Tagged definitions (774)
Showing 331-340 from 774

«Άσ' τα να πάνε», «άσ' τα βράσ' τα», «ναι, καλά», «κουκουρούκου», «καλά κρασιά», κλπ.
Σα να λέμε ότι φεύγουμε από την κουβέντα ή το επιχείρημα (ή δεν συμμετέχουμε καν και το παίζουμε τρελοί) δίνοντας χαιρετίσματα στον συνομιλητή μας.

Προσοχή, πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο σλανγκισμό νέας κοπής, με τάσεις ηγεμονίας και μονοκαλλιέργειας. Μιλάμε για την πληθωριστική χρήση του αρνητικού επιτατικού μορίου «καν» στη δοκιμασμένη του μορφή, πακέτο με το συμπλεκτικό σύνδεσμο «ούτε», ως «ούτε καν».

Από τον Τριανταφυλλίδη αντιγράφω τις σωστές χρήσεις και τις διανθίζω με παραδείγματα οικείου ήθους και ύφους:

καν [kán] : I. μόριο αρνητικό, επιτατικό, σε αποφατικές προτάσεις, συχνά ούτε ~, χωρίς ~, χωρίς ούτε ~: α. επιτείνει την αποφατική σημασία της πρότασης· καθόλου, διόλου: Υπάρχουν φίλε μου παράλληλα σύμπαντα στα οποία αναπνέουν μουνιά που ούτε καν τα φανταζόμαστε. β. δηλώνει ότι δεν ισχύει η πρόταση ή ο όρος της πρότασης που το υποκείμενο της πρότασης θεωρεί αυτονόητα, στοιχειώδη ή ελάχιστα δυνατά: Ούτε καν στο τραπέζι δεν προλάβαμε να κάτσουμε, πήγα εγώ να φέρω το κρασί, πήγε αυτή για χαρτοπετσέπετες, ε, είναι και στενή η κουζίνα, με τα σουρταφέρτα το ξυπνήσαμε το τέρας με τα τέσσερα πόδια και τις δύο πλάτες.

Όπως φαίνεται από τα παραδείγματα, το «ούτε καν» γραμματικώς πρέπει να εισάγει πρόταση ή κάτι τέλος πάντων «αυτονόητο, στοιχειώδες κλπ». Από μόνο του πάντως δεν παίζει. Η σλανγκ σημασία του, καταλήγω να πιστεύω ότι δεν είναι άλλη παρά μια εμφατική άρνηση, σε περιπτώσεις που άλλες αρνήσεις δεν ψιλοκολλάνε: π.χ. όταν η άρνηση αφορά κάτι ποιοτικό και όχι ποσοτικό, οπότε δεν κολλάει το «καθόλου». Ή, όταν η ολοκληρωτική άρνηση δεν σημαίνει κάτι κακό, οπότε δεν κολλάνε τα αρχιδιά καπαμά, παπάρια μάντολες κτο (το ούτε καν βέβαια, μπορεί να τα αντικαταστήσει σχεδόν όλ' αυτά). Βλ. και παραδείγματα.

Περισσότερα για τον Χαϊλάντερ εδώ.

Η συγκεκριμένη έκφραση χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που θέλουμε να αποκλείσουμε κάτι για το οποίο αδημονεί / ελπίζει ο συνομιλητής μας, αλλά δε γίνεται να το πούμε στα ίσια, είτε διότι είμαστε θετικοί / αισιόδοξοι άνθρωποι και η λέξη «όχι» δεν βρίσκεται στο λεξιλόγιό μας, είτε διότι γουστάρουμε να τον δουλέψουμε λίγο κι από πάνω (συνήθως το δεύτερο).

Είναι, δηλαδή, ένας έμμεσος τρόπος να πούμε «δεν παίζει, δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.»

Λέξη-έκφραση πασπαρτού που με μιας διαγράφει ό,τι κακό έχουμε προηγουμένως πει είτε είναι μειωτικό για κάποιον άλλο, που τις περισσότερες φορές είναι, είτε ασεβές και δεν αρμόζει στην αγωγή αυτού που το λέει. Η χρήση της έκφρασης αποδεικνύει περίτρανα πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις τεχνικές της στρουθοκαμήλου. Βέβαια, η λέξη τείνει να γίνει λεκτικό πάσο για να ξεστομίζει κανείς ό,τι μαλακία του έρθει στο κεφάλι και μετά να βγαίνει λάδι ζητώντας συγχώρεση. Λογικό είναι μετά ο σοφός εκείνος άνδρας να εμπνευστεί το «Από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο».

Συνήθως ακούγεται από τύποις θεούσες που παραγγέλνουν με χωρίς γάλα τον καφέ σε περίοδο νηστείας δυνατά για να τις ακούσουν όλοι, από κουτσομπόλες που κρατούν τεφτέρι με το τι-και-πώς της γειτονιάς, του τετραγώνου, του δήμου κτλ, από τύπους με χαλαρό ηθικό υπόβαθρο σαν αντίδοτο στις τύψεις και από άλλους γκραν γαμάω τύπους που έχουν ψιλομπερδέψει την έννοια της συγχώρεσης με αυτή της «κάνω την παπαριά μου και μόνο ο Θεός είναι κριτής μου». Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για το αντίθετο φύλο, αλλάξτε απλά τις καταλήξεις.

Άντε πήγαινε.

Ευθύς εξαρχής: Η έκφραση δεν σημαίνει πρήζω τ' αρχίδια κάποιου.

Σημαίνει, αν την παραφράσουμε, διογκώνω τεχνηέντως τον ανδρικό εγωισμό, την υπεροψία, το αίσθημα ανωτερότητας και εξουσίας κάποιου, με σκοπό είτε να τον δουλέψω ψιλό γαζί, είτε να τον χειραγωγήσω σε συμπεριφορά που με συμφέρει. Διότι πιο εύκολα εξουσιάζεται αυτός που διψά για εξουσία.

Αποτελεί λογικά μια παραλλαγή της έκφρασης φουσκώνω τα μυαλά (κάποιου) όπου, αντί για τον επηρεασμό της ευθυκρισίας και του εγωισμού, γενικά, του «θύματος», επικεντρώνουμε ειδικά στις ανασφάλειες που νιώθει αυτός σαν άντρας ή σαν επικεφαλής άλλων ανθρώπων, ώστε να στηριχτεί ψυχολογικά πάνω μας και εμείς να τον κάνουμε ότι θέλουμε.

Συνήθως χρησιμοποιείται από τους γύφτους αντί για τη φράση «την τύχη μου μέσα» ή «γαμώ την τύχη μου»...

Η κατσάδα, αυστηρή επίπληξη, χέσιμο, ξέχεσμα. Παλιομοδίτικη αργκό. Μοιάζει ιταλικής προελεύσεως, αλλά δε γνωρίζω περισσότερα.

H λέξη σαρανταποδαρούσα αποτελεί κοινή ονομασία της σκαλοπένδρας. Αυτή είναι ένα μικρό έντομο, που έχει επίμηκες σώμα, σαρανταδύο πόδια και φαιοκίτρινο χρώμα. Πιάνει τη λεία της με το δηλητήριο που εκκρίνει απ' τα δυο μπροστινά της, που μοιάζουν με αγκίστρια. Το δηλητήριο αυτό, προκαλεί τον... πόνο (στον άνθρωπο, τα άλλα ζωάκια τα στέλνει θυμαράκια μεριά). Αυτή περπατάει ξυπόλητη στα αγκάθια και έχει τελική 1 km/h. Όχι σπουδαία πράγματα δηλαδή.

Αυτό το βιντεάκι δείχνει πως μια σαρανταποδαρούσα ξηγάει το όνειρο σε μια ταραντούλα.

Όταν σλανγκίζουμε μιλάμε: 1) για έναν ενιαίο πολυπλόκαμο οργανισμό, π.χ. σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, σε πολυδαίδαλα κυκλώματα συνωμοσίας (βλ. ομάδα Ε, η), όπου τα διάφορα γρανάζια του συνεργάζονται μεθοδικά και αποτελεσματικά με στόχο να ολοκληρωθεί κάποιο πολύπλοκο πρότζεκτ(δημιουργίας προϊόντων ή υπηρεσιών).

Στο background του οργανισμού υπάρχει δαιδαλώδης δενδροειδής μορφή (π.χ. κάποιο πολύπλοκο οργανόγραμμα), μέσω της οποίας μεταβιβάζονται και ελέγχονται οι δοθείσες εντολές από τον ανώτερο της ιεραρχίας στα ενδιάμεσα ιεραρχικά όργανα και από 'κει στα τελευταία στην τάξη εκτελεστικά όργανα (όπως άλλωστε μεταβιβάζονται και ελέγχονται οι πληροφορίες από τον εγκέφαλο της σαρανταποδαρούσας στα πόδια της, μέσω των ενδεδειγμένων ζωτικών οργάνων της).

Ο όρος βρίσκει καλύτερη εφαρμογή σε περιπτώσεις δολιότητος, λόγω του ότι ο τρόπος που δρα η original σαρανταποδαρούσα μας φαίνεται υποχθόνιος (για αυτήν βέβαια είναι κάτι το εντελώς φυσιολογικό. Τής πήρα συνέντευξη. Δεν το λέω τυχαία).

Για την περίπτωση αυτή βλ. παρ. 1.

2) Για τσιπάκι (ολοκληρωμένο κύκλωμα εντός ηλεκτρονικού στοιχείου) με πολυάριθμους ακροδέκτες (ποδαράκια), βλ. σχετική φωτό. Πολλά από αυτά έχουν πολύ περισσότερους από σαράντα ακροδέκτες, ειδικά στο χώρο των Η/Υ.

Κοιτώντας κανείς τα ποδαράκια τους μπορεί να τα αποκαλέσει ως σαρανταποδαρούσες, ειδικά αν τα τσιπάκια αυτά είναι μακρόστενα ώστε να θυμίζουν περισσότερο το σχήμα της original.

Η κυκλωματική τους σχεδίαση είναι πολύπλοκη κι οι διαστάσεις τους είναι μικρές, όπως άλλωστε είναι πολύπλοκο και το νευρικό σύστημα μετάδοσης των πληροφοριών από τον εγκέφαλο στα πόδια της original σαρανταποδαρούσας, εντός του μακρόστενου σώματος της (μάκρος: 5-30 cm).

Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 2.

Παιδική έκφραση που εκφέρεται με γκρινιάρικη φωνή -αν όχι κλαψιάρικη- και που χρησιμοποιείται για πλάκα (ελπίζω) από τους ενήλικες.

Πολλά παιδάκια, όταν τα πιάνει το παράπονο επειδή στο παιχνίδι αδικήθηκαν (με άτιμο τρόπο) από τα άλλα παιδάκια, λένε στους άλλους «δεν παίζω, δεν παίζω!...», δηλαδή ακυρώνω το παιχνίδι ή βγαίνω απ' αυτό και κάντε καλά μόνοι σας, μαλακιστήρια. Κανονικά, θα έπρεπε να ακούγεται πάντα απειλητικό, βγαίνει πάντα όμως παραπονεμένο. Όσο για τους άλλους, τι είχαν και τι έχασαν...