Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Φράση που ειπώθηκε προ καιρού από γνωστό μόδιστρο, με σκοπό να χαρακτηρίσει κοπέλα η οποία είχε ντυθεί λες και είχε μετωπική με την ντουλάπα του Φλωρινιώτη.

Τάχα υπαινιγμός, για να ειπωθεί οτι κάποιος έχει τoν μεγαλύτερo ή μακρύτερο μπούτζο/ πέοντα, ή την μεγαλύτερη -άντε και μακρύτερη-, μαλαπέρδα/ ψωλή.

Εν αρχή ην ο επιστημονικός λόγος:

Γιατί ο άντρας τον έχει μεγαλύτερο από τους συγγενείς του;

Μάλλον οι άντρες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το μέγεθος του πέους τους, καθώς, όσο μικρό κι αν είναι, είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο των πρωτευόντων.

Οπως έχει παρατηρηθεί οι γορίλες έχουν μικρό πέος και όρχεις, ενώ οι χιμπατζήδες έχουν μέσο μέγεθος πέους και μεγάλους όρχεις. Σε σύγκριση με τα δύο είδη ο άνθρωπος έχει το μεγαλύτερο όργανο και μέσου μεγέθους όρχεις. Ψάχνοντας το θέμα ο εξελικτικός βιολόγος Darren Curnoe πιθανολογεί ότι ο αντρας το έχει μεγαλύτερο μάλλον για φαίνεται περισσότερο ώστε να "τραβάει" τις γυναίκες. Δηλαδή το όργανό του λειτουργεί σαν "κράχτης"...

Υπάρχει και η περίπτωση όμως το μέγεθος να είναι μεγαλύτερο ώστε να δροσίζεται καλύτερα το κάτω μέρος του σώματος.

• Επειδή όμως τελικά ΔΕΝ μας έχει κλάσει ο Θεός, γλυτώσαμε τελικά ΑΥΤΟ, δηλ. να συγκρίνουμε ποιος τον έχει ... α γ κ α θ ω τ ό τ ε ρ ο.

-- Κάποτε οι άντρες είχαν αγκαθωτό πέος!

«Το πέος του χιμπαντζή έχει αγκάθια, με σκοπό να τραυματίσει, προσωρινά, το θηλυκό όταν ζευγαρώνουν για να την καθυστερήσει από το ζευγάρωμα με άλλα αρσενικά σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Μια μελέτη του 2011, ανακάλυψε στοιχεία που έδειχναν ότι και ο άνθρωπος, κάποτε, είχε "αγκάθια" στο πέος του, αλλά εξελίχθηκε και έγινε λείο, αφού ακολουθήθηκε μια πιο μονογαμική αναπαραγωγική τακτική από τους προγόνους του.
69magazine

Ο αγαθός ιερεύς πάτερ Ευλάμπιος ενώ επιδεικνύει το αγκαθωτό μόριο του αγαπημένου του γάτη… από δω

Α.
Τους βγάζουν ή τις βγάζουν λοιπόν έξω και μετρούν κυριολεκτικά και κυνικά συγκρίνοντας μεγέθη και μήκη. Στο ντημπέη αυτό παίζουν όλα τα φύλα και όλα τα θέματα· σεξουαλικά, πολιτικά, αθλητικά.

Β.
Με λογοπαίγνια /γειώσεις/ δηθενιές, ότι και καλά δεν εννοούσαν αυτό που καταλαβαίνει ο πάσα ένας, συγκρίνουν ... κοιλιές, φόρους, πατριωτισμό, κομμουνισμό, νεποτισμό, λαϊκισμό, κ.ά.

Σημείο των καιρών, παρατηρείται στη σόουμπιζ (κινηματογράφος-τηλεόραση-θέατρο).
Να μην συγχέεται με εν γένει πουστλέ εμφάνιση στα μήδια (π.χ. πρωινάδες, haute-κοπτοραπτούδες, κορδελλιάστρες κλπ) ή καφενόβιους αφορισμούς του τύπου «οι πούστηδοι κι οι οβραίοι έχουνε πιάσει τα πόστα», διότι είναι ειδικότερη έννοια. Εξ άλλου οι συνεπείς αδερφές είναι αξιότιμες.

Πρόκειται λοιπόν για σύχρονη κακέκτυπη έκδοση του πρωτότυπου στύλ του αξιολογώτατου Μαρίνου, που προβάλλει λουμπινίστικα απωθημένα, αποτυπωμένα σε χαριεντισμούς του τριπτύχου «λίγο σεξισμός, λίγο οτινανισμός και τ’ αγοριμού» δίκην χιούμορ, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κοινού για να τα κονομήσουμε.

Η δε πλάκα είναι οτι στη λούμπα της μίμησης-διάδοσης του πουστρομανιερίστικου ανθυποστύλ «it’s fun 2B gay» ξεπέφτουν τόσον οι γυναίκες (ας μην ξεχνάμε οτι γνωστή και ήδη εκλιπούσα παρουσιάστρια-τραγουδιάρα σημείωσε τεράστια επιτυχία ξεθάβοντας την καλιαρντή), όσο και άντρηδοι που ενσωματώνουν (απο άγνοια της αργκό) στην καθομιλουμένη τους, τα βαθειά λατινικά...

Κλασσικά παραδείγματα τα αστειάκια γνωστού αργυρώνητου τηλε-κήνσορα, η «θεατρική δουλειά» επιφανούς υπέρβαρου (ταλαντούχου ωστόσο) συνθέτη, η «φρεσκάδα» τηλεοπτικής σειράς της οποίας το σήμα έγινε ρίνγκ-τόνε λιπγκλοσσοφόρων πορτοκαλοκοκκινονύχων γκομενακίων προ ολίγων ετών, καθώς και γνωστό ζεύγος σκηνοθετών των μεγάλωνε κινηματογραφικώνε επιτυχιώνε, που διατυμπάνιζε εκδικητικά την ποσοτική υπεροχή των εισιτηρίων του έναντι της αδικομούνας της Υπολοχαγού Νατάσσας!

Αλλά κάτι τέτοιες συγκρίσεις έκανε κι ο Εθνικός μας Στάρ...

Ο Αλμοδόβαρ επεχείρησε απο τα 80’ς επισταμένως διά μέσου της (πραγματικής) ιβηρικής τρέλλας στα πλαίσια της πρωτοπορίας της λεγόμενης «Movida Madrileña», να απενοχοποιήσει την ομοσεξουαλική προτίμηση και καθημερινότητα, ενώ εν Ελλάδι μόλις και περί τα μέσα των 90’ς κατεβλήθη προσπάθεια να νομιμοποιηθεί αρπακολλατζήδικα (πουλώντας τρελλίτσα), η ετεροσεξουαλική συνεύρεση (!) λόγω της άκρατης συντήρησης της μπιρσιμόβιας-γιομπαζολίσιας τηλεόρασης των 80’ς και συν αυτή, όπως-όπως βρήκαν χώρο να ξετσουμίσουν τσόντα κι οι λούγκρες.

Ακολούθησε η λαίλαπα των φυλλάδων του γνωστού επαρχιώτη εστέτ (sic), που διαμόρφωσε «άποψη» συμμεριζόμενος το καλτ του σεξουαλικού τιραμισουρεαλισμού, κατά το δημώδες «στη μάπα πάρε τα ευθύς, που λέει και το Νίτρο - ο γιάπης δεν εμπόραγε και κάθησες στο Μήτρο».

Υπ’ αυτήν την σύγχυση, όντως η Αθήνα κατέστη η Μητρόπολη της Ελλάδας...

Καίτοι είναι συγκινητική μια κραυγή κοινωνικής αποδοχής, εν τούτοις τέτοιες μανιέρες ουσιαστικά αποτελούν το δούρειο ίππο της ψευτο-ανέμελης ταραντέλλας στην μίζερη καθημερινόπιτα της κυρα-Περμαθούλας (η οποία περιφρονείται εμμέσως αφού καταξιώνεται το μοντέλο του σταρχιδιστικού «να περνάμε καλά»).

Η δε «παρεΐστικη» ατμόσφαιρα καθηλώνει τον θεατή σε ρόλο οφθαλμοπόρνου, αφού οι πύλες του χαβαλέ παραμένουν ερμητικά κλειστές γι’ αυτόν.

Άσε που διαιωνίζουν διαδραστικά το μπανάλ πρότυπο του νεήλυδος, που εμφανίζεται ως «βασιλικότερος του βασιλέως», προκειμένου να ενταχθεί στις κοινωνικές δομές, όμοια όπως κάνουν σήμερα οι αλλοδαποί αλλά και οι κνίτες της μεταπολίτευσης, που αμιλλώντο τας κορασίδας της αστικής τάξεως, προκειμένου να ψ/πείσουν το κοινό της Αλλαγής, ότι δεν βαστούν πλέον κονσερβοκούτια, αλλά άνθη...

Κρύβουν υπεραναπληρωματικά έναν βαθύτατο συντηρητισμό, προσκομίζοντας εκπρόθεσμα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων τύπου «δικαίωμα στον ομόφυλο γάμο» κλπ, ο οποίος αφ’ ενός είναι από μακρού παρωχημένος (δηλ. κλασμένος) θεσμός για την ίδια την «φυσιολογική κοινωνία», αφ’ ετέρου προσβάλλει τον ίδιο τον πυρήνα της κουλτούρας της διαφορετικότητας.

Είναι επίσης γνωστή η μούφα της πλαστής αυτοϋπονόμευσης (έστω και ως αυτοκριτική), η οποία σπεύδει να καλύψει όλα τα τυχόν κενά της επερχόμενης κριτικής, ώστε να την «εκμηδενίσει» a priori και να μην πληγωθεί ο ναρκισσισμός του απολογουμένου (άνευ κατηγορίας).

Τέτοια καμώματα όμως και ανέντιμα είναι και μεταβάλλουν άδικα εκόντες-άκοντες τους κοινωνούς της λοιπής ομόφυλης πραγματικότητας σε τζουτζέδες, όπως κατηγορήθηκε κι ο Ζαμπέτας για τα τερτίπια του, που κατέστησαν προσιτή στους νεόκοπους αστούς τη λαϊκή κουλτούρα για να βγάλει το ψωμάκι του, με την διαφορά ότι ο τελευταίος είχε μιαν ανεπαίσθητη ειρωνική λάμψη στο βλέμμα κι ένα κρυμμένο μαχαίρι στο λόγο...

Αφιερούται τη(ι) Χότζαινα(ι).

Είδος νεοφιλελέρας που θάλλει στον εν Ελλάδι φιλελευθεριστάν, κυρίως σε ηλικίες νεολέρας. Πρόκειται για νέο συνήθως παιδί που σύμφωνα με το Duck test if it looks like a κλαρινογαμπρός, swims like a κλαρινογαμπρός, and quacks like a κλαρινογαμπρός, then it probably is a κλαρινοφιλελές. Καθότι πρόκειται για έναν κλάριν που πάνω στην κλαρινοσύνη του έχει ένα επίχρισμα νεοφιλελέ ιδεολογίας. Αναφερόμαστε εν ολίγοις σε μια συνθήκη νέων παιδιών που διάγουν έναν βίο δάπαρου με το γνωστό επίπεδο-ΔΑΠεδο, κάνοντας διάφορους κλαρινισμούς στα παρτάκια της Σχολής, για να έχει κάποιο ανώτερο νόημα η κλαρινοσύνη τους την επενδύουν με μια (οΘντκ) φιλελέ ιδεολογία του στυλ η Ευρώπη είναι μουνόδρομος και δυτικές αξίες και ελευθερία αγοράς από τα οποία δεν ξέρουν πραγματικά πολύ περισσότερα να πουν από τον βλαχοφιλελέ μπάρμπα τους, καθώς περισσότερο μιλούν με κραυγές τ. "και α και ου και νουδουφουκού".

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα έχουμε όλους που μας αξίζουνε, μεταξύ των οποίων και τους φιλελέδες που μας αξίζουνε. Και νομίζω ότι οι κλαρινοφιλελέ είναι περισσότερα τα νέα παιδιά που συνδυάζουν εμφάνιση κλαρινογαμπρού με φιλελέ ξύλινη γλώσσα, ενώ βλαχοφιλελέ μπορεί να είναι και ο μεγαλύτερης ηλικίας βλαχοκυριλές που έχει μετεξελιχθεί σε βλαχοφιλελέ. Το χαρακτηριστικό του κλαρινοφιλελέ είναι η επιδειξιομανία που εβέντσουαλι θα τον καταντήσει καγκουροφιλελέ. Γιατί κλαρινοφιλελέ επίδειξη υπάρχει εντέλει και σε μεγαλύτερες ηλικίες και ενίοτε διαγιγνώσκεται από σοσιαλμηδιακά καμώματα ξετσίπρωτης προσοχοπουτάνας.

Το να σκορπάς σκόπιμα. Ο όρος είναι γνωστός για τα χαρτάκια στο γήπεδο, που πετάνε οι φίλαθλοι συνήθως με την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο. Παρόλ' αυτά χρησιμοποιείται και για οτιδήποτε αντιπροσωπεύει τη λέξη «σκορπάω».

Σε σπάνιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται αντί του όρου λίμπα, περιγράφοντας περισσότερο την κατάσταση μετά την ενέργεια.