Tagged definitions (20)
Showing 1-10 from 20

Με την πτώση του Ανατολικού Συνασπισμού και το τέλος του υπαρκτού Σοσιαλισμού (που τελικά δεν κατάφερε να προχωρήσει από τη Δικτατορία του Προλεταριάτου στον Κομμουνισμό), η λέξη χορός απέκτησε νέα διάσταση.

Χρησιμοποιώντας σήμερα τη λέξη χορός, αναφερόμαστε στο γνωστό χαμούρεμα και μπαλαμούτιασμα γυναικών από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σε τιμές που κυμαίνονται από 10 μέχρι 15 ευρώ, ανάλογα με το εκάστοτε κωλόμπαρο ανά την ελληνική επικράτεια. Με την είσοδο του πελάτη στο χώρο του κωλόμπαρου, ξεκινάει το αλισβερίσι, με τις κοπέλες να πλευρίζουν τον καβλιάρη Νεοέλληνα και να θέτουν δύο ερωτήματα: να καθήσω να με κεράσεις ένα ποτό ή θα έρθεις για έναν χορό; Για τους πιο θερμούς υπάρχει και ο «χορός prive», ο οποίος με αυξημένο αντίτιμο επιτρέπει μία πλειάδα αυξημένων υπηρεσιών ξε(γ)καβλώματος.

Δεν μου επιτρέπεται η είσοδος.

Λέγεται συνήθως για την απαγόρευση εισόδου σε κάποιο κέντρο διασκέδασης. Επίσης πόρτα μπορεί να φάει κάποιος σε καζίνο, ή ακριβό εστιατόριο.

Συνήθως κάποιος τρώει πόρτα αν επιχειρήσει είσοδο σε μαγαζί, χωρίς να έχει την κατάλληλη ενδυμασία. Μπορεί όμως να φάει πόρτα και για λόγους κακής συμπεριφοράς.

Το λήμμα προέρχεται από το εμφατικό, με βρόντο, κλείσιμο της πόρτας στη μούρη του άλλου.

Στις μέρες μας, συνήθως σε διώχνουν οι φουσκωτοί, χωρίς να κλείνουν καμία πόρτα. Ωστόσο, το λήμμα έχει περάσει ως έχει στην ελληνική γλώσσα.

Την πόρτα την «ταΐζει» στον κόσμο ο πορτιέρης, ο οποίος συνήθως βρίσκεται με συνοδεία από ντουλάπες στην είσοδο.

Σημειώνεται πως, το να φάει κάποιος πόρτα, θεωρείται ντροπή. Και για αυτό το λόγο, όποιος επιχειρεί την είσοδό του σε νυχτερινό, καλό είναι να σιγουρευτεί προηγουμένως για το κατάλληλο της εμφάνισής του.

Τρυφερίτσα: η μαγική χώρα τσῆ τρυφῆς, τσῆ ἀκολασίας καὶ τσῆ μαλθακίας.

Βγαίνω στην τρυφερίτσα: πρωτάρχισαν τα όργανα, τα μπαλαμούτια, τα φίκι-φίκι καθώς βγαίνω στο κλαρί ή / και από την ντουλάπα.

Κλασικός γιαγιαδισμός που δίκην τζιλφ διατηρεί την φρεσκαδούρα και την σλανγκενέργειά του.

Για να δηλώσει ότι στο συγκεκριμένο μαγαζί, είμαι θαμώνας, έχω κάνει μεγάλους λογαριασμούς, πηγαίνω συνέχεια.

Περνάω πολύ καλά, διασκεδάζω υπερβολικά. Από το σπάσιμο των πιάτων στα μπουζούκια που για κάποιους αποτελεί σημάδι διασκέδασης.

Όρος πασπαρτού, οτιδήποτε έχει να κάνει με το εκλεκτότερο είδος ποιοτικής ελληνικής μουσικής των τελευταίων δεκαετιών.

Κλασσικότατο και κακώς έλειπε!

Ειρωνική Σκαρίμπεια έκφραση (κλασσική πλέον), που αναφέρεται στους κουραδόμαγκες και στους βλάχους, που μόλις πιούνε κανα ποτήρι παραπάνω, σερνικώνουνε ευθύς και απαιτούν να χορέψουν ζεϊμπέκικο (δικής τους χορευτικής εμπνεύσεως), χαζοπηδώντας σα να πατάνε σταφύλια, παρά τα θυμηδή χαμόγελα των μουσικών.

Είπαμε. Η κοινωνική αναμόχλευση στην Ελλάδα (ιδίως μετά τη Χούντα), απέβη μοιραία για την ορατότητα των κοινωνικών τάξεων. Αυτά τα «εργάτες-αγρότες-φοιτητές», μας αποτέλειωσαν. Ο Κοεμτζής μπορεί να καθάρισε καμπόσους για μια παραγγελιά (λέει), αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Η αρετή μπορεί να είναι διδακτή, μπορεί και όχι. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον χορό.

Οι περισσότεροι σημερινοί άνδρες θεωρούν καθήκον των να παραλληλισθούν προς τους ασίκηδες ανατολίταις (κι ας φοράνε εβροπαηκό κουστούμι κι ας πιθηκίζουνε τα θέσφατα του Ζαμπούνη), όμοια όπως οι περισσότερες γυναίκες παρασταίνουν το εντεψίζικο νταρντανοθήλυκο της παλιάς (σκατά!) γειτονιάς, λικνιζόμενες σε μελάτα νησιωτο-τσιφτετέλια, χωρίς να τα γνωρίζουν -ενώ πληρώνουν αδρά για μαθήματα ταγκό (sic)- (κι ας φοράνε Ντιορ κι ας έχουν διδακτορικό φιλοσοφίας).

Για την ιστορία, τα κατά τόπους ζεϊμπέκικα, ούτε αποκλειστικά κατά μόνας χορεύονται (βλ. το χορικό στον «Δράκο» του Ν. Κούνδουρου), ούτε ανδρικό προνόμιο είναι (π.χ. Στο τούρκικο ζεϊμπέκικο χορεύει κι η γυναίκα, που όμως κάνει διαφορετικές κινήσεις π.χ. σαν να φέρνει νερό με τη στάμνα κλπ).

Δυστυχώς, ο παραδοσιακός χορός κι η μουσική στην (όποια) Ελλάδα, έχουν κακοποιηθεί βάναυσα και οποιαδήποτε ρετροβασία (κατά το κτηνοβασία) αποβαίνει άκαρπη.

Υφίσταται μια μυθολογία (και παπαρα-φιλολογία) γύρω απ’ το τρίπτυχο ρεμπέτικο-μαγκιά-ζεϊμπέκικο, αλλά δεν προτίθεμαι να ρίξω το άπλυτο φως, γιατί θα σεντονιάσει ο ορισμός.

Άλλωστε, περί τα «βαριά πεπόνια» και τα σεντόνια, υπάρχει και το σκωπτικόν:
«Αντώνη-Αντώνη-μην τρώς πολύ πεπόνι-ο κώλος σου τεντώνει-θα χέσεις το σεντόνι».

Όταν πέφτει άτακτο ξύλο, δηλαδή βρωμόξυλο, μπουκετίδι, κλωτσομπουνίδι, μαπίδι, ταβερνόξυλο, μπακατσέτουλες.

Στην μη σλανγκική, ξυλίκι είναι το όνομα παραδοσιακού παιχνιδιού αγοριών που σχεδόν πάντα κατέληγε σε μπαμπούνες στο κεφάλι. Περισσότερα εδώ.

Πάσα: ο αδικοχαμένος σλανγκιστής ΑΛΛΟΣ (εδώ).

Βγαίνω έξω την νύχτα για διασκέδαση, αλλά δεν στρώνω κώλο σε ένα μέρος, παρά είμαι αεικίνητος και αλλάζω παραστάσεις, επιδιδόμενος σε clubbing, pub-crawling, party-crashing, bar-hopping και λοιπές δημοκρατικές δραστηριότητες. Αυτός που το κάνει λέγεται νυχτοπερπατητής.

Το πορνείο, το χαμαιτυπείο, το βιζιτάδικο, ο οίκος απώλειας και ανοχής, ο τελικός προορισμός της κάθε μπουρδελότσαρκας, το ευαγές ίδρυμα όπου ο μπουρδελάρχης υπενοικιάζει στον μπουρδελιάρη (υπό το φευγαλέο βλέμμα του περαστικού μπουρδελοξεπόρτη) τις υπηρεσίας ενός ξεμπούρδου καραπουταναριού πάνω σε μια λεκιασμένη μπαρόκ μπουρδελιάστρα με υπόκρουση στην καλύτερη περίπτωση μπουρδελέ γαμωτζάζ.

Μεταφορικά, το αχούρι (βλ. τριμπούρδελο, σαν μπουρδέλο σε μετακόμιση).

Εκ του μπορντέλο < ιταλ. bordello < γαλλ. bordel < φραγκικό borde (σανίδα).