Tagged definitions (1647)
Showing 1431-1440 from 1647

Παραδοξολογική ρηματική λεξιπλασία που προσπαθεί να αποδώσει τις σχέσεις αγάπης- μίσους. Και αυτό που λέμε love to hate (αγαπάμε να μισούμε), αλλά κυρίως τις σχέσεις που ταυτόχρονα αγαπάς και μισείς ένα πρόσωπο ή και αντικείμενο, κατάσταση κ.ο.κ. (Από ό,τι βλέπω στο αρκετά μικρό δείγμα του γούγλη το συναίσθημα αυτό φοριέται σε κοριτσάκια, χιπστέρια και Κύπριους).

Πρόκειται για φυλές φίλων τση χιπχόπ, άκα χιπχοπάκια.

Η αποδελτίωση των φυλώνε είναι πέρα από τους σκοπούς του ορισμού αυτούνου, ωσεκτουτού περιοριζόμεθα στα απολύτως βασικά: οι χιπχοπάδες είναι συμπαθείς κατά τα λοιπά μαδαφάκες που όταν δεν ακούν ή / και χώνουν ρίμες, κάνουν γκράφιτι και μπρέικντανς. Η ενδυματολογικές τους επιλογές ξεκινάνε από διακριτικό γκαντζ και καταλήγουν στο λουκ του Ali G και τα αγαπημένα τους επιφώνημα είναι γιο! και ρησπέκτ!

Disclaimer: στην Ελλάδα υπάρχουν πάμπολλες φυλές χιπχοπάδων, γουαναμπήδων και μη. Χάριν οικονομίας, θα αρκεστώ στο τσουβάλιασμα δυο μεγάλων σκηνών, οι οποίες σιχαίνονται αλλήλους:

• Οι Διονυσιακοί: ραπερόνια ελαφρών βαρών που δεν παίρνουν τον εαυτό τους και πολύ στα σοβαρά με αποτέλεσμα να κατηγορούνται από άλλες φυλές για μεϊνστριμίλα. Πιονέροι της σκηνής τα χαβαλεδιάρικα ΗΜΙΖ, που εξακολουθούν να πραγματεύονται και τα πιο «σοβαρά» θέματα λολαδερώ τω τρόπω. Έτεροι εταίροι οι Goin' Through, οι Stavento, ο Υποχθόνιος.
• Οι Απολλώνιοι: οργισμένοι βαρυψώληδες σταυροφόροι κατά πάσης κοινωνικής αδικίας που παίρνουν τον εαυτό πάρα πολύ στα σοβαρά. Στέκι τους το www.hiphop.gr. Μια σημαντική συνομοταξία αποκηρύσσει την χιπχόπ μετά βδελυγμίας δίκην εναλλακτικίλας και αυτοπροσδιορίζεται λοουμπαπάδες. Προεξέχων ο B.D. Foxmoor των Active Burger. Βλ. επίσης Totem, Βαβυλώνα, Non Grata, Βrigade αλλά και την πα μαλ, πα μαλ Sadahzinia.

Η μόνη αφορμή που προκάλεσε σχεδόν όλες οι φυλές των χιπχοπάδων να συνευρεθούν ειρηνικάήταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ίσως απειδή ο ακομπλεξάριστος Killah P υποδήλωνε στοιχεία κι από τα δύο ρεύματα (συγκρίνατε την Κρίση και το Ρούμι Τεκίλα με τα Εκτός Ελέγχου και [Σιγά μη Κλάψω](Σιγά μην κλάψω)).

Τέλος, λίγα λόγια για την ετυμολογία του όρου. Ο χιπχοπάς, όπως και τα συναφή χιπστεράς, χίπης, χιπ, καθώς και η ζητωκραυγή χιπ, χιπ, ουρά! (και ταλιμπάν) είναι εκ του «hep», παμπάλαιας σλανγκιάς για ψαγμένα άτομα (βλ. εδώ). Πρώιμο παράγωγο από τον χώρο τση τζαζ: hepcat.

Οι θεωρίες διίστανται για την πρωθύστερη προέλευση του hep:

• Σύμφωνα με μια βουκολική εκδοχή, πρόκειται για την κραυγή βοσκών hep! (ελληνιστί επ!, ώπα!, πρά ωρέ πρά!).
• Μια πιο στρατόκαυλη εκδοχή το συνδέει με το αγγλικάνικο παράγγελμα «hep, two, three, four!». Όσοι κάνουν γαμάουα βηματισμό στις παρελέσεις είναι «hep», είναι δηλαδή τζαμάτοι. Βλ. και χεπχοπάς.
• Μια λασκική εκδοχή εντοπίζει αντισημιτικές ρίζες: κατά τις σταυροφορίες του μεσαίωνα, οι Ιππότες του Νι! κράδαιναν λάβαρα με τα αρχικά Η.Ε.P. (> Hierosolyma Est Perdita) καθώς την πέφτανε σε άμοιρους Ιουδαίους. Επίσης, το 1819 γερμανοί φίλαθλοι φώναζαν hep-hep! κατά τα την διάρκεια αντισημιτικών πογκρόμ (τα hep-hep riots με τ' όνομα).

Διαλέγετε και παίρνετε.

Η νεοκατίνα είναι μια νεωτερική εκδοχή της κατίνας. Η διαφορές τους εντοπίζονται τόσο στο μορφωτικό επίπεδο και την εμφάνιση όσο και στον τρόπο έκφρασης της κατινιάς.

Χαρακτήρας : η νεοκατίνα είναι ένας άνθρωπος που'χει «κληρονομήσει» όλες τις υπόγειες μεθόδους ελέγχου ενός άνδρα. Μπορεί να είναι από εύθραυστη και ευγενική έως -επιφανειακά- δυναμική και ναζιάρα, το χαρακτηριστικό της, όμως, είναι ότι πάντα πράττει με βάσει ένα σχέδιο που βασίζεται στη λογική «καρότο και μαστίγιο». Όταν, λοιπόν, κάνει τις κατινιές φροντίζει να είναι πάντα κεκαλυμμένες υπό τον μανδύα του «ειλικρινούς προβληματισμού», της στεναχώριας ή της δήθεν αδιαφορίας. Είναι σταθερή και πεισματάρα στα θέλω της αλλά πάντα βρίσκει έναν έμμεσο τρόπο να τα εκφράσει. Σε οποιονδήποτε τσακωμό με άντρα η νεοκατίνα θα βγει νικήτρια. Έχει το μαγικό ραβδάκι και τον φέρνει με τα νερά της, τις περισσότερες φορές, δε, καταφέρνει να τον κάνει να πιστεύει ότι φταίει αυτός (για το οτιδήποτε, ακόμη και για πράγματα άσχετα με την κουβέντα) ξέρει πως να του δημιουργεί απίστευτες ενοχές όπως η σεναριογκόμενα. Προσοχή, η νεοκατίνα δεν θα το τραβήξει ποτέ τόσο ώστε να γυρίσει κάποια στιγμή ο άντρας να της πει «είσαι τρελή». Αποφευγει να συναναστρέφεται άλλες γυναίκες πλην των κολλητών της. Αποφεύγει επίσης τον καυγά με άλλες γυναίκες. Αν, όμως, δε μπορέσει να το αποφύγει τότε φαίνεται το πραγματικό της πρόσωπο. Δεν θέλει ο άνδρας της να έχει γυναίκες φίλες, δεν θα του το εκφράσει ποτέ όμως ανοιχτά, αντιθέτως θα δουλεύει αργά και σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση (μέσα στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, αρχικά θα δηλώνει απερίφραστα ότι τις συμπαθεί και θα επιχειρεί κολλητηλίκια, πάντα βέβαια στη λογική «έχε τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου κοντύτερα»).

Εμφανισιακά : η νεοκατίνα δίνει την εντύπωση ούτε όμορφης ούτε άσχημης γυναίκας/κοπέλας, είναι αυτό που λέμε προσεγμένη. Σχεδόν πάντα μικροκαμωμένη (όχι απαραιτήτως κοντούλα αλλά με σώμα που έχει την παιδική ουδετερότητα, όχι ιδιαίτερες καμπύλες κλπ). Έχει ένα hint αυστηρότητας στο πρόσωπο που δε μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, γιατί οφείλεται στο ιδιαίτερο χαμόγελο και βλέμμα όπου αποτυπώνεται το γεγονός ότι για κάθε τι που λέει, υπάρχει από πίσω μία δεύτερη σκέψη ή ένα σχέδιο. Όταν μπει σε ένα δωμάτιο με αγνώστους δεν προσελκύει τα βλέμματα (πλην των αντρών που είναι επιρρεπείς στην κρυφή γοητεία της νεοκατίνας, νούμερο ένα θύμα της ο παντοφλάκιας) και αρχικά δίνει σχεδόν πάντα την αίσθηση ατόμου χαμηλών τόνων. Για τις υπόλοιπες γυναίκες οταν την πρωτοσυναντάνε τους δίνει την αντιφατική αίσθηση από τη μία ενός ατόμου άχρωμου και άοσμου (χωρίς προσωπικότητα) και από την άλλη του μεγαλύτερού τους ανταγωνιστή. Ο υπόλοιπος γυναικείος πληθυσμός συνήθως την χαρακτηρίζει ξινή, «γυναικούλα» ή «δεύτερη γκόμενα».

Καταγωγή: οι γονείς της νεοκατίνας συνήθως έχουν στερεοτυπικούς ρόλους. Ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου ή εργασιακής κατάστασης, ο πατέρας θα είναι το αρσενικό που θα φροντίζει την επαγγελματική του ολοκλήρωση ενώ η μητέρα θα ασχολείται κυρίως με το σπίτι και τα παιδιά (ενδεχομένως να μη δουλεύει κιόλας).

Μορφωτικό επίπεδο: η νεοκατίνα είναι μία γυναίκα του καιρού της και διατρέχει όλα τα κοινωνικά στρώματα, συνήθως, όμως, πια έχει γνώσεις Πανεπιστημιακού επιπέδου.

Ενδιαφέροντα: καφές με φίλες κι ενδεχομένως κάποιο τρέντυ είδος γυμναστικής ή χορού (πχ pilates ή swing). Για τις λίγο πιο παραδοσιακές ίσως μαγειρική και δουλειές του σπιτιού.

Πως να τις αναγνωρίζετε: μεγάλες κατηγορίες αντρών είναι τυφλοί στο φαινόμενο της νεοκατίνας. Οι γυναίκες τις αναγνωρίζουν από το χαρακτηριστικό ρίγος που διατρέχει το σώμα στη σκέψη της νεοκατίνας. Τέλος, αν έχει κατοικίδιο είστε τυχεροί, διότι αυτό θα έχει αποβάλλει κάθε νεωτερικότητα και θα έχει καθαρά κατινίστικο χαρακτήρα (κοιτάξτε για μόνιμη γκρίνια σε βαθμό μίρλας, υπεροψία και καμιά φορά ανεξήγητη επιθετικότητα).

Κάνω ή γράφω ιμάτζιν: δεν αναφερόμεθα στον ομώνυμο λεννονισμό, αλλά σε βιπεροειδές genre πρώιμης εφηβικής μπλογοτεχνίας των πιπιναριών νέας κοπής.

Η φόρμουλα είναι απλή: η πρωταγωνίστρια (συνήθως η συγγραφέας) συναντά αναπάντεχα το αντικείμενο τση κάβλας της, συνήθως κάποιο teen idol όπως τον Niall Horan των One Direction, τον Τζάστιν Μπίμπερ, ή κάποιο αμούστακο στράκι τ. Elyar Fox. Ο εν λόγω τζουτζούκος θα πάθει μουνόπλακα με δαύτην, θα την περιλούσει με λέλουδα, φιλιά και λάκτες και, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, θα μετακομίσει στο πατρικό της στα Βριλίσσια απαρνούμενος την Selena Gomez, τα ωραία του ναρκωτικά, και την χλιδάτη του καριέρα.

Ανάλογα με τα το πόσο λιμπιντιάρα είναι η συγγραφέας, θα επακολουθήσει δρόμικο και αχαλίνωτο σεχ.

Εκ του αγγλικάνικου imagines.

Διάφορες προσπάθειες αντίστασης ενάντια στο άσχημο περιβάλλον της κρίσης. Πρωτοβουλίες στο Ίντερνετ για να βρίσκεις προσφορές, μέρη για να διασκεδάσεις φτηνά.

Ραπερόνια τση εκ Περάματος ορμώμενης χιπχοπικής φυλής των low bap.

Πρωτοπόροι λοουμπαπάδες οι Active Member, συγκρότημα που ίδρυσε ο εύχοντρος B.D. Foxmoor το 1992 μετά από θεία επιφοίτηση σε συναυλία των Public Enemy.

Σε πείσμα του επικούρειου υπογαστρίου του ιδρυτή τους, πρόκειται για απολλώνια έκφανση της εγχώριας χιπχοπικής σχολής: οι λοουμπαπάδες είναι οργισμένοι μαυροφορεμένοι βαρυψώληδες-σταυροφόροι που τα χώνουν σε κάθε κοινωνική αδικία με πάθος αλλά χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ αλλά και σε μεϊνστριμικούς χιπχοπάδες δίκην εναλλακτικίλας. Πέραν των Active Member βλ. και La Bruja Muerta, Umicah, Totem, Βαβυλώνα, Non Grata, Βrigade καθώς και την πα μαλ, πα μαλ Sadahzinia.

Εκτός από ραπ, οι λοουμπαπάδες φέρονται να ασχολούνται και με έτερα εικαστικά (βιβλίο, κινηματογράφο) και ακτιβισμό στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.

Ετυμολογικά, εικάζω ότι το low αναφέρεται στο πιο αργό τους τέμπο (σε σχέση με την χιπχόπ), το δε bap αναφέρεται στην κοιλιά τ. ζυμαρούλη του Foxmoor ή σε ωδή στη βυζόμπα (βλ. εδώ).

Ο οίκος ανοχής και ενοχής, το πορνείο, το μπουρδέλο. Εκεί που βρίσκουν εφαρμογή οι παροιμιώδεις φράσεις:«το γοργόν και χάριν έχει», «ψεκάστε-σκουπίστε- τελειώσατε», «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι» κλπ.

Το λοιπόν, ταχυγαμείο όπως και ταχυφαγείο. Καθένας γεμίζει τα κενά του με ό,τι του είναι ευχερές.

Εξαιρετικό, πάρα πολύ ωραίο. Σούπερ ουάου.

Αυτό που όταν θες να περιγράψεις ή να ορίσεις ένα φαινόμενο με χιπστερισμό και χαριτωμενιά, ξεκινάς την πρότασή σου με «αυτό που».

Όταν οι φεϊσμπουκλούδες και οι φεϊσμπουκάτοι φεϊσμπουκώνουν έως τα μπούνια από το πολύ το φατσομπούκι.

Εκ του γιολοσελφομαλακαραλαϊκοντακφεησbukkaγκώνω.