Tagged definitions (2188)
Showing 1691-1700 from 2188

Αρκετά επιθετική γείωση που χρησιμοποιείται σε «διάλογο», για να δηλώσουμε ότι ο συνομιλητής είπε κάτι άκυρο, ή για να προσπαθήσουμε να τελειώσουμε ένα βρις-οφ. Ορισμένες φορές λέγεται και στο πρώτο πρόσωπο «δε φτύνουμε τα μπούτια μας να κάνουμε τσουλήθρα;» σε στυλ απελπισίας- απορίας για το παράλογο της κατάντιας μας τ. «δε γαμιόμαστε λέω γω»- «δε μου τραβάς τα βυζιά να κατεβάσω γάλα» κ.τ.ό.

Το σεξουαλικό υπονοούμενο της έκφρασης είναι, νομίζω, προφανές, ακόμη κι αν διασκεδάζεται με την χαριτωμενίστικη αναφορά στο παιδικό παιχνίδι της τσουλήθρας που προσφέρει ένα τιραμισουρεαλιστικό ζενεσεκουά υπογραμμίζοντας και το παράλογο της κατάστασης, ενώ καίριο για την βρισιά είναι ότι ζητάμε από τον υβριζόμενο να συναινέσει στον εξευτελισμό του με το να φτύσει ο ίδιος τα μπούτια του. Ε αφού θα γαμηθεί που θα γαμηθεί, τουλάχιστον να γίνει με έναν τελετουργικό και αστείο τρόπο που να αναδεικνύει την ατοπία του όλου σκηνικού.

Ο γνωστός αφορισμός αναβαθμισμένος όμως πλέον σε hardened edition, για να μας υπενθυμίζει ότι στη ζωή καμιά κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη ώστε να μη μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερη.

1. (μτφ.) ο εγκάρδιος φίλος, καρντάσης.
2. (μτφ.) ο μπαγαπόντης
3. υπερθετικός του πούστης, ο τέρμα αδερφή/ πισωγλέντης / γκέι.

Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται κυρίως για πολύ κοντές κοπέλες.

Τα αρχικά σημαίνουν: παίρνει πίπα όρθια.

Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους Αχαιούς, ως υπερθετικό του μαλαπέρδας. Διότι, στην Μιναρούπολη, όπου ''Το Μινάρειν εστίν φιλοσοφείν'' ο μαλαπέρδας (> μαλαπέρδα, ιταλογενής απόδοση του ανδρικού μορίου) αποκτά επιπροσθέτως και την ιδιότητα του μαλάκα.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, γενεαί Ελλαδιστανών γλειψιματιώνε τελειοποίησαν την ευγενή πρακτική του γλείφτινγκ (ή, μπρουταλιστί, κωλογλjείφτινγκ).

Όταν οι Έλληνες έγραφαν «Ἐρωτηθείς τις (ο Αντισθένης), εἰ χαλεπώτερόν ἐστιν εἰς κόρακας ἢ εἰς κόλακας πεσεῖν· 'Εἰς κόλακας', ἔφη· 'οἱ γὰρ κόρακες τὰ τῶν τεθνεώτων σώματα διαφθείρουσιν, οἱ δὲ κόλακες τὰς τῶν ζώντων ψυχάς'», οι αγαθοψώληδες πρόγονοι του Γκαίτε επεδίδοντο στην αυτοκοπροφαγία.

Πέον να σημειωθεί ότι το λήμμαν περιγράφει και την προσφιλή πρακτική του προφορικού έρωτα. Και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για λολοπαίγνιο εκ του γλείφτης και του γαμοσλανγκοεπιθήματος -ινγκ.

Ακολουθεί μουσικό διάλειμμα:

♪♫Αααα, ααα γλειφτετέλι αμάν αμάν γιάλελελι...♪♫

♪♫If you like γλειφο κωλάδαs
τσανακογλjείφτ in the rain...♪♫

Συνεχίζουμε την κανονική καταρροή του προγράμματός μας.

Όπως σχολίασε συναγωνιστής κάβουρας, το λήμμαν χρησιμοποιείται και ως σαχλολοπαίγνιο για το λίφτινγκ ή ρυτιδεκτομία επί το αρχαιοκαυλέστερον. Ίσως με το υπονοούμενο ότι το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα θυμίζει βοϊδογλειψιά.

Σ.σ. προς τα σλανγκαρχίδια τση παρέας: κατά την ανάρτηση του λήμματος αυτούνου, 90% των γουγλοχτυπημάτων έδιναν την μορφή γλύφτινγκ. Είμεθα έθνος ανορθογραφιστών.

Πάσα από το ΔουΠού και συμβολή στον ορισμό: Κχάνος.

Σλανγκιστική προσβολή που εστιάζει στην χαμηλή ευφυΐα ή/και στις περιορισμένες τεχνοπρακτικές ικανότητες του δέκτη.

Προφανούσλυ, προέρχεται από το αρτικόλεξο Α.Μ.Ε.Α. (άτομα με ειδικές ανάγκες). Καθότι όμως το Α.Μ.Ε.Α. καταλήγει σε Α, παραπέμποντας σε μπληθυντικό, σλαγκίζεται στην μορφή αμέο για τον χαρακτηρισμό ενός προσώπου.

Χρησιμοποιείται παρόμοια και αποτελεί (πολιτικάλυ ινκορέκτ) συνώνυμο λέξεων όπως γιωτάς , Κατέλης, τούβλο, κρέας.

Χαρακτηρισμός που περιγράφει το περιορισμένης ευθύνης άτομο, εκείνον που περπατάει και κουτουλάει τοίχο. Δεν είναι ενοχλητικός και σπασαρχίδης,, απλά η βλακεία του έχει φτάσει στο μεδούλι, οπότε παρομοιάζεται με μπετόβεργα αφού σε τέτοιο επίπεδο είναι και το iq του.

Εναλλακτικά θα ακούσετε να τον παρομοιάζουν με τούβλο ή πυρότουβλο, με στόκο, γκασμά και τσιμεντόλιθο.

Το κοριτσούδι (η κλανίτα είναι συνήθως νεαρής ηλικίας) που μιλάει για όλα και για τίποτα, που έχει γνώμη περί πάντων χωρίς να έχουν καμιά όμως ουσία τα λεγόμενά της. Κοινώς, είτε μιλάει είτε κλάνει, ένα και το αυτό.

Ο πρήξας του ελέους είναι ο γνωστός σε όλους μας πρήχτης (και λοιπά παρεμφερή), μόνο που έχει αναγάγει το τρομπάρισμα σε τέχνη. Είναι ακούραστος, έχει ζήλο και πείσμα και δεν θα σταματήσει αν δεν στα κάνει ζέπελιν για να εκτοξευτείς στο διάστημα. Γιατί μόνο εκεί θα γλιτώσεις από αυτόν.

Η συνοδευτική επεξήγηση «του ελέους» προκύπτει από το έλεος που θα ζητάς από την Αγία Τριάδα, το Δωδεκάθεο και τον Βούδα, ελπίζοντας πως θα σε ακούσει ένας από αυτούς έτσι και πέσεις πάνω του.