Tagged definitions (360)
Showing 251-260 from 360

Ευρισκόμενος σε μουσικό κόντεξτ, ο θόρυβος μπορεί να λαμβάνει τις εξής διακριτές σημασίες:

• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα (εφεξής με την έννοια του ολοκληρωμένου αποτελέσματος μετά από διαδικασίες σύνθεσης, εκτέλεσης, παραγωγής και παρουσίασης) είναι απροσδιόριστο, όσο και καινοτόμο, εννοώντας πως δεν χωράει παρά μόνο σε γενικού τύπου ταμπέλες -ίσως ούτε καν και σ' αυτές. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως τα κομμάτια καλύπτουν ένα ευρύ και συχνά-πυκνά ετερόκλητο φάσμα μουσικών ιδιωμάτων με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία στην απόσταξη των επιρροών. Ο θόρυβος μπορεί να αφορά μουσικές που στηρίζονται σε κάποια αναγνωρίσιμη ακουστικά μουσική βάση (π.χ. ροκ, μέταλ, κ.α.) ή σπανιότερα, μπορεί να δηλώνει κάτι το ολότελα καινούργιο και ανήκουστο (με την καλή έννοια). Π.χ.: Ποστίλες.
• Σε συνδυασμό με το παραπάνω, αλλά όχι απαραίτητα, το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι τιγκαρισμένο φουλ στα εφέ, έτσι ώστε η απροσδιοριστία να είναι τεχνητή ενώ η μουσική βάση να είναι στην πραγματικότητα πιο στάνταρ και βατή απ' ότι υποδηλώνεται με την πρώτη ακρόαση. Σαν μπόνους, η κατάχρηση των εφέ μπορεί να εντείνει την αίσθηση της χαοτίλας και του χασίματος κατά το άκουσμα, οδηγώντας τον ακροατή σε πιο ατμοσφαιρικά μουσικά μονοπάτια. Π.χ.: Πάλι ποστίλες, αλλά και ambient, industrial, new rock, διάφορα metal παρακλάδια κλπ.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα είναι κυριολεκτικά θορυβώδες και χαοτικό, αλλά και πάλι με την καλή έννοια: Συνθετικά και εκτελεστικά έχει κάτι να πει και το λέει, οπότε η παραγωγή μπορεί να είναι θόρυβος είτε ηθελημένα (πιο συχνό φαινόμενο) είτε λόγω απειρίας κατά την τελική μίξη/μάστερινγκ (ευτυχώς, πλέον όχι τόσο συχνό φαινόμενο). Το ίδιο ισχύει και σε συναυλιακό περιβάλλον (όπου ο θόρυβος, λιγότερο κολακευτικά όμως, δυστυχώς είναι περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση). Π.χ.: Ντεθιές.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από τη δημιουργική χρήση μη μουσικών ήχων του περιβάλλοντος, δηλαδή αξιοποιεί τους θορύβους που μπορούν να παράγονται με τεχνητό ή φυσικό τρόπο, π.χ. το κουδούνισμα των κλειδιών σ' ένα μπρελόκ, ο ήχος του ανέμου/ της βροχής/ της πόρτας που τρίζει/ των μηχανών και μηχανημάτων κ.α. Κάπως έτσι υποτίθεται ότι γεννήθηκε και το μουσικό ιδίωμα του industrial.
• Το τελικό μουσικό αποτέλεσμα είναι Γ.Τ.Π. και η συνθετάρα/γκρουπάρα/παραγωγάρα είτε μας δουλεύει ψιλό γαζί πουλώντας άποψη, είτε την έχει ακούσει τελείως με την πάρτη του και πολύ απλά δεν νιώθει. Επειδή, όμως, ο μέσος άνθρωπος δεν είναι τόσο κάφρος που να μην καταλαβαίνει ότι αυτό που του έχουν σερβίρει είναι μια παπαριά και μισή, αποκαλείται γενικά θόρυβος με σκοπό να ψαρώσει ο πιθανός ακροατής, μιας και η αφηρημένη αυτή έννοια ενδέχεται να υποδηλώνει κάποια από τις τέσσερις παραπάνω περιπτώσεις. Συναντάται συχνά σε πονήματα μουσικοκριτικών σε καθ' όλα έγκριτες και αξιόπιστες εκδόσεις του μουσικού τύπου.

Εννοείται φυσικά ότι η λίστα περιπτώσεων και υποπεριπτώσεων του θορύβου δεν εξαντλείται στο παρόν λήμμα. Αντιθέτως, οι ορισμοί μπορούν δυνητικά να είναι τόσοι όσοι και οι ακροατές που προσπαθούν να τον ορίσουν.

Αναρτηθέν εις Δ.Π. υπό Khan.

Το κλασσικό μπακιρένιο, συνήθως κοκκινόχρωμο κανατάκι που σερβίριζαν παλιότερα το κρασί, αλλά κι ακόμα σε διάφορα ντεμέκ ταβερνεία ή ρακοκρασάδικα (πχ. Θησείο, Γκάζι). Το όνομα του, από το ιταλικό quartuccio (=quarto), σημαίνει τέταρτο, ακριβώς γιατί περιέχει 1/4 του κιλού κρασί. Εξού και πολλές φορές λέγεται και καρτούτσο.

Βγαίνει από την λέξη motor και αναφέρεται συνήθως στο μηχανάκι το οποίο έχουν στην κατοχή τους οι μοτόρηδες (διότι δεν τους ανήκει δικαιωματικά), που βγάζει αυτόν τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνει το τύμπανο του αφτιού σου να δονείται ασύστολα.

Ο μοτόρης αναφέρεται συνήθως σε κάγκουρες οι οποίοι το παίζουν ραλιάρηδες με τα οχήματά τους (μηχανάκια τους),
αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα από Κ.Ο.Κ., αλλά ούτε ένα χαρακτηριστικό από τα μηχανάκια τους.

Σε ορισμένα βιβλία είναι το εσώφυλλο, το οποίο αποτελεί καταρχήν προεξέχον τμήμα του εξωφύλλου, το οποίο στην συνέχεια διπλώνεται και εφάπτεται στο κυρίως εσώφυλλο, παραμένοντας διακριτό από αυτό. Στο μπροστά αυτί υπάρχει συνήθως βιογραφικό του συγγραφέως ενίοτε με φωτογραφία της αφεντομουτσουνάρας του, ενώ στο πίσω αυτί ή η συνέχεια του βιογραφικού, ή τίτλοι από τις εκδόσεις, ή κάποια άλλη πληροφορία.

Συχνά αναφέρεται και στη χορευτική ομάδα που συνοδεύει τον τραγουδιστή που εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης.

Παντζαρόσωστος: Δεν είναι αυτός που είναι σωστός περί το παντζάρι αλλά αυτός που σώθηκε από το παντζάρι. Δηλαδή ο παντζαροσωσμένος ή ο διά κοκκινογουλίου ή τεύτλου σεσωσμένος.

Σ.ς.: Τα τεύτλα σώζουν! Ρίχτε μια ματιά στα σχόλια της φραπελιάς να καταλάβετε.

Σύστημα στρώσης σωλήνων σε ενδοδαπέδιο σύστημα θέρμανσης.

Δεν αναφερόμεθα στα ομώνυμα φασολάκια, αλλά στα ντυμένα με μαύρη ματ βαφή τουτούνια που τελευταία φοριούνται από τρέντι μετακαγκούρια νέας κοπής. Το κόστος της συγκεκριμένης βαφής είναι ιδιαίτερα υψηλό, η δε ορθή συντήρησή της απαιτεί πρωκτική προσήλωση.

Ομολογουμένως ψαρωτίκ σε πορσικά ή σε θηριώδεις τζιπούρες, το μαυρομάτικο λουκ καταντά μάλλον γούτσου-γούτσου σε μικρότερα κάγκουαρ.

Το πιατάκι στο οποίο κατέθεταν οι μερακλήδες τον οβολό τους υπέρ αναξιοπαθούντων μπουζουξήδων που αναγκάζονταν να βγουν με το ζητιανόξυλο στη γύρα από κουτουκίου εις κουτούκιον για τον επιούσιο.

Ετυμολογικώς, ο λημματογράφος εικάζει ότι η εδώ έννοια της λέξης συνδέεται με το σφουγγάρι που το βουτάς στον κουβά, κι όσο νερό κρατήσει.

Ιστορικώς, η σφουγγάρα στην Ελλάδα γνώρισε δόξες στην τριακονταετία 1930-1960, αν και αυτού του είδους η εύσχημη επαιτεία (βλ. παράδειγμα Νο 2 ) ουδέποτε (ευτυχώς) εξέλιπε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αν και οι πλανόδιοι μουσικοί κάποτε κοσμούσαν με την Τέχνη τους βασιλικές αυλές, οι ρεμπέτες στους οποίους αναφέρεται το λήμμα είχαν μάλλον διαταραγμένες σχέσεις με την εξουσία (βλ. παράδειγμα Νο 1).

Στις μέρες μας, το πάλαι ποτέ πιατάκι έχει αντικατασταθεί από κάποια μπανάνα, ταγάρι, κασκέτο, ή, στην περίπτωση των στατικών και όχι περιφερόμενων μουσικών (βλ. παράδειγμα Νο 4), από την ανοιχτή επί του εδάφους θήκη του οργάνου τους.

Το λήμμα είναι αφιερωμένο σε όλους τους μουσικούς του σάιτ.

Έτσι ονομάζονται τα big bags, ήτοι οι μεγάλοι, από συνθετικό υλικό σάκοι χωρητικότητας 500-1000 κιλών, στους οποίους διακινούνται πάσης φύσεως υλικά που λέει και το άσμα, από οικοδομική άμμο μέχρι ζάχαρη.

(Παίδες, μα τη βρακοζώνα της Παναγίας, δεν κάνω πλάκα! Άμα νομίζετε ότι σας λέω μπούρδες, γουγλίστε «μπούρδες big bags» να το δείτε με τα ματάκια σας. Δε βάζω το λίνκι, μην κάνουμε και ρεκλάμα).

Πηγή: ο φορτηγατζής ο Τάκης. Αστείρευτη πηγή ο άθρωπας μιλάμε. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, όλο και κάτι μαθαίνω. Σπεκια και θένκια Τάκη, αν και υποψιάζομαι ότι αγνοείς την ύπαρξη του σλανγκρ.