Tagged definitions (32)
Showing 1-10 from 32

Έτσι λέγεται το παραδοσιακό μποντιμπιλντεράδικο γυμναστήριο, όπου μαζεύονται οι hard-core του είδους για να φάνε σίδερο να μασήσουνε ατσάλι. Εννοείται ότι η πλειοψηφία είναι σβάρτσοι και ότι το σιδεράδικο είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου ευδοκιμούν οι απαγορευμένες ουσίες (αναβολικά). Καμία σχέση με ομαδικά προγράμματα αερόμπικ και τα συναφή.

Το μέρος των εξεδρών του γηπέδου «Νίκος Γκούμας» στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου έπαιρναν θέση τα μέλη της ORIGINAL σε κάθε αγώνα της ΑΕΚ. Ονομάστηκε σκεπαστή εξαιτίας του ότι βρισκόταν κάτω από το πάνω διάζωμα των εξεδρών του γηπέδου. (ΑΝΤΙΟ ΝΑΕ)

Πρόσωπο, ζώο ή πράγμα που αποδεικνύεται εκ των υστέρων αναξιόπιστο, αναληθές, ψεύτικο και κατώτερο των αρχικών προσδοκιών.

Στη βιβλιογραφία, γήπεδο αναφέρεται ο μεγάλος, συνήθως ανοιχτός, επίπεδος χώρος ειδικά διαρρυθμισμένος για αθλητικούς αγώνες. Η έννοια κλειδί για το συγκεκριμένο ορισμό είναι ο χώρος τέλεσης αθλητικών δραστηριοτήτων, που σαν τέτοιες εδώ θεωρούνται οι σεξουαλικές περιπτύξεις.

Στο συγκεκριμένο ορισμό λοιπόν, μιλάμε για το κρεβάτι καθώς και για οποιοδήποτε χώρο στο οποίο μπορεί να τελεστούν σεξουαλικές περιπτύξεις (π.χ.: πολυθρόνα, καναπές, νεροχύτης, μπανιέρα, γρασίδι, θρανίο, αμάξι, πολυέλεος, αιώρα και όπως λέει η ρήση: όπου γη και πατρίς) μεταξύ δύο ή περισσοτέρων εραστών (παρτούζα).

Ένα τέτοιο ματς μουτς ματς δε διαρκεί ενενήντα λεπτά, αλλά όσο πάει και έχει ημίχρονα, όσα κάτσουν στην περίσταση. Σε ένα τέτοιο ματς τα θέματα διαιτησίας και προπονητή περνάνε στην αυτοδιοίκηση των παικτών. Όχι παίζουμε. Σε ένα τέτοιο γήπεδο δεν υπάρχουν διαφορετικές ομάδες, γι' αυτό οι παίκτες ως κοινή ομάδα, συμμετέχουν αμοιβαία στην κοινή προσπάθεια, στην οποία ο επιθετικός παίκτης υποβοηθείται από τον κάτοχο του αφύλακτου τέρματος (αιδοίο, κώλος), για να σκοράρει.

Κοινό θα μπορούσε να υπάρχει έμμεσα, στην περίπτωση που κάποιος βιντεοσκοπήσει το ματς, ή το ανεβάσει στο ίντερνετ. Επίσης κοινό θα μπορούσε να εμφανιστεί απρόοπτα (π.χ: απατημένος σύζυγος πιάνει επ’ αυτοφώρω το έτερο του ήμισυ, παρέα με το συμπαίκτη στο εν λόγω γήπεδο).

Σε ένα τέτοιο αγώνα μπορεί να γίνουν τρίπλες, στα πλαίσια προσωρινών ανατροπών σεναρίου (π.χ.: σε περίπτωση κάποιας που είναι πιο άπαρτη κι απ' την κορυφή των Ιμαλαϊων και προσπαθεί να κάνει λαμογιά στο ενενήντα, περίπτωση προσπάθειας κάποιου για αλλαγή στάσης με στόχο τη σεξουαλική ευχαρίστηση και το σπάσιμο της ρουτίνας).

Στην περίπτωση παρτούζας όμως, μπορεί να συμβούν κι άλλου είδους τρίπλες (για αλλού πας κι αλλού βγαίνεις). Γι' αυτό, προκειμένου να επιτευχθεί ικανοποίηση των παικτών, πρέπει να γίνει σεβαστή η αναγνώριση των επιθυμιών τους. Μην πάει δηλαδή κάποιος για μαλλί και στο τέλος βγει κουρεμένος (π.χ.: σε περίπτωση γέφυρας ποταμού γαμάει μπορεί ο ένας να σκίζει τα δίκτυα, ενώ ταυτοχρόνως, κάποιος να επιχειρεί να κάνει τρύπιο σουρωτήρι το τέρμα του).

Σύμφωνα με τα παραπάνω, σε ένα τέτοιο γήπεδο, επικρατεί πολυμορφία μεθόδων, κανόνων και πρακτικών σε σχέση με ένα κλασικό γήπεδο.

Σημείωση:
Σε ένα τέτοιο μάτς η ατομική προπόνηση προ του ματς (μαλακία) ελαττώνει τη δύναμη του επιθετικού, κάτι άλλωστε που μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που επιχειρηθεί προπόνηση πριν από ένα ποδοσφαιρικό ματς. Αντιθέτως ένα ζεσταματάκι με καμιά κατάλληλη Μπεν Χουρ ταινία, μαζί με το συμπαίκτη θα μπορούσε να βοηθήσει τα πράγματα, αν υπάρχει ανάγκη για επίδειξη, πριν την πήδηξη.

Το Σ.Ε.Φ. στο Φάληρο. Και λόγω σχήματος, αλλά κυρίως γιατί αποτελεί την έδρα του Ολυμπιακού στο μπάσκετ.

Ποδοσφαιρική σλανγκορολογία. Αναφέρεται σε άστοχο σουτ το οποίο πήρε υπερβολικό ύψος, φτάνοντας την πτηνόσφαιρα, γεγονός για το οποίο, ο επίδοξος σκόρερ κινδυνεύει να λιντσαριστεί, όχι μόνο από έξαλλους απογοητευμένους οπαδούς της ομάδας του, αλλά και από οργισμένους ακτιβιστές της Greenpeace.

Χρήση: «Το σουτ / η μπάλα πήγε στα πουλιά» ή πιο απλά σκέτο: «στα πουλιά».

Μαύρη πίστα χαρακτηρίζεται μια πίστα σε ένα χιονοδρομικό που έχει πολύ μεγάλη κλίση και είναι για πολύ καλούς χιονοδρόμους.

Ο ορισμός, στα βασικά του στοιχεία, υπάρχει εδώ. Ένα updating ωστόσο δεν θα έβλαπτε, που θα εμπλούτιζε τις περί του θέματος γνώσεις μας και θα το έθετε σε μια ευρύτερη ιστορική προοπτική.

Σιδεράδικο είναι το παλαιού τύπου γυμναστήριο, το λεγόμενο και σφιχτάδικο. Στην κλασική του μορφή, μεσουρανεί κατά την ένδοξη δεκαετία του 1980, η οποία εχει εύστοχα χαρακτηριστεί - πάντα όσον αφορά τη χώρα μας - ως η «μητέρα» μας, η πολιτισμική γενέτειρα της εντελώς σύγχρονής μας εποχής.

Οι πιτσιρικάδες είναι τρελαμένοι με Arnold Schwarzenegger (Κόναν ο Βάρβαρος, Εξολοθρευτής) και Sylvester Stallone (Rocky, Rambo, Cobra). Το ίδιο το bodybuilding τότε ουσιαστικά καταξιώνεται, με το μεγάλο boost να έχει δοθεί από το Pumping Iron, το θρυλικό φιλμ-ντοκιμαντέρ του Άρνολντ, που σκάει στα 1977. Τα γυμναστήρια-σιδεράδικα, η νέα μαζική παράκρουση, ξεφυτρώνουν παντού, στεγαζόμενα κατά κανόνα σε υπόγες, λόγω των πενιχρών οικονομικών μέσων. Θρυλικό είναι π.χ. το σιδεράδικο του Σπύρου Μπουρνάζου, living legend του ελληνικού μπίλντινγκ, που ακόμα και σήμερα λειτουργεί στο ιστορικό υπόγειο, στη συμβολή των οδών Τροίας και Πατησίων στην Κυψέλη.

Τα όργανα γυμναστικής είναι, με τα σημερινά κριτήρια, πρωτόγονα. Απουσιάζουν τα εξειδικευμένα και πανάκριβα φιρμάτα μηχανήματα. Κυλιόμενοι διάδρομοι δεν υπάρχουν, τα στατικά ποδήλατα είναι ελάχιστα και συνήθως χαλασμένα. Κυριαρχούν τα λεγόμενα ελεύθερα βάρη: αλτήρες και μπάρες σε τεράστια μεγέθη. Τα όργανα είναι πολλές φορές hand made, χειροποίητα, π.χ. ο μύθος θέλει τον Μπουρνάζο να κατασκεύασε μονάχος του, με τα χεράκια του, τις τροχαλίες και τα άλλα σιδερικά του γυμναστηρίου του, αυτά τα οποία ο γάλλος φιλόσοφας Pascal Bruckner έχει χαρακτηρίσει ως τα «σύγχρονα όργανα των βασανιστηρίων».

Οι χώροι των σιδεράδικων μοιάζουν να χλευάζουν τον υγειινισμό και τον αποστειρωτισμό της εποχής μας. Ζέχνουν από ιδρωτίλα, βαριές αρσενικές οσμές που επιδεινώνονται από τη χρήση αναβολικών. Οι μουσικές επιλογές, μια φορά κι έναν καιρό, ξεκινούσαν και τέλειωναν στο soundtrack από τις ταινίες του Rocky (Eye of the Tiger, Burning Heart, Gonna Fly Now κλπ).

Ο μποντιμπιλντεράδικος χώρος και ο χώρος της νύχτας υπήρξαν εξ αρχής συγκοινωνούντα δοχεία. Πολλοί σφίχτες δραστηριοποιούνται ακόμη και σήμερα σε τομείς όπως το νταβατζιλίκι, η προστασία, τα ντράγκς, οι λαθραίες μεταφορές με νταλίκες κλπ. Τα σιδεράδικα κατηγορήθηκαν και στιγματίστηκαν ως φυτώρια παραβατικότητας. Πολλά απ' αυτά ανατινάχθηκαν κατά καιρούς, από βόμβες που έβαζαν αντίπαλες «ομάδες», στα πλαίσια του κλασικού «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών». Ακριβώς όπως εξακολουθεί συχνά να συμβαίνει με καφετέριες και έτερα νυχτομάγαζα.

Αφού έπαιξαν χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο για δυο σχεδόν δεκαετίες, αυτά τα γυμναστήρια-δεινόσαυροι, άρχισαν να εκτοπίζονται, στα τέλη των 90's, από τα νέα φρούτα των fitness clubs. Η μετάβαση σηματοδοτεί και μια ποιοτική μεταβολή στην όλη στάση του κόσμου απέναντι στην άθληση γενικότερα, θέμα πολύπτυχο επί του οποίου δεν θα επεκταθούμε. Το βέβαιο είναι πως τα σιδεράδικα παρήκμασαν κι άρχισαν να βάζουν λουκέτο το ένα μετά το άλλο. Διαμορφώθηκε μια νέα κοινωνική γεωγραφία του χώρου. Τα λίγα και καλά σιδεράδικα που επιβίωσαν, αναζήτησαν το ζωτικό τους χώρο στις λιγότερο ή περισσότερο υποβαθμισμένες περιοχές στα πέριξ του κέντρου της Αθήνας: Κυψέλη, Κολωνός, Πλατεία Βάθης, Άγιος Παύλος. Οι θαμώνες τους είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αλλοδαποί: ρώσοι, αλβανοί, ρουμάνοι, γεωργιανοί, πακιστανοί, άραβες. Οι όποιοι έλληνες παραμένουν, ανήκουν συνήθως σε χαμηλές εισοδηματικές τάξεις.

Εκτός, βέβαια, κι αν πρόκειται για τους κλασικούς πωρωμένους, hardcore μπιλντεράδες, που θεωρούν τα νέας κοπής πολυτελή γυμναστήρια, φλώρικα και χώρους συνεύρεσης ομοφυλοφίλων (σ' αυτό δεν έχουν και πολύ άδικο). Προτιμούν λοιπόν να συναγελάζονται με τους ομοίους τους, σε περιβάλλοντα όπου ο ανταγωνισμός παραμένει υψηλός και όπου μπορούν να βρουν την κατάλληλη υποστήριξη / καθοδήγηση (προπονητικές συμβουλές, φάρμακα). Πολλοί τέτοιοι κάβουρες είναι διπλογραμμένοι, συχνάζουν δλδ και στο σιδεράδικο, αλλά και στο κυριλέησον fitness club της γειτονιάς τους, όπου πουλάνε μούρη, μοστράρουν το σώμα τους, την πέφτουν σε καμιά γκόμενα κλπ.

Οι τελευταίες εξελίξεις, χοντρικά από το 2004 και μετά, θέλουν και τα καινούργια κυριλογυμναστήρια να μην αντέχουν στον εξοντωτικό μεταξύ τους ανταγωνισμό και να συρρικνώνονται. Η ελληνική αγορά δεν σήκωσε τόση άθληση, μπούχτισε. Η νέα τάση ευνοεί μια ενδιάμεση μορφή γυμναστηρίου, κάτι ανάμεσα στο σιδεράδικο και το χλιδάτο φιτνετζίδικο. Είναι το συνοικιακό γυμναστήριο, που ενίοτε σηκώνει να το πεις και ημι-σιδεράδικο: φτωχομπινεδιάρικο στην ουσία και ψιλοπαρατημένο (άλλωστε λέγεται πως τα περισσότερα gym είναι βιτρίνες και πλυντήρια), τηρεί εντούτοις κάποια standards για τα μάτια του κόσμου.

Συγκεντρωτικά, ορισμένες από τις σλανγκ σημασίες του συμπαθούς γλυκού:

1. Ο πούστης που αγαπά να τον παίρνει από τον κώλο, κατά λογοπαίγνιο με τις αγγλικές λέξεις back love ass, βλ. και condom in ass (Κοντομηνάς), bus in ass (Μπασινάς). (Vrastaman).

2. Οι γραμμωμένοι κοιλιακοί (Johnny Black).

3. To καπιτονέ μπουφάν (Electron).

4. Το πλεχτό των διχτυών σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και άλλα αθλήματα (Electron).

5. Και βέβαια ο ορισμός που δίνει ο Χότζας για την ρυμοτομία πόλης, με εντελώς ομοιόμορφα σχεδιασμένους παραλλήλους και καθέτους δρόμους.

«Λεωφόρος» ονομάζεται αποκλειστικώς στην αθλητική σλανγκ το γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το γήπεδο, που αποτελεί την φυσική έδρα του Παναθηναϊκού Α.Ο., είναι ένα στοιχείο αναπόσπαστο του αττικού αστικού ιστού, κεντημένο μέσα στην πυκνή δόμηση του αθηναϊκού κέντρου, δεμένο οξύμωρα με τον μαρμάρινο κυβισμό της ΓΑΔΑ και του Άγριου Πάτου, απέναντι από τις εξ ανατολών αλύτρωτες μνήμες των προσφυγικών εγκαταλελειμμένων.

Η λεωφόρος αποτελεί γέννημα θρέμμα της αστικής τάξης της εποχής των βαλκανικών, που ενισχύθηκε μετά το '22 με τις μετακινήσεις πληθυσμών και τον μετέπειτα υδροκεφαλισμό του κλεινού άστεως των Αθηνών. Η τάξη αυτή έδωσε στον Π.Α.Ο. τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό και προπάντων τον «κουστουμάτο» λαό του, που δεν συνδέεται με το εισόδημα, αλλά με την αστική νοοτροπία του, έναν σχετικό καθωσπρεπισμό και μια πιο αθλητική κουλτούρα παρά οπαδική, πράγματα που βεβαίως εκφυλίστηκαν στα 100 χρόνια διαδρομής.

Η λεωφόρος συναντάται συχνά στη φράση «Έτσι γαμάει η Λεωφόρος» ή «Έτσι αγαπάει η Λεωφόρος» επί το πιο γκομενίστικον.

Στη φράση αυτή συνοψίζεται ουσιαστικά η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου (το μπάσκετ γιγαντώθηκε στην μετά λεωφόρου εποχής άλλωστε), όπου ο Π.Α.Ο. είναι ο loser των εγχώριων διοργανώσεων, υποκύπτοντας σε περιφερειακούς αντιπάλους και συχνότατα στα ίσως πιο σκληρά παιδιά του λιμανιού, που φέρουν και αυτά τη δικιά τους ταξική ταυτότητα. Όμως αποδεικνύεται ουσιαστικά πιστός στην αποστολή του, που είναι η έκφραση του θράσους των πρωταγωνιστών της «Άλλης Ελλάδας» των περασμένων δεκαετιών, που σηκώνουν κεφάλι σε όλες τις ευρωπαϊκές βασιλικές και αυτοκρατορικές δυνάμεις, έτσι γιατί μπορούν.

Το κλουβί.

Το ποδοσφαιρικό γήπεδο, κανονικών διαστάσεων αγωνιστικού χώρου 105x98, σφηνωμένο όμως ανάμεσα σε κερκίδες 20.000 θεατών, σφηνωμένες με τη σειρά τους σε ένα οικοδομικό τετράγωνο. Ιδανικές συνθήκες να κλείσεις τα ευρωπαϊκά θηριά στο κλουβί, είναι να μην υπάρχει θέση άδεια, λόγος για τον οποίο η χωρητικότητα είναι απλά τέλεια. Γιατί ανάμεσα στις ιδιοτροπίες των βάζελων (εκτός από το να αυτοαποκαλούνται βάζελοι), είναι να μην πηγαίνουν τακτικά στο γήπεδο. Μνημειώδες το «οι γαύροι γεμίζουν ασφυκτικά το καραϊσκάκη, οι βάζελοι έχουν και δουλειές».

Ο Τάφος του Ινδού.

Το κλειστό κάτω από τις κερκίδες του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Φυσική έδρα των ομάδων βόλλεϋ, με την χαρακτηριστικά κεκλιμένη οροφή να δυσκολεύει το έργο των αντιπάλων (οροφή σήμαινε αλλαγή στους παλιούς κανονισμούς) και έδρα της ομάδας μπάσκετ των ρομαντικών τριών Κ της δεκαετίας του '80, της μαγιάς δηλαδή της αυτοκρατορίας του σήμερα. Αντίθετα με τις δοξασίες για το όνομα, που αναφέρονται εδώ, ονομάστηκε έτσι το 1959 απο την ομώνυμη ταινία του Φριτς Λανγκ με παραλληλισμό στο ασφυκτικά στριμόκωλο της κατάστασης.