Definitions by knasos (76)
Showing 21-30 from 76

Η κατάσταση κατά την οποία οι αφίσες και τα φέιγ-βολάν στους παρακείμενους χώρους είναι τόσα πολλά που σιχαίνεσαι την ίδια την ύπαρξη. Από τη στιγμή που ο καθένας που έχει δική του εφημερίδα, έχει δικό του φροντιστήριο, διοργανώνει εκδρομές, διοργανώνει συναυλίες - πάρτυ, αγαπάει την Μαίρη που μένει σε μια συγκεκριμένη γειτονιά, μπορεί να κολλήσει παντού αφίσες ώστε να το κάνει γνωστό σε όλο το κόσμο, είναι αναμενόμενο να μην μπορείς να βρεις τοίχο ή και σε ακραίες περιπτώσεις έδαφος. Η πραγματική ειρωνεία έρχεται από εφημερίδες που διαλαλούν περίτρανα πως δημιουργούνται από ανακυκλωμένο χαρτί και την ίδια ώρα προκαλούν αφισορύπανση βιβλικών διαστάσεων. Δηλαδή όλο το ανακυκλωμένο χαρτί αυτοί το παίρνουν;

Δυστυχώς οι διαφημιστικές εταιρείες αργούν να καταλάβουν πως αυτή η λογική δεν θα μας βγάλει πουθενά, είναι γελοιωδώς ανεγκέφαλη σπατάλη χαρτιού, αντιαισθητική μέχρι αηδίας και πάνω από όλα δεν αποτελεί διαφήμιση αλλά το αντίθετο. Και «απαγόρευσαν» τα κομφετί τις απόκριες για να αποφύγουν ακριβώς αυτό.

Μπορεί να μην είναι εξίσου επώδυνη με τις άλλες μορφές ρύπανσης (ήχο-, οζονο-, ατμοσφαιρική) αλλά τείνει τώρα τελευταία να αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα τόσο για τους δημότες, λόγω της εκτεταμένης της παρουσίας, όσο και για τον Τάκη, που μπήκε με μέσο στο Τμήμα Σαρώματος μεγαλούπολης και ο καημένος παραπονιέται ότι έχει πολύ δουλειά.

Ο γνωστός τυπάκος που μας κάνει παρέα στον καναπέ, στον ωχαδερφισμό, στην αφασία γενικότερα. Πρόκειται για εξέλιξη του γνωστού σε όλους μας δημοσιογράφου μόνο που σαν εξελιγμένο μοντέλο έχει αναγάγει και προαγάγει την δουλειά του τόσο πολύ που έχει αναλάβει νέα καθήκοντα. Συγκεκριμένα:

1. Από την απλή παράθεση των γεγονότων που το πεπαλαιωμένο μοντέλο εκτελούσε, πλέον ο δημοσιοκάφρος μπορεί να σχολιάσει και να χρωματίσει τα γεγονότα όπως ο ίδιος θεωρεί σωστό.

2. Από εκεί που έδινε απλά τροφή στο νου τώρα πλέον έχει φτάσει στο σημείο να σκέφτεται για εμάς! Αυτή η τρομερά επίπονη και με χροιά προσφοράς προς το ευρύ κοινό εργασία έχει αγκαλιαστεί ένθερμα από τους τηλεθεατές.

3. Πλέον, η δημοσιοκαφρία έχει προχωρήσει τόσο ώστε οποιοσδήποτε μπορεί να μοντάρει μικιμάου ανάμεσα σε βίντεο, όποιος λύνει υπαρξιακά προβλήματα του κώλου και όποιος μπορεί να προκαλεί το χάος από την άνοδο 2 λεπτών της τιμής της φέτας ονομάζεται κατευθείαν δημοσιοκάφρος.

4. Το σημαντικότερο όμως προσόν του δημοσιοκάφρου είναι η αλλοίωση της πραγματικότητας. Όχι απλώς της αλήθειας, αλλά της πραγματικότητας της ίδιας. Όχι απλά κάνουν το άσπρο μαύρο αλλά και τον αέρα νερό, το ηθελημένο άθελο και το άχρηστο χρήσιμο. Για τη μόνη πληροφορία που πρέπει να είναι κανείς σίγουρος είναι τα σκορ σε ματς.

5. Το νέο μοντέλο έχει αποβάλλει παλαιότερα πρόσθετα που αν και κάποτε ήταν απαραίτητα πλέον δεν είναι. Λέξεις όπως ηθική, αντικειμενικότητα, σφάλμα της σύνθεσης, τσίπα έχουν αντικατασταθεί από άλλες όπως νούμερα τηλεθέασης, με τη ματιά έγκυρων δημοσιογράφων, εύκολη ταμπελοποίηση και περισσότερα νούμερα τηλεθέασης (γιατί πρέπει και να εξελισσόμαστε).

Γι' αυτό λοιπόν παραγγείλετε και το δικό σας νέο μοντέλο απλά και μόνο με ένα κλικ στο τηλεκοντρόλ. Ειδική προσφορά για όσους έχουν ένα πραγματάκι με τη λέξη Nielsen πάνω στην τηλεόρασή τους η ευνοϊκή μεταχείριση σε περίπτωση που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε κάποιο τηλεπαιχνίδι. Είναι φανερό πως ο δημοσιοκάφρος δεν έχει γένος. Είναι μυθικό ον που επιτρέπεται να μην πληρώνει φόρους, να παρκάρει όπου γουστάρει και η δικαιολογία να είναι για διευκόλυνση του έργου του, να εκτελεί αυτοπροβολή διαφημίζοντας την εφημερίδα του, την άλλη του εκπομπή, το ταξί που έχει μισό μισό με τον μπατζανάκη του και τον ευλογημένο τόπο της Άνω Ραχούλας στον οποίο τυχαίνει να έχει οικόπεδα μπας και έρθει ο τουρισμός, και πολλά άλλα.

Λέξη επιστημονικής φαντασίας που εκφράζει κάτι ιδεατό. Αποδίδεται σε σημείο στο στοίχημα που υποτίθεται ότι είναι άχαστο και χωρίζει το σύνολο της ανθρωπότητας σε δύο εντελώς άνισα μέρη: Στους μαλάκες που δεν θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για εύκολο κέρδος και στους αίλουρους που θα πλουτίσουν. Στην ουσία αποτελεί λέξη-ιδέα για κάτι που ίσως υπάρξει. Γνωρίζουμε τις ιδιότητές του, γνωρίζουμε το «σχήμα» του, γνωρίζουμε και τη χρησιμότητά του, αλλά απλά δεν υφίσταται. Ακριβώς όπως και το φωτόσπαθο, η μηχανή του χρόνου, τα ιπτάμενα αυτοκίνητα και τα γένια του φίλου μου του Χρήστου που γνωρίζουμε πώς θα είναι όταν δημιουργηθούν.

Λέξη-κράχτης γνωστών «παραγωγών» του ραδιοφώνου, το καλύτερο δόλωμα για τη μαρίδα του στοιχήματος, ο χειρότερος διώχτης για τους «γκουρού» και γενικά μία φράση που πολύ χρησιμοποιείται από τους κύκλους του αθλητικού τζόγου.

Με τη λέξη βαρβατίλα εκφράζουμε το μέτρο σύγκρισης της αρρενωπότητας, του ανδριλικίου και του ασήκωτου νταλκαδιάρικου άντρα ακριβώς όπως χρησιμοποιείται και το μέτρο για το μήκος. Μόνο που η βαρβατίλα δεν διαθέτει κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς ώστε να μπορούμε να το μετρήσουμε και να αποφανθούμε ότι ο Τάδες έχει 3.3 κιλόΒαρ βαρβατίλας Ζαγοράκειας πρώτης ποιότητος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταφύγουμε στην ανάλυση των σημαδιών που μας επιτρέπουν να εκτιμήσουμε κάπως την ποσότητα της βαρβατίλας που κάποιος διαθέτει. Αναλυτικά:

1. Μυρωδιά ιδρώτα
Είναι επιστημονικά και εμπειρικά αποδεκτό ότι η δυσάρεστη οσμή του ιδρώτα είναι ανάλογη με την ποσότητα βαρβατίλας που κάποιος διαθέτει. Άρα αν στα κλαμπ όπου συχνάζετε παίζει Οτεγιάννη Χέρια Ψηλά και όλη η παρέα σας αφήνει χώρο να ξεδιπλώσετε τις χορευτικές σας ικανότητες είστε σίγουρος ότι διαθέτετε κατάτι περισσότερη βαρβατίλα από όλους γύρω σας.

2. Συχνότητα σκαλίσματος μύτης
Άλλη μια καταφανέστατη ένδειξη ότι διαθέτετε βαρβατίλα. Ειδικό μπόνους αν το κάνετε στα φανάρια ή βλέποντας ταινία του Τσαρλς Μπρόνσον (ξυπνάει ο ανταγωνισμός μέσα σας και θέλετε να δείξετε πως έχετε τόση βαρβατίλα όση αυτός, άδικος κόπος) ή αν πετάτε τις μπίλιες-κακάδια ενώ τεντώνετε την κορμάρα σας.

3. Ροχάλες
Δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα εδώ. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: όσο πιο μπρούτζινη και αλαβάστρινη η υφή της χλέπας τόση περισσότερη βαρβατίλα κουβαλάτε.

4. Αποβολή σωματικών αερίων κάθε είδους
Η συχνότερη και με όσο το δυνατόν περισσότερο πάταγο αποβολή τους συντελεί στην δημιουργία εντύπωσης πως αυτός που το κάνει διαθέτει κοχόνες αρίστης ποιότητος. Οπότε ρέψιμο και κλάσιμο ορίζουν τον ολοκληρωμένο άντρα.

5. Τρίχες σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη του σώματος
Ειδικά οι τρίχες στην πλάτη μπορούν να αποδειχθούν γκομενοπαγίδα μιας και υπόσχονται πως ο κάτοχός τους βάζει κάτω και ρημάζει. Πωπός, αυτιά, μύτη και ιδιαίτερα στήθος ακολουθούν με μικρή διαφορά την περιοχή της πλάτης.

6. Ποσότητα και ποιότητα της κουράδας
Η κουράδα τα λέει όλα πιστεύω.

7. Η πίστη σε παραδοσιακές αξίες
Όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν, τα θηλυκά έλκονται ακόμη από τύπους παραδοσιακούς του στυλ Αν δεν ψήφιζαν-οδηγούσαν-δούλευαν-έβγαιναν έξω οι γυναίκες όλα θα ήταν καλύτερα. Ο συγκεκριμένος τύπος άντρα εκφράζει μια πιο πρωτόγονη μορφή του που ξυπνά άγρια ένστικτα στις και καλά φεμινίστριες γυναίκες του σήμερα. Οπότε είναι ένδειξη βαρβατίλας.

Κάτι τρύπιοι ψευδοεπιστήμονες-κομπογιαννίτες υποστηρίζουν πως τα παραπάνω δεν έχουν καμία απολύτως αξία και πως μια ουσία ονόματι τεστοστερόνη καθορίζει τα πάντα αλλά όλοι ξέρουμε πως κάτι τέτοιο είναι βλακεία για τον απλούστατο λόγο ότι η τεστοστερόνη μετριέται ενώ τα παραπάνω είναι φλου και ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ότι τα διαθέτει. Επίσης ο καθένας μπορεί να συμπεριλάβει το δικό του χαρακτηριστικό της βαρβατίλας από το μπυροκοίλι μέχρι την φαλάκρα και έχω ακούσει φίλο να λέει πως η τεράστια πληγή που έχει στη φάτσα είναι γκομενομαγνήτης και δείχνει βαρβατίλα γιατί παρουσιάζει ένα πιο άγριο προφίλ.

Η εορταστική εκείνη περίοδος όπου, επιτέλους, μαζεύεται και κανένα φράγκο παραπάνω και ξεχρεώνουμε δανεικά. Συνήθως συμβαίνει όταν ο τύπος που έρχεται να σφραγίσει το υποθηκευμένο μας σπίτι για λογαριασμό της τράπεζας πατάει ήδη το χαλάκι. Ο λεγόμενος 13ος μισθός είναι όντως 13ος μιας και ο γκαντέμης ποτέ δεν μένει στην τσέπη παραπάνω από όσο χρειάζεται να παιχτεί μια διαφήμιση με θέμα τα Πόκεμον ενώ ένα μούλικο παρακολουθεί.

Θα ήταν τρομερή παράβλεψη να μην αναφερθεί το κρυμμένο μήνυμα του λήμματος. Μιας και τα «εορταστικά έσοδα» εξαφανίζονται ως δια μαγείας πρέπει να έρθουν νέα που θα μας επιτρέψουν να καταναλώσουμε όλα τα «απαραίτητα» που επιβάλλει η περίοδος. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων καταφεύγει σε μεθόδους δανειοδανείων ώστε και γαλοπούλα να φάει, και να πάει σε σαλέ για να έχει απάντηση στην ερώτηση «Πού πήγες διακοπές», και να κάνει τα 3/4 της Πτολεμαΐδας χαρούμενα γεμίζοντας το σπίτι με λαμπιόνια και εξασφαλίζοντάς τους λίγη δουλίτσα ακόμη και να βρει την κατάλληλη ενδυμασία που θα έχει την τιμή να τσαλακωθεί περιμένοντας στην είσοδο γνωστών ξενυχτάδικων. Οπότε έχουμε γέννηση καινούριων χρεών κάτι που απεικονίζεται με γλαφυρότητα από το λήμμα.

Βέβαια η μία και μοναδική λύση είναι η αγορά ενός ή και περισσότερων κασονιών με μπουκάλια βότκα, τοποθέτηση επάνω τους σκούφου του Άι Βασίλη που τα μετατρέπει αυτόματα σε χριστουγεννιάτικο δώρο και σόλο αποστολή εξαφάνισής τους. Άντε και καλές γιορτές!

Ως καινούρια ανιψούλα ορίζεται η εικοσάρα (εικοσιδυάρα το πάρα πολύ), ξανθιά κατά προτίμηση, χαζογκόμενα που πλαισιώνει πενηντάρη και άνω. Η έκφραση χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους -αντάρηδες που θέλουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη μιας τέτοιου είδους κορασίδας στο πλευρό τους, όσο και από πολλούς που θέλουν να ειρωνευτούν τον τυπάκο που την γυροφέρνει με περηφάνια αλλά «προσπαθεί να το κρύψει» . Αποτελεί το όνειρο κάθε άντρα που φτάνει σε τέτοια ηλικία όσο και αντρών μικρότερων ηλικιών που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ (της επόμενης μέρας) με την προοπτική καριέρας που θα τους επιτρέψει να διαθέτουν κάποτε ένα τέτοιο νυμφίδιο.

Από το άλλο πλευρό (που δεν κοιμάσαι), το να είναι κάποια καινούρια ανιψούλα αποτελεί και την πρώτη προτεραιότητα γιατί διαθέτει πολλά πακέτα που αναζητούν οι γυναίκες σε ένα: Επαγγελματική αποκατάσταση, σεξουαλική ικανοποίηση (από ένα μικρό μπλε χαπάκι που χρειάζεται άνδρα για να ενεργήσει), ξεπορτίσματα (γιατί οι μπίζνες δεν επιτρέπουν στον άνδρα να είναι συχνά εκεί) και πρόκληση ζήλειας-σκάσιμου από το κακό φιλενάδων που σπουδάζουν ή είναι πωλήτριες ή κομμώτριες. Ωσεκτουτού αποτελεί τη Νο. 1 επιλογή εργασίας για τις κοπέλες και αφήστε τις μαλακίες για τα παιδαγωγικά, τις φιλοσοφικές και τις γυναίκες καριέρας.

Προέρχεται από την αλησμόνητη πρώτη διαφήμιση του Τζόκερ που μέρος της αναλύεται στο παράδειγμα. Τώρα γιατί ανιψούλα; Δεν ξέρω ακριβώς αλλά μάλλον είναι η πιο κοντινή στην πραγματικότητα δικαιολογία. Η πιο κοντινή συγγενής που επιτρέπει συχνές συναντήσεις, κάθισμα στα γόνατα, οικειότητα ανησυχητική και δικαιολογεί και την διαφορά ηλικίας.

Η ιδιαίτερα προσφιλής, ειδικά στην κατηγορία των γυναικών-οδηγών, δραστηριότητα κατά την οποία η εκκίνηση του αυτοκινήτου γίνεται μετ' εμποδίων. Διαδεδομένη επίσης και στους κατά τόπους μπάρμπα-Μπρίλιους, είναι η μοναδική τεχνική η οποία μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές τόσο σε αυτούς που βρίσκονται εντός του αυτοκινήτου όσο και σε όσους το παρακολουθούν από απόσταση (δεν έχει σημασία από πόση, δεν υπάρχει «ασφαλής» απόσταση).

Το ύψιστο αυτό κατόρθωμα πετυχαίνεται με την λεπτή εναλλαγή των ποδιών στα πεντάλ του γκαζιού και του συμπλέκτη και σε ανίατες-χρήζουσες κλινικής βοήθειας περιπτώσεις και το πεντάλ του φρένου. Μόλις αισθανθεί κανείς ότι το αυτοκίνητο πρόκειται να ξεκινήσει σκέφτεται όλα τα κακά που συμβαίνουν στο δρόμο, έρχονται εικόνες τροχαίων στο μυαλό του, επεξεργάζεται την είδηση ότι η Μπεζαντάκου οδηγεί Χάμερ, νιώθει ότι στάνταρ θα έχει καμιά πορεία στο κέντρο και θα αργήσει και μετανιώνει για την εκκίνηση. Πατώντας ξανά το συμπλέκτη απότομα το αυτοκίνητο συμπεριφέρεται με άγριο τρόπο με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθεί ο/η οδηγός και να κάνει πράγματα που δεν μπορούν να καταγραφούν αλλά ακόμη κι αν καταγραφόταν δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν από την απλή κοινή λογική που δεν χρειάζεται να είσαι Χάκινεν για να την διαθέτεις. Οπότε το επόμενο πράγμα είναι το αυτοκίνητο να πηγαίνει μπρος-πίσω ωσάν να έχει λόξυγγα.

Δικαιολογίες που προσπαθούν να καμουφλάρουν το γεγονός του λόξυγγα αποτελούν οι: «Προσπαθώ να βρω το φίλινγκ του αυτοκινήτου», «Πω το άτιμο, αν είναι κρύο δεν μπορώ να το ελέγξω», «Καλά προχτές το έκανα σέρβις, πάλι μαλάκωσε ο συμπλέκτης;», «Τι σκατά του κάνει το Μαράκι κάθε φορά που το παίρνει και δεν μπορώ να το οδηγήσω μετά;», «Αμόλυβδη έβαλε ή τζόνι;», «Νταξναούμ, εμένα δε με νοιάζει η εκκίνηση , αλλά το πως το ελέγχω στα 300 χουλουμού ναούμ» και άλλα πολλά το ίδιο ή και χειρότερα γλαφυρά.

Ταβερνιέ ή ταβερνιόν (Tavernier-Tavergnon) είναι το εκλεκτό βαρελίσιο κρασί που διαθέτουν οι ταβέρνες και ο τύπος που μας παίρνει παραγγελία το προτείνει πάντα. Είναι σαφώς ανώτερο από όλα τα γαλλικά-ιταλικά-λατινοαμερικάνικα νερά με γεύση που κυκλοφορούν στην αγορά (και που φυσικά τα διαθέτει η ταβέρνα αλλά ο σερβιτόρος μας έκοψε για έξυπνα παιδιά για να χαραμιζόμαστε με τέτοια ποτά) και τις περισσότερες φορές το έχει φτιάξει ο ξάδερφος του ιδιοκτήτη στο χωριό του.

Σερβίρεται συνήθως σε κόκκινο τσίγκινο καραφάκι «αυτοπλυνόμενο» αφού «ποιος ανώμαλος θα πιει κατευθείαν από την κανάτα (για το νερό) ή από το καραφάκι για να το πλύνουμε;». Φυσικά έχει την ιδιότητα να γίνεται ό,τι προστάξει ο πελάτης: Μπρούσκο; Μπρούσκο! Ημίγλυκο; Ημίγλυκο! Γλυκό; Γλυκό! Κάτι-ελαφρύ-γιατί-εγώ-θα-οδηγήσω-και-δε-θέλω-να-πιω-πολύ; Όλο αυτό! Ακόμη δεν έχει εφευρεθεί μείγμα που να γίνεται αυτόματα κόκκινο και λευκό αλλά πού θα πάει, θα γίνει κι αυτό.

Το απαραίτητο συμπλήρωμα της συνολικής εμφάνισης γκλαμουράτων και λοιπών κατά τις βραδυνές, και όχι μόνο, εξόδους. Είναι τα γνωστά σε όλους σκαρπίνια-λουστρίνια αλλά με αξεσουάρ και υλικά που αποτελούν ό,τι πιο κιτς μπορεί να βάλει ο νους του κάθε Aσλάνη.

Συνήθως όσο πιο άγριο είναι το ζώο από το οποίο αποτελούνται τόσο πιο πολύ μετράνε. Για παράδειγμα πολύ καλό είναι το γουρουνίσιο δερματινί που φαίνεται σαν αληθινό δέρμα, αλλά τι να κλάσει μπροστά στο φιδίσιο δέρμα που κι αυτό με τη σειρά του τι να κλάσει (κλάνουν τα φίδια;) μπροστά στο αυθεντικό κροκοδειλί πατούμενο;

Μολονότι αντικειμενικά αποτελούν σημάδι κύρους και καλού (;) γούστου, αυτός που τα φοράει χρειάζεται να υπομείνει κάποιες δυσκολίες για να μπορέσει να καρπωθεί πλήρως τις ιδιότητες τους. Το λεξιλόγιό αυτού που τα φοράει περιορίζεται σε εκφράσεις όπως: «Καλησπέρα, έχετε κάνει κράτηση;», «Κοπελιά να σε κεράσω ένα σφηνάκι;», «Για που είμαστε μετά;» και άλλες με νόημα κοντά σε αυτές. Επίσης, πρέπει να ανέχεται να φοράει παντελόνι που με το που κάθεσαι ανεβαίνει στο γόνα και αφήνει σε κοινή θέα το υπόδημα και την κάλτσα που πρέπει να φαίνεται πανάκριβη. Οι ειδικές ζώνες που αναλαμβάνουν να κρατήσουν το παντελόνι στο ύψος του ομφαλού για να επιτευχθεί το παραπάνω πωλούνται στα ίδια μέρη με τα πουστρίνια. Άλλη μια δυσκολία είναι η προσπάθεια να χωρέσουν όλα τα δάχτυλα σε χώρο που προορίζεται για το ένα και μοναδικό δάχτυλο ποδιού των ιθαγενών της φυλής Γκρονγκξ για την οποία φαντάζομαι σχεδιάστηκε αρχικά αυτό το είδος παπουτσιού. Αλλά μπρος στα κάλλη τι 'ναι ο πόνος;

Ετυμολογικά η λέξη μάλλον προέρχεται από την εξέλιξη σκαρπίνι -> πουστρίνι, ακριβώς όπως και το λουστράκος-> πουστράκος. Ο κάτοχος δεν πρέπει απαραίτητα να είναι πισωγλέντης, αλλά απλά να ασπάζεται τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς που θέλουν τον άντρα... περίπου, τουλάχιστον για όσο τα φοράει.

Γενικά η «ροκ μουσική» έχει άπειρα παρακλάδια: ιντάστριαλ, γκοθ, ιντάστριαλ γκοθ, πανκ ροκ, ποστ πανκ ροκ, ποστ-ποστ πανκ ροκ κτλ. Ένα από αυτά τα παρακλάδια, το οποίο δεν αποτελεί ούτε αρχή ούτε εξέλιξη κάποιου άλλου είδους, είναι το φλωρόκ. Το φλωρόκ εκπροσωπεί όλες εκείνες τις μπάντες που βγάζουν άλμπουμ και, πώς να το κάνουμε ρε παιδί μου, μπορεί να έχουν 3 κομμάτια της προκοπής, αλλά η παραγωγή, που έχει πληρώσει τα άντερά της, θέλει το άλμπουμ να διαθέτει 12 (βλ. Oasis - Be here now). Επίσης, χωρίς να θέλω να φωτογραφίσω όλες τις υπόλοιπες εκτός από τις καμιά δεκαριά ροκ μπαλάντες που πραγματικά αξίζουν, στο φλωρόκ ανήκουν και τα ήρεμα, με πολύ συναίσθημα και αμέτρητα σόλο κιθάρας, κομμάτια. Αυτά τα κομμάτια βοηθούν ιδιαίτερα στο στρίψιμο του τσιγάρου και βελτιώνουν δραματικά την όραση μιας και όσοι τα ακούνε στρίβουν τσιγάρο για τουλάχιστον 5 λεπτά παλεύοντας με τις σκέψεις τους και κοιτάνε το ταβάνι, ή έξω από το παράθυρο, με επιμονή, γιατί μάλλον έχουν δει κάτι που διαφεύγει στους υπόλοιπους.

Παρόλα αυτά, το φλωρόκ έχει και μια ιδιαίτερη σημασία. Αποτελεί τον πρόδρομο κάθε γουαναμπί ροκάκια με 5ετές πλάνο που στο τέλος θέλει να είναι έτσι. Δεν είναι δυνατόν να πέσεις κατευθείαν στους Megadeth αν δεν περάσεις πρώτα από HIM ή Sunrise Avenue (που είναι και της μοδός). Συνήθως το φλωρόκ ανθεί στα ναμαγαπάδικα χωρίς να εννοείται υποσυνείδητα ή ασυνείδητα πως τα «έντεχνα» είναι φλωρόκ. Ή μπορεί και να είναι. Βασικά κανείς δεν ξέρει ακριβώς σε ποια κατηγορία ανήκει το κάθε τραγούδι σε όλα τα είδη μουσικής, οπότε, αν το λήμμα ταιριάζει, χαρακτηρίστε έτσι ένα τραγούδι και εγγυόμαστε επιτυχία και άπειρα «Καλά λες ρε, τι τη θέλουν την τύπισσα να λέει λα-λα στο ρεφραίν;»