Tagged definitions (337)
Showing 301-310 from 337

Οι ταξιδευτές θα γνωρίζουν φυσικά τις πιο διαδεδομένες κατηγορίες του (πολύτιμου) πρωινού γεύματος που προσφέρουν τα αξιοπρεπή ξενοδοχεία: English, Continental και American Breakfast.

Εν συντομία και με σειρά αυξανόμενης βαρύτητας (βλ. επίπεδα θερμίδων, χοληστερίνης και ενέργειας):

Continental Breakfast
Το πρωινό της ηπειρωτικής Ευρώπης (εξ’ ου και το όνομα), αποτελείται από καφέ/τσάι, γάλα, χυμό, ποικιλία προϊόντων φούρνου (μπριός, κρουασάν, μπισκότα), αλλαντικά, τυριά, μαρμελάδες, μέλι και δημητριακά.

American Breakfast Ουσιαστικά, η «αμερικανοποιημένη» έκδοση του English, αποτελείται από αυγά (συνήθως scrambled), λουκάνικα, μπέικον, hash brown (πατάτα σε μορφή μικρής τηγανίτας), ψωμί και muffins.

English Breakfast
Η βασική έκδοση, αποτελείται από αυγά, μπέικον, τηγανητή ή ψητή τομάτα, ψητά μανιτάρια, φέτες τοστ και λουκάνικο. Παραλλαγή αυτού είναι τα Scottish και Irish όπου κάποια υλικά αντικαθίστανται ή προστίθενται τοπικά εδέσματα (π.χ. black pudding στην Σκωτία). Οι πιο βαριές εκδόσεις περιλαμβάνουν υλικά τα οποία είναι αηδιαστικά στους μη μυημένους, όπως φασόλια (baked beans), ρέγγα, τηγανητό νεφρό χοίρου (ή steak and kidney pie) και haggis (Σκωτία).

Ο βασιλιάς του πρωινού γεύματος ωστόσο δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το Greek Breakfast. Όσοι αναγνώστες βιάστηκαν να συνδέσουν νοητά το πρωινό αυτό με το ψωμί 5 ημερών, το παγωμένο βούτυρο, την πλαστική μαρμελάδα σε μερίδα, τον νες με χλιαρό νερό και τον ζαχαρώδη χυμό πορτοκάλι που σερβίρουν τα Live-your-Myth κοτέτσια ανά την επικράτεια, γελάστηκαν…

Όχι φίλες και φίλοι -(c) Λιακόπουλος-, το Greek Breakfast είναι η επιτομή της υγιεινής ζωής, η πεμπτουσία της διατροφικής αξίας, ο Νώε των απαραίτητων διατροφικών στοιχείων, η απάντηση στις απαιτήσεις του σύγχρονου ανθρώπου. Το Greek Breakfast είναι Φραπέ(ς) και τσιγάρο.

Ρωτήστε τους απανταχού φοιτητές, τους πολυπληθείς αργόσχολους και χλιδάνεργους στις άπειρες καφετερίες -προσοχή στον τόνο- της χώρας, άσχετα αν οι τελευταίοι το παίζουν «κάποιοι» παραγγέλνοντας Freddo και θα σας βεβαιώσουν για το μεγαλείο του Greek Breakfast.
Στις καθιερωμένες δε παραλλαγές, διαφαίνεται το μεγαλείο της Φυλής, με την προσθήκη των απαραίτητων αξεσουάρ: αθλητική εφημερίδα, trash περιοδικά και φυσικά τάβλι (γνωστό και ως Hardcore Greek Breakfast).

Για την εξάλειψη δε, οιασδήποτε αμφισβήτησης για τις ρίζες και φυσικά το Μεγαλείο της Φυλής, η φωτό 2 αποδεικνύει περίτρανα πως τόσο ο φραπές, όσο και η τεχνολογία είναι αλληλένδετα και οφείλονται αποκλειστικά στους αρχαίους ημών προγόνους.

Το Zippo ανάβει φωτιές από το 1933 και παραμένει ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των αναπτήρων. Όπως τόσα άλλα διαχρονικά φετίχ – π.χ. ο σκαραβαίος, το Λιλί Μαρλέν, κ.ο.κ. – η λατρεία για αυτό διέπει το καλό και το κακό. Την δεκαετία του 60 μερικοί χάραξαν πάνω του το σύμβολο της ειρήνης. Άλλοι πυρπόλησαν με αυτό περισσότερους Βιετκόνγκ απ’ ότι όλες οι βόμβες νάπαλμ μαζί.

Η επιδέξια έως και φιγουρατζίδικη χρήση του Zippo αποτέλεσε κομμάτι της τελετουργίας ενηλικίωσης όλων μας.

Ένας τέτοιος αναπτήρας δεν μπορεί παρά να έχει και ξεχωριστό καύσιμο – το μόνο που αγαπήθηκε στο βαθμό που του δόθηκε ένα προσφιλές προσωνύμιο, το ζιπέλαιο! Πέραν όμως της ανάφλεξης, το ζιπέλαιο χρησιμοποιείται και για 1002 επιπλέον σκοπούς – όπως ενδεικτικά τον καθαρισμό λεκέδων, το στίλβωμα της ταστιέρας ενός μπαγλαμά, την αφαίρεση γράσου από αλυσίδες, το επαχθές για τον εγκέφαλο μαστούρωμα!

Είναι η γνωστή αεροδυναμική σαγιονάρα 1-4, αυτή με τη διχάλα ανάμεσα στο μεγάλο δάχτυλο και τα τέσσερα υπόλοιπα. Η διχάλα αυτή μοιάζει πάρα πολύ με στρινγκ, εξ ου και η ονομασία της.

Γενικά υπάρχει ένα ταμπού των ανδρών απέναντι στην παντόφλα στρινγκ, καθώς θεωρείται λούλικη... Στη μετροσέξουαλ εποχή όμως που ζούμε η απελευθέρωση ακολούθησε τη συνηθισμένη της πορεία (gay > φλώροι > υπόλοιποι) κι έτσι υπάρχει πλέον ευρεία διάδοση της εν λόγω σαγιονάρας.

Παραφράζοντας το γνωστό λεγόμενο (πώς παλιά παραμερίζαμε βρακί για να δούμε τον κώλο και τώρα παραμερίζουμε κώλο για να δούμε βρακί), έχω να δηλώσω πως κάποτε παραμερίζαμε την σαγιονάρα για να δούμε δάχτυλο, τώρα παραμερίζουμε το δάχτυλο για να δούμε διχάλα!

Παρακλάδι / μουσική σκηνή της εξ Αμερικής ανεξάρτητης μουσικής, το οποίο εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας των 80, αλλά μεσουράνησε κυρίως στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας των 90, σχεδόν ταυτόχρονα με την εμφάνιση του grunge (το οποίο όμως είχε μικρότερη διάρκεια ζωής) και όπως και εκείνο «λάνσαρε» ένα ιδιαίτερο τρόπο ζωής, παράλληλα με τους ξεχωριστούς ήχους που έφερε στο προσκήνιο.

Ετυμολογικά, προκύπτει από τις αγγλικές λέξεις «low fidelity» (χαμηλή πιστότητα, σε αντίθεση με το πολυφορεμένο «hi-fi» - high fidelity). Η μουσική (και οι μουσικοί) χαρακτηρίζονταν από ένα (ανεπιτήδευτο συνήθως) ατημέλητο στυλ, οι κιθάρες ήταν παράφωνες, ο ήχος ακατέργαστος (λιγότερο σκληρός και μελαγχολικός πάντως από το grunge), ενώ κοινός τόπος ήταν και οι κακής ποιότητας ηχογραφήσεις (εξ' ου και lo-fi).

Τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα πολλά: Pavement, Sebadoh, Dinosaur Jr., Yo La Tengo, Silver Jews, Guided by Voices, Grandaddy και Modest Mouse, μεταξύ άλλων.

Παρόλο που η σκηνή απέκτησε αρκετούς φανατικούς οπαδούς (ακόμα και στη χώρα μας), άρχισε να παρακμάζει μετά το 2000, κυρίως λόγω της διάλυσης πολλών εκ των αντιπροσωπευτικότερων συγκροτημάτων.

Η έννοια «lo-fi» μπορεί άνετα, πέρα από τη μουσική αναφορά της, να αποδώσει έναν χαρακτηρισμό σε ένα πρόσωπο ή κατάσταση, ότι δηλαδή είναι χαμηλής πιστότητας, είτε με τη καλή (εκκεντρικότητα, φρεσκάδα, πρωτοτυπία, κάτι πέρα από τα συνηθισμένα), είτε με την κακή έννοια (κυριολεκτικά). Επιβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση, όσο και στη κατανόηση, η οποία πάντα πρέπει να βασίζεται και στα συμφραζόμενα.

Λέγεται από ανθρώπους που (και καλά) έχουν μεγαλώσει στην Ιταλία - αλμπάνια δηλαδή, που αντί για Βορειοηπειρώτες, το παίζουν Σιτσιλιάνοι - σε περιπτώσεις που αναφέρονται σε δύο πράγματα που ομοιάζουν μεν, δεν ταυτίζονται δε. Αντί του τομέιτο-τομάτο που λένε και οι φίλοι μας αμερικλάνοι.

Το προφυλακτικό.

Οι λίρες στερλίνες. Λέξη των Ελλήνων φοιτητών της Αγγλίας.

Υποκοριστικό, τα λιρόνια.

Στένσιλ (stencil) ή στένσιλ γραφίτι είναι η τελευταία λέξη στον σημειολογικό ανταρτοπόλεμο μέσα στις μεγαλουπόλεις της Δύσης, τελευταία δε εξαπλώθηκε και στην Ελλάδα.

Τι είναι και πώς γίνεται

Είναι μια τεχνική graffiti με σπρέι και χαρτόνι που είναι κομμένο σύμφωνα με κάποιο σχέδιο ή κάποια γράμματα (σχηματίζεται έτσι στο χαρτόνι το αρνητικό του σχεδίου, βλ. εικόνα 2). Όταν ο στενσιλάς ψεκάζει με σπρέι πάνω από το χαρτόνι, το χρώμα βάφει τον τοίχο εκεί που το χαρτόνι είναι κομμένο δημιουργώντας έτσι το σχέδιο σε θετικό (εικόνα 1). Πιο πολύπλοκα στένσιλ γίνονται χρησιμοποιώντας περισσότερα χρώματα και χαρτόνια με διαφορετικά σχέδια.

Η δυσκολία στο κόψιμο κάποιου σχεδίου στο χαρτόνι είναι ότι κάποια σημεία του σχεδίου (τα νησιά) είναι απομονωμένα και σύμφωνα με το σχέδιο δεν θα στηρίζονταν κανονικά από πουθενά (π.χ. κόβοντας το όμικρον, πρέπει στο χαρτόνι να μείνει το στρογγυλό κενό στο εσωτερικό του). Το πρόβλημα αυτό λύνεται αφήνοντας μικρά κομμάτια χαρτονιού (τις γέφυρες) που ενώνουν τα απομονωμένα μέρη με το υπόλοιπο μέρος του χαρτονιού (βλ. εικόνα 3).

Πότε γίνεται η εξόρμηση και με ποιον τρόπο

Πιο εύκολα (και με περισσότερο χαβαλέ) γίνεται κατά ομάδες και χρειάζεται συνήθως δύο άτομα τουλάχιστον, το ένα να κρατάει το χαρτόνι σταθερό στον τοίχο και το άλλο να ψεκάζει. Το ψέκασμα πρέπει να γίνει σωστά, έτσι ώστε να μην πέσει πολύ χρώμα που θα αρχίζει να στάζει και θα χαλάσει το σχέδιο. Το κάνουμε τη νύχτα και με προσοχή να μην μας πάρουν πρέφα, αφού το στένσιλ είναι παράνομο. Χρήσιμα είναι τα πλαστικά γάντια μιας χρήσης, αλλιώς τα χέρια θα γίνουν ένα με το χρώμα του σπρέι σε χρόνο μηδέν.

Χαρακτήρας και θέματα

Το stencil στην Ελλάδα είναι γενικά τέχνη του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου και ως τρόπος έκφρασης αντιδρά στη μονοπώληση των δημοσίων χώρων από την διαφημιστική προπαγάνδα. Ειδικά μετά τον εξοστρακισμό της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 το στένσιλ έγινε όπλο της νεολαίας ενάντια στην στην κρατική αυθαιρεσία.

Ο γνωστότερος καλλιτέχνης του stencil είναι ο Βρετανός Banksy.

Καμικάζι λεγόταν ο Iάπωνας πιλότος που στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έριχνε το γεμάτο εκρηκτικές ύλες αεροπλάνο, το οποίο οδηγούσε εθελοντικά, επάνω στον εχθρικό στόχο βρίσκοντας ταυτόχρονα και ο ίδιος το θάνατο. Καμικάζι επίσης χαρακτηρίζουμε ένα άτομο που οδηγεί αυτοκίνητο ή δίκυκλο με πολύ ριψοκίνδυνο τρόπο.

Εδώ μιλάμε, όμως, για ένα μαλακισμένο σπαζαρχιδιστικό έντομο (μυγάκι, κουνουπάκι και λοιπές εντομολογικές δυνάμεις) που έχει θέσει ως ιερό σκοπό της ζωής του να αυτοκτονήσει μέσα στο ποτήρι σου. Κι αφού σου 'χει αποσπάσει την προσοχή κυνηγώντας το, στο τέλος σου χαλάει και το ρόφημα αφού θα βαπτιστεί εκεί μέσα.

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια άλλα που έχουν έχουν μάστερ στις ανασκαφές και έχουν στόχο ζωής να εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου.

Ελήφθη. To 'πιασα. Ακούει.