Definitions by sstteffannoss (223)
Showing 211-220 from 223

Ναι μεν «μπάκακας», «μπακακάς» και «μπακακός» είναι ο «βάτραχος» όπως ορθότατα δηλώνουν αντίστοιχα οι σφυρίζων, leonpanos και vikar εδώ, οπότε «μπακακάκι» το «βατραχάκι», αλλά επίσης «μπακακάκι» είναι και σύνεργο ψαρέματος.

Πρόκειται για μια μικρή σχετικά μεταλλική κατασκευή συχνότατα με ιχθυοειδές σχήμα και βάρος ανάλογο με το βάθος των νερών που θα γίνει το ψάρεμα με τη μέθοδο της συρτής. Απ’ το μπακακάκι κρέμονται δύο ή και παραπάνω αγκίστρια ή σαλαγκιές στα οποία δολώνεται (εκτός ίσως του τελευταίου), ανάλογα με το θήραμα - στόχο, ζωντανό ή φρέσκο ήδη ψαρεμένο ψάρι (π.χ. γόπες), καλαμαράκια ή ακόμη και χταπόδι.

Όλο το σύμπλεγμα δένεται στο νήμα που θα βυθιστεί στο νερό. Το δε νήμα μπορεί να συγκρατείται από το καλάμι του ψαρέματος ή ηλεκτρικό καρούλι.

Το μπακακάκι εξασφαλίζει με το σχήμα και το βάρος του πως η κίνηση των δολωμάτων κάτω από το νερό θα μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με αυτήν ζωντανών ψαριών σε μικρό κοπάδι ώστε να ξεγελαστεί το μεγάλο ψάρι - θήραμα (σφυρίδα, φαγκρί, στείρα κλπ).

Η έκφραση «κατεβάζω μπακακάκια» συνήθως παίζει χαιρέκακα στο γ’ πρόσωπο.
Περιγράφει την κατάσταση κάποιου σε και γαμώ τη στριμόκωλη φάση, όπου κάτι έχει πάει τόσο σκατά κι απόσκατα και τόσο απρόσμενα κόντρα από το αναμενόμενο που κυριολεκτικά γαμήθηκε το σύμπαν και επιπλέον όχι μόνο δεν μπορεί να την κάνει με μικρά πηδηματάκια, αλλά είναι αναγκασμένος να κάτσει να φάει στη μάπα, δημόσια ή όχι, μια άλφα ξεφτίλα, να λουστεί άσχημες συνέπειες λόγων και πράξεων ή απλά επειδή έμεινε με το μουτζούρη και την ψωλή στο χέρι, να δει τις φιλοδοξίες του να καταρρέουν δίχως να μπορεί όχι μόνο να αντιδράσει αλλά ούτε να μπινελικώσει την καργιόλα τη μοίρα του γιατί απλά δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο η θέση, το αξίωμα, ο περίγυρος ή η όλη φάση.

Συνώνυμη με την έκφραση «κατεβάζω γουστέρες» -κάτι που ωθεί στο να θεωρήσω πως ετυμολογείται από το συμπαθές πλην γλοιώδες αμφίβιο.

Εκ του αγγλικού «cheat»: εξαπατώ, απατώ, παραβαίνω τους κανόνες παιχνιδιού, απατεώνας.

Ανάλογα με την περίσταση λοιπόν, μπορεί να σημαίνει:

• Πως κάτι (ή κάποιος) τα σπάει, είναι σούπερ γουάου!!, γαμάτο, και γαμώ, άπαιχτο, αμαρτία σκέτη.

• Το κλου μιας ιστορίας, το χάιλαϊτ ενός θεάματος.

• (Στο σύμπαν των γκέιμερ) Το σπαστήρι, το κρακ, το προγραμματάκι που χρησιμοποιεί κάποιος για να πάρει λέβελ ή να νικήσει τους αντίπαλους ιντερνετικούς συμπαίχτες ξεγελώντας το παιχνίδι με το να αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα που θα κάνει τη διαφορά (περισσότερα εφόδια, όπλα, ζωές κλπ). Συντάσσεται συχνά με τα «κάνω», «μπαίνει», «βάζω».
  Σ’ αυτό το σύμπαν, χρησιμοποιείται και σαν πρώτο συνθετικό σε σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να εκτελέσει την απατεωνιά.

• Σε διαλέκτους (π.χ. Ποντιακά, Πλωμαριανά), χρησιμοποιείται με την ίδια ακριβώς έννοια με το καταγεγραμμένο «τσίτι»: το βαμβακερό ύφασμα με τυπωμένα εμπριμέ σχέδια (αυτό εκ του τούρκικου «çit» με περσική καταγωγή) σαν μέρος συνήθως της γυναικείας φορεσιάς.

• Τα τσιτ-μιλ / τσιτ-μηλ (εκ του αγγλικού «cheat meal»), παίζουν πολύ μεταξύ όσων κάνουν δίαιτα ή, όπως π.χ. στα μποντιμπλιντεράδικα σινάφια, διατροφή.
  Σημαίνουν το προβλεπόμενο εκείνο γεύμα, που λαμβάνει χώρα μια στις τόσες και όπου ο εν διαίτη την καταστρατηγεί προκειμένου να μην κρασάρει ψυχολογικά και την εγκαταλείψει, τρώγοντας ό,τι απαγορευμένο ποθεί κολασμένα, σε ελεγχόμενη ποσότητα βεβαίως-βεβαίως.

Από τη slang των δημοσκόπων.

Ηχητική απόδοση της λεζάντας ΔΞ-ΔΑ της τελευταίας συνήθως στήλης, ή του τελευταίου κομματιού της πίτας γραφημάτων που συνοψίζουν τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων και σημαίνει «Δεν Ξέρω-Δεν Απαντώ».

Αν και ουδεπώποτε θα το παραδεχτούν οι υπερδιαπλεκόμενοι υπεύθυνοι για το σερβίρισμα των αποτελεσμάτων, η βρώμα που διαρρέει από τους διεξάγοντες τις δημοσκοπήσεις και δη τις τηλεφωνικές, διαβεβαιώνει πως το ζηλευτό σε κόμματα που συγκυβέρνησαν ποσοστό που συγκεντρώνει η κατηγορία, οφείλεται εξολοκλήρου στο «δουξου-».

Το «-δουα», στο οποίο έπρεπε να συγκαταλέγονται τα εκτοξευόμενα περί της 4ης απογευματινής, ευρηματικότατα γαμοσταυρίδια έξαλλων πολιτών προς τους τηλεφωνούντες συχνά πολλαπλά πτυχιούχους, πλην κακοπληρωμένους υπαλλήλους (στους οποίους το σάιτ θα πρέπει να κάνει επίσημη έκκληση να μοιραστούν το καθημερινό τους αποθησαύρισμα σλανγκο-όρων) δεν παριστάνεται, προκειμένου να μη φαντάζουν μπροστά του σαν γιαπωνέζικες πούτσες, οι μπάρες των άλλων απαντήσεων.

Σαν χαρακτηρισμός επί προσώπων, ο όρος δηλώνει μια πλειάδα συμπεριφορών – στάσεων προς το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Από αυτήν του σταρχιδιστή έως του μουλωχτού διαπλεκόμενου κι από αυτήν του αποφασισμένου να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, μέχρι αυτού που ξέρει πώς να μην κόβει για μαλακίες τις σχέσεις του με κανέναν.

Α) Ανορθόγραφο υποκοριστικό του γνωστού «κρόσσι»: νηματοειδής απόληξη του στημονιού της ύφανσης, ως διακοσμητικό τελείωμα χαλιών, υφασμάτων κτλ. όπως διαβεβαιώνει ο Τριαντάφυλλος εδώ.

B) Στα σινάφια των μηχανόβιων, χαϊδευτικό – υποκοριστικό για μηχανάκι για διαδρομές εκτός ασφάλτου (χώμα, λάσπη, ανώμαλος δρόμος, φευ! επαρχιακές οδοί).

Δεν υπάρχει έφηβος, κι όχι μόνο, με το πειραγμένο γονίδιο που να μην το πόθησε κολασμένα, συχνά περισσότερο κι από τη γκόμενα που έβαζε να καθίσει στο παπί του. Κάτι η εκτοξευμένη σε άλλη πίστα εκτίμηση των γύρω με τα ίδια μυαλά, κάτι η εντύπωση μιας επικίνδυνης αλητείας που σε πάει παντού και κυρίως, η σιγουριά που δίνει το μουγκρητό ανάμεσα στα σκέλια, πως το αντριλίκι αυξάνει με τα σκονισμένα χιλιόμετρα, δεν είναι και λίγα σαν ανταπόδοση μιας επένδυσης που κόστισε κάμποσες λιγότερο ή περισσότερο μίζερες εργατοώρες εδώ κι εκεί.

Προφανώς, από το αγγλικό «motocross»: αγώνες ανώμαλου εδάφους.
Συμπληρωματικό / εναντιωματικό: «στριτάκι».

Γ) Στα σινάφια μπουρδελιάρηδων και δη, όσων τους αρέσουν τα ξινά, νεαρός (συνήθως)… αρτιμελής έως αρτιμελέστατος, που τη βρίσκει με το να δίνει κώλο (αλλά και για το γάμιστρο) ντυμένος από ξέκωλο έως θεόμουνο, αντίστοιχο στοκάρισμα, περούκα και ανάλογα κοσμήματα, φρου φρου κι αρώματα.
Ασφαλώς, οι θηλυπρεπείς με τον αντίστοιχο… αέρα πείθουν περισσότερο ανεβάζοντας (μάλλον) τη… διάθεση.

Προφανώς από το αγγλικό «crossdresser»: παρενδυτικός.
Συνώνυμα: «τραβεστί» (συγκριτικά, σχεδόν κυριλέ), τραβέλι (συγκριτικά, κάπως πιο μπρουτάλ - υποτιμητικό).
Να μην συγχέεται με το τρανς.
Συντομογραφία: «cd».

Ο μυστικός αστυνομικός που με πολιτική περιβολή, εκτελεί παρακολουθήσεις υπόπτων.

Παλαιάς κοπής, τη σήμερον παίζει όταν η αναβίωση εποχής αποτελεί μαστ. Και πώς αλλιώς, αφού τα τροχοφόρα είναι περισσότερα απ’ τα δέντρα κι τα στοκαρίσματα πιθανότερο να στηρίζονται σε κοριούς και... δορυφόρους παρά στην ικανότητα να περνάς κάτω από το ραντάρ κρυβόμενος πίσω από δέντρα και θάμνους.

Από όσο ξέρω, δεν χρησιμοποιείται για πουλολόγους και μπανιστηρτζήδες.

Παλαιάς κοπής, από τότε που το «χαλώ» αναφερόμενο σε ..κόρη, σήμαινε «ξεπαρθενεύω».

Αντανακλά σαφέστατα τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής που ευτυχώς θεωρείται πλέον απ’ την συντριπτική πλειοψηφία οριστικά ξεπερασμένη, τουλάχιστον εδώ στη Δύση.

Η σχέση του ωμέγα με τον κώλο είναι γνωστή απ’ στον Dirty Talking στο σάιτ (εδώ) και χρόνια.

Προφανέστατα λοιπόν η φράση ισοδυναμεί με το «ξεπαρθενεύω κι από πίσω κι από μπρος».

Κατά συνέπεια απομένει στο θήτα ο ρόλος του μουνιού και δη του παρθένου τοιούτου. Κι αν το πεζό ωμέγα αναμφισβήτητα αποτελεί ακριβή οπτική αναπαράσταση του κώλου (..κυριολεκτώ), δεν συμβαίνει το ίδιο με το θήτα που, παρότι δεν είναι παρόμοια όλα τα παρθένα μουνιά, αρκεί να το προφέρει κανείς και γίνεται σαφέστατο πως αποτελεί άψογη αναπαράσταση του συνδυασμού χειλιών και γλώσσας.

Όμως το μουνί τα έχει αμφότερα πακέτο αφού και τα μουνόχειλα παίζουν και για το γλωσσίδι του μέχρι κι άσμα έχει γραφεί!!

Τώρα για το συνέβη ..ετυμολογικά…

Καρα-γιαλομίζουσα έκφραση που προειδοποιεί τους πέριξ πως ο εν λόγω χρήζει ειδικού χειρισμού λόγω πιθανότατης απρόβλεπτης αντίδρασης σε είδος και ένταση σε οποιοδήποτε ερέθισμα δοθεί από το περιβάλλον.

Χρησιμοποιείται με αισθητά αυξημένη συχνότητα, έως αποκλειστικότητα, από τα δυο επόμενα του πρώτου φύλα, ίσως διότι οι δικαιολογίες περί ανάδρομου Ερμή, απότομων καιρικών μεταβολών και απροσδιόριστων σωματικών ενοχλήσεων δεν κρύβουν τίποτε παραπάνω από νευράκια, αγαμησιές «κι όλα τ’ άλλα δύσκολα που έχουν τα κορίτσια»♬♬ ενίοτε και σε συνδυασμό.

Σαφέστατα το ρίξιμο ενός κρύου, η πικρή σοκολάτα και το ..ξεμάτιασμα (κατά φθίνοντα βαθμό) βοηθούν μέχρι την επόμενη Κρίση.

Ως μη σλανγκικό επίθετο ο Μπάμπης βεβαιώνει πως σημαίνει αυτόν «που δεν τον διαπερνά το νερό ή άλλο υγρό».

Σλανγκικά ως χαρακτηρισμός, για την ώρα, διακρίνονται δυο κάτια:

Α) Ο σκληρός, αυτός που δεν κωλώνει πουθενά, που δεν μασά τον πούτσο του, που δεν καταλαβαίνει Χριστό, ο ασυγκίνητος, ο σκληρόπετσος, αυτός που δεν τον αγγίζει τίποτε και κανένας.

Εκπέμπει μια λεβέντικη βαρβατίλα εκτιμώμενη διαχρονικά από τις απανταχού κοινωνίες σαν μια από τις βασικές αρετές του αρσενικού.

Χρησιμοποιείται συχνά τόσο στερεοτυπικά, όσο και σχεδόν ειρωνικά, σε αθλητικά σινάφια στις περιγραφές αγώνων που διεξάγονται υπό βροχή για να περιγράψει τον νικητή.

Β) Ο αναίσθητος, αυτός που πουλά τρελίτσα κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, αυτός που τον φτύνουν και κάνει πως ψιχαλίζει, ο ανεύθυνος γραψαρχίδας, το τομάρι που δεν αξίζει να ασχολείσε μαζί του αφού δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη.

Εκπέμπει μια ειρωνική, ήπια (αφού στέκεται μακριά από τα όρια του χυδαίου) οργή, ικανή όμως να αποδομήσει φτιασιδωμένα επιμελώς προσωπεία.

Το πτυσσόμενο ματσούκι, ενίοτε και με κυανόδοντα, στο άκρο του οποίου μπορεί να προσαρτηθεί σμαρτόφωνο –ως επί το πλείστον- ή και φωτογραφική μηχανή. Ερεθισμένο εξασφαλίζει την απαραίτητη εκείνη απόσταση από την αφεντομουτσουνάρα του κατόχου του, που θα επιτρέψει την εκτέλεση μιας ακόμη σελφιάς.

Αγνώστου πατρός, με αρχικό στόχο τον εκάστοτε γκατζετάκια και κατοπινό την πλέμπα που δεν διαθέτει ακόμη δικό της ντρον, κατάφερε μέσω της αναντάμ παπαντάμ αλάνθαστης επιχειρηματικής μεθόδου «η φθήνια τρώει τον παρά» και της νεοφιλελέ τοιαύτης «βάλε τριτοκοσμικούς να την φτιάχνουν και μετανάστες να την πουλάνε» να αναδειχθεί από το κυριλέ Time σαν η 18η καλύτερη εφεύρεση του 2014.

Μπαναρισμένο από όλο και περισσότερες πινακοθήκες, μουσεία, αθλητικούς αγώνες και συναυλίες κι όχι ασφαλώς εξαιτίας τού ό,τι η χρήση του σπα τ’ αρχίδια των πέριξ, αλλά από φόβο καταστροφής καλλιτεχνημάτων από ατζαμήδες και ζημιών από παράνομα ανεβάσματα στο νέτι.

Ταμάμ για αντικοινωνικούς και σόλο τουρίστες που τους ξεράθηκε το χέρι να κουβαλούν τρίποδες ή τους είναι αδιανόητο να εμπιστευτούν έστω και μισό την κάμερα στον πασαέναν που επιπλέον μπορεί να στερείται της αίσθησης του κάδρου, σπανίως η χρήση του οδηγεί σε σουπερουάου από καλλιτεχνικής ή ΜΜέδικης άποψης μήδια.

Έχει δημιουργήσει όμως τη δική του αισθητική που αργά ή γρήγορα κάποιος προχώ επιστήμων εκ του Puchester College of Fine Arts θα αποδείξει πως οι μονόχειρες κεφάλες με το χαζοχαρούμενο χαμόγελο σε πρώτο πλάνο υπό γωνία, έπαιξαν καίρια επιδραστικό ρόλο στην Τέχνη οδηγώντας την στο επέκεινα και μέσω της εξαΰλωσης τού Δημιουργήματος, που βεβαίως – βεβαίως συχνότατα ταυτίζεται με τον Δημιουργό σε ιδιωτικές του στιγμές, δια των μέσων παραγωγής που ανήκουν –επιτέλους- σ’ αυτόν, αλλά και των καναλιών δημοσίευσης που ανήκουν στην Κενωνία ολάκερη.

Συνώνυμα τα ήδη καταχωρημένα σελομπάστουνο και σελφιέρα αλλά και το σελφόστικο.

Για να απαντηθεί το ακανθώδες ερώτημα «πόσο χύνει ο μέσος αρσενικός στη ριξιά», κάτι εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι και επιπλέον, συστηματικοί μαλάκες με πατέντα, κάθε είδους, για το καλό της επιστήμης, κατέθεταν μετά από κάνα δυο μέρες αυστηρής αγαμίας τα χύσια τους για ικανό διάστημα.

Στο ρεζουμέ· κάτω από 1,5ml δεν δικαιούσαι να λαγνοβοάς «χύνω», αλλά μάλλον «στάζω», ενώ από 5,5ml και πάνω στη ριξιά, ειδικά την πολλαπλή τοιούτη, νταξ… δεν χύνεις και κουβάδες, αλλά επιστημονικώς κρίνεσαι πανάξιος του σλανγκικού όρου «χυσιάρης».

Κι επειδή τα φλόκια απλώνουν όταν δεν καταλήγουν στην καπότα ή στις οπές για τις οποίες προορίζονται, μ’ αποτέλεσμα να ξεγελούν στο ..μάτι· 5ml φουλάρουν άνετα ένα κουταλάκι του γλυκού.

Καρατσεκαρισμένο δε, πως οι χυσιάρηδες είμ είναι σαφώς πιο ...γαμιάδες και καρπεροί.

Για τους μη, σαφώς κι η κατάσταση βελτιώνεται αν κόψεις ξενύχτια και ουσίες, το ρίξεις στα μπίο, στα μπόλικα υγρά πλην τα ξίδια, αφήνεις τις μπαταρίες να γεμίσουν πριν τις ξαναβγάλεις οφ, και προπαντός αν στα προκαταρτικά το παίξεις υπερπαραγωγή.

Αλλά κακά τα ψέματα… Αν δεν σου το ‘χουν τα γονίδια…

(Όλα απ’ το δίχτυ)