Ο όρος προκύπτει με παράφραση της γνωστής παροιμίας: Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, που εκφράζει πως η πραγματική ικανότητα εκδηλώνεται στο χειρισμό των δύσκολων καταστάσεων.
Μπορεί κάποιος κατά το ατομικό σεξ να αποδεικνύεται ως καλός κωπηλάτης και καλός καπετάνιος αφού πιάνει τον στόχο του (αποτέλεσμα σύμφωνο προς τις βαράγκιες προδιαγραφές). Μπορεί επίσης κάποιος, σε ένα γήπεδο δυο εραστών να φαίνεται, πως ελέγχει το παιχνίδι, συνεισφέροντας τα μάλα στην επίτευξη της κοινής σεξουαλικής απόλαυσης. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση παρτούζας;
Εδώ οι μανατζερίστικες απαιτήσεις για τον ρόλο του καπετάνιου μεγαλώνουν. Ως καπετάν παρτούζας, οργανώνει μετά από διασπερματευτικές διαδικασίες το πλήθος, στο παρτούζαπρότζεκτ, ώστε να μην διακυβευτούν τα θέλω κάποιου κατά την επερχόμενη παρτούζα και ξεσπάσουν φουρτούνες. Γι' αυτό συμφωνείται και καλά ένα άτυπο σενάριο δράσεων και ένα άτυπο συμβόλαιο μεταξύ των διαφόρων ούζερς για να μην έχουμε λούζερς κατά το συλλογικό έργο του χτίσιμου της γέφυρας του ποταμού Γαμάει. Λέμε τώρα!
Αργότερα, κατά τη διάρκεια του αγώνα, λειτουργεί ως παίκτης που προφυλάσσει τον εαυτό του από αθέμιτες διαδικασίες, αλλά κι ως συντονιστής της διαδικασίας (π.χ: προσέχει τα νώτα του από την επέμβαση κάποιου παλιάς κοπής θεού Ποσειδώνα που μπαγαπόντικα, πάει με την τρίαινά του, εκτός κοντράτου, να προκαλέσει φουρτούνα, κάνοντας σουρωτήρι τον κώλο κάποιου, ενώ, σαν Δίας πάλι, κατακεραυνώνει τον παραβάτη που τόλμησε να σπάσει την ομερτά). Στο γήπεδο, θες η συγκυρία, θες και κάποια ανομολόγητα «θέλω» κάποιων, θες και κάποια παλιά τεφτέρια κι η πατατιά ...γίνεται. Γι' αυτό ο καλός ο καπετάνιος στην παρτούζα φαίνεται.
Η δημοκρατική ευαισθησία δεν έχει περιθώρια δράσης. Όπως οφείλει να λειτουργεί σε οποιοδήποτε κοινωνικό σύνολο, έτσι πρέπει να λειτουργεί και εντός ενός πλήθους παρτουζιάρηδων. Κι ένας καπετάνιος ενός τέτοιου συνόλου οφείλει και καλά, σαν πρόεδρος της δημοκρατίας του συγκεκριμένου συνόλου, να τηρεί τα συμφωνημένα πρωκτόκολλα.
- Γαμώ το Δία μου!
- Τον συνταξιοδοτημένο θεό;
- Όχι ρε. Τον ξερόλα που έλεγε πως έχει λάβει μέρος στις... παρτούζες και πως έχει τις... οργανωτικές ικανότητες. Πίπες! Λειτουργούσαμε ασυντόνιστα. Βρε να τους λέω: Να οργανωθούμε βρε παιδιά. Να οργανωθούμε. Ανάφτε το φως επιτέλους. Έχω φάει πέντε και δεν έχω ρίξει κανένα. Άσε... της πουτάνας γινόταν. Στο τέλος τσακωθήκαμε.
- Εμ, ο καλός ο καπετάνιος στην παρτούζα φαίνεται φίλε μου.