Tagged definitions (1863)
Showing 531-540 from 1863

Η φράση αυτή είχε κύρια χρήση στο μπάσκετ της αλάνας, και λεγόταν με παράπονο από παίχτη που αστόχησε σε σουτ υπό πίεση ή που διέβλεπε ότι το σουτ του θα ήταν άστοχο (που ήθελε η μπάλα να κάτσει, δηλαδή να χλατσώσει).

Πέρα από αυτή τη χρήση προφανώς είχε χρήση ή προήλθε από το σεξουαλικό πεδίο. Προφέρεται γενικά για οτιδήποτε θηλυκό θέλουμε να (μας) κάτσει: μπάλα, μπίλια, ζαριά, γυναίκα... (το «Καύκασοoo» προφέρεται σε αυτές τις περιπτώσεις με fade out).

Η φράση αντλεί τη δύναμη της από την παρήχηση του «Κ» και από τη φαλλική εικόνα της οροσειράς του Καυκάσου ως προμηθείκού ύψους και όγκου βουνού. Ενέχει και ένα είδος ανιμισμού που θυμίζει το ρούφα κώλε το ποτάμι, μιας και γεννητικά όργανα μπλέκουν κι εδώ με στοιχεία της φύσης.

Ο βασιλιάς των μπάζων, πατσαβούρων, πατσούρων, μπαζόμπαζων κτλ. Κατά πάσα πιθανότητα ο μπαμπάς της ήταν (είναι) μάγειρας. Η γκόμενα αυτή είναι τόσο σαβούρα, που για να την απαυτώσεις πρέπει να βάλεις σακούλα στο κεφάλι σου, σε περίπτωση που σπάσει η σακούλα στο δικό της...

Τα υγρά απόβλητα του πρωκτού μετά από οθωμανικό, που περιλαμβάνουν συνήθως σπέρμα, κόπρανα, σάλιο, ιδρώτα, αίμα, καθώς και ό,τι άλλο υγρό ή υγροποιήσιμο μπορεί να χρησιμοποιήθηκε κατά την διάρκεια της πράξης.

Συνώνυμα: σαντορούμι. Δες ακόμη: μεζές, όποιος τον κώλο αναζητεί, λάσπες και σκατά θα βρει

Ως γνωστόν, τόσο μέσω της δίαιτας, όσο και μέσω της γυμναστικής μπορεί να επιτευχθεί συστηματικό κάψιμο θερμίδων (βλ. κλασική έννοια του όρου: χτίζει κοιλιακούς). Επίσης κι άλλες δραστηριότητες μπορεί να συμβάλλουν στο κάψιμο θερμίδων(π.χ.: χορός, σεξ, κ.λπ.).

Εδώ ο ποιητής μιλώντας κωδικοποιημένα για κάψιμο θερμίδων, δεν εστιάζει την προσοχή στο κάψιμο των θερμίδων, αλλά εστιάζει τουκανιστικά, στη δραστηριότητα απώλειας θερμίδων που λαμβάνει χώρα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στο σεξ. Αυτό φαίνεται: από την ομαδικότητα στο κάψιμο των θερμίδων (κάψαμε), από τα υποβοηθητικά συμφραζόμενα, αλλά και από τη γλώσσα του σώματος του ομιλητή που εκφέρει την ατάκα (η εξοικείωση με το άτομο, ή/και η εμπειρία ζωής, βοηθούν στην καταλληλότερη κατανόηση της κατάστασης). Βλ. παράδειγμα.

Για το κάψιμο των θερμίδων, που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ερωτικής περίπτυξης, μπορεί κάποιος να δει εδώ, αλλά και εδώ. Ωστόσο στην περίπτωση εκρηκτικής κατάστασης (βλ. παράδειγμα), το κάψιμο θερμίδων, είναι κατά πολύ αποτελεσματικότερο.

Σημείωση
Πολλές φορές η κωδικοποιημένη φράση: «κάψαμε θερμίδες», πέρα από το ότι δίνει άλλο χρώμα στα πράγματα, προσδίδοντας μια άλλη οπτική, βοηθά και σε περιπτώσεις, που η ακωδικοποίητη απάντηση μπορεί, να πρέπει να αποφευχθεί (π.χ.: είναι παιδιά μπροστά.).

1) Είμαι μάγκας ρε παιδί μου, πως να το κάνουμε; Με θέλουν όλες! Μα όλες! Η κόρη του γείτονα κόβει φλέβα, η διπλανή μου στην τάξη με βλέπει και λιώνει, την ανηψιά του κυρ-Κώστα όσο την φτύνω τόσο κολλάει ... Ε, τώρα πώς καταλήγω κάθε φορά με την χείρα με τα πέντε ορφανά είναι άλλο θέμα ... Ατυχία, ρε παιδί μου...

Φυσικά, κάτι πρέπει να βάλω κι εγώ ως motto είτε στο hi5 είτε στο MSN ώστε να δουν οι άλλοι τι δεινός πιπινοκυνηγός είμαι ... Έτσι βάζω την παραπάνω φράση, συμβουλεύοντας απαξάπαντα τα πιπίνια να προσέχουν μην παραφυλάω σε καμιά ... σκοτεινή γωνία. (Ψυχολογικό προφίλ του χρήστη)

2) Χρήση η οποία μου ήρθε πρόσφατα: μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε τριολέ με δύο ή περισσότερες κοπέλες, την στιγμή της κορύφωσης. Έτσι, δηλαδή, νομίζω - εκτός κι αν κάνω μόνον εγώ περίεργους συνειρμούς με το συμπυκνωμένο γάλα ...

Η πληθωρική γκόμενα, η αναψιάρα, ενίοτε και το κατώτερο παρτάλι, αρκεί να έχει εκτεθειμένο επαρκές μέρος του σωματός της και, κατά προτίμηση, των οπισθίων της. Απαντάται σε χώρους διασκέδασης και εργασίας, οι πιο original δε εξ αυτών ακόμα και σε super market, μπακάλικα, οπωροπωλεία.

«Επαναστατική» παραλλαγή του γνωστού παιδικού τραγουδιού. Την τραγουδούσε ως «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Του» ο θρυλικός Μιχάλης Κλεάνθης στην «Απανεμιά» στην Πλάκα, κι από τότε η έκφραση έχει διακτινιστεί σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας (εκτός αν είναι παλιότερο standing joke και το αγνοώ).
Για να έχετε το πλήρες εφέ της έκφρασης, πρέπει να τραγουδήσετε όλα τα λόγια του τραγουδιού, που παραθέτω πιο κάτω, αν και κανονικά θα έπρεπε να το θυμάστε απ' έξω!

Γενικά, το λέμε όταν κάποιος ασελγεί πάνω στις πιο ευαίσθητες νοσταλγίες μας, στην παιδική ηλικία που δεν διήρκεσε ποτέ όσο θα θέλαμε, στην άνοιξη που έρχεται μεν, αλλά με πουτσόκρυο και με άλλα δυσοίωνα. Είναι πράγματι κρίμας, σύντροφοι, πάνω που λιώνει το χιόνι, εσύ να τρως το (πι)πόνι, κατά τον καημό του Αθανασίου Διάκου «για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι»!

Είναι πράγματι σκληρό να σου στερούνε την άνοιξη με οικονομικές κρίσεις, εξοστρακισμούς,συνωστισμούς, παράπλευρες απώλειες!

Trivia: To «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Ουάν» ήταν το:

«Πήρες την καρδιά μου, πήρες το μυαλό μου,
πάρε να φοράς και το σώβρακό μου,
πώς να το φοράς, εγώ θα σου το δείξκσω,
το κίτρινο πάει μπροστά και το καφέ από πί(κ)σω»

(αλλιώς: «Το σώβρακο το σκατουλί, μια φορούσα εγώ, και μια εσύ!»)

Τεχνικός όρος των στριπτητζόφιλων για την στρηπτιτζού/λικνιτζού, που δεν σερβίρει φραπέ μεταξύ των υπηρεσιών της, και για τον λόγο αυτό καθίσταται persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο).

Συνώνυμα: ντεκαφεϊνέ, ντικάφ, decaf/ ντεφραπεϊνέ, ντιφραπ, defrap
Αντώνυμα: φραπεδιάρα.

Trivia: Ένα ευαγές ίδρυμα έχει στο μενού του τόσα διαφορετικά είδη φραπέ, όσες και οι φραπεδιάρες στρηπτιτζούδες. Γιατί, κατά βάθος, κάθε φραπέ είναι διαφορετικό, έχει διαφορετικές αναλογίες, ρυθμό, βγάζει διαφορετικό αίσθημα, μπορεί να έχει διαφορετική έκβαση, κατάληξη, απρόοπτα...
Οι ονομασίες των φραπέ σχηματίζονται από το όνομα της στρηπτιτζούς συν την κατάληξη -τσίνο. Έτσι υπάρχουν λ.χ. τα:
Τζεσικοτσίνο, Μαρινοτσίνο, Λιλιαντσίνο, Λαουροτσίνο, Κατριντσίνο, Εμανουελλτσίνο, Σαντροτσίνο κ.ο.κ.

Μια παροιμία, που δεν μας την έμαθαν όταν έπρεπε. Υπάρχει μια σειρά παροιμιών με το μουνί, μεταξύ των οποίων και οι:

1. Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν το ξέρει ιδρώνει

2. Το μουνί και το δελφίνι να ησυχάσω δεν μ' αφήνει

3. Το μουνί σέρνει καράβι (με πολλές συμπληρώσεις, βλ. το αντίστοιχο λήμμα)

4. Το μουνί δεν είναι αρνί για να παίζει στα γρασίδια, το μουνί θέλει παιχνίδια και έναν μπούτσο με αρχίδια

5. Το μουνί δεν είναι βιόλα, να το παίζουνε πολλοί.

Και η δική μας:

1. Το μουνί και το χταπόδι, όσο το χτυπάς απλώνει (με ψευδο-ομοιοκαταληξία).

Για συμπλήρωση της παραπάνω λίστας, όσοι σλανγκιστές προσέλθετε!

Οι παραπάνω παροιμίες αποτελούν λαϊκές αθυροστομίες, συχνά αποκριάτικες και έχουν βαθιές ρίζες στη λαϊκή θυμοσοφία. Δεν είναι τυχαίο ότι το μουνί παρομοιάζεται με πολλά ποικιλότροπα φυσικά όντα (χταπόδι, δελφίνι, πριόνι, αρνί, βιόλα), αφού το μουνί είναι η μήτρα όλου του φυσικού κόσμου, αλλά και του καλλιτεχνικού και τεχνολογικού (βλ. εδώ), όπως έχει συλλάβει και η εσωτερική σοφία του μουνισμού.

Ειδικά το «το μουνί και το χταπόδι όσο το χτυπάς απλώνει» ομοιάζει με το «το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει». Και τα δύο θέλουν να δείξουν την αξία της προσπάθειας, του κόπου, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο εκ των προτέρων. Πρόκειται για τις αξίες των παραδοσιακών σιναφιών των ψαράδων στην μία περίπτωση, των μαραγκών στην άλλη, που θέλαν να περάσουν στους επιγόνους τις παραδοσιακές επαγγελματικές αξίες με τέτοια γνωμικά. Για το μουνί χρειάζεται μάθηση, όπως και για το πριόνι, αλλά αυτή η μάθηση κερδίζεται με πολλή εμπειρία και κόπο, όπως για να γευτείς το χταπόδι.

Πάντως, προς τιμήν του μουνιού, οφείλουμε να πούμε ότι είναι εύπλαστος δέκτης της διαμόρφωσης του τεχνίτη, και ευάπλωτος. Δηλαδή συνεργάζεται μαζί σου κι εντέλει η λαϊκή θυμοσοφία αφήνει ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι θα είναι κάθε αύριο και καλύτερα. Εσύ πρέπει να κάνεις το καθήκον σου που είναι να χτυπάς, και τα άλλα θα έρθουν λίγο πολύ από μόνα τους.

Το «χταπόδι» βεβαίως δεν είναι τυχαία παρομοίωση. Το μουνί είναι η κατεξοχήν χταποδιάρα, αλλά και ο πούτσος είναι έχει την τάση να γίνεται χταπόδι, αν προετοιμαστεί κατάλληλα με θαλασσινό βιάγκρα. Έτσι το μουνί μπορεί σιγά σιγά να απλωθεί σαν χταπόδι μαλακωμένο από τις πλαγιοκοπήσεις του ετέρου μισού του, μέσα σ' ένα θαλάσσιο πηδύλλιο.

Όμως αν σε πιάσει το χταπόδι δεν σ' αφήνει να ησυχάσεις, κι αυτό είναι το κοινό που έχει με το δελφίνι στην ετέρα παροιμία. Η παροιμία με το δελφίνι είναι μια νταλγκαδοπαροιμία για τις δυσανεξίες του έρωτα, που εκφράζει υπέροχα ο Τζίμης Πανούσης στο άσμα του Παραρτήματος.

Trivia: για μια εναλλακτική εκδοχή του δελφινιού, βλ. εδώ. Για άλλο νταλγκαδοέμπνευση του Πανούση, βλ. το λήμμα: «Μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει».

Φράση δηλωτική αρνήσεως παράλογων ή και εύλογων ακόμη απαιτήσεων με έναν ή πολλούς αποδέκτες.

Συχνά συνοδεύεται από χαρακτηριστική κίνηση (άρπαχτον) η οποία έχει νόημα ταυτόσημο.