Tagged definitions (956)
Showing 431-440 from 956

Το «με Μαρξ, ορθοδοξία και μια ζεϊμπεκιά» είναι στίχος του Χάρρυ Κλυνν από το «Ελλάδα, η χώρα του πράσινου ήλιου» στα '80ς. Ο Χάρρυ Κλυνν στα '80ς σατίριζε την τότε νεοεμφανιζόμενη γειτνίαση μαρξιζόντων και ορθοδόξων, που εν μέρει προήλθε εκ των τελευταίων ως αντίδραση για τις κατηγορίες όσον αφορά στον ρόλο της Εκκλησίας κατά την Δικτατορία, και εν μέρει στα πλαίσια γενικότερων ζυμώσεων στην σοσιαλιστική δεκαετία των '80ς. Σήμερα, όμως, το οξύμωρο σχήμα «μαρξορθόδοξος», ως αντιδιαστελλόμενο από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως ευρωλιγούρηδες ή φωταδιστές, δηλώνει ότι στην σύγχρονη Ελλάδα πλάι στην κλασική αντίθεση Δεξιά-Αριστερά, υπάρχει ένα παράπλευρο ιδεολογικό δίπολο που μπλέκεται με περίεργους τρόπους στα υπάρχοντα κόμματα. Οι «μαρξορθόδοξοι» είναι αυτοί που πιστεύουν σε ιδανικά της «καθ' ημάς Ανατολής», των ελληνικών «κοινοτήτων», σ' ένα είδος ιθαγενούς σοσιαλισμού. Το οποίο στην πράξη σημαίνει απλώς έντονη κριτική στην Δύση και τον φιλοδυτικισμό, η οποία κριτική τους φέρνει σε στενή γειτνίαση με καθαυτό μαρξίζοντες αντικαπιταλιστές. Από την άλλη, έχει γίνει και μια γειτνίαση μεταξύ δεξιών με την έννοια του φιλοδυτικού φιλελευθερισμού και ορισμένων αριστερών τύπου λ.χ. ΣΥΡΡΙΖΑ, που είτε απλώς διεκδικούν κάποια γενικά δικαιώματα (στην καλύτερη περίπτωση), είτε απλώς θεωρούν ότι είναι τρέντυ να ψηφίσεις ένα αριστερό κόμμα, που να μην βαρύνεται όμως με τον δογματισμό του ΚΚΕ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τόσο οι μαρξορθόδοξοι, όσο και οι ευρωλιγούρηδες διοχετεύονται σε πολλά κόμματα και εξουσίας και εναλλακτικά. Έχω την εντύπωση ότι οι μαρξορθόδοξοι τείνουν να διοχετεύονται περισσότερο σε Ν.Δ. και μετά ΚΚΕ, Παπαθεμελή ή και ΛΑΟΣ, ενώ οι ευρωλιγούρηδες πιο πολύ σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΡΙΖΑ και μετά Ν.Δ. και εναλλακτικά φιλελεύθερα ή οικολογικά κόμματα. Αλλά πιστεύω εξίσου ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν και μαρξορθόδοξους και ευρωλιγούρηδες στις τάξεις τους, κι αυτό τα καθιστά κατάτι αντιφατικά. Βεβαίως και τα δύο άκρα αυτά του διπόλου έχουν καθ' εαυτά τις αντιφάσεις τους. Μερικά φαινόμενα για χάρη παραδείγματος. Βλέπουμε μια γειτνίαση στους «μαρξορθόδοξους» προσωπικοτήτων τόσο ετερόκλητων όσο ο Κώστας Ζουράρις, η Λιάνα Κανέλλη, ο Χρήστος Γιανναράς, ο π. Μεταλληνός, ο Διονύσης Σαββόπουλος (πιο πολύ '80ς - '90ς), ο Γεωργουσόπουλος, ο Παπαθεμελής κ.ά., ενώ η κατά βάση αριστερή εκφραστική τους χρησιμοποιείται και από ακροδεξιούς λ.χ. του Καρατζαφέρη. Από την άλλη, βλέπουμε φαινόμενα, όπως λ.χ. της «συμμετοχικής δημοκρατίας», που επαγγέλθηκε ο Γ. Παπανδρέου το 2004 βάζοντας στο ίδιο κόμμα Ανδρέα Ανδριανόπουλο και Στέφανο Μάνο με Μίμη Ανδρουλάκη και Μαρία Δαμανάκη, πράγμα που του κόστισε τις εκλογές, εν μέρει. Και το άλλο οξύμωρο, που βλέπουμε στις μέρες μας είναι ότι έχουμε μια οιονεί φιλορωσική Δεξιά της Ν.Δ. και μια ας πούμε φιλοαμερικανική Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, πολύ σχηματικά βέβαια, και κυρίως σε επίπεδο συμπαθειών των δύο ηγεσιών.

Αυτά. Απλώς διερωτήθηκα μήπως σε σλανγκ λεξιπλασίες μπορεί να βρεθεί ακριβέστερη περιγραφική δυναμική από ό,τι σε κλασικούς όρους, όπως Δεξιά-Αριστερά.

Ο όρος είναι παράγωγο της λέξης «πουτινιά», που χάλκευσε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος στην φράση «όχι στον Πούτιν πουτινιές». Οπότε οι δύο πρώτες σημασίες του είναι:

1. Ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που συμπεριφέρεται ως «γριά πουτάνα» με την εμπειρία και πονηριά που έχει αποκτήσει στο κουρμπέτι της Κα-Γκε-Μπε, όντας και υπερήρωας τζουντόκα.

2. Ο κατεξοχήν πουτινιάρης στην Ελλάδα, ο Λιακό, που φιλοδοξεί να αποτελέσει και τον κύριο προαγωγό εν Ελλάδι της «γριάς πουτάνας», με πλούσιο βέβαια γι' αυτόν τσατσιλίκι. Το «Πουτινιάρης» μάλιστα έχει γίνει και αγιοποιητικός τίτλος, αφού ο Λιακό αγιοποιείται ως «άγιος Λιακούριος ο Πουτινιάρης», κατά το «άγιος Δημήτριος Λαμπαδιάρης» λ.χ.

3. Κατ' επέκταση, είναι μια κατηγορία Νεοέλληνα, που πιστεύει ότι όλα τα προβλήματα της Ελλάδας θα λυθούν αν βρεθεί ένας Έλληνας Πούτιν. Αυτή η προσέγγιση ευνοεί εννοείται τις λύσεις «εκ των άνω» μέσω μιας φωτισμένης δεσποτείας, και όχι «εκ των κάτω», που μπορεί να είναι πολύ χρονοβόρο. Γενικά, οι πουτινιάρηδες είναι είτε μαρξορθόδοξοι
   φιλορώσοι, είτε Απόγονοι των Αφελίμ, που προσδοκούν την σωτηρία από το ξανθόν γένος, είτε και όχι, αλλά απλώς άνθρωποι που χαίρονται που Αμερικάνοι κι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να κάνουν πια στον Πούτιν πουτινιές. Ήτοι ένα μόνο μέρος των πουτινιάρηδων είναι κατά θέσιν, δηλαδή ελπίζουν στον Πούτιν, ενώ το άλλο μέρος είναι κατά απόφασιν, δηλαδή απλώς χαίρονται που οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σπάνε κάπου τα μούτρα τους, σύμφωνα με την γνωστή αμφιθυμία του Νεοέλληνα.

Παραπλήσιο φαινόμενο συμβαίνει και με την δημοφιλία του Τσάβεζ της Βενεζουέλας. Μόνο που εκεί τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Κάποιοι μάλλον αριστεροί γουστάρουν, και κάποιοι μάλλον δεξιοί τον θεωρούν δημαγωγό. Ενώ στο θέμα του Πούτιν υπάρχουν πολύ περισσότερα «ναι μεν, αλλά». Υπάρχουν αριστερίζοντες που γουστάρουν τους τσαμπουκάδες του Πούτιν, αλλά το αριστερό σαβουάρ βιβρ τους δεν τους επιτρέπει μια αγιοποίηση ενός Πούτιν, που έχει τέτοιο απολυταρχισμό στα ενδότερα της Ρωσίας. Και υπάρχουν και πιο δεξιοί, που είναι πουτινιάρηδες, μόνο και μόνο για να μην φτάσουν κάποτε να πουν, όπως ο Καβάφης: «και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους».

Με λίγα λόγια σε πολλούς πουτινιάρηδες (που δεν είναι απλώς σε στυλ Λιακό ή των πιο σκληροπυρηνικών απ' τους μαρξορθοδόξους), σε πολλούς, λοιπόν, πουτινιάρηδες υπάρχει μια αμφιθυμία.

Ο πουτινιάρης βλέπει στον Πούτιν έναν Μπάτμαν... (από Hank, 17/01/09)

Από την ατάκα στο Ntoltse vita καθώς κ το φερώνυμο club του Κολωνακίου. Αντί του «και καλά». Αρχικώς πρωτοχρησιμοποιηθείσα από τον Πλανήτη...

Ο ευρισκόμενος σε κατάσταση κλασμεντέν.

Ότι μιλάμε για κομάντο που έχει σχέση με το υδάτινο στοιχείο είναι σίγουρο. Δεν μιλάμε όμως για άτομα που υπηρετούν στις Ο.Υ.Κ (ομάδα υποβρυχίων καταστροφών), ούτε για βατραχανθρώπους.

Μιλάμε υποτιμητικά για ντισκ τζόκεϊ που έχουν πάρει ως κομάντα, επ' ώμου το πλύσιμο, όγκων από δίσκους, λαμαρίνες, σκεύη, κλπ στα μαγειρεία των στρατιωτικών μονάδων κατά την υπηρεσία τους εκεί, καθώς και στα υπαίθρια στρατιωτικά μαγειρεία στην περίοδο ασκήσεων.

Επειδή το αναφερόμενο πλύσιμο εντάσσεται στα πλαίσια της αγγαρείαςτων μαγειρείων, η λέξη είναι συνυφασμένη και με οτιδήποτε άλλο αφορά την αγγαρεία αυτή (π.χ: καθάρισμα ζαρζαβατικών, κουβάλημα καζανιών, κόψιμο ψωμιών, σκούπισμα χώρων, κλπ).

Η λέξη αποκτά μεγαλύτερη σημασία, όταν αναφερόμαστε σε άτομα που είναι συχνά χωμένασ' αυτό το άθλημα.

Διακρίνουμε την περίπτωση όπου:

1) Παρατηρείται πως κάποιοι προτιμούνται έναντι κάποιων άλλων. Αυτό συμβαίνει κυρίως στις μονάδες, όπου η παρατυπία σε σχέση με τα κέντρα πάει σύννεφο.

Ενώ τα κριτήρια επιλογής του κομάντο βασίζονται στην τεχνική, στην αντοχή και στην εμπειρία, τα κριτήρια επιλογής νεροκομάντο, διαφέρουν «λιγάκι».

Κριτήρια επιλογής νεροκομάντο:
α) οι νεότεροι προτιμώνται έναντι των παλαιότερων
β) Ύπαρξη βύσματος γ)Κονέ με τη μάνα του λόχου, η με άλλους στρατιωτικούς που έχουν τοποθετηθεί σε κρίσιμα πόστα. δ) Άτομα που δεν θεωρούνται τόσο χρήσιμα στην ειδικότητά τους (π.χ:στο λόχο διοικήσεως, φεύγει ο οδηγός για έκτακτο δρομολόγιο και τρώει χωσίμπα ένας άλλος).

2) Λόγω ανεπάρκειας αριθμού στρατευμένων σε κάποια μονάδα, οι στρατευμένοι πήζουν συχνά πυκνά στα μαγειρεία (π.χ: έφυγε μια σειρά και δεν έχει ακόμα μπει η επόμενη).

Τερατόμορφο πλην γευστικότατο ψάρι γένους Lophius Piscatorius που έρπει στον βυθό της θάλασσας καταβροχθίζοντας ό,τι βρεθεί στο διάβα του με το πελώριο παραμορφωμένο στόμα του. Πωλείται πάντα χωρίς κεφάλι, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος υστερικών κρίσεων ή λιποθυμιών στο ιχθυοπωλείο, καθώς η μορφή του είναι από αποκρουστική έως εφιαλτική. Οι ψαγμένοι μεζεκλήδες ωστόσο πάντα επιμένουν να πάρουν και το κεφάλι, καθώς κάνει την απόλυτη ψαρόσουπα.

Σλανγκιστί, πεσκανδρίτσα αποκαλείται η γυναίκα με πρόσωπο βατραχόψαρου αλλά σώμα αναφοράς. Υπάρχει ωστόσο μια καθοριστική, ειδοποιός διαφορά με την γνωστή σε όλους γκόμενα-γαρίδα: την πηδάς μεν αλλά δεν πετάς το κεφάλι (ούτε το κάνεις και σούπα). Διότι παρά την αποκρουστική του ασχήμια έχει κρυφά και γοητευτικά χαρίσματα –όπως χιούμορ, πνεύμα, σκέρτσο και πάνω απ' όλα ουράνιο κλαρίνο (χαλάλι το ενδεχόμενο ενός τσιμπούμερανγκ!)– που την εξιλεώνουν σε μεγάλο βαθμό. Με κατάλληλο φωτισμό σχεδόν ξεχνάς τη σιχαμερή της φάτσα και δεν απαιτείς καν να φοράει χαρτοσακούλα πάνω από το κεφάλι!

Πρόκειται για τον παθητικό, μα εντελώς παθητικό, ομοφυλόφιλο. Εκ των πούστης και αστερίας: δεν παίρνει ποτέ καμιά πρωτοβουλία, απλά γέρνει αφήνοντας όλα τα ηνία στον πεοδότη.

Υποκειμενική κλίμακα. Η ποσότητα ποτών που πρέπει να καταναλώσει ο βαθμολογητής, ώστε να καταφέρει να πιτσιλίσει το υπό βαθμολόγηση θήλυ.

Η κλίμακα ξεκινάει από το 0, το οποίο μπορεί να έχει πολλές καταγεγραμμένες, από Αντριάνα Λίμα μέχρι και λ.χ. την θελκτική γραμματέα στη δουλειά. Δηλαδή θα την παστέλιαζες, έτσι ξεροσφύρι (sic), πλήρως νηφάλιος. Η κλίμακα δεν έχει ταβάνι αφού το drop-dead του καθενός, ώστε να απουσιάζει πνευματικά από μια συνεύρεση π.χ. με την κ. Λουκά, μεταβάλλεται δραματικά ανάλογα με τις αντοχές.

Σύνθετη λέξη εκ του πιτσιλάω και του αγγλικού ability.

Η κλίμακα κυμαίνεται από το -8 (π.χ. η κ. Λουκά) έως το +13 (σε Αντζελίνα Τζολί ένα πράμα).

Συνώνυμο του είμαι φλώρος. Πηγάζει από τον καφέ φίλτρου ο οποίος δε φημίζεται για τη δύναμή του, τόσο στο άρωμα όσο και σαν τονωτικό.

Σατιρική παραλλαγή του «καλοβαλμένος αστός», που υπήρξε το όνειρο πολλών εσωτερικών (και ερωτικών) μεταναστών από την επαρχία κατά την διάρκεια της έντονης αστικοποίησης, που έκανε την Αθήνα Chamonix κατά Καραμανλή πρεσβύτερο. Υπονοείται ότι τέτοιοι αστοί είναι συνήθως τα θύματα και οι μαλάκες της υπόθεσης. Ή ότι έχουν πολύ εκνευριστική συμπεριφορά, καθώς ΑΓΑ.ΠΟ.υν κυρίως την ησυχία, τάξη και ασφάλεια.