Tagged definitions (1645)
Showing 661-670 from 1645

Πρόκειται για παρήχηση της μετοχής «λήξασα», κατά το ίδιο πρότυπο που το «ελάχιστος» γίνεται «ελάστιχος».

Το «λήξασα» είναι μετοχή παθητικής φωνής του ρήματος «λήγω» και σημαίνει ότι μια διαδικασία έχει περατωθεί, κυρίως από πλευράς χρόνου.

Αντίθετα, η λύσσα (υδροφοβία) είναι μια σοβαρή, θανατηφόρος, αλλά σπάνια ευτυχώς νευροεκφυλιστική ζωοανθρωπονόσος, που οφείλεται στον ομώνυμο ιό και μεταδίδεται στον άνθρωπο από δήγμα μολυσμένου ζώου.

Το διάσημο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης Tufts, προφέρεται «τά'φτ'ς», όπως λέμε «τα έφτυσε», δηλαδή παρουσίασε βλάβη και τέθηκε εκτός λειτουργίας.

Ωσεκτουτού, τα δυο λήμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξίσου στον γραπτό λόγο.

Update του μπερδεύω την πούτσα με την βούρτσα. Το παθαίνουν όσοι μπερδεύουν τα παρακάτω:

1. Την Έλενα Πούτση με την Μάρθα Βούρτση.

2. Τους Τουπαμάρος με το μουνί της Μάρως.

3. Τον τεφροδέκτη με τον σπερμοδέκτη.

4. Τα τρόλεϊ με τα βερίκοκα, επειδή έχουν το ίδιο χρώμα.

Μάρθα Βούρτση (από Khan, 15/08/09)

Ούτε κρητική, ούτε ποντιακή, ούτε Χρήστος Δάντης. Το κομμάτι που χορεύεται, που θα «πάει» καλά στα κλαμπ.

Από το Βιβλιοδρόμιο 7-8 Ιαν. 2006, άρθρο Μαρίας Μαρκουλή, εδώ

Το Βραβείο Πούλιτζερ είναι μια αμερικλάνικη βράβευση για επιτεύγματα στην δημοσιογραφία, την λογοτεχνία και την μουσική σύνθεση. Δημιουργήθηκε από τον εκδότη Ιωσήφ Πούλιτζερ και χορηγείται από το Columbia University στη Νέα Υόρκη (Βλ. και το επίσημο σάιτ). Χαουέβερ, η ηχητική του ομοιότητα με το πουλί ως συνώνυμο του μπαργαλάτσου, άλλως με τον πούλο, έχει οδηγήσει σε σλανγκική εναλλακτική χρήση του.

1. Είναι το βραβείο που απονέμεται σε όποιον έχει λαμπρή επίδοση στην γενετήσια δραστηριότητα κυρίως ως παθητικός ερωμένος /-η. Χρησιμοποιείται και ως ύβρις. Το παίρνω το Βραβείο Πούλιτζερ ισοδυναμεί με το παίρνω τον πούλο με την σημασία του συνουσιάζομαι, τον παίρνω, τον παίρνω και γέρνω. Επίσης αποτελεί συνώνυμο του Kavli Prize (βραβείο Καυλί), δηλαδή του βραβείου που απονέμεται ειρωνικά για έξοχη γενετήσια δραστηριότητα συμπεριλαμβανομένης κατεξοχήν της μαλακίας. Με αυτήν την σημασία έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος κυρίως από τον αστειάτορα Γιώργο Μητσικώστα. Κατά δε τον λημματονουνό Κνάσο, πρόκειται και για ευφημισμό. Κατά την έκφρασή του: «Εδώ για να μετριαστεί η ντροπή παρομοιάζεται με βραβείο ο πούλος, όπως οι Ολυμπιακοί το 2004 είχαν την εθνική περηφάνεια αντί για το τρώμε με χρυσά κουτάλια».

2. Η κυρίως σημασία του «παίρνω τον πούλο» είναι φεύγω. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, πρόκειται για παραφθορά του παίρνω τον πίλον, δηλαδή παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω (πίλος= είδος καπέλου), με παρετυμολογική έλξη από τον πούλο, στην οποία όμως ετυμολογική εκδοχή δεν θα έδινα την πλήρη συγκατάθεσή μου. Οπότε το παίρνω το Βραβείο Πούλιτζερ λειτουργεί ως μία από τις πολυάριθμες παραλλαγές του παίρνω τον πούλο , όπως γίνομαι πουλόπουλος (τραγουδιάρικο- πελλοπονjήσιο), παίρνω τον πουλόδρομο, γίνομαι τομπούλογλου (τουρκική εσάνς), παίρνω τον μπούλο στο μπαούλο, τον πούλο αρμ (στρατιωτικώς), παίρνω τον πούλο τον τρεχάτο, παίρνω τον πούλοβιτς (γιουγκοσλαβική εσάνς).

Ασίστ: Κνάσος.

Κλασικά λένε έτσι την Ελλάδα αστειάτορες, πολλοί μεταξύ τους και διανοούμενοι. Η αγελάδα μετατρέπεται σε εθνικό μας ζώο, και η Ελλάδα θεωρείται φαντασιακά ως μια παχιά αγελάδα από την οποία τρέφονται πολλά μοσχάρια και άλλα ζώα, ενώ ορισμένοι την αρμέγουν μέχρι εξάντλησεως. Ο Ζουρ(λ)άρις έχει υπερασπιστεί σε βιβλίο του αυτήν την έκφραση στην λογική ότι η αγελάδα ετυμολογείται από την αγέλη, και οι Έλληνες είναι κατεξοχήν αγελαία ζώα (με την καλή έννοια, όπως λέμε και «ζώα πολιτικά», βέβαια άλλο η αγέλη κι άλλο η πολιτεία).

Ο Πινόκιο είναι ένα ξύλινο ανθρωπάκι, δημιούργημα του ξυλουργού Τζεπέτο. Το όνομά του προέρχεται από το πινέζα (pin) και μάτι (occhio, στα ιταλικά). Ο Πινόκιο είχε μια μακριά μύτη που όταν έλεγε ένα ψέμμα, μεγάλωνε περισσότερο. Πολλές φορές, αναγκαζόταν να πει ένα νέο ψέμμα για να καλύψει ένα προηγούμενο και τότε η μύτη του μεγάλωνε τόσο, που μπορούσε να χωθεί ανάμεσα στα βυζιά της συνομιλήτριας του. Σύντομα, το όνομα του Πινόκιο, έγινε συνώνυμο του ψεύτη.

Ο Πορνόκιο, που αποτελεί και το λήμμα μας, είναι όποιος ψεύδεται περί των ερωτικών επιτυχιών και των σεξουαλικών κατορθωμάτων του, δηλαδή ο ψεύτης του σεξ.

Χρησιμοποιείται για να δηλώσει ανθρώπους τελείως χύμα, σε φάση ταγάρι, ριγέ παντελόνι, τζίβες-ράστα κλπ. Δεν έχει αρνητική σημασία, απλά χαρακτηρίζει το στυλ. Προέρχεται από το αφημένος.

Πρόκειται για συγχώνευση των λέξεων «σκατά» και «κατάσταση» και είναι η γνωστή σε όλους μας σκατοκατάσταση, μια κατάσταση από την οποία θέλουμε να ξεφύγουμε και δεν μπορούμε.

Το παράδοξο είναι ότι οι δυο λέξεις shit (=σκατά) και situation (=κατάσταση) συνδυάζονται πολύ ταιριαστά και στα αγγλικά, δίνοντας τη λέξη shituation.

Αν μάλιστα εφαρμοστεί και ο γραμματικός κανών -α, έχουμε την σκατάστα.

Είναι παράφραση του carpe diem (=άδραξε τη μέρα) και αποτελεί προτροπή να εκμεταλλευτούμε τη μέρα μας ζώντας τη με όσο γίνεται πιο χαλαρούς ρυθμούς. Με άλλα λόγια, η μέρα μας αποκτά νόημα όταν δεν την αφήνουμε να πάει χαμένη αλλά παίρνουμε το μέγιστο από αυτή αράζοντας στα κυβικά μας και απολαμβάνοντας τον αιώνιο φραπέ με καλαμάκι στη μπαραλία.

Εφαρμόζοντας το κάφε ντίεμ σαν πυξίδα στη ζωή μας, αποφεύγουμε τις επικίνδυνες για την πνευματική μας λειτουργία πτώσεις τού επιπέδου της καφεΐνης στο αίμα, που οδηγούν σε πράξεις για τις οποίες κατόπιν τραβάμε τα βυζιά μας και προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε επικαλούμενοι το ακαφελόγιστο.