Tagged definitions (1074)
Showing 1051-1060 from 1074

Η φελλάτρια, η τσιμπουκλού, η πιπού, η ψωλογλειφίς / ψωλογλειφίτσα, εις την ιδιόλεκτον του σλανγιωτάτου ποιητού Ανδρέου του Εμπειρίκου.

Ο αυνανισμός ως μια χειρωνακτική εργασία μοιάζει με το πλέξιμο και με το κέντημα, εξ ου και λέγεται και εργόχειρο. Επίσης και τα δύο έχουν αγχολυτικές ιδιότητες, γι' αυτό και χαρακτηρίζονται αντιστοίχως ως πλεξοτανίλ και παιξοτανίλ. Τη φράση αυτή τη λέμε όταν κάποιος φωραθεί να έχει πει ή κάνει μεγάλη μαλακία και μάλιστα καθ' έξιν. Οπότε του λέμε ότι λυπούμαστε που δεν μπορεί η επαναλαμβανόμενη μαλακία του να διοχετευτεί σε κάποιον πρακτικό σκοπό και να του λύσει και το αιώνιο ελληνικό άγχος να βρεθεί προίκα για τον επικείμενο γάμο. Σχετικό: αν η μαλακία ήταν εργόχειρο θα έπλεκες πουλόβερ.

Με τη σημασία του γαμώ το έχω ακούσει σε παρέες (αυτοσαρκαζόμενων) ανάλγητων φιλελέδων που ειρωνικώς υιοθετούν την ας πούμε αριστερή ή έστω αντιφιλελέ οπτική ότι η ιδιωτικοποίηση ισοδυναμεί με αρπαγή, κλοπή, απαλλοτρίωση, ή κυριολεκτικά με γαμήσι, οπότε χρησιμοποιούν την έκφραση για να πουν ότι γουστάρουν να αρπάξουν μια γκόμενα και να της φερθούν ανάλγητα ως οι ανάλγητοι νεοφιλελέρες που είναι,- συνώνυμο: απαλλοτριώνω.

Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες γαμομανών:

1. Πρόκειται για σλανγιωτατισμό ή μάλλον για το αντίστροφο, δηλαδή για μια ειρωνική προσπάθεια να εκλαϊκευτούν σλανγκικώς και να γελοιοποιηθούν πομπώδεις όροι όπως νυμφομανής ή μητρομανής, οι οποίοι πραγμοποιούν επιστημονικοφανώς κάτι που καταλαβαίνουμε όλοι, δηλαδή ότι κάποια/ος γουστάρει να γαμιέται ασύστολα απ' όλες τις μπάντες. Παρόμοιες γελοιοποιήσεις εύσχημων όρων έχουμε λ.χ. και στα πουστοσέξουαλ και εύχοντρος. Βεβαίως, όταν χρησιμοποιεί τον όρο ο σλανγιώτατος ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος μάλλον έχουμε αυθεντικόν σλανγιωτατισμόν, πώς αλλιώς; Εξάλλου, ο όρος γαμομανής με το να μπορεί να αποδοθεί και στα δύο φύλα, λύνει και το πρόβλημα του πώς θα ονομάσουμε έναν άντρα που είναι σεξομανιακός, εθισμένος στο σεχ, και για τον οποίο δεν υπάρχει κάποιος επιστημονικοφανής όρος, όπως νυμφομανής ή μητρομανής που λέμε για τις γυναίκες.

2. Όταν το πρώτο συστατικό δεν αναφέρεται στον γάμο με την αρχαία έννοια, ήτοι στο γαμήσι, αλλά στον θεσμό του γάμου, τότε γαμομανής είναι αυτός και κυρίως αυτή που παθαίνει σε κάποια στιγμή μια μανία να παντρευτεί, λ.χ. επειδή χτυπάει το βιολογικό της/του ρολόι για σχηματισμό οικογένειας και κάνει τα πάντα με αποκλειστικό σκοπό τον γάμο, λ.χ. καταφεύγοντας σε ποικίλων μορφών νυφοπάζαρα ή νυφομπάζαρα με στόχο τη βακουλοκρεμάλα.

Μεγεθυντικό του χύνω, συνώνυμο του χύνω κουβάδες ή του σκέτου κουβάδες, δηλώνει ότι καυλώνω, γουστάρω τρελά, χύνω, είμαι σε κατάσταση ευδαιμονίας, ευωχίας, νιρβάνας, μπλjις, και για γυναίκες ότι βρέχονται βρακάκια, συμβαίνουν πολλαπλοί οργασμοί με squirting κ.τ.ό.

Πάσα: Killerakias.

Ο αυνανισμός κυριολεκτικά και μεταφορικά, η μαλακία δηλαδή. Είναι καλιαρντή λέξη αλλά έχει διαδοθεί πολύ, κυρίως ως αυτός που διαπράττει το ψωλοβρόντι, που αποκαλείται ψωλοβρόντης (σπεκ στον σύσσλανγκο που διείδε την καλιαρντή προέλευση της λέξης). Πρόκειται βέβαια για πολύ ποιητική λέξη, που δηλώνει έναν έντονο θορυβώδη αυνανισμό, όπου ο μαλάκας βροντάει την πούτσα του προκαλώντας μετεωρολογικά φαινόμενα λες και είναι ένας Δίας που δεν γαμιέται αλλά μαλακίζεται.

Το κρεσενταριστό φραπέ που χτυπάς μόνος σου, ή που σου σερβίρει κάποια πρόθυμη φραπεδιάρα ψυχή. Κρητικός ιδιωματισμός που έχει παρεισφρήσει για τα καλά και στην μπουρδελοσλάνγκ.

Πέραν του φραπουτσίνο, τα αλάνια επίσης αποκαλούν καταχτύπι...

• Τις δυνατές κι απανωτές γαμικές ωθήσεις της γενετήσιας πράξης (βλ. παρ. 4)
• Τα εκκωφαντικά ντάπα-ντούπα, κυρίως ωσαναφορά ροκιές και μεταλιές (βλ. παρ. 5)

• Τους τρελούς κραδασμούς που νοιώθει ο πωπός του ωτομοτά σε ανώμαλο δρόμο με σκληρές αναρτήσεις και κωλοφτιαγμένο κινητήρα (βλ. παρ. 6)

  Σ.ς.: αφιερούται στον Αγνωστο Φραπελημματοδότη του σλανγκρρ ἐπ' εὐκαιρίᾳ τση 7ης *Παγκόσμιας Ημέρας Frappernité.*

Πουτσίας είναι το γνωστό τοις πάσι αρχίδι (παραδείγματα 1,2).

Πουτσίας είναι κι αυτός που αμολάει πούτσες, ή αλλιώς πέη μπλου ή πέη πουά, όμως στην κλίμακα IQ είναι πάνω απ' το ταγάρι (παράδειγμα 3).

Πουτσίας όμως κυρίως είναι το αιώνιο ίνδαλμα του ανθρώπα ανδρός, ήτοι ο γαμίκλας που ακόμα και γερομπηχτικά, δεν σταματά να εξυμνεί την Λιλιάδα (Ραψωδία Α) με την ποιητική του λύρα! (παράδειγμα 4)

Τέλος η πουτσία μαζί με το αντίθετό της την απουτσία, δηλώνουν το ίδιο με το προηγούμενο, όμως το παράδειμα 5, με την κομψότητα και την ελλειπτικότητά του πρέπει να αναδειχθεί το δίχως άλλο από την σλαγκομήγυρη!
Το κάνω πέη κι εδώ. ΕΜΠΕΔΩCΟΝ!

«η απουτσία δεν ειναι μαγκιά ειναι αυτοταπείνωση»
«η πουτσία είναι γκαμιά και ταπεινοαύτωση»

Πέρα από τη δόκιμη σημασία της λέξης και τη μεταφορική που εξετάζει ο άλλος ορισμός (δηλαδής όταν πέφτει τέτοιο κυριολεκτικό γαμήσι που η κατάσταση θυμίζει τσόντα), ο Σφυρίζων μας καλεί απ' το Δ.Π. να αναφερθούμε και σε μια ιδιότυπη μεταφορική σημασία, όταν μιλάμε λ.χ. για lifestyle πορνό ή άλλες ιδιότυπες εκφράσεις.

Θα αρχίσω λίγο φιλοσοφικά παρατηρώντας ότι υποφώσκει στις εκφράσεις αυτές μια διάκριση τέχνης και πορνογραφίας. Η αισθητική απόλαυση της τέχνης βασίζεται κατά τον Immanuel Kant σε μια εκκρεμή προσπάθεια να γεφυρωθεί η μερικότητα του εμπειρικού κόσμου με την καθολικότητα του κόσμου των αξιών, ενώ κατά τον Arthur Schopenhauer πρόκειται για μια κρυστάλλωση ως παράσταση του αενάου και ματαίου κυνηγητού της θελήσεως. Έχουμε, λοιπόν, πορνό με τη μεταφορική αυτή σημασία, κατά την Emmanuelle Cunt (σε καλό μας), όταν κάτι που επαγγέλλεται ότι είναι τέχνη ή έστω μια απαθής παραστασιακή κρυστάλλωση της θελήσεως ή μια εξύψωση στον κόσμο των αξιών αποτυγχάνει να είναι τέτοιο και μας ξαναβυθίζει στην αμεσότητα της ηδονής και της οδύνης της θελήσεως. Σχετικό είναι το φιλοσοφικό ερώτημα αν η μαγειρική μπορεί να θεωρηθεί καλή τέχνη και η αρνητική απάντηση με βάση καντιανά και σοπεναουερικά επιχειρήματα ότι η αμεσότητα της επιθυμίας στην αισθητική πρόσληψη του αντικειμένου αποτρέπει τη μαγειρική από το να μπορεί να ενταχθεί στην απάθεια των καλών τεχνών.

Ένα δεύτερο συναφές στοιχείο είναι ότι κάποιες στιγμές θεωρούνται ότι όπως ακριβώς και οι σεξουαλικές θα έπρεπε να μείνουν ιδιωτικές και να μην κοινωνηθούν ή προβληθούν για οιονεί ηδονοβλεπτική μέθεξη. Όταν αντιθέτως στην εποχή μας ο ολοκληρωτισμός των συμβατικών και κοινωνικών μήντια καταβροχθίζει και σκοτώνει τα πάντα, τότε μιλάμε για ένα ιδιότυπο πορνό ως σύμπτωμα ακριβώς του μηντιακού πολιτισμού μας. Στις παραπάνω στιγμές ανήκουν και καθ' υπερβολήν βίαια περιστατικά και δη, στην υπαρξιακότερη περίπτωση, θάνατοι.

Αφήνω τα φιλοσοφικά και σπεύδω να φέρω ορισμένα παραδείγματα:

1. Λάιφ-στάιλ πορνό: Όταν κάποιος επιδεικνύει με τόση ναρκισσιστική (ή αρκισσιστική αν πρόκειται για τον Νικλάστη Γιάνη με ένα νι) αυταρέσκεια το πόσο υπέροχο λάιφ στάιλ έχει ώστε είναι σαν να περιμένει να τραβήξουμε μαλακία με την πάρτη του. Αν δε εντάσσονται στο σέτινγκ και οικεία πρόσωπα, τότε μιλάμε για:

2. Κανδαυλιστικό πορνό: Ο Ο κανδαυλισμός αποτελεί μία από τις σεξουαλικές παθολογίες που ενέταξε ο Richard von Krafft-Ebing στο κλασσικό έργο του Psychopathia Sexualis (1886). Σημαίνει το να αντλείς ικανοποίηση από το να εκθέτεις τον ερωτικό σου σύντροφο στην θέα τρίτου, και να το εντάσσεις αυτό οργανικά στο ερωτικό σας παιχνίδι. Ο όρος προκύπτει από τον βασιλέα της Λυδίας Κανδαύλη, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε προτρέψει τον υπηρέτη του Γύγη να κρυφτεί και να δει την γυναίκα του γυμνή για να διαπιστώσει ότι είναι όντως η πιο όμορφη. Όταν η γυναίκα του Κανδαύλη αντιλήφθηκε τον ηδονοβλεψία μίλησε κατ' ιδίαν στον Γύγη και του έθεσε το δίλημμα ότι θα έπρεπε είτε να αυτοκτονήσει είτε να σκοτώσει τον άντρα της και να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Ασφαλώς, ο Γύγης προτίμησε το δεύτερο και έμεινε στην Ιστορία, καθώς τον αναφέρει και ο Πλάτων στον θρύλο για το δαχτυλίδι του Γύγη. Ο κανδαυλισμός κάνει μια λαμπρή νέα καριέρα τα τελευταία χρόνια ως πάθηση του Ίντερνετ γενικά, και όχι μόνο του Φέισμπουκ. Μάλιστα έχει επανέλθει στην μόδα και ο όρος, όχι μόνο το φαινόμενο. Ο νεοκανδαυλιστής είναι αυτός που εντάσσει οργανικά στο ερωτικό του παιχνίδι με τον σύντροφό του το να αναρτούν φωτογραφίες ή βίντεό τους στο Διαδίκτυο, σε σημείο που ο ίδιος ο έρωτας και το σεξ να είναι εξαρχής διαμεσολαβημένα. Ο νεοκανδαυλισμός εκτείνεται μάλιστα και στην γονεϊκότητα, αφού πολλοί γονείς διαμεσολαβούν την γονεϊκή τους σχέση με την επίδειξη των παιδιών τους στο Διαδίκτυο, ή ακόμη και στα κατοικίδια ζώα, γατάκια, σκυλάκια κ.τ.ό. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για νεοκανδαυλιστικό πορνό, όταν μας καλούν εμμέσως πλην σαφώς να τον παίξουμε όχι μόνο με τη σούπερ ντούπερ γκόμενα/ο, αλλά και με τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τα γατιά τους που εκθέτουν ωραιοπαθώς ως προσοχοπουτάνες που είναι στα αδηφάγα βλέμματα του Διαδικτύου.

3. Θρησκευτικό πορνό: Ιδιότυπη μορφή κανδαυλιστικού πορνό, όπου κάποιος εκθέτει αυτοερωτικώς την σχέση του με τον Θεό. Πρόκειται για φωτό που δείχνουν κάποιον τη στιγμή που προσεύχεται, το οποίο θεωρείται ως ένα είδος θρησκευτικής κλειδαρότρυπας, καθώς οι στιγμές αυτές θεωρούνται ότι πρέπει να είναι προσωπικές. Κυριολεκτικό πορνό έχουμε όταν απεικονίζονται στιγμές θρησκευτικής έκστασης, τις οποίες άλλωστε ο Jacques Lacan θεώρησε ως κατ' εξοχήν παραδείγματα jouissance, ή ακόμη περισσότερο όταν φωτογραφίζεται ένα πρόσωπο την ακριβή στιγμή που λαμβάνει τη Θεία Κοινωνία, που, όπως και να το κάνουμε, θεωρείται ως το θρησκευτικό αντίστοιχο της συνουσίας.

4. Τρομοκρατικό πορνό: Οι περιπτώσεις όπου τρομοκράτες απαθανατίζουν θανάτους (οξύμωρο ή μου φαίνεται;), επιβάλλοντάς μας τρόπον τινά να τους δούμε ξανά και ξανά, θεωρούνται κι αυτές ότι είναι ένα είδος πορνογραφίας. Άλλωστε η πορνογραφία συνδέεται βαθιά με τη βία, όπως και ο έρωτας με τον θάνατο.

5. Φουντ πορνό: Η νεώτερη χιπυστερική συνήθεια να βγάζεις φωτογραφία και να ποστάρεις τα φαγητά που τρως σε τρέντι εστιατόρια, ιδίως αν τα φαγητά αυτά έχουν τρελή λαϊφστιλάτη εμφάνιση ή οργιαστικό χαρακτήρα, παροτρύνοντας τους θεατές σε στομαχικό αυνανισμό.

6. Πράσινο πορνό: Στο πλαίσιο αντισπησισμού θεωρείται και καλούα πολύ ερωτικό να ποστάρεις σκηνές από ερωτισμό φυτών ή κάποιων ζώων (τουλάστιχον που να μην είναι θηλαστικά κοντά στον άνθρωπο οπότε να θυμίζει κτηνοφιλία το πράγμα). Πρόκειται για ένα ιδεώδες καθολικής σεξουαλικότητας και καλά αρμονικά ενταγμένης στη φύση.

Για την κυρίως σημασία βλέπε τον ορισμό του Βραστανδρός με ετυμολογική διερεύνηση. Να συμπληρώσουμε απλώς ότι χρησιμοποιείται συχνότατα με τη σημασία ενός μεγάλου κάζου, μιας καταστροφής, ενός στραπάτσου ή στραπούτσου, μιας κατάστασης άγριας και τραγικής. Συχνά με το ρήμα «πέφτω», «πέφτει πούτσα».