Definitions by jesus (315)
Showing 61-70 from 315

Ρήμα παράγωγο της γνωστής και αγαπημένης σε όλους λέξεως «χάος». Παρ' όλο που τα πράγματα τα οποία είναι χαώσιμα είναι πληθαρίθμου έως και άλεφ-μηδέν*, το ρήμα συντάσσεται αποκλειστικά με τη συζήτηση και απαντά ως άπελπις έκκλησις κάποιου για να περισωθεί ο λογικός ειρμός της συζήτησης που απειλείται από το ό,τινάναι ή (κυρίως) από την ακραία εξάπλωση του θέματος.

Όταν μια συζήτηση χαώνεται, μπορεί να συζητάμε ο,τιδήποτε από το απόλυτο τίποτα μέχρι τα πάντα. Όπως φαίνεται και από το παράδειγμα, η έκκληση είναι συνήθως αποτυχημένη.

*Η σχετική εικασία ανήκει στο τρισμέγιστο πανκ συγκρότημα «Η γενιά του Χάους».

Χρησιμοποιείται αντί του «παρακαλώ» στη Λευκάδα. Μάλλον ως συντόμευση μεγαλύτερης φράσης που θα λέει «κι εγώ στον γάμο σου θα κάνω το τάδε», αλλά πού να τόνε λες τον σιδηρόδρομο μωρ' τώρα μωρέ...

Χρησιμοποιείται αντί κατάφασης μετά από ερώτηση σχεδόν ρητορική, με διάθεση να δείξει στον ερωτώντα ότι δεν κάνουν τέτοιες ερωτήσεις, πουλάκι μου.

Ατάκα ξεκαρφώματος στη θέα εκπληκτικού κώλου προερχόμενη από τη δυτική Πελοπόνησο (Πατρα, Πύργος και τα ρέστα τσίχλες). Οι συνειρμοί που προκαλεί η βολβάρα κολλημένη στον γάτζο με λόγκο σκοτώνει οποιαδήποτε πρόστυχη σκέψη γεννά το άκουσμα της πρώτης λέξης, τουλάστιχον στους μη υποψιασμένους.

Μάλλον η ελληνική απάντηση στον ηχοποίητο βαρβαρικό όρο σπλατ και τα παράγωγά του. Το αντίστοιχο ουσιαστικό είναι η μπλάθρα και αναφέρεται σε ουσίες χυλώδεις, παχύρρευστες και αηδιαστικές. Το ρήμα, όπως υποδηλοί και η κατάληξη, σημαίνει καθιστώ κάτι μπλάθρα ή πασαλείβω κάτι με μία ουσία που χαρακτηρίζεται μπλάθρα.

Επιστημονική μέθοδος διόρθωσης γραπτών κατοχυρωμένη από το Ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Εργαστηριακές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι βοηθοί-μεταπτυχιακοί-διδακτορικοί φοιτητές διορθώνουν ασύγκριτα χειρότερα από τους καθηγητές. Καθώς, όμως, ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο, ο ανεμιστήρας έχει υποδειχθεί ως η χείριστη μέθοδος διόρθωσης, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι πρόκειται για το κάτω φράγμα αντικειμενικότητας.
Η καθεαυτού μέθοδος, ή τουλάστιχον το ντηκλάσσιφάιντ κομμάτι της, συνίσταται στο άπλωμα εν είδει τραχανά των γραπτών στο πάτωμα και την ακαριαία εκκίνηση του ανεμιστήρα. Τα γραπτά που μένουν στη θέση τους κόβονται, ενώ όσα μετακινούνται υπόκεινται σε μια αλεατορική κατανομή βαθμολογιών που υπερβαίνουν το πέντε (5).
Η ταχύτητα, που αποτελεί προφανές πλεονέκτημα της μεθόδου, δεν ανακλάται απαραίτητα στην αμεσότητα έκδοσης των αποτελεσμάτων, καθώς συνήθως τα γραπτά γίνονται αντικείμενο πειραματισμού για την εξέλιξη ή και την αντικατάστασή της.

Κατ' επέκτασιν της έννοιας που παρουσιάζεται στον ήδη υπάρχοντα ορισμό και στο σχόλιο που τον ακολουθεί, μαρκούτσι είναι οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο δεν γνωρίζουμε ή δεν θέλουμε να κατονομάσουμε και το οποίο είναι απαραίτητα μακρόστενο.

Είναι άξιο μελέτης ότι ενώ η νεοελληνική είναι εξαιρετικά ασαφής γλώσσα σε σύγκριση, πχ, με τα γαλλικά, οι λέξεις τέτοιου τύπου αφθονούν, σε αντίθεση με τη γλώσσα αυτή, και εκφράζουν πιο συστηματοποιημένα τις διάφορες περιπτώσεις ακατονόμαστου αντικειμένου. Μάλλον έχει να κάνει με το ότι ξέρουμε να είμαστε σαφείς για τα πράγματα τα οποία δε γνωρίζουμε, αλλά βαριόμαστε να είμαστε σαφείς γι αυτά που (έχουμε την εντύπωση ότι) ο άλλος καταλαβαίνει χωρίς να καταβάλουμε προσπάθεια.

Έχω την εντύπωση ότι ένας εξαντλητικός κατάλογος των αντίστοιχων λέξεων στη γαλλική είναι chose, truc, bidule και machin, τα οποία χρησιμοποιούνται σχεδόν αδιακρίτως. Αντιθέτως, στα ελληνικά οι λέξεις μαρκούτσι, κέρατο, μαραφέτι, γκαρίτσαφλος, ματζαφλάρι, μαρτζαφλάρι, ή μαρτζαφλέρι, μαλακία, μπούμπιστρο, παπάρι, παπαράκι, παπάριτζερ, γκαβλιτσέκι, αρχίδι, αρχιδιά, πούτσα, πουπήγιο, μπλιμπλίκι, μπλιμπλίκιτρον, μπιχλιμπίδι, ματζούνι, μακρυνάρι, μπιρμπιτσόλι, κλαπατσίμπαλο, τα περιεκτικά ουσιαστικά τσουμπλέκια, τζάτζαλα-μάτζαλα, σέα-μέα, τσαμασίρια και μάλλον ακόμα πολλές άλλες, ταυτοποιούν πολύ καλύτερα το άγνωστο αντικείμενο και δίνουν ποικιλία στο λόγο.

Είναι εμφανές ότι πλειοψηφούν οι λέξεις με μια ασαφή υποτιμητική χροιά, οι οποίες τυγχάνει να είναι και οι κυρίως λέξεις πασπαρτού, που δεν αποδίδουν ιδιαίτερη ιδιότητα στο εν λόγω αντικείμενο.

Το υπερχάιτέκ, υπερπανάκριβο και συνήθως υπεράχρηστο γκάτζετ.
Η ρίζα είναι από τη λέξη μπλιμπλίκι, που, όπως έχει επισημανθεί και σε έναν από τους ορισμούς, έχει γίνει όρος που συστεγάζει ό,τι το ηλεκτρονικό, με προσθήκη της κατάληξης -τρον που δίνει την αίσθηση τεν γήερς άφτερ τεχνολογίας (βλέπε Σύχνοτρον, Κύκλοτρον, Έσοπτρον και άλλα συναφή).

Το γνωστό και αγαπημένο χτυπητήρι, του οποίου η χρήση περιορίζεται στην παρασκευή. Τις υπόλοιπες μέρες έχει αργία. Χάχα, καλό ε;;;

Η ακραία ξεφτίλα στο μπάσκετ στην αλάνα. Εκστομίζεται προσβλητικά όταν έχασε ο κολλητός μας στο μονό ή (σπανιότερα) η αντίπαλη ομάδα χωρίς να βάλει πόντο, χωρίς δηλαδή να σπάσει η παρθενιά.

Δεν γνωρίζω αν λεγόταν γενικά στην Ελλάδα ή αν εξακολουθεί να λέγεται, αλλά ήταν στάνταρ έκφραση στη Λευκάδα εδώ και καμιά δεκάρα χρόνια.