Definitions (28364)
Showing 6601-6610 from 28364

Όταν κάποιος προσπαθεί να σπάσει τα νεύρα του άλλου και τον έχει φέρει στα όριά του.

Γινόμαστε μπίλιες: Γίνεται χαμός/καβγάς με την κακή την έννοια.

Όπως λέμε «γίνεται της πουτάνας!»

Φτύνω ενώ μιλάω, ραίνω.

Τσιγκούνης, αυτός που δεν δίνει τα λεφτά του.

Γνωστή δίαιτα την οποία πρότεινε στον Καστράτο η Λουκρητία του Αρκά. Σκοπός της δίαιτας είναι να κόβει την όρεξη πριν τα γεύματα. Αυτό επιτυγχάνεται με το φάγωμα μιας μεγάλης πίτσας πριν κάθε γεύμα ώστε μειώνεται η όρεξη και επομένως η κατανάλωση του φαγητού.

Επιρρήματα όπως κυριακάτικα, δευτεριάτικα, χριστουγεννιάτικα, πρωινιάτικα, μερικές φορές παίρνουν την κατάληξη -ικο.

Έκφραση που βεβαίως σημαίνει ότι κάτι κακό συνέβη απροσδόκητα. Το ενδιαφέρον της έκφρασης είναι η λανθασμένη χρήση της καθαρεύουσας. Η πρώτη μορφή τουλάχιστον της έκφρασης είναι τόσο παλιά και συνηθισμένη που δεν προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις, η δεύτερη όμως έχει ακόμα αρνητικές συνδηλώσεις (στυλιανοπούλου).

Έκφραση που αντλείται από τα κόμιξ με τον Αστερίξ, και την έλεγε περισσότερο ο Οβελίξ. Σημαίνει αυτό που είναι ένα τακ παραπάνω από καταπληκτικό, προσδίδοντας ένα τάκα-τάκα ζενεσεκουά στην κατάσταση.

Βλ. και αμφορεάρισμα.

Το ζαμπόν. Η λέξη έχει υποστεί πλήρη εισαγωγή στο ελληνικό κλιτικό σύστημα και επομένως παρουσιάζει αλλαγές σε όλες τις πτώσεις, π.χ. του ζαμπού, τα ζαμπά και των ζαμπών. Παραδόξως, ήδη το ζαμπόν θα μπορούσε να κλίνεται ομοίως κατά το δῶρον, αλλά η εξάλειψη του τελικού ν στην νεοελληνική συνέβαλε ώστε να παραμείνει άκλιτο.

Ομοίως το μπέικο (μπέικου).

Το πλακομούνι ή ακριβέστερα ο πλακομουνισμός είναι η επαναστατική θεωρία και πρακτική που διατύπωσαν οι αδελφοί Αλεξάντερ και Βλαντιμίρ Πλακομούνιν.

Οι πλακομουνιστές διαφοροποιούνται από τους λενινιστές, τροτσκιστές και σταλινικούς. Κύρια εστία των διαφωνιών τους είναι η αντίληψή τους για την πλακομουνιστική φύση της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον θάνατο των Λένιν κα Στάλιν.

Στο πλακομουνιστικό κίνημα σήμερα προβάλλεται, από ορισμένα τμήματά του, η αναγκαιότητα της πλακομουνιστικής επαναθεμελίωσης, η οποία προκύπτει κυρίως από τον τραγικό εκφυλισμό -από πολύ νωρίς- των καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού και την μετατροπή τους σε ταξικά / εκμεταλλευτικά καθεστώτα, στο όνομα του πλακομουνισμού, αλλά και από τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον καπιταλισμό.