Tagged definitions (4)
Showing 1-4 from 4

Χιουμοριστική παρομοίωση φαφλατά-ασυναρτησιολόγου, που ενδημεί σε κάθε καφενείο της ημεδαπής, με τον ομώνυμο μέγα διδάσκαλο της αριθμοσοφίας, που δίδαξε κατά τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες της δεκαετίας του ’90, στο πάνελ των «Παιδιών της Νύχτας».

Ο τύπος λοιπόν αυτός, αναφέρεται σε ανύπαρκτα αρχαία ελληνικά (τί άλλο;) ρητά, κάνει μνεία στην υποτιθέμενη αντιστοιχία μουσικών κλειδιών και αριθμών με την ελληνική γλώσσα, παραφράζοντας ο,τι έχει τσιμπήσει δώθε-κείθε για τους Πυθαγόρειους και ΣΙΑ, διαθέτει χάρτες για το κατά που πέφτει η Ατλαντίδα, γνωρίζει ανθρώπους-κλειδιά στο Πεντάγωνο κι έχει τις πληροφορίες του για τις επόμενες κινήσεις των Τούρκων σε βάθος εικοσαετίας, εξαίρει (χωρίς να ξέρει) το ανυπέρβλητο αρχαιοελληνικό πνεύμα (επειδή έτσι μας έχουν πει οι Εβροπέοι), αναλώνεται σε επεξηγήσεις πολύπλοκων λεπτομερειών παραδόξων φαινομένων (που έστω και μια δόση αλήθειας να περιέχουν, είναι άχρηστες και ασήμαντες), συνωμοσιολογεί (βλ. οι Οβραίοι, τα ούφο κλπ), παρετυμολογεί κάθε λέξη-έκφραση ελληνική ή ξένη, προκρίνοντας αρχαιοελληνική καταγωγή (π.χ. μουσαφίρης < τα μισά φθείρεις, ασιχτίρ < σε οικτίρω κλπ) και πραγματοποιεί αδόκιμες και επιστημονικά αυθαίρετες χρονικές και τοπικές συγκρίσεις-υποθέσεις, γενικολογώντας καφενοβίως, αλλά με προσποιητή ακριβολογία και οξυδέρκεια. Με ντοκουμέντα πάντα...(!) Δηλαδή, μπερδεύει την πούτσα με την βούρτσα και το τρόλεϊ με το βόλεϊ…

Παραδείγματα Λάσκειου λόγου:

• Τί θα γινόταν στις ανατολικομεσημβρινές κινεζικές επαρχίες το 1375 π.Χ. αν δεν είχε στεφθεί αυτοκράτωρ ο Κλαύδιος το 41 μ.Χ.,
• Αν ο Χιροχίτο είχε ρίξει πρώτος τη βόμβα τώρα θα μιλούσαμε όλοι γιαπωνέζικα,
• Οι αρχαίοι είχαν ανακαλύψει πετρέλαιο στις Κουκουβάουνες, αλλά είχαν προβλέψει την αναλογία 7/10 και προτίμησαν να σιωπήσουν,
• Το σουτζούκ-λουκούμ κι ο σαπούν-χαλβάς είναι βυζαντινά = αρχαιοελληνικά (sic) εδέσματα,
• Αν προσθέσεις την τετραγωνική ρίζα του αθροίσματος των αντιστοιχούντων σε αριθμούς, γραμμάτων της πελασγικής αλφαβήτου, ενός συγκεκριμένου χαϊδευτικού γυναικείου ονόματος, στο γινόμενο του διαιρέτη του ποσού που προκύπτει από την εκάστοτε μέτρηση κιλοβατώρων της Δ.Ε.Η. σπίτι σου, προς την επιθυμητή ημεροχρονολογία απολύσεώς σου από το στρατό, επί της διαμέτρου της πούτσας του Τζων Χόλμες (παγκόσμιος σταθερά κατά το σύστημα CGS), θα προκύψει με ακρίβεια Ångström, η αμοιβή που θα σκάσεις στον ψυχίατρο,
• Οι Αλβανοί είναι πιο ντόμπροι απ’ τους Ρουμάνους,
• Το ευρώ φτιάχτηκε για να καταστρέψει τον ελληνισμό και δεν προέρχεται ετυμολογικά από την Ευρώπη, αλλά απ’ τους Εβραίους,
• Τον καιρό του μακαρίτη του Παπαδόπουλου, πίνανε νερό στ’ όνομά του στα χωριά, αφού έφτιαχνε αδιάκοπα όλο βρύσες (και δρόμους),
• Το εβραϊκό λόμπι της Αμερικής κινεί τα νήματα, μόνο και μόνο για να τη σπάσει στους Έλληνες,
• Ο Λιακόπουλος έχει πέντε διδακτορικά από αναγνωρισμένα (και παραγνωρισμένα), πανεπιστήμια του εξωτερικού, απλώς δεν έχει ασχοληθεί να δώσει ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α.,
• Ο Άδωνις ξέρει τί λέει...

Και άλλα πολλά.

Να μην συγχέεται με τον τύπο Φον Νταίνικεν ή τον Λιακό, διότι αυτός ο δύστυχος μάλλον πιστεύει αυτά που λέει και καλεί τη γυναίκα του να σηκωθεί από καρέκλα-κρεβάτι-ντιβάνι-καναπέ ωρυόμενος «πώς βρέθηκαν οι μελιτζάνες στο ψυγείο;» σε ύφος «πώς βρέθηκαν οι πυραμίδες στις Μυκήνες;», ενώ ο μέγας Λάσκος ήτο μεγάλη μαλαγάνα!

Μια εγκλέζικη παροιμία λέει, ότι ο νευρωσικός χτίζει σπίτι στα σύννεφα, ο ψυχωσικός ζει μέσα σ’ αυτό κι ο ψυχίατρος χρεώνει το νοίκι. Ο συνονόματος του Λάσκου, συνήθως χαίρει άκρας ψυχικής υγείας, γι’ αυτό λέξη δεν πιστεύει απ’ όσα λέει, παρά μόνο παραμυθιάζει τους άλλους, για να περνά η ώρα...

Ο φιλόσοφος, νομικός, κοινωνιολόγος, επικοινωνιολόγος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και εσχάτως ποιητής Γιώργος Βέλτσος, αποτελεί ένα απο τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα της ελληνικής δημόσιας σκηνής. Διαθέτει φανατικούς φίλους και εξίσου φανατικούς εχθρούς.

Μαθητής του καμπόσου Jacques Derrida, αποτελεί τον καθ' ημάς Απόστολο της Ποστίλας και της Μεταμοντερνιάς, φιλοσοφικών τάσεων ακμαζουσών εν τη Εσπερία. Απίστευτα εκκεντρικός και ιδιόρρυθμος, μορφή υπερτεράστια, παμμέγιστη, κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Όπως άλλωστε κι ο ίδιος λέει: «ο Γιώργος Βέλτσος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο αντι-Βέλτσος ή αλλιώς ο μη-Βέλτσος». Κι ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε.

Σλανγκικώς, το όνομα του Γιώργου Βέλτσου χρησιμοποιείται με δύο κυρίως τρόπους:

• Ο φωτεινός παντογνώστης, ο υπερεγκέφαλος, η κινούμενη εγκυκλοπαίδεια, ο ειδικός επί παντός επιστητού, ο άνθρωπος με τις απεριόριστες θεωρητικές ικανότητες, ο άνθρωπος που σίγουρα δε θες να παίξεις τρίβιαλ μαζί του. Χαρακτηρισμός κατά βάση θετικός.

• Ο αμπελοφιλόσοφος, ο αερολόγος, αυτός που έχει προσβληθεί από οξεία λογοδιάρροια κι όλο μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, ο ματαιόδοξος και ψευτοκουλτουριάρης διανοούμενος που πουλάει τρέλα παπαρολογώντας ακατάσχετα και ακαταλαβίστικα, ο πολυπράγμων σε βαθμό μαλακίας. Βεβαίως, το σκώμμα και ο μυκτηρισμός κατά των πάσης φύσεως θεωρητικών και θεωρητικολογούντων, δεν είναι κάτι καινούργιο, ανάγεται τουλάστιχον στην αρχαϊκή εποχή των Ελλήνων (βλ. Θαλής που περπατούσε αφηρημένος και σαβουριάστηκε στο πηγάδι, Νεφέλες του Αριστοφάνη όπου τρώει κράξιμο ο αιθεροβάμων Σωκράτης, Ηράκλειτος που έκραζε την «πολυμαθίην κακοτεχνίην» του Πυθαγόρα κλπ). Χαρακτηρισμός λοιπόν ξεκάθαρα αρνητικός.

«Περισσότερο από φιλοσοφία του υποκειμένου και της συνείδησης, μετά τό στρουκτουραλισμό και μετά τή διαλεκτική – ακόμα και στην αρνητική αντορνική εκδοχή της που απορρίπτει τις «συνθέσεις» των κοινωνικών επιστημών – μετά και από κάθε θεωρία της κοινωνίας που επαγγέλλεται τη χειραφέτηση είτε ως ριζική κριτική της γνώσης, είτε ως κριτική της ιδεολογίας και πάντως ως συνολική κριτική της κοινωνίας εν ονόματι ένός κανονιστικού και ουτοπικού ιδεώδους, κυρίως εναντίον κάθε «συνολιστικής αρχής» πού υποθετικά ενοποιεί ό,τι ουδέποτε πραγματικά θεματοποιείται από τον ακατονόμαστο βιωμένο κόσμο και τέλος με τη βεβαιότητα της εγγενούς αλήθειας του όλου και τη γνώση του αμφιβόλου αποτελέσματος της υπέρβασης, η μη-κοινωνιολογία, χωρίς την προκατάληψη του «αρνητισμού», την αισιοδοξία του «καθολικού προγραμματισμού» ή την υποκρισία του κάθε «ανθρωπολογισμού» αλλά με διάθεση αποκαταστατική της αυτοδιαψευσμένης νεοτερικότητας, ούτε ανακατασκευή του μαρξισμού, ούτε κριτική του κοινωνικού εξορθολογισμού αλλά ούτε και θεωρία της επικοινωνιακής δράσης στο αγγελικό πεδίο ενός δι-υποκειμενικού, κατανοητικού και ηθικού διαλόγου υπέρ του καθολικού consensus, αναδεικνύεται αποσπασματικά εκεί όπου η ενδο-υποκειμενική εννόηση έχει το λόγο ως γραφή σ’ ένα διαρκώς ανολοκλήρωτο έργο: το κείμενο, κατεξοχήν σημείο του καντιανού Υψηλού, δείγμα γραφής της μετα-μοντέρνας εποχής μας και πεδίο αυτού που ήδη υπάρχει μετα-γραφόμενο».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την εισαγωγή του πονήματος του Γ. Βέλτσου «Η Μη-Κοινωνιολογία». Ίσως μερικοί από μας να βγάζουν κάποια άκρη, όμως τέτοια παρόμοια κείμενα, που φαντάζουν αλαμπουρνέζικα για τους πολλούς, έχουν εδραιώσει την παραπάνω αρνητική εικόνα για τον καθηγητή.

Π.χ. - Ο Θανασάκης από τότε που πέρασε στη σχολή, πολύ έχει κουλτουρέψει ρε αδερφάκι μου. Κοκάλινο γυαλάκι, υφάκι βαθυστόχαστο, ατημέλητο και καλά λουκ, άσε που κυκλοφοράει συνέχεια μ' ένα βιβλίο φιλοσοφίας και το μοστράρει.
- Ναι ο μαλάκας, την έχει δει Βέλτσος κι έτσι. Νομίζει πως μ' αυτές τις δηθενιές θα βγάλει γκόμενα... Ανάθεμά με κι αν καταλαβαίνει κι ο ίδιος αυτές τις παπαριές που λέει.

Ο Τσέχος συγγραφέας Milan Kundera σλανγκιστί, κατά το Γιαλόμας και κατά την ελληνοποίηση ξενικών ονομάτων, όπως Σακεσπύρος ή Σεξοσπύρος για τον William Shakespeare. Αν η σύντροφός σου είναι Γιαλόμα, σού τα πρήζει με το «τι θα έλεγε ο Κούντερα για την σχέση μας», στο οποίο η slangically correct απάντηση είναι: «Τι να πει κι ο Κούντερας;», ή «δεν γαμιέται κι ο Κούντερας!», «ποιος τον γαμάει τον Κούντερα» κ.ο.κ. Εννοείται ότι ο Κούντερας, έχοντας γράψει την «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι», την «Αθανασία», την «Ταυτότητα» κ.ά. έχει καταστεί η νο2 αυθεντία στις σχέσεις με πρώτον βέβαια τον Γιαλόμα. Slangically correct απάντηση είναι και να πεις: «Ναι, μ' αρέσει πολύ η »Αναστασία«, που έγραψε ο Κούντερας! Κι η Αλικάκη με τον Κούρκουλο μια χαρά παίζανε!».

Επίσης, κούντερας είναι ο τύπος, που πάσχει από υπερκουλτουρίαση και μιλάει πομπωδώς στο στυλ «δώσε βάση στο νόημα».

Αυτός που ζήτησε και πήρε άσυλο (σίτιση, στέγαση) σε τηλεοπτικούς σταθμούς, αφού εκδιώχθηκε από το σπίτι του λόγω (προφανώς) μαλάκυνσης. Έχει την δυνατότητα να μας ζαλίζει τα αρχίδια με αερολογίες και πίπες, αλλά έχουμε την δυνατότητα να τον νιώσουμε. Επίσης είναι και καραγκιόζης. Μεγάλος.