Tagged definitions (832)
Showing 681-690 from 832

Σλανγκοπρεπέστερη εκδοχή του φρικιού με την προσθήκη του γαμοσλανγκοεπιθήματος «-ίκουλας». Οι κυριότερες (και συχνά αλληλοκαλυπτόμενες) φυλές του φρίκουλα περιλαμβάνουν:

1. Ρατσιστικά: ανθρώπες με ειδεχθή εμφάνιση.

Εδώ υποβόσκουν τέσσερις κατηγορίες:

• Τα ακραία μπάζα.
• Τα «τέρατα της φύσεως» (lusus naturæ), άτομα δηλαδή με εκ γενετής δυσμορφίες και δυσπλασίες (μικροκεφαλισμός, σιαμαία δίδυμα κλπ).
• Διαμελισμένα θύματα ατυχημάτων ή πολέμων.

• Όσοι οικειοθελώς υιοθετούν το λουκ, υποβαλλόμενοι σε αντεργκράουντ πλαστικές επεμβάσεις, λιμάρισμα κυνοδόντων, εξτρήμ πήρσινγκ, στρέτσινγκ και τατουάζ, κ.ά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο industrial μουσικός Genesis P-Orridge που υπεβλήθη μαζί με την (μακαρίτισσα πλέον) σύζυγό του σε αλλεπάλληλες εγχειρήσεις προκειμένου να σμιλευτεί ένα νέο «πανδρόγυνο» είδος.

  2. Ο γκίκουλας τση τεχνολογίας

Για παράδειγμα:

• Ο κλασικός νερντ φύτουκλας που κάνει παπάδες με τα μπλιμπλίκια του αλλά in real life στερείται κάθε στοιχειώδους κοινωνικής δεξιότητας. Βλ. τον χαρακτήρα του Sheldon στο «Big Bang Theory».

• Ο χακεράς εταιρειών τηλεφωνίας. Πρόκειται για ελληνοποίηση του phreak (phone freak).

  3. Άτομα που έχουν ψώρα / κόλλημα με κάτι.

Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα εξήνταζ για τους ψυχεδέλες (acid freak). Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Φρίκουλας με την καθαριότητα.
• Φρίκουλας με την γυμναστική.

• Φρίκουλας με την οικολογία, κλπ.

  Συνώνυμο: ναζί του/της... (όπως π.χ. ναζί της γραμματικής)

4. Ο λατέρνατιβ, το φρίκουλο.

Κι εδώ υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες:

• Σε πολιτισμικό επίπεδο: το αρχέτυπο του μουλτικουλτουριάρη τζιβάτου ραστοφόρου γκρηνιάρη και πάει λέγοντας.

• Σε πολιτικό επίπεδο (παραφράζοντας τον χαλικού) φρίκουλα αποκαλεί η ανάρχα το μπάχαλο, ο αριστεριτζής τον ανάρχα, ο σφυριζαίος τον αριστεριτζή, και όλους τους παραπάνω ο ο κνίτης και το χρυσαύγουλο.

  Μπορεί οι φρίκουλες να κάνουν ορισμένους να φρίττουν, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι το λήμμαν δεν ετυμολογείται εκ της φρίκης αλλά εκ του αγγλικάνικου freak.

(από σφυρίζων, 04/03/13)

Η κλασική έκφραση κάνω την πάπια έπεσε θύμα χάιτζακ για να περιγράψει το μιμηδιώδες φαινόμενο ντάκφεϊς: την γνωστή γαμογκριμάτσα που κάνουν φεϊσμπουκλούδες όλων των φύλων, με την σφαλερή πεποίθηση ότι τις καθιστά ομορφότερες.

Κορίτσια, με κάθε σεβασμό στον Τρύφωνα Σαμαρά και στην Ντέζι Ντακ, η γκριμάτσα αυτή δεν είναι αισθησιακή. Σάς ευτελίζει.

Συνώνυμο για το τρόλεϊ και το τρολοκομείο, δηλαδή για το σάιτ ή φόρουμ που έχει γεμίσει με τρολ, θυμίζοντας τρελάδικο. Ο γούγλης δείχνει επίσης και την χρήση επιθέτου τρολάδικος-η-ο.

Συχνότατο φέτος (2013) στα κοινωνικά μήντια Φέισμπουκ και Τουίτερ. Η αρχή έχει ως εξής: Κάποιοι χρήστες διαδίδουν σημαντικότατες ειδήσεις που τις αποσιωπούν ένοχα τα συμβατικά Μέσα Ενημέρωσης και παρακαλούν αυτές να διαδοθούν, ή, παρομοίως, χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μήντια για να κάνουν μια ανθρωπιστική έκκληση, λ.χ. να μαζευτεί αίμα για έναν πάσχοντα. Στο τέλος λοιπόν του ποστ έχουμε την παράκληση «διαδώστε». Σε κάποια φάση, όμως, κάποιος κάνει λάθος και βάζει μια μη σωστή αύξηση δίκην υπερδιόρθωσης και έχουμε το «διεδώστε» ή «diedwste» σε γκρίκλις. Η υπόλοιπη όμως διαδικτυακή κοινότητα θεωρεί ότι πρόκειται για ένα «λάθος σωστό» (που λέει κι ο Πορτοκάλογλου) γιατί κάποιος που βιάζεται απελπιστικά να διαδώσει μια επείγουσα είδηση ή παράκληση είναι ανθρώπινο (ή και επιβεβλημένο) να περιπέσει σε λάθη και οφείλουμε να μην είμαστε Grammar Nazis μαζί του.

Με άλλα λόγια, το «diedwste» χρησιμοποιείται για να σατιριστεί η φούρια ορισμένων χρηστών να χρησιμοποιούνται τα κοινωνικά μήντια για να διαδίδονται εναλλακτικές ειδήσεις ή ανθρωπιστικοί σκοποί (που ενίοτε αποδεικνύονται μουφεύματα). Την έκφραση χρησιμοποιούν συχνά δεξιοί και/ή νεοφιλελέδες για να σκώψουν αριστερούς και/ή χρήστες με ανθρωπιστικές ευαισθησίες, αλλά μπορεί ασφαλώς να χρησιμοποιηθεί από κάθε αστειάτορα από όπου κι αν προέρχεται.

Εν κατακαυλείδι, η ειρωνική χρήση του «diedwste» που είναι πολύ συχνή φέτος, συμβαίνει συνήθως στις εξής (μη εξαντλητικές) περιπτώσεις: α) Όταν κάποιος μεταδίδει μια ψευδή είδηση, η οποία όμως θα είχε νόημα να είναι αληθινή γιατί είναι πολύ εκφραστική μιας πραγματικότητας/ κατάστασης. β) Όταν αντίστροφα κάποιος μεταδίδει μια υπαρκτή και τετριμμένη είδηση, η οποία όμως θεωρείται πολύ αντίθετη με ό,τι συμβαίνει κανονικά, οπότε για αυτό πρέπει να διαδοθεί ως και καλά κοσμοϊστορική (λ.χ. «πήγα σε μια δημόσια υπηρεσία και δεν είχε ουρά #diedwste») ). γ) Συνηθέστερα, όταν κάποιος μας μεταδίδει μια εξαιρετικά ασήμαντη λεπτομέρεια της καθημερινής του ζωής ή ένα παράδοξο περιστατικό, που όμως δεν ενδιαφέρει κανένα, και έτσι σατιρίζει γενικά τη συνήθεια των υπόλοιπων χρηστών να κάνουν το ίδιο με τα ποστς τους.

Φοριέται πάρα πολύ φέτος (2013) στα κοινωνικά μήντια Φέισμπουκ και Τουίτερ η ειρωνική τροπή της ξύλινης φράσης «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται».

Από πολλούς θεωρείται ότι η εν λόγω ξύλινη ατάκα ισοπεδώνει τις διαφορές ανάμεσα αφενός σε μια πραγματική ή υποτιθέμενη αριστερή βία και αφεδύο στην (ακρο)δεξιά φασιστοειδή βία, οπότε συντελεί εντέλει σε μια απολιτικοποίηση ή και έμμεση ανοχή του δεύτερου είδους βίας, ή σε μια λογική συμψηφισμού που παριστάνει την Αριστερά ως βασικά υπεύθυνη και για την φασιστοειδή βία στο πλαίσιο challenge & response (που λένε και στο χωριό μου). Αλλά ακόμη κι αν δεν συμμερίζεται κανείς όλη την κριτική στην φράση «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται» παραμένει το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε υπερβολικά από ένα κυρίαρχο ντίσκουρς των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, οπότε ο σχετικός κορεσμός οδήγησε σε αντίστοιχο πληθωρισμό των ειρωνικών τροπών της. Οι τροπές αυτές γίνονται συχνά από αριστερούς, αλλά δυνητικά και από άλλους αστειάτορες από όπου κι αν προέρχονται.

Αυτοί που επιδίδονται σε τροποποιήσεις της φράσεις συνήθως επιδιώκουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω: α) Σατιρίζουν την απολιτική κοινοτοπία της φράσης με το να κάνουν μια ακόμη πιο κοινότοπη καταδίκη με ακραία γελοιότητα, λ.χ. «καταδικάζω τα σκατά από όπου κι αν προέρχονται» ή το κάπως πιο πολιτικοποιημένο «καταδικάζω την φτώχεια από όπου κι αν προέρχεται». β) Ενίοτε αναφέρονται σε πράγματα που είναι καθ' εαυτά άδηλο από πού προέρχονται, λ.χ. «καταδικάζω την κακοκαιρία από όπου κι αν προέρχεται». γ) Ενίοτε η καταδίκη είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη, οπότε το «από όπου κι αν προέρχεται» καθίσταται αντιφατικό, λ.χ. «καταδικάζω τους Κνίτες από όπου κι αν προέρχονται». Έτσι καταδεικνύεται ότι η αρχική φράση δεν είναι καθόλου ουδέτερη. δ) Ορισμένες φορές σατιρίζεται γενικά το είδος του καταγγελτικού λόγου που θάλλει στο Φέισμπουκ και το Τουίτερ, που ενθαρρύνουν τα σύντομα ποστς με βιωματική εμπλοκή του χρήστη, οπότε εμμέσως ενθαρρύνουν τον καταγγελτικό λόγο. Οπότε οι ειρωνικές τροπές όντας άτοπες ασκούν κριτική στην ίδια την ευκολία των διαδικτυακών καταγγελιών που εξαπολύει ο καθείς. Λ.χ. «καταδικάζω το ντάκφεϊς από όπου κι αν προέρχεται».

Λυρική εκδοχή της βλογιοκομμένης μπλογκοδιάρροιας που ποστάρει στο βλόγιόν του στην μπλογκόσφαιρα ο μπλογοτέχνης μπλόγκερ καθώς μπλογκάρει με την κρυφή ελπίδα ότι όλο και κάποιος εβλογημένος θα τη διαβάσει κατά την μπλογκότσαρκά του.

Συνδέω (μεταξύ τους διάφορες πληροφορίες που έχω στο μυαλό μου) και (τελικά) αντιλαμβάνομαι. Κάνω δηλαδή διάφορους συνειρμούς μέχρι να αντιληφθώ το όλον.

Χρησιμοποιείται πολύ στο Φέισμπουκ, όταν κάποιος προειδοποιεί ότι θα κάνει κοινοποίηση ή θα μοιράσει μια κατάσταση, ένα επιτυχημένο αστείο ή ό,τι.

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες αποπάνογλου:

1. Ο γείτονας που είναι απώ πάνω σε μια πολυκατοικία, και ακούει μουσική στην διά πασών ή κάνει άγριο σεξ σε αντίθεση με σένα.

2. Αυτός που έχει ποστάρει πριν από σένα σε έναν διαδικτυακό διάλογο.

Δεν είναι απαραίτητα μικρασιατικής καταγωγής, αλλά συχνά είναι μικροαστικής καταγωγής.

Ο σπαμαρχίδας, αυτός που στέλνει συνέχεια σπαμ (δες και εδώ), και κατ' επέκταση αυτός που ποστάρει ακατάσχετα ποστ αμφίβολης ποιότητας και στέλνει πολλά άχρηστα μέλια.