Definitions by Hank (386)
Showing 131-140 from 386

«Τρώω» μια γκόμενα/ο στο πρωκτικό σεξ.

Από το αγγλικό anal, λατινιστί anus.

Παρομοίως: analύω, analώνω, κατanalίσκω, analυτική φιλοσοφία, κατanalωτική κοινωνία.

Το πρωκτικό σεξ κατά τον Τζίμη Πανούση. Κατά το «λιποαναρρόφηση».

Η λογική είναι ότι ο σκατοσπρώχτης ζμπρώγνει την κουράδα προς τα μέσα, κι έτσι αυτή αναρροφάται στα εξ ων προήλθε.

Το αιδοίο.

1) Επειδή ρίχνεις ψήφο. 2) Επειδή κανείς δεν ξέρει τι θα βγει από την κάλπη. Το δεύτερο παίζεται στην εποχή των έξιτ poll, αλλά και των υπερηχογραφημάτων.

Με λίγη φαντασία παραπάνω και για τον κώλο για δύο παρόμοιους λόγους.

Το «σπεκάστε, ψηφίστε», χωρίς το «τελειώσατε» είναι το ίδιον του σλανγκακλή (κατά τα θεριακλής, μερακλής), που είναι εθισμένος με την σλανγκ, και σε ένα καλό λήμμα, αφού πρώτα αποδώσει, ως ώφειλε, σπέκια και αστερίες, θα ξαναγυρίσει στον τόπο του εγκ-λήμματος ξανά και ξανά, ώστε με σωκρατική μαιευτική μέθοδο να γεννήσει μέσα από τον διάλογο κι άλλα λήμματα.

Το πλήρες «σπεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε» κατά το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» του γνωστού διαφημιστικού καθαριστικών ειδών, αναφέρεται συνήθως στις παρακάτω περιπτώσεις, (η λίστα δεν είναι εξαντλητική):

1. Για άρρητα λήμματα (κατά το «άρρητα ρήματα») όπου ό,τι σχόλιο και να πεις, θα το χαλάσεις. Οπότε μένεις άναυδος, at a loss for words, και κάνεις την τριπλέτα σεμνά και ταπεινά. Χαρακτηριστική περίπτωση τα εξωκόσμια λήμματα - λόγια του Κυρίου ημών Ιησού, που «ουκ εισί εκ του κόσμου τούτου», και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως Γραφή, που την προσκυνάς χωρίς να σχολιάζεις. Αλλά και τα λήμματα του απόκρυφου Ιησού DT. Επίσης, λέγεται για λήμματα που θυμίζουν χρησμούς της Πυθίας: Συναισθάνεσαι την σοφία τους, αλλά δεν μπορείς να την προσπελάσεις νοητικά, οπότε ρίχνεις ένα σπεκ, λέγοντας «μιλάς με γρίφους, γέροντα» και αποσύρεσαι για να κάνεις ενδοσκόπηση τι έφταιξε και δεν αποδείχθηκες έτοιμος να καταλάβεις το λήμμα. Χαρακτηριστική περίπτωση το λήμμα: χαμούρεμα.

2. Για το ταχυσλανγκικόν του πράγματος κατά το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»: Σλάνγκος πάει στην δουλειά του το πρωί. Επειδή, όμως, είναι εθισμένος, στα διαλείμματα, μαζί με (ή χωρίς) το τσιγάρο κάνει μια γρήγορη τσάρκα στο slang.gr, πριν συνεχίσει την δουλειά του. Σε περιπτώσεις μεγαλύτερου εθισμού λέει στον ρουμάνο ότι ετοιμάζει το πρότζεκτ, ενώ στην πραγματικότητα σπεκάζει στο σάιτ μας. Επειδή όμως υπό το άγρυπνο βλέμμα του ρουμάνου, δεν είναι δυνατόν να κάνεις μαιευτική λημμάτων, το ταχύ «σπεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε» είναι η πικρή καθημερινότητα του Σλάνγκου. Το βράδι πάλι, γυρνά σπίτι, και η γυναίκα (ή άντρας για τις Αρχιμήδειες) έχουν απαιτήσεις, όπως σεξ, χάδια, τρυφερότητα, ενώ ο Σλάνγκος το μόνο που σκέφτεται είναι πώς να τελειώσει το λήμμα του, που το έχει βάλει στο Πρόχειρο, επειδή δεν μπορούσε να το τελειώσει στην δουλειά. Οπότε μέχρι να αποφασίσει να χωρίσει για να αφιερωθεί στην σλανγκ (ή σλανγκ ή οικογένεια), το «σπεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε» είναι η πικρή καθημερινότητα του Σλάνγκου και το βράδυ.

3. Το σπεκουλαδόρικο «σπεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε»: Ο σπεκουλαδόρος έχει αντιληφθεί ότι τα λήμματά του απευθύνονται σε ορισμένο target group μεταξύ των σλανγκιστών, οπότε όταν ένας από αυτούς τους σλανγκιστές ανεβάσει λήμμα, ακόμη κι αν είναι λύμα, ο σπεκουλαδόρος θα το περάσει ένα γρήγορο σπεκ και δεκάστερο, για να εμπεδώσει σχέσεις αμοιβαίας πελατείας με τον συγκεκριμένο συσλανγκιστή. Βεβαίως, δεν θα επεκταθεί παραπάνω απ' το ψιλό σπεκ, ενώ θα κρατάει και την μύτη του να μην τον πάρει η μπόχα του λύματος, που σπέκασε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει (διά μακροπρόθεσμου do ut des) την αδηφάγα αστρολαγνεία του.

4. Ακόμη χειρότερα: Το «σπεκάστε, ψηφίστε» του σπαστήρα. Ο σπαστήρ γράφει μια σειρά λήμματα με ένα όνομα, μετά αποσυνδέεται και επανασυνδέεται με άλλο όνομα και ID, και κάνει ένα γρήγορο πέρασμα με δεκάστερα στα λήμματα αυτού του (α)ιδ(ο)ίου. Ο απόλυτος θρασυ-σπαστήρ δεν θα παραλείψει να δώσει και σπέκια ο ίδιος στον εαυτό του με άλλο όνομα, για να επαληθευθεί το υπό GATZMAN ρηθέν: «Σπεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε». Το παραπάνω είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τους νεοκλήδες, ελπίζω να μην βάζω ιδέες...

Ο πολιτικός ή γενικότερα στέλεχος που θυσιάζεται για να διατηρηθεί ένα καθεστώς, λ.χ. σε έναν ανασχηματισμό, μια αυτοκάθαρση, ένα mea colpa κ.ο.κ.

Ο όρος χρησιμοποιείται ακόμη περισσότερο, άμα το εν λόγω στέλεχος έχει το όνομα, έχει και την χάρη.

Τούνελ, όπως γνωρίζουν οι παροικούντες την Σλανγκουσαλήμ, είναι πρωκτός. Κατ' αυτήν την σλανγκική τροπή, η έκφραση «βλέπω φως στην άκρη του τούνελ» μεταλλάχθηκε σε «βλέπω/νιώθω σκατό στην άκρη του τούνελ», ως αντίθετο της πρώτης.

Ήτοι, «φως στην άκρη του τούνελ» σημαίνει είμαι στο ναδίρ της απελπισίας και ξαφνικά αχνοφαίνεται μια ελπίδα, ενώ «σκατό στην άκρη του τούνελ» σημαίνει είμαι στο ζενίθ της ηδονής (του πρωκτικού σεξ δηλονότι) και ξαφνικά αχνοφαίνεται η απελπισία.

Στο σλανγκιπενές Λεξικό Μπαμπινιώτη η τέταρτη σημασία που δίνεται για τον «δακτύλιο» είναι: «ο σφιγκτήρας του πρωκτού» ως δίοδος με κυκλικό σχήμα, δηλονότι.

Η σημασία αυτή είναι σλανγκενεργή σε σχέση με όλη την φιλολογία για το μέτρο του δακτυλίου στο κέντρο της Αθήνας, που αποτελεί μείζον θέμα από τα ηρωικά 80ς. Εξ ου και η φράση «παραβιάζω τον δακτύλιο» είναι σλανγκιστί το τροχονομικό ισοδύναμο του «είμαι οφσάιντ».

Ο Χάρρυ Κλυνν είχε διακωμωδήσει το μέτρο με το να βάλει έναν θηλύγλωττο φλωρούμπα πρασινοφρουρό (επί ΠΑΣΟΚ) σε σκετσάκι να αναφωνήσει θαυμαστικά: «Αχ, αυτός ο υπέροχος δακτύλιος, αυτό είναι μέτρο!», δηλώνοντας προφανώς την στοργή του για τον άλλο δακτύλιο.

Γενικά, η φράση «παραβιάζω τον δακτύλιο» λέγεται για ανθρώπους που θέλουν να τα έχουν «μονά-ζυγά δικά τους» και να εισχωρούν και στις δύο τρύπες κατά βούληση. Η φράση έχει λάβει νέα επικαιρότητα μετά τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».

Μπορεί να είναι αμετάβατο, δηλαδή σκέτο «σου γαμώ», μπορεί και να είναι μεταβατικό, με αντικείμενα, όπως «την μάνα», «την θεία», «την γιαγιά», «την κουμπάρα», «την συνυφάδα», «την συμπεθέρα», ή μετωνυμικά «της γιαγιάς σου το βρακολάστιχο», «της θειάς σου το μπουγαδοκόφινο» κ.τ.λ, με προτίμηση σε γηραιά πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος του συνομιλητή, με το οποίο δείχνουμε ότι «δεν γαμάω για ευχαρίστηση, αλλά για την φουκαριάρα τη μάνα ΣΟΥ»...

Το σλανγκικό ενδιαφέρον έγκειται στο Συντακτικό. Το «σου» του «σου γαμώ» δεν είναι ούτε Αντικείμενο, ούτε Γενική Κτητική, αλλά επιβιώνει / απορροφάται σε αυτό η αρχαία Δοτική Προσωπική Ηθική, που δηλώνει το πρόσωπο εις δυσαρέσκεια του οποίου τελείται η πράξη (λ.χ. «ως καλός μοι ο πάππος!»), ή η Δοτική Προσωπική Αντιχαριστική, που δηλώνει το πρόσωπο, προς ζημίαν του οποίου τελείται η πράξη. Αυτά για τους αρχαιόκαυλους της σλανγκ.

1. Το μειδίαμα από αστείο μύδι. Αλλιώς: μηδίαμα. Υπερθετικός: λωλόμυδο, καραλωλόμυδο, θα LMFAO μύδια κ.ο.κ.

2. Έτσι γράφει ο Πάνος Β' το «μειδίαμα».

Δεν έχει αποδειχτεί εγγενής σχέση μεταξύ εκσπερμάτισης και παχυσαρκίας, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει ότι όποιος το κάνει «ρεύει» κατά το λαϊκώς λεγόμενο, οπότε η έκφραση λέγεται σλανγκική αδεία. Και βεβαίως η έμφαση τοποθετείται στο πρώτο μισό, στο πλεοναστικώς λεγόμενο «σε γαμώ και χύνω». Το δεύτερο μισό με αυτήν την επιτηδευμένα απροϋπόθετη διερώτηση έρχεται με τον σλανγκικό σουρεαλισμό του να επιτείνει την προσβολή της ύβρεως.