Tagged definitions (162)
Showing 31-40 from 162

Την τελευταία στιγμή. Για λίγο.

Λέγεται και το: στο παρατσάκ.

Παρόμοιο των: στο παραπέντε, παρατρίχα.

Έκφραση συνώνυμη με το μπερδεύω την Πούτση με την Βούρτση.

Καντηλανάφτης: ο νεωκόρος του Ιερού Ναού, επιφορτισμένος με την έναυση (άναμμα) των κανδηλιών κλπ.

Απαξιωτικός ορισμός για κάποιον, ή λίγο πριν το κλωτσομπουνίδι σε καβγά. Σημαίνει «προσπάθησε να μην εκνευριστείς με τον μαλάκα» ή «κοίτα τον μαλάκα!».

Αυτό όμως προϊδεάζει τον ακούοντα ότι ο λέγοντας χαρακτηρίζει κάποιον (τον ταμπελιάζει μαθές) και ΨΙΛΟσυφιλιάζει τον ακούοντα, διότι δεν του δίνει την δυνατότητα να «φάει» τον μαλάκα από μόνος του και κατ' επέκταση να κρίνει αφεαυτού τον μαλάκα.

Συνήθως του λήμματος προηγείται η φράση «Νταξ μωρέ, πώς κάνεις έτσι».

Χρησιμοποιείται από σταρχιδιστές, στομπουτσιστές και ελαμωρέδες, για να καθησυχάσει (συχνά ψευδώς) τον συνομιλητή ότι δεν τρέχει τίποτε ή ότι δεν έχει γίνει καμιά σπουδαία ή ανεπανόρθωτη ζημιά.

Η έκφραση «μ' αυτά και μ' αυτά», δηλώνει :

1) Την επανάληψη ασήμαντης ή προγραμματισμένης δραστηριότητας χωρίς εξάρσεις , εκπλήξεις κι αλλαγές στα ρουτινιάρικα τεκταινόμενα.
Ουσιαστικά περιγράφεται η συγκεκριμένη δράση ως ασήμαντη και άσκοπη που κάνει τους συμμετέχοντες είτε να μην μπορούν να προχωρήσουν το έργο τους είτε να βαριούνται αφόρητα.

2) Επίσης χρησιμοποιείται για να καταδείξει κάποια ομαδοποίηση ερεθισμάτων ικανά να προκαλέσουν ανάσυρση κοινών συνειρμών και αναμνήσεων, παλιότερων φυσικά γεγονότων...

3) κι ακόμη σε σειρά ομαδοποιημένων δυσκολιών και αντιξοοτήτων που επιβραδύνουν και δυσκολεύουν την επίτευξη κάποιου στόχου.

Συνήθως η συγκεκριμένη έκφραση συνοδεύεται από το ρήμα «φτάσαμε» δείχνοντας έτσι ότι η διπλή χρήση της οριστικής αντωνυμίας σαφώς αναφέρεται σε κάποιου είδους δράση.

Φιστίκι. Συνομοταξία: αγγειόσπερμα (Magnoliophyta), ομοταξία: δικοτυλήδονα (Magnoliopsida), υφομοταξία: ροδίδες (Rosidae), τάξη: σαπινδώδη (Sapindales), οικογένεια: ανακαρδιοειδή (Anacardiaceae), γένος: πιστακία (Pistacia).

Αυτά με τα επιστημονικά. Μέχρι πρότινος γνωρίζαμε το αράπικο, το κελυφωτό, το αλμυρό, το Αιγίνης ή σαν φιστίκ και τελευταία μάθαμε και το κάσιους. Τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, τα οποία, λόγω του λαϊκής τους κατανάλωσης, έδωσαν και μερικά μαργαριτάρια στη slang ανάλογα με την ποικιλία.

Τον καθάρισε σαν φιστίκι. Αναφέρεται σε όλες τις ποικιλίες φιστικιού που καθαρίζονται από το τσόφλι ή από τις φλούδες με μία μόνο κίνηση. Το λήμμα χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος καθάρισε κάποιον, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, με εξαιρετική ευκολία και χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το ρούφηξε σαν φιστίκι. Χρησιμοποιείται στο ποδόσφαιρο ή στο σεξ για να δώσει έμφαση στο μέγεθος της οπής σε σχέση με την διεισδούμενη σε αυτήν οντότητα. Πηγή έμπνευσης, το φιστίκι με κέλυφος ή το Αιγίνης, από το οποίο αρπάζουμε το φιστίκι με το χαρακτηριστικό ρούφηγμα.

Τα τρώει σαν φιστίκια. Είναι γνωστό εξάλλου ότι «μετά το ποπ δεν έχει στοπ» και «κανείς δε μπορεί να φάει μόνο ένα». Αναφέρεται σε όλα τα φιστίκια τα οποία ως αλμυρά και λιπαρά που είναι, είναι άκρως εθιστικά και, φυσικά, άκρως παχυντικά. Αυτός επομένως που «τα τρώει σαν τα φιστίκια», τα τρώει με χαρακτηριστική ευκολία, με μεγάλη ταχύτητα και αδιάλειπτα.

Τα φιστίκια και γενικότερα οι ξηροί καρποί, μας έχουν δώσει δεκάδες λήμματα, όπως: αλμυρό φιστίκι, φιστίκι, φιστίκι αράπικο, κατάπιε το στραγάλι, φουντούκι κ.α., τοποθετώντας τους ξηρούς καρπούς πολύ ψηλά στην κατάταξη των πηγών έμπνευσης της αργκό.

Ερώτηση που γίνεται, συνήθως με αγανάκτηση, στον κάθε ηλίθιο που πήρε ενα κωλόχαρτο από την οποιαδήποτε σχολή (οδηγών, πανεπιστημίου, ξένης γλώσσας κ.λ.π.) αλλά η συμπεριφορά και η γνώσεις του πάνω στο αντικείμενο φανερώνουν ότι απλά δεν ξέρει την τύφλα του.

Πολλές φορές η φράση χρησιμοποιείται και ως συμπέρασμα για να τονίσουμε τον βαθμό αχρηστείας, ασχετοσύνης και επικινδυνότητας (όποιος δεν ξέρει και νομίζει ότι ξέρει είναι μάλλον επικίνδυνος) του συγκεκριμένου ατόμου (βλ. παρ. 2,3).

Όχι με τίποτα, ούτε καν να το σκέφτεσαι, κ.λ.π.

Γενικά αποτελεί μία παραδειγματική και μεγαλοπρεπή άρνηση, όπως για παράδειγμα το μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ» των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς πριν κάτι χρόνια (τα παραλέω βέβαια λίγο...). Είναι έκφραση παλαιάς κοπής και έφτασε στο αποκορύφωμά της τον Δεκέμβριο του 1999 όταν κυκλοφόρησε το CD «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ» από το Δεσποινάκι (ομιλώ για την αοιδό Δέσποινα Βανδή), όπου περιέχονταν το ομώνυμο «Άπαπα», το οποίο έγινε αμέσως επιτυχία και χιλιοτραγουδήθηκε. Πλέον ο όρος τείνει να εξαφανιστεί αφού ολίγοι είναι αυτοί που τον χρησιμοποιούν.

Αναφέρεται (χλευαστικά) σε οποιονδήποτε ζωντανό οργανισμό, που δεν συγκαταλέγεται στα κατοικίδια, αλλά επιμένει να ζει χωρίς τη θέληση μας μέσα στο σπίτι μας. Στην παραπάνω κατηγορία ανήκουν:

• αραχνοειδή κάθε τύπου, τα οποία κατοικοεδρεύουν στα ψηλά, και είναι δύσκολο αλλά και επίπονο να τα διώξεις
• κατσαρίδες παντός τύπου. Από μικρές μαύρες μέχρι μεγάλες καφέ ιπτάμενες (ναι υπάρχουν).
• πεταλουδάκια
• ποντίκια (συνήθως σε εξοχικά)
• κοριοί, ψείρες, σκόρος, σαράκι και λοιποί μικροοργανισμοί.

Κάποιες φορές συμβαίνει και ο ιδιοκτήτης της οικίας αρχίζει και συμπαθεί και συνηθίζει την ύπαρξη αυτών των ζωυφίων, με αποτέλεσμα να χάνεται το σλανγκ του πράγματος...

Η προέλευσις του όρου δεν δύναται να διερευνηθεί πλήρως. Θα προσπαθήσω ωστόσο εκτός της εννοιολογικής και χρηστικής προσεγγίσεως, να αποδώσω και μίαν πιθανήν εκδοχήν της προελεύσεώς του, την οποίαν καταθέτω προς αξιολόγησιν.

Κατ' αρχήν η φράσις πάντα απευθύνεται σε ανθρώπους και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο. Έχει την έννοια προστακτικής προτάσεως, παρόλο που, συντακτικά, ουδεμίαν σχέσιν φαίνεται να έχει με την προστακτικήν. Χρησιμοποιείται ως παρότρυνσις προς τον συνομιλητήν όπως σιωπήσει, ή να πάρει τον πούλον, ή τέλος πάντων να κάνει τουμπεκίον καθ' οιονδήποτε τρόπον και δια οποιονδήποτε λόγον, αναλόγως της περιστάσεως και της ροής της συζητήσεως.

Αυτό που προβληματίζει ιδιαιτέρως, είναι η χρήσις του συγκεκριμένου φρούτου. Δια τί να χρησιμοποιείται η μπανάνα και όχι λ.χ. το αχλάδι ή το μήλο. Εάν η χρήσις εξωτικών φρούτων είναι επιτακτική, υποθέτω ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο ανανάς ή η καρύδα. Εάν κάποιος συνδυάσει τη μπανάνα με τον κλωβόν, τότε συνειρμικά μπορεί να οδηγηθεί εις τα συμπαθή όντα πίθηκο, χιμπατζή, γορίλα κ.λπ. Κι' αυτό, λόγω του ότι τα εν λόγω ζώα χρησιμοποιούντο κατά κόρον προς τέρψιν του κοινού ή των ιδιοκτητών τους, εις δημόσια ή και ιδιωτικά θεάματα, μετά της χρήσεως κλωβών. Εάν κάνουμε την παραδοχήν αυτή, δηλαδή ότι στον όρο εννοούνται τα πιθηκοειδή, τότε οδηγούμεθα εύκολα εις το συμπέρασμα ότι, η χρήσις του όρου προς ανθρώπους ομοιάζει αυτούς με τα προαναφερθέντα συμπαθή ζώα. Και άρα, η φράσις, εκτός του ότι διατάζει τον συνομιλητήν όπως πάρει τον πούλον (όπως προανεφέρθη), τον χαρακτηρίζει και πιθηκοειδές ή, κατά μιαν έννοιαν, κάτι συναφές με τα πιθηκοειδή.