Definitions by jesus (315)
Showing 71-80 from 315

Στην γραφή λιοτριβιό σημαίνει λιοτρίβι, ελαιοτριβείο και είναι ιδιωματισμός (σε ακραίες καταστάσεις απαντά και ως λιτρουβιό). Στη γραφή λιοτριβyo και την αντίστοιχη προφορά περιγελά την απαραίτητη σε κάθε σύγχρονο μουσικό κομμάτι (από αρενμπί μέχρι Πέγκυ Ζήνα) παρέμβαση ενός μπλακ μπράδερ που ραπάρει λίγο, έτσι, για να σπάσει η μονοτονία, ή και την σχετική προσωρινή στροφή πολλών καλλιτεχνών. Η εκφορά της λέξης συνοδεύεται συνήθως από τις αντίστοιχες (λιοτριβ)yό χειρονομίες, με τις οποίες μπορεί κανείς να πάρει και απαλλαγή από το στρατό, τη γυμναστική, τα θρησκευτικά και άλλα. Κατ' επέκτασιν, χαρακτηρίζει και όσους συμπεριφέρονται ανάλογα με αυτό το είδος μουσικής, και συνεπώς δεν πηγαίνουν στρατό, δεν κάνουν γυμναστική και δεν παρακολουθούν θρησκευτικά.

Το πατρινό ισοδύναμο του πάει η μαλακία σύννεφο. Δεν ξέρω αν προέρχεται από την επιτατική έννοια που παρατηρείται στη λέξη γόνατο στο οικείο λινκ, ή αν είναι από την εικόνα του τύπου που την παίζει τόσο βίαια που το χέρι πάει κι έρχεται μέχρι το γόνατο.

Κοινότατος χαρακτηρισμός φασίστα από εξωκοινοβουλευτικούς και κυρίως αναρχικούς, που τονίζει την έλλειψη εγκεφάλου που χαρακτηρίζει το είδος και τους υποβιβάζει σε κατώτερες μορφές ζωής.

Πάει πακέτο με τις απόψεις του σωστού φασίστα περί αρείας φυλής, ανώτερης ράτσας και λοιπά κολοκύθια τούμπανα.

Η αναφορά σε αυτήν την έλλειψη εγκεφάλου συνοδεύεται συνηθέστατα από αναφορές σε αντανακλαστικές στα όρια του παβλώφ κινήσεις τύπου μαχαίρωμα και ξύλο σε μετανάστες και συνεργασία με μπάτσους και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Η βουτιά, ιδίως από ψηλά, που πετάει άπειρο νερό. Είθισται να τρώγεται, εναλλακτικά συντάσσεται με επιφώνημα και την λέξη πασπαρτού, μαλάκα.

Κατά κύριο λόγο δεν λέγεται όταν η βουτιά αποσκοπούσε στο να πετάξει άπειρο νερό (με τα γόνατα μαζεμένα στο στήθος, η λεγόμενη μπόμπα ή μπομπίδι), αλλά όταν έγινε από άτσαλο πέσιμο, οπότε πονάει. Πολύ.

Πάσα: ο τύπος που έφαγε σκασίδι τερματ'στός στον αηνγκίτα σήμερα.

Πτέρυγα της φυλακής.

Εικάζω ότι είναι αγγλισμός καθιερωμένος «από τα πάνω», καθ' ότι θυμάμαι να λέγεται έτσι σε ταινίες αγγλόφωνες, οπότε πιθανόν να εισήχθηκε από δεσμοφύλακες και άλλους και να την υιοθέτησαν και οι φυλακισμένοι μετά.

Συμπληρωματικά προς τους υπάρχοντες ορισμούς:

Η αρχική σημασία της λέξης πόρτα είναι αυτή του τυπά που δε σε αφήνει να μπεις στο κλαμπ επειδή φοράς άρβυλα ή επειδή το τζην σου είναι σχισμένο. Κλασσική ατάκα «το μαγαζί είναι γεμάτο φίλε» (ατάκα που έχει αυτονομηθεί αρκετά ως γείωση). Βέβαια, για τον επόμενο δεν είναι γεμάτο, αλλά άλλο ζήτημα αυτό. Γλιτώνεις αν συνοδεύεσαι από κυριλέ γκόμενα (η εκδίκηση της γυφτιάς).

Το σχήμα είναι μάλλον «δουλεύω πόρτα < δουλεύω στην πόρτα του μαγαζιού». Από τη μεριά του πορτιέρη η πόρτα ρίχνεται, ενώ απ' τη μεριά του παραλήπτη τρώγεται. Στο απρόσωπο του πράγματος η πόρτα είναι θεόσταλτη και πέφτει. Βλέπε πρώτο παράδειγμα.

Κατ' επέκτασιν, ιδωμένο από τη σκοπιά του φαγωμένου, πόρτα νοείται ως κάθε πιθανή αποτυχία-απόρριψη, συντάσσεται σκέτη, με το αγαπημένο ρήμα «τρώω» που χρήζει ξεχωριστής ανάλυσης ή με ρήματα τύπου ρίχνω, χώνω όταν περνάμε σε ενεργητική διάθεση.

Ειδική περίπτωση είναι και το χι στο κινητό, αυτό το μαγικό κόκκινο κουμπάκι. Βλέπε παράδειγμα δύο.

Κυριολεκτικά, φρένο σε βαρέα και ανθυγιεινά οχήματα. Μεταφορικά, κάτι το απροσδιόριστο, όσο και αποδημητικό. Μεταναστεύει όταν εργαζόμαστε πολύ ή κατόπιν εκπλήξεως.

Κάποιες φορές αντικαθίσταται από το καυλί, το καφάσι, τη μαγκιά, το σκατό και άλλες αφηρημένες έννοιες που ψάχνουν ευκαιρία για να ξεχειμωνιάσουν στους τροπικούς.

.

Το post-it.
Μέσα στην φιλολογία για post-rock, post-punk, post-jazz και γενικά post-οτιδήποτε, υπάρχουν και ορολογίες, όπως μετα-μοντέρνο, που έχουν αποδοθεί και στα ελληνικά. Στα πλαίσια της λογικής ότι πλέον οποιοδήποτε ρεύμα προσδιορίζεται είτε από αυτό που αντικαθιστά, είτε με το σημείο τομής που σηματοδοτεί τη νέα εποχή στην εν λόγω τέχνη, έχει προταθεί και ο διαχωρισμός της λογοτεχνίας φαντασίας σε δύο περιόδους. Η πρώτη προηγείται του The It του Stephen King και αποκαλείται λογοτεχνία φαντασίας, και η δεύτερη έπεται αυτού και ονομάζεται post-it. Ο ανώνυμος γλωσσοπλάστης, ειρωνευόμενος τον συρφετό των μετα-ό,τινάναι, χρησιμοποιεί την ελληνική απόδοση του ανεγνωρισμένου αυτού φιλολογικού όρου για να αποδώσει την εμπορική ονομασία ενός ευτελούς, πλην χρήσιμου, προϊόντος από την βαρβαρικήν εις την ελληνικήν.

Χαϊδευτικά το παπί KZR, προφέρεται κα-ζε-άρ. Το αστείο με το κασέρι δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ κάτι εκτός από μπανάλ και εύκολο.

Αντίστοιχο παρατσούκλι/προσωποποίηση και ο κρύπτονας, για το παπί Crypton.

Τάσο, οι φίλοι με φωνάζουν νίκο.
Χρησιμοποιείται για να κατονομαστεί κάτι το οποίο έχει περιγραφεί μόλις στον λόγο (είτε ως γένος είτε ως είδος), είτε για να το τρίψουμε στη μούρη του συνομιλητή («ναι, ρε μαλάκα, αυτό εννοούσα, καλά το κατάλαβες»), είτε για να το κάνουμε κέρματα. Βασική χρήση είναι και η ειρωνεία προς τα λεχθέντα του προλαλήσας, βλέπε παράδειγμα πρώτον σε ήχο δεύτερο.