Ο James Bond, όπως πρωτοακούστηκε σε ευτελές ελληνικό τραγούδι των 60's (περιλαμβάνεται στη συλλογή «Φόλα Παρτίδα»)
Αυτός που είναι εξοπλισμένος με τα ακριβότερα και πιο εξελιγμένα γκάτζετ και τα επιδεικνύει πουλώντας μούρη.
Ο ριψοκίνδυνος, αυτός που αντέχει και επιβιώνει και στις πιο αντίξοες συνθήκες, όλως παραδόξως χωρίς καν γρατζουνιά, συχνά συνώνυμο του Ράμπο, ή κομμάντο.
...Τζέμης Μποντ θα γίνω, για να σε αποκτήσω...
...θα γίνω, θα γίνω για σένα Τζέμης Μποντ(σε καφενείο χωριού):
- Κρύψε ρε Σάκη το άη φον και μας κοιτάει όλο το χωριό!
- Κάτσε ρε Μπάμπη, εσεμές στέλνω!
- Στείλε από το δικό μου ρε μαλάκα, θα σε περάσουν για τον Τζέμη Μποντ! Μου έχεις κοτσάρει και το bluetooth στο αυτί, φιρί φιρί το πας να μας την πέσουν!- Τα έμαθες για τον Τάσο ρε ψηλέ;
- Όχι, τι έκανε πάλι το θηρίο;
- Ανέβηκε προχτές στην ταράτσα να φτιάξει την κεραία...
- Και τον χτύπησε το ρεύμα;
- Όχι, χειρότερα! Έπεσε στο κενό!
- Τι λε ρε φίλε; Αυτός μένει και σε 5όροφη! Πού νοσηλεύεται να πάω να τον δω; Ή μήπως ήρθαν τα χειρότερα;
- Εδώ είναι το αστείο! Ούτε γρατζουνιά! Έπεσε πανω σε καρότσα με σεντόνια, είχε λαϊκή από κάτω!
- Τι λες τώρα ρε φίλε, Τζέμης Μποντ ο δικός σου...
- Αλλά ο γύφτος τον κατσάδιασε γιατί του γκρέμισε την καρότσα...
- Πω, απίστευτο, κάτσε λίγο να συνέλθω...
