Definitions by Hank (386)
Showing 181-190 from 386

Έτσι λένε την Ελλάδα οι Τούρκοι. Από τους «Ίωνες». Χρησιμοποιείται ως συνώνυμο των Ελλαδιστάν και Αυνανιστάν.

Συμπλήρωμα: Ελλαδέξ.

Ανάλογα με το αν είστε ομοφυλοφιλόφιλος (φτου!) ή ομοφοβικός μπορείτε να μεταφράσετε με αυτούς τους δύο αντίστοιχους σλανγκισμούς τους όρους «gay celebration» και «gay pride». Η έννοια του γκέι πανηγυρισμού έγκειται στο να προσλάβεις όρους, που οι εξουσιαστές μάτσο τους χρησιμοποιούσαν προηγουμένως για να σε εξοβελίσουν, και τώρα εσύ ως γκέι να τους χρησιμοποιήσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους υπονομεύσεις (undermining) εκ των ένδον. Λ.χ. ο όρος queer, που αρχικά χρησιμοποιείτο εναντίον των γκέι προσλήφθηκε από αυτούς και τώρα χρησιμοποιείται ως στοιχείο γκέι περηφάνιας (gay pride), αυτών που έχουν τον τσαμπουκά να βγούνε απ΄ τη ντουλάπα και να ασκήσουν το γκεϊλίκι τους.

Αν πάλι τα gay parades και τα χρώματα της σημαίας των ΛΟΑΤ δεν είναι του γούστου σας, μπορείτε απλώς να αποκαλέσετε τον παρ/επελαύνοντα celebrating gay ως γκέι για τα πανηγύρια, και να τελειώσετε εκεί, -όχι πάντως δίχως κάποια υποψία ομοφοβίας. Άλλωστε gay πάνω απ' όλα σημαίνει «χαρούμενος», γλεντζές!

Το παρατσούκλι- σήμα κατατεθέν περασμένου κλανητάρχη, του Bill Clinton. Καθιερώθηκε ύστερα από τους λεκέδες που άφησε στο ένδυμα της υφισταμένης του (φυσαρ-)Μόνικας Λεβίνσκι. Οπότε το παρατσούκλι λειτούργησε κατόπιν και ως σχετική προτροπή: «Πλύντον, τουλάχιστον!». Μετά το εν λόγω σκάνδαλο ακολούθησε κι ένας (μίνι τουλάχιστον) βομβαρδισμός του Ιράκ για να στραφεί αλλού η προσοχή των μυδιών και μετά ο βομβαρδισμός της Σερβίας, κι ας προέτρεπε ο ΚΥΡ τον Πλύντον «make love not war!».

Ο όρος χρησιμοποιείται και γενικότερα για εργοδότες σε στυλ Ζαχόπουλου, οι οποίοι έχουν παρενοχλητικές τάσεις προς υφιστάμενες.

Και βέβαια, η έκφραση ξαναμπήκε στην επικαιρότητα με την ανάληψη του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ από την σύζυγο του Πλύντον στην κυβέρνηση Ομπάμα, σλανγκιστί Ομπάμια. Οι ρατσιστές έσπευσαν να το εκλάβουν ως παρότρυνση στην Χίλαρι, δηλαδή: «Χίλαρι Πλύντον» τον πρώτο Αφροαμερικανό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλά αντιτάχθηκε η εξής σλανγκική παράφραση κλασικής παροιμίας ως εξής: «Τον (κλ-)πλανητάρχη κι αν τον μαυρίζεις, το κάρβουνό σου χαλάς», που υπονοεί ότι δεν αρκεί η μετατροπή του Λευκού Οίκου σε Μέλανα για να λυθούν δια μιας όλα τα προβλήματα κι οι αδικίες στον πλανήτη. Άλλωστε δύσπιστοι σλανγκιστές από την άλλη όχθη του Ατλαντικού αποκαλούν τους περί τον Ομπάμα ανθρώπους «Obamicans». Δηλονότι εκ του Obama & Republican, επειδή ο Ομπάμιας επέλεξε να χρησιμοποιήσει πάρα πολλούς ανθρώπους από τις κυβερνήσεις Πλύντον αλλά και Μπούς τινος. Οι αντίπαλοι του βέβαια επέλεξαν να παραφράσουν το όνομά του από «Μπάρακ Χουσείν Ομπάμα» σε «Μουμπάρακ Χουσεϊν Οσάμα» δηλαδή σε ένα αμάλγαμα από τους μεγαλύτερους εχθρούς των ΗΠΑ, ζώντες και τεθνεώτες. Δεν ξέρω, ένας αναγραμματισμός του Vrasta θα δείξει!

Ο πάρα πολύ απαισιόδοξος, πεσιμιστής, που τα βλέπει όλα μαύρα κι έχει ως αρχή του το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Προέρχεται από τον μαχόμενο δημοσιογράφο Νίκο Τσιαμτσίκα, που έβγαινε στις λαϊκές, κοίταζε πού έχουν πάει οι τιμές και μετά έδινε το ρηπόρτ στην βάση στον Νίκο Εισ..., εμ συγγνώμη μπερδεύτηκα, Ευαγγελάτο. Ο γνωστός διάλογος, που απαθανατίστηκε αρμοδίως από τον Γιώργο Μητσικώστα κι έκτοτε έχει γίνει μέρος της ζωής μας είναι:

- Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Γενικά, ο τύπος Τσιαμτσίκα μπορεί πέρα από τον γνωστό δεξιόστροφο παππού του «Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται», να είναι και κάποιο λαϊκό παιδί που δυσανασχετεί για την αδικία και τις παντοειδείς λαμογιές. Αλλά υπάρχει και το στυλ «πέφτω απ' τα σύννεφα» για πράγματα που ήταν λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Λ.χ. λίγο μετά το επεισόδιο με τον βιασμό μαθήτριας, που ήταν όντως συγκλονιστικό, ο Εισαγγελάτος έκανε ένα αφιέρωμα σε πολλά άλλα περιστατικά, που δεν ήταν και τόσο συνταρακτικά, κοινώς το γάμησε και ψόφησε. Εξ ου και είχε κυκλοφορήσει η έκφραση:

- Πώς; Κάνουν σεξ στην πενταήμερη; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;
- Έτσι όπως τα λες Νίκο Ευαγγελάτο!

Αυτό που δίνει ένας γκουρού αρχι-μπλόγκερ στα πνευματικά του μπλογκοπαίδια. Λ.χ. τον ρωτάνε, «να πάμε στην τάδε διαδήλωση;», κι αυτός τους δίνει την εβλογία του. Συνήθη θέματα για να δοθεί η εβλογία, είναι αν μία ταινία αξίζει να την δεις (στα σινε-μπλογκς), αν αξίζει να συμμετάσχεις σε μια κοινωνική διαδήλωση, να υπογράψεις μια διαμαρτυρία κ.τ.λ. Άμα ένας σύντροφος μπλόγκερ κάνει ένα μπλογκικό κατόρθωμα, τότε ο πρώτος του λέει «την εβλογιά μου να 'χεις!». Θέλει μόνο προσοχή η εβλογία να μην εξελιχθεί σε εβλογιά!

Αυτός που έχει σημαδευτεί από τα χαρακτηριστικά σημάδια της αρρώστιας της εβλογιάς. Εβλογιά είναι η αρρώστια αυτού που κολλάει το δικό του βλόγιον, δηλαδή των μπλόγκερς, και στο αναφερθέν περιεκτικότατο λήμμα μπορείτε να βρείτε τα συνήθη συμπτώματά της. Λ.χ. να κοιτάς κάθε δώδεκα λεπτά το μπλογκ σου αν απάντησε κάποιος, να διαβάζεις ξανά και ξανά τα κείμενά σου, να βάζεις και την μάνα σου να τα διαβάζει κ.ο.κ.

Είναι μια επιδημική και κολλητική αρρώστια. Και είναι πολύ σημαντικό να την έχεις περάσει μικρός, όταν υπήρχαν λίγα μπλογκς. Γιατί αν την περάσεις σε μεγάλη ηλικία, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστα. Γενικά, οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα της αρρώστιας της εβλογιάς είναι ακριβώς τα ίδια με του αυνανισμού, δηλαδή γενικευμένη νωθρότητα που φτάνει ως την κύφωση και την τύφλωση. Αλλά μην απελπίζεστε. Μπορείτε πάντα να ανταλλάξετε τον εθισμό στο μπλογκ σας με τον εθισμό στο slang.gr, που είναι μεν «σκληρά ναρκωτικά» σε ό,τι αφορά στον εθισμό, αλλά τουλάχιστον είναι επιμορφωτικό!

To «vivere pericolosamente», δηλαδή το «ζην επικινδύνως» στα ιταλικά, μεταφέρεται έτσι στην ελληνική σλανγκική, για να δηλώσει μια ζωή που πρυτανεύει ο κώλος ως πεδίο αναζήτησης της ηδονής, ή όπου υπάρχει έντονος κίνδυνος να ξεκωλωθούμε.

Το συμπληρωματικό του Ελλαδιστάν και του Γιουνανιστάν. Τα δύο τελευταία είναι η ανατολικότροπη Ελλάδα με το ραχάτι, την μοιρολατρία και τον σταρχιδισμό. Το Ελλαδέξ είναι το άλλο μισό της εικόνας. Η Ελλάδα ως μεταπράτης της Δύσης. Που παίρνει έτοιμα και εισαγόμενα τα αποτελέσματα της βιομηχανικής επανάστασης και τα «μετακενώνει» (κατά Κοραή) - προσγειώνει στον ελλαδικό χώρο χωρίς μετοχή στις διεργασίες και τις ζυμώσεις που τα γέννησαν στην Δύση.

Το Ελλαδέξ είναι μια χώρα προκάτ, που μοιάζει με τα αντίστοιχα προϊόντα με πέραση στις περασμένες δεκαετίες, όπως Ούλτρεξ, Σπορτέξ, Πυρέξ, Αφρολέξ, Λατέξ, Μουλινέξ κ.ο.κ. Η πατρότητα του όρου ανήκει στον πολύ Γιώργο Σεφέρη! Τον χρησιμοποίησε σε βινύλλιο και ο Λογοθετίδης στα '70ς. Και τον χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Χρήστος Γιανναράς, αλλά και διανοούμενοι και στο άλλο άκρο του ιδεολογικού φάσματος.

Ιδεολογία του Διαδικτύου, όπως ο ασιγματισμόσ και ο ανορθογραφισμός. Σλανγκιστί λέγεται και ατονία ή κατατονία. Μοιάζει πιο πολύ με τον ασιγματισμό, καθώς γίνεται πιο πολύ για λόγους ευκολίας και κερδίσματος χρόνου, κι όχι για ιδεολογικούς ή ψυχο(παθο)λογικούς λόγους. Ο ατονιστής θέλει να ολοκληρώσει την αλλαγή που έγινε στο γραπτό μας σύστημα με το πέρασμα από το πολυτονικό στο μονοτονικό, και ίσως θεωρεί εαυτόν ως προάγοντα σε μια αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση που κάποτε μπορεί να έρθει.

Αντώνυμα: πολυτονισμός. Υπάρχουν πολλοί που επιμένουν να χρησιμοποιούν τους τόνους και τα πνεύματα του πολυτονικού συστήματος και στα φόρα και αλλού στα διαδίχτυα.

Ιδεολογία του Διαδικτύου, όπως και ο ασιγματισμόσ, η οποία αναπτύσσεται σε φόρα από αγοραίους τύπους. Έχει διαφορετικές φράξιες. Θα αναφερθώ σε ορισμένες, χωρίς δυνατότητα εξάντλησής τους.

1. Ο ριζοσπαστικός επαναστατικός ανορθογραφιστής. Θεωρεί ότι η ορθογραφία είναι ένα εξουσιαστικό κατεστημένο status quo. Η ανορθογραφία είναι γι' αυτόν ένας επαναστατικός ακτιβισμός. Συχνά πρόκειται για άνθρωπο με παιδεία που έχει την δυνατότητα να ορθογραφήσει άψογα τις λέξεις, αλλά συνειδητά την απαρνείται για χάρη μιας επαναστατικής σκοπιμότητας. Όπως, δηλαδή, οι Μαρξ και Ένγκελς ήταν μάλλον Μαρξ εντ Σπένσερ, αλλά απαρνήθηκαν τον μεγαλοαστισμό τους από αλληλεγγύη στους προλετάριους σύντροφους, έτσι κι ο ανορθόγραφος αυτού του τύπου απαρνείται την πλούσια παιδεία του από αλληλεγγύη στους ανορθόγραφους όλου του κόσμου.

2. Anorthographus Trolleatziticus. Ανήκει στο είδος των τρολεατζήδων, που ευδοκιμεί στα διαδίχτυα. Η ακραία ανορθογραφία είναι απλώς ένα μέσο για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των άλλων. Και αυτός έχει συχνά παιδεία και άψογη ορθογραφία, αλλά έχει ασταθή αυτοπεποίθηση, και κατά τον αρχαίο θρύλο του Ηροστράτου, αν δεν μπορεί να μείνει στην Ιστορία ως διάσημος, επιδιώκει να μείνει στην Ιστορία ως διαβόητος. Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Αν τον κατηγορήσεις για ανορθογραφία, θα συνεχίσει να ανορθογραφεί, για να αποσπάσει ακόμη περισσότερο την προσοχή σου. Καλύτερα να του πεις, «μπράβο τι ωραία που το γράφεις έτσι», ή ακόμη καλύτερα να αδιαφορήσεις πλήρως. Η διαφορά από το πρώτο είδος είναι ότι στον πρώτο ο λόγος είναι ιδεολογικός, ενώ στον δεύτερο ψυχολογικός. Αλλά κατά τους Γιαλομάδες τα δύο είδη δεν έχουν ειδοποιό διαφορά, αφού πίσω από κάθε και καλά ιδεολογικό λόγο υποκρύπτεται ένας ψυχολογικός.

3. Ανορθόγραφος ο ταπεινοσχήμων. Προβάλλει ένα προφίλ λαϊκού παιδιού, που πραγματικά είναι ανορθόγραφος επειδή δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μάθει γράμματα, ή επειδή το κεφάλι του δεν σκαμπάζει κ.ο.κ. Σπάνια αυτό είναι αλήθεια. Συχνότερα πρόκειται για έναν είρωνα, με την σωκρατική - δημοσθένειο έννοια του όρου, δηλαδή πρόκειται για κάποιον που επιτηδευμένα ανορθογραφεί, για να προβάλλει το προφίλ ενός αγράμματου παιδιού του λαού. Αυτός ο τύπος συχνά παρουσιάζει μια γενικότερη ταπεινοσχημία. Μας αποκαλύπτει λ.χ. ότι είναι άσχημος, τον φτύνουν οι γκόμενες κτλ. Δύο τινά συμβαίνουν. Ή είναι καθαρή μυθοπλασία τα παραπάνω. Ή είναι εν μέρει αλήθεια, και ο ανορθόγραφος τα εντείνει περαιτέρω για να συμφιλιωθεί με αυτούς τους «δαίμονές» της πραγματικής ζωής του, να τους ξορκίσει και να προκαλέσει την συμπάθειά μας, και την τρυφερότητα που φαίνεται ότι την έχει ανάγκη. Το χαρακτηριστικό του τρίτου τύπου είναι ότι δεν ανορθογραφεί με συνέπεια και σύστημα, αλλά άλλοτε ναι κι άλλοτε όχι. Αν μάλιστα τον ρωτήσεις, θα ορκίζεται και θα ομνύει ότι δεν ανορθογραφεί εκ συστήματος και θα επικαλεστεί ως τεκμήριο και περιπτώσεις που θα έχει ορθογραφήσει σωστά. Ο τρόπος όμως για να αποκαλύψεις την υποκρισία του είναι ότι ορθογραφεί καλά τα δύσκολα, και ανορθογραφεί τα εύκολα, επίτηδες προφανώς.

4. Ο έντεχνος ανορθόγραφος. Είναι ο τύπος που την έχει δει Μέντης Μποσταντζόγλου και προσπαθεί μέσω της ανορθογραφίας να βγάλει κάποια κρυμμένα νοήματα, που τα κρύβει η ορθογραφική αρτιότητα. Ως προς αυτό μοιάζει με τον έντεχνο σλανγκιστή. Απλώς ο έντεχνος ανορθόγραφος πραγματικά το παρακάνει!

Τελειώνοντας, θα ήθελα να παρατηρήσω αφενώς ότοι η παραπάνω κατηγοριοποίηση είναι σχηματικοί, κι ότι στην πραγματικώτητα οι κατηγορίες μπορούν να αλληλωπλέκοντε και να συνυπάρχουν. Και κυρίος να κρούσο τον κόδονα του κυνδίνου ότι ο ανωρθωγραφησμώς ήνε κωλλητικώς κε κανής δεν είναι ασφαλύς απαίναντή του, συμπαιρηλαμβανωμαίνου κε του γράφωντως!!! Θαίλυ πρωσωχί!!

(από Khan, 29/12/13)