Definitions (28354)
Showing 6211-6220 from 28354

Οι γκόμενες ή οι γκόμενοι που δεν μπορέσαμε να χτυπήσουμε όταν το θέλαμε ή όπως το θέλαμε, αλλά κατέληξαν στο τέτοιο μας περίπου κατά τύχη, αφού πέρασαν πρώτα από πιο έμπειρους ή πιο ελκυστικούς κατακτητές.

Πάσα: φίλος Μιχάλης.

Ορισμένες φορές το να μην υπάρχει γάμος στην μέση προκαλεί ένα θεσμικό έλλειμμα, που δημιουργεί κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας. Φανταζόμαστε λ.χ. έναν τριφασικό μούναρο, που τον κυνηγάνε όλοι, με πιθανό αποτέλεσμα να διασταυρωθούν τα ξίφη τους και να έχουμε ντράβαλα και μανούρες. Γιατί ο καθένας μπορεί να εγείρει ότι είναι σημαντικότερος από τους άλλους και να μην ανέχεται να της την πέφτουν κι άλλοι. Ενώ μετά τον γάμο συμβαίνει ένας καταμερισμός αρμοδιοτήτων. Θα υπάρχει ένας αγαπούλης χορηγός που θα παντρευτεί τον μούναρο, ώστε εκεί να τρώει και να πίνει, και θα υπάρχουν και οι υπόλοιποι καυλομάχοι, όπου θα το δίνει. Οι τελευταίοι δεν θα έχουν πλέον το δικαίωμα να μανουριάζουν μεταξύ τους, καθώς θα συναισθάνονται ότι μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα. Και ο πρώτος θα έχει και αυτός τα πλεονεκτήματά του, καθώς θα μπορεί λ.χ. να την μοστράρει, και να του περισσεύει κι αυτού τίποτα, άλλωστε φανταζόμαστε ότι εκτός από λεφτάς είναι και γενικά κουλ τύπος. Οπότε με την θεσμοποίηση αυτή σταματάνε οι ερωτικές συγκρούσεις που μπορεί και να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα, και αποκαθίσταται και το κορίτσι.

Η έκφραση συνήθως λέγεται στις εξής περιπτώσεις:

α) Όταν μια γυναίκα ανήκει στον τύπο χαμηλοβλεπούτσα, δηλαδή παρουσιάζει ένα προφίλ συμβατό με παραδοσιακές αξίες, όπως ο γάμος, που στηρίζουν την ελληνική κοινωνία, αλλά ταυτοχρόνως είναι φοβερά εστιασμένη στο συμφέρον της, τόσο στο σεξ, όσο και στην αποκατάσταση, οπότε περιμένουμε ότι θα διαλέξει και τον καλύτερο σύζυγο, και τον καλύτερο εραστή, που μπορεί όμως να μην συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο. Σε αυτήν την περίπτωση, η έκφραση χρησιμοποιείται για να θίξουμε το συμφεροντολογικό της κορασίδος, ότι αυτή είναι τ. «παντρέψουμε να γαμήσουμε», ενώ εμείς ελπίζαμε ότι θα αρκούσε να της δείξουμε το ηλιοβασίλεμα στους θάμνους. Συναφώς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θίξει γενικά μια κοινωνία που μπορεί να έχει παρόμοια υποκριτικά χαρακτηριστικά.

β) Όταν αντιστοίχως ένας άντρας προβάλει ίματζ πετυχημένου και λεφτά που μπορεί να έχει το καλύτερο μουνί που κυκλοφορεί. Τότε τον προτρέπουμε να κάνει και μια κοινωνική προσφορά στον αντρικό πληθυσμό.

γ) Ή, αντιστρόφως, όταν ένας φίλος έχει στυλ μαλακάκου αγαπούλη και μας εκμυστηρεύεται τον έρωτά του για μια γυναίκα που θα είναι και καλούα η μοναδική και έχει για αυτήν υψηλά σχέδια, με τον κυνισμό μας τον επαναφέρουμε στην ανάγκη να είναι πιο άντρας και σταρχιδιστής.

δ) Και στις δύο περιπτώσεις (α και β), μπορεί να αποτελεί απλώς κακεντρέχεια και υπεραναπλήρωση. Δηλαδή αν δούμε κάποιον να έχει μια σούπερ γκόμενα, προεξοφλούμε ότι είναι κερατάς, χωρίς δεύτερη συζήτηση, για να διασκεδάσουμε την ζήλεια μας. Συναφώς, μπορεί να ειπωθεί όταν επίκειται γάμος, και μας αρέσει η νύφη, για να διασκεδαστεί η λύπη μας.

ε) Όταν σε έναν ανακοινούμενο γάμο όντως υπάρχει έρεισμα για ελπήδα ότι θα συμβεί κάτι παρόμοιο, λ.χ. όταν είναι παράταιρο το ζευγάρι, μητρομάνα η νύφη, ή πρόκειται οφθαλμοφανώς για γάμο συμφέροντος. Τότε όντως ελπίζουμε ότι μετά την τυπική της αποκατάσταση η νύφη θα είναι πιο ανοικτή στις προτάσεις μας, από ό,τι αν ήταν στην διαδικασία του να βρει σύζυγο.

στ) Βλ. και την ερμηνεία του άλλου ορισμού.

Συμφωνώ με Bubis. Από την τουρκ. λ. dangalak = αμόρφωτος, αστοιχείωτος , άξεστος , ηλίθιος... Την λέξη «ταγκαλάκι» χρησιμοποιεί συχνά και ο Κολοκοτρώνης, βλ. εδώ: http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/narrations_fighters_1821.htm

Dağ = βουνό και dağlar = τα βουνά στα τούρκικα και νομίζω είναι πιό κοντά στο νταγλαράς, δηλ. βουνίσιος, ορεσείβιος, όπως ορθά δόθηκε ο ορισμός και παραπάνω.

Έχω την αίσθηση ότι το αλητάμπουρας αποτελεί σύνθεση του αλήτης + berrü («άντρας» στα αλβανικά). Επίσης όπου υπάρχει ως καταληκτικό το -μπουρας είναι αυτό το αλβανικό berrü.

Σε κάθε περίπτωση λέγεται με υβριστική απαξιωτική διάθεση, ίσως και φόβο από αυτόν που θα υποστεί, ή έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του αλητάμπουρα. Δηλ. αλήτης + άνδρας. Ίσως ακούγεται ως πλεονασμός ή λάθος έκφραση, αλλά και η έκφραση: «χρόνια και ζαμάνια» (zaman = «χρόνος, καιρός» στα τούρκικα), δηλ. χρόνια και χρόνια, ή χρόνια και καιρούς (έχω να σε δω), δεν ακούγεται ως πλεονασμός; και όμως την λέμε.

Όπως και διαολόσπορος και διαολόσπερμα. Βρισιά που σημαίνει ότι κάποιος είναι τόσο κακός που είναι σαν να πρόκειται για παιδί του διαβόλου. Η βρισιά μπορεί να έχει διπλή στόχευση, καθώς μπορεί να βάλει και εναντίον του πατέρα, της οικογένειας, της φυλής ή του έθνους του υβριζομένου (βλ. λ.χ. παράδειγμα 1). Η λέξη είναι παλιά, τουλάχιστον από το τέλος του 19ου αιώνα, καθώς απαντάται και στα διηγήματα του Ανδρέα Καρκαβίτσα.

Παρατήρηση βγαλμένη απ' τη ζωή που αναφέρεται στο φαινόμενο της καταιγίδας όταν συμβαίνει ν' αστράφτει και να βροντάει ο ουρανός επανειλημμένως, η αναμένουσα βροχή όμως να μην έρχεται.

Η έκφραση το πιθανότερο προέρχεται από την γνωστή τοξική δράση που έχουν τα σταφύλια πάνω στους σκύλους. Τα σταφύλια σε μικρές ποσότητες δεν τους πειράζουν, σε μεγάλες ποσότητες όμως είναι πολύ δηλητηριώδη και προκαλούν νεφρική ανεπάρκεια και θάνατο. Το ίδιο και οι σταφίδες.

Το πιθανότερο είναι η έκφραση να αναφέρεται σε κάθε αιφνίδιο, άδικο και αβοήθητο θάνατο, όπως αυτόν της δηλητηρίασης. Ένας πεινασμένος σκύλος μόνος του στο αμπέλι, είναι καταδικασμένος.

Ο κωλογαμιάς, ο κολομπαράς.

Τρίβιο: Διάσημο από την χρήση του από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρο, που το χρησιμοποιεί ως βρισιά.

Υποτίθεται οι άγριοι, απολίτιστοι. Το κίνημα των Μάου Μάου γεννήθηκε το 1944 στα υψίπεδα της Κένυας κυρίως από μέλη της φυλής Κικούγιου, αλλά και των φυλών Εμπου και Μέρου, που είχαν χάσει τη γη τους από τους βρετανούς αποίκους. Εδώ.

Για το κίνημα των Μάου Μάου η δυτική προπαγάνδα ανέπτυξε αχαλίνωτη παραφιλολογία, ότι ήταν οι τρομοκράτες της εποχής, οι άγριοι, σφαγείς κτλ.

Έλειπε του σάητος.