είναι σχεδόν διάφανο) πάνω σε μια ήδη ζωγραφισμένη εικόνα και, απλούστατα, ξαναζωγραφίζαμε πάνω από το ρυζόχαρτο την από κάτω εικόνα. Και μετά την παρουσιάζαμε στον δάσκαλο ως δικιά μας.

Λέγεται όμως, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για όποιον τσαρλατάνο παρουσιάζει κάτι ως δικό του ενώ είναι πιστή αντιγραφή ξένου προϊόντος ή καλλιτεχνήματος.

Το ερειπωμένο, το ετοιμόροπο, το σαράβαλο. Κυρίως για αντικείμενα, αλλά και για ανθρώπους (σπανιότερα).

Τρεις ετυμολογίες ερίζουν για την πατρότητα της λέξεως.

1. από το Ομηρικόν επίθετον καρφαλέος που σημαίνει ξηρός, χωρίς χυμούς, οπότε και

Κάρφος=το μικρό και ξερό κομάτι ξύλου
Κάρφη και καρφίον=το ξύλινο καρφί
Καρφόω=καρφώνω
Κάρφαλος=το άχρηστο ξερό ξύλο

Στην πιο πάνω ετυμολογική ερμηνεία η αντικατάσταση του κ με το χ (κ-γ-χ, ουρανικόληκτα) και του φ με το β (π-β-φ, χειλεόφωνα), είναι συνηθισμένη στην γλώσσα, οπότε και προκύπτει το χάρβαλος εκ του κάρφαλος.

1. Κατά τον Γ. Χατζιδάκι, η λέξη χάρβαλον είναι μεσαιωνική και παράγεται με αντιμετάθεση των συμφώνων από την λέξη χάλαβρο, η οποία με την σειρά της ετυμολογείται από το αρχαίο επίθετο χαλαβρός, που είναι παράλληλος τύπος του χαλαρός.

2. Κατά τον Δ. Σκαρλάτο, χάρβαλο = ξεσκισμένο ύφασμα και την ετυμολογεί (με αντιμετάθεση) από το μεσαιωνικό χάραυλον = βράχος απόκρημνος φαγωμένος υπό των κυμάτων.